De bomen stopten met vallen en alle vogels leken veilig gevlucht te zijn. Een zachte glinstering van water gleed langs mijn neus. Ik keek omhoog en zag regendruppels langzaam maar met veel naar beneden dalen. 'We moeten schuilen.' concludeerde Levi. 'Ik weet een plek, het is niet ver van hier.' ondanks zijn gemeen karakter weet hij wel waar hij mee bezig is.

We kwamen aan in een smalle grot. Het was donker en ik moest moeite doen om niet met mijn hoofd tegen de wand boven me te botsen.

Levi liep voor me. Mijn ene hand hield de stof van zijn vest vast en met de andere hand tatse ik naar de rotswand om te voorkomen dat ik ergens tegen liep. Na de smalle gang kwamen we aan in een grotere ruimte. Ik kon me volledig strekken zonder ook maar ergens tegen te botsen. Levi gaf me een stuk hout dat de vorm had van een gedoofde fakkel. 'Hou vast en beweeg je hand niet.' hij wreef in zijn handen en daarna knipte hij met zijn vingers. Ik kon mijn ogen niet geloven. Een kleine vlam kwam vanuit zijn hand en begon zich over de bovenkant van de fakkel te verdelen. Toen hij mijn verbaasde blik zag begon hij terug te lachen. 'Ik zei toch dat ik meer kon dan je dacht.' hij schudde zijn hoofd. 'Schijn in het midden van de grot.' beveelde hij. Ik deed wat hij zei terwijl hij stukken hout die ook in de grot lag verzamelde en ze in het midden legde. 'Smijt het er maar op.' hij wees naar de fakkel en ik smeet hem op de stapel. Een veel grotere vlam kwam tevoorschijn. Ik zag Levi even naar achter deinzen. Zijn ogen waren geconcentreerd  op het vuur. Hij leek terug te denken aan iets. 'Levi?' hij keek me geschrokken aan, maar vermande zich terug. 'Wil je me zeggen wat er allemaal aan het gebeuren is? Ik dacht dat Felix het me zou zeggen, maar hij blijft het maar verzwijgen.' ik kon de teleurstelling in mijn stem horen en dat kon Levi ook. 'Wel wat een eer, maar dat is niet aan mij om het te zeggen.' hij lachte ermee. 'Vertel me het gewoon! Ik wil weten wat er aan de hand is. Waarom ik hier ben.' Levi zuchtte. 'Oké dan.'

'Klopt het als ik zeg dat jij een of beide van je ouders bent verloren?' ik knikte. 'Wij alle 4: ik, jij, Mason en Felix hebben ongeveer het zelfde meegemaakt. We zijn allemaal iemand verloren waarvan we heel hard hielden.' heel even brak zijn stem, maar hij ging door. 'Dit op de meest gruwelijke manier en dat om bang te worden van hetgeen dat je bezit.' Ik keek hem niet begrijpend aan. 'Snap je het nog steeds niet? Je hebt me net vuur zien maken vanuit mijn vingers. Felix moest achterblijven omdat hij de enige is die de aarde kan controleren.' plots begreep ik wat hij bedoelde. 'Dus jij zegt dat ik ook 1 van die krachten bezit?' Levi knikte 'Heb je het eindelijk door?'