De lichte hemel maakte plaats voor een duisternis die snel zou komen en even leek het alsof de aarde 5 seconden aan het beven was. Daarna was het weer stil. Felix keek bezorgd voor zich uit. Aan zijn gezicht kon ik zien dat er iets niet klopte. Net nu hij alles wou vertellen. Levi keek afwisselend van Felix naar Mason en daarna naar mij. 'Ik zorg wel voor haar.' zei hij 'Doe maar wat jullie moeten doen.' ik schudde mijn hoofd. 'Wat gebeurt er?' Felix nam mijn hand. 'Maak je geen zorgen, ik denk dat het spel eindelijk is begonnen.' daarna liet hij me los. Levi kwam op me af en zei dat ik hem moest volgen. Ik snelde achter hem aan. Het was bijna onmogelijk om hem bij te houden.
'Levi wacht.' zei ik toen mijn benen niet meer wilden mee werken. In zijn gezicht kon ik ergens bezorgdheid zien, maar die verdween snel. 'Je wil toch niet zeggen dat je het nu al moeilijk hebt.' Hij draaide zijn ogen. Ik negeerde zijn reactie en herpakte me terug. 'Waarom zijn we weg gegaan van de rest?' vroeg ik ongerust. Levi begon te lachen. 'Ben je bang dat ik je iets aandoe?' hij kwam tegenover me staan, zo dicht dat ik zijn lichte ademhaling kon horen en voelen. Hij nam een lok haar die voor mijn gezicht hing en prutste ermee. 'je weet echt niet wat er allemaal aan het gebeuren is he?' ik duwde hem van me weg. 'Hoe kan ik dat ook als niemand mij niets vertelt.' hij begon terug te lachen. 'Ik kan het je best vertellen hoor, alleen heb ik nu geen zin.' Ik walgde van zijn persoonlijkheid.

Een grote schok ging door mijn lichaam. Hij was zo sterk dat ik met een harde klap op de grond belande. Een gevoel van duizeligheid Kwam in me naar boven. Wat was er aan het gebeuren?

Over het bos zag je een grote groep vogels weg vluchtten. Daarna kwamen enkele bomen om te vallen. Levi nam mijn hand en trok me recht. 'Ik weet dat je het niet gewent bent om zoveel te lopen, maar we kunnen hier niet blijven of we eindigen op een manier dat je niet wil eindigen.' ik knikte en samen renden we weg. Plots besefte ik dat hij nog steeds mijn hand vast hield. Bruusk trok ik hem los en liep alleen verder. Ik hoopte dat Felix en Mason ongedeerd waren gebleven.