We hebben elkaar vast. Bruut word ik uit het moment gesleurd door het luide getoeter van een voorbij scheurende motor. Ik realiseer me weer dat we naast een druk kruispunt staan. Kenzo slaat een arm om me heen.

'Wil je weten waar ik was?'

Was hij dan niet gewoon thuis? Hij heeft m'n interesse. Ik knik.

'Kom,' zegt hij en neemt me mee.

Ik ben verrast. We lopen nu een klein kwartier door bekende wijken en straten. Ik heb niet geprobeerd te voorspellen waar we uitkomen. Dat heeft geen zin, aangezien hij mega mysterieus is. Daarom weet ik niet precies wat ik ervan moet vinden dat we stoppen bij het winkelcentrum. Het naastgelegen plein is top wanneer je met vrienden wat wilt drinken of eten en binnen zitten uiteraard de leukste zaken voor kleding, accessoires etc. Dat wetende lijkt het me sterk dat dit zijn safe haven is. Misschien had ik het niet serieus moeten nemen.

'Aha! Je hebt drie dagen geshopt om al je problemen te vergeten. Je bent een shopaholic. Wil je erover praten?' grap ik.

Gek genoeg gaat hij er niet hard op in. Hij geeft me een duw, ik lach en hij lacht terug. Maar dat is het. Ik ben meer van hem gewend. Er schuilt een soort oprechtheid in zijn blik. Bijna nerveus. Zal het dan toch meer betekenis hebben? Dit kan de dag zijn dat hij me iets laat zien dat niemand anders heeft gezien. En ik maak een stomme grap over shoppen. Ik voel me lichtelijk schuldig en besluit vanaf nu af te wachten tot hij het uitlegt.

We nemen niet de centrale gang die gebruikelijk is om te volgen. In plaats daarvan gaan we buitenom. Hier loop je in stegen waar de veel minder mooie achterkanten van de winkels te zien zijn. De magazijnen zijn hier gevestigd, of speciale ingangen voor personeel. Sommige bedrijven zijn voorzien van hekken. Sommige slechts een deur. Wel goed op slot natuurlijk.

Bij een van de kleinere stukken staat hij stil. Uit zijn broekzak pakt hij een sleutel. Ik frons mijn voorhoofd. Waarom heeft hij een sleutel? En van welke winkel? En waarom wilt hij dit aan me laten zien? Wat is zijn geheim? Zoveel vragen zonder antwoorden. Nieuwsgierig kijk ik toe hoe de deur van het slot gaat nadat Kenzo een aantal keer met de sleutel draait. Hij houdt de deur voor me open. Bewuster adem ik in en -uit. Voorzichtig stap ik naar voren. Ik bedenk instinctief dat ik vrijwillig een plek inga waarvan een toch wel beruchte jongen het kan afsluiten. Dit maakt me dom. Roekeloos. Of ik vertrouw hem. Waarschijnlijk een beetje van alle drie.

Met geknepen ogen inspecteer ik de ruimte. Dit gaat een stuk gemakkelijker nadat Kenzo het licht aan doet. Het kost me welgeteld drie seconden voordat het kwartje is gevallen. Eerst neem ik waar dat we in een magazijn staan. Het magazijn van een winkel. De temperatuur is hier lager dan buiten. Dan zie ik rekken met planten, boompjes en bloemen. De smalle paadjes oogt het geheel zo dat je het tropische regenwoud in bent gestapt. Een aantal meter ernaast vervalt die sfeer. Daar staat een tafel met bijpassende stoelen. Al deze indrukken komen op me af met een overduidelijke conclusie: dit is de bloemenzaak van Adriënne's moeder.

'Wat doen we hier?' vraag ik in de war.

'Geen zorgen. Ik ben geen bloemist in het geheim.'

Ik lach. 'Nee, nee dat weet ik.'

Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Oh?'

'Ik heb je hier gezien met Adriënne,' geef ik toe. 'Ik kwam bloemen kopen voor mijn moeders verjaardag. Adriënne's moeder ging naar het magazijn en vergat haar telefoon. Toen ik achter haar aan ging zag ik je Adriënne helpen met huiswerk. Het was in de tijd dat wij... nou ja je weet wel. In het begin. Dus ik zei er niks over. Ik was vooral verbaasd.'

'Dan heb je een deel gezien. Nog lang niet alles.'

Opnieuw kijk ik hem vragend aan. Geamuseerd neemt hij me mee naar het meest rechtste deel van de ruimte. Verscholen achter een muur aan zonnebloemen staat nog een deur. Er zit geen beveiliging op of aan. Ik kan zo binnenlopen. Hij knikt, als teken dat het mag. Met kriebels in m'n buik stap ik naar voren. Overvallen kijk ik om me heen. Dit is een... het lijkt wel een appartement! Een compact maar volmaakt appartement. Links een aanrecht en koelkast, in het midden een bank met tafel en tv, rechts een ruim tweepersoonsbed en kledingkast. Keuken, woonkamer en slaapkamer ineen. Ideaal. En what the fack doet het hier naast het magazijn van een bloemenzaak?

'Is dit van jou?'

'Soort van.'

'En niemand weet dat?' vraag ik verbluft door.

'Alleen Adriënne en haar moeder. En nu jij.'

'Huh? Maar hoe, ik bedoel - uitleg alsjeblieft!'

Hij grijnst. Zijn vingertoppen gaan langs mijn arm. Ik ril ervan.

'De vorige eigenaar had zijn woning en bedrijf samengevoegd. Toen Bianca, dat is Adriënne's moeder, het overnam heeft ze ervoor gekozen het intact te houden. Het leek haar handig als een soort noodwoning. Je weet maar nooit. Toen ik bevriend raakte met haar dochter was het niet langer meer een noodwoning voor hen. Het werd van mij. Kan je je dat voorstellen? Bianca en Adriënne zijn aardiger dan de meeste mensen bij elkaar. Ze wisten dat ik nogal vaak in de problemen kwam, dus in plaats van dat ik op straat zou rondzwerven, kreeg ik de sleutel van de zaak. Ze hadden liever dat ik hier zou zijn dan buiten.'

'Dat is heel erg lief van ze,' meen ik oprecht.

'Meer dan ik verdien.'

Ik draai me om zodat ik hem aan kan kijken. 'Dat is niet waar,' zeg ik zacht.

Hij pakt m'n handen beet. Zijn vingers raken verstrengeld met die van mij. Terwijl hij dichter tegen me aan komt staan geeft hij me een strenge blik die lijkt te zeggen: niet bewegen. Dus ik verroer me niet. Nauwkeurig hou ik hem in de gaten. Positieve zenuwen kicken in, gepaard met een boost aan adrenaline.

Het begint met een liefdevolle kus op mijn hand. Dan gaat hij verder naar m'n pols en mijn arm, tot aan mijn schouder en uiteindelijk m'n nek. Zijn heerlijke lippen drukken een spoor aan kusjes op mijn inmiddels gloeiende huid. Warme tintelingen verspreiden zich. Een lichte schok gaat door me heen als hij betastend langs mijn nek en oorlel gaat. Ik sluit mijn ogen. Voel zijn zware adem. Ik moet meer kracht in mijn benen zetten, wil ik voorkomen ineen te zakken.

'Je moet grenzen aangeven Elena,' waarschuwt hij. 'Zonder dat weet ik niet of ik kan stoppen.'

'... misschien wil ik niet dat je stopt,' fluister ik verhit. Dat was een gevaarlijke zet. Ik geef iemand die niet gewend is het rustig aan te doen, toestemming door te gaan.

'Kijk me aan.'

Automatisch open ik m'n ogen. Ik kijk recht in de zijne, die zo verbluffend aantrekkelijk bruin zijn. Ik zie het brandende vuur dat ik bij hem heb aangewakkerd. Ergens is het beangstigend, ergens is dit de veiligste plek die ik ken. Ik deins niet terug. Zwijgzaam houdt hij me vast. In stilte observeert hij hoe ik hem van top tot teen in me opneem. Ik merk dat ik hem wil aanraken. God, wat wil ik hem graag aanraken. Onbewust probeer ik mezelf dichter tegen hem aan te drukken. Dit doet hem goed.

'Ongeduldig meisje,' zegt hij grinnikend.

Dan keert het serieuze weer terug. Kalm pakt hij mijn pols beet. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is plaatst hij mijn vlakke hand onder zijn zwarte T-shirt, tegen zijn aangespannen borstkas. Hij laat me los zodat ik zelf verder kan gaan. In een soort trans glijden mijn vingers over de spieren. Hard tegen zacht. Ondertussen kust hij mijn wang. Dan mijn voorhoofd. Hij streelt met zijn vingers door mijn haren. Ik zucht. Onze lippen zijn millimeters van elkaar verwijderd. Hunkerend buig ik voorover. Vals dat hij is, plaagt hij me door naar achteren te gaan.

'Zeg me wat je wilt.'

'I-ik wil jou,' beken ik zacht.

Hij trekt me in zijn armen en in een vloeiende beweging zoent hij me eindelijk op m'n mond. Zijn zelfvertrouwen is in alles te voelen. Ik verlies controle. Mijn armen slaan om z'n nek. Ik wil hem vasthebben, maar ik heb ook zeker de houvast nodig. Alles wordt wazig, alles op ons na. Hij en ik. Niks anders is nog belangrijk. Ik kus zijn lippen terug, wissel af in hoe hard of zacht de zoen moet zijn om hem net zo gek te maken als hij mij maakt. Ik onderdruk een kreun. Hij heeft mijn heupen beetgepakt, om vervolgens z'n handen naar beneden te laten glijden en me bij mijn bovenbenen op te tillen. Automatisch sla ik mijn benen om hem heen. Elke keer als ik deze move in films zag dacht ik bij mezelf: onrealistisch. Nu doe ik het zelf. Bij hem is alles mogelijk.

Ik heb geen tijd om te kijken wat hij van plan is. Hij zoent me nog steeds. Ik zoen hem terug. Moeiteloos loopt hij ergens naartoe. De lucht dat langs ons heen gaat voelt verkoelend. Onverwachts laat hij me behoedzaam naar achteren vallen. Een enge ervaring, totdat mijn rug in aanraking komt met de zachte lakens van zijn bed. Brutaal komt hij tussen mijn benen in, bovenop me liggen. Ik ruik de frisheid van schoon beddengoed, gemengd met Kenzo's deodorant en mijn parfum. Het zijn prettige geuren. Mijn haar streelt hij achter mijn oor. Het zoveelste plekje dat hij laat tintelen. Wederom drukt hij zijn lippen op die van mij. Dan glijden zijn handen onder mijn topje, langs mijn buik omhoog. Dit is de eerste keer dat de alarmbellen afgaan.

Uit een soort zelfverdediging leg ik mijn handen op zijn armen, om de beweging te blokkeren. Bezorgd kijkt hij me aan. 'Ga ik te ver?'

Verward door wat er zich de afgelopen minuten afspeelde kom ik langzaam op adem. Ik zie de schaamte op zijn gezicht verschijnen, alsof hij me niet met respect heeft behandeld en dat zorgt ervoor dat ik met spijt overeind kom. Ik ga met mijn vingers langs zijn kaak, streel zijn wang, kus zijn mond.

'Nee. Nee, je ging niet te ver,' antwoord ik gemeend. 'Je... je ging gewoon erg snel' voeg ik er mompelend aan toe, gevolgd door een glimlach. Hem aanstarend word ik warm als hij zachtjes lacht. In zijn ogen zie ik trots. Ik wil dat niet zien verdwijnen. Ik wil dat het blijft.

Zonder onze blikken te doorbreken breng ik mijn handen naar de rand van mijn topje. Ik adem een keer diep in, bijt zachtjes op mijn lip en trek het kledingstuk dan uit. Ik stel me letterlijk en figuurlijk aan hem bloot, waardoor ik hem meer macht heb gegeven dan ooit tevoren. Ik hoop, nee, ik smeek dat hij er goed mee omgaat. Zijn intense ogen dwalen af. Een combinatie van lust en waardering wordt hevig uitgestraald. Op de een of andere manier geeft dat een stukje zekerheid. Een stukje rust. Ik weet de gierende zenuwen hierdoor iets te onderdrukken.

Ik pak zijn handen en begeleid ze naar de achterkant van m'n zwarte bh. Hij weet nu zeker dat hij verder mag, dus gaat hij verder. Behendig weet hij de sluiting los te krijgen. Niet gehaast. Rustig. Hij weet hoe belangrijk dit moment is. Hij weet dat hij me het meest comfortabel krijgt door het rustig aan te doen. Hij luistert naar wat ik wil, zonder te beperken wat hij wilt. Het is wat wij willen. Wij samen. Ik voel het in de luide slagen van zijn hart, vlakbij mijn eigen.

De bh ligt op de grond. Ik staar naar de linkerhoek van het kussen.

'Hé,' klinkt het bemoedigend.

Met zijn vingers onder mijn kin dwingt hij me zachtjes hem aan te kijken.

'Je bent bloedmooi.'

Ik glimlach. Vol warmte laat ik hem me voor het eerst zo intiem aanraken. We zijn dichter bij elkaar en het is op dat moment dat ik me eraan stoor, dat hij nog altijd teveel stof draagt.

'Trek het uit,' zeg ik schoor.

Er wordt geluisterd. Ik hou mijn adem in. Wauw. Gewoon, heel erg eenvoudig: wauw. Het is nooit een straf geweest om naar zijn schouders, rug of borstkas te staren maar nu zijn T-shirt niet langer meer het grootste deel bedekt.. dat overtreft alles. Bijna oneerlijk hoe ongelofelijk knap hij is. Hoe heerlijk sterk, hard en aangespannen. Hij merkt hoe erg ik onder de indruk ben. Een ondeugende grijns komt vrij. Ik bloos, glimlach.

De rest van de kledingstukken verdwijnen ook. Ik ben niet langer meer bang. Hooguit gespannen, op een gezonde manier. Hij ligt bovenop me, er zich van bewust hoe hij me kan laten genieten. We raken elkaar aan. Kussend, strelend, zuchtend. Ik sluit mijn ogen. Laat tot me doordringen hoe erg ik verliefd op hem ben geworden. En niet omdat we met elkaar naar bed gaan. Omdat het intiem is. Kwetsbaar. Ik durf mezelf aan hem te geven, hem te vertrouwen. Dat is een basis die in onze relatie moet zitten. En vanaf nu weet ik zeker dat die basis er zit.

Ik fluister in z'n oor dat ik van hem hou. Hij kust mijn lippen, brengt mijn armen langs mijn hoofd en drukt zijn handpalmen op die van mij.

'Ik hou ook van jou,' zegt hij. 'Je hebt geen idee hoeveel ik van je hou.'

En dan laat ik hem toe.