T-ten głos... I ten brytyjski akcent... Czy to...

Uniosłam wzrok i w oddali zauważyłam postać w białym fartuchu laboratoryjnym. Miała związane w koka włosy z luźno zwisającymi pasmami i opatrunek na lewym oku.

- Zaraz... Nie... TT? - zdziwiłam się.

- We własnej osobie - uśmiechnęła się. JA PIERDOLĘ, ten uśmiech. Ten uśmiech dosłownie leczy raka.

- Witaj, Technet - przywitała ją Nemesis.

-O, h-hej Nemesis - miałam lekkie wrażenie że jej głos się załamał... Pewnie mi się zdawało. - Dobrze... zobaczyć cię znowu.

- I vice versa... Ale dlaczego tu jesteś? Nie mówiłaś przypadkiem, że wyjeżdżasz gdzieś na kilka miesięcy?

- Cóż... Tak się składa, że wyjazd nie wypalił, więc postanowiłam sprawdzić, co u ciebie. Ale nie sądziłam, że spotkam tu ciebie - tu spojrzała na mnie - i twoich znajomych... Tak w ogóle to miejsce wygląda, jakby jakiś armagedon się rozpętał... Co mnie ominęło?

Wtedy chłopacy opowiedzieli jej w skrócie całą sytuację, w tym mającą miejsce kilka minut wcześniej walkę. Spojrzała na mnie, zaskoczona.

- Cholera, jakbym wiedziała, to bym natychmiast do ciebie wpadła i cię przebadała... Może badania krwi coś by wykazały i bym dała radę coś zrobić.

- Mało... prawdopodobne... - powiedział Alter, powoli podchodząc bliżej. - Na taki zakres zmian... genetycznych nie można... tak łatwo... podziałać.

- Ej, ty paniczu się nie ruszaj, tylko siadaj na dupie i daj mi to opatrzyć.

- Ale-

TRACH!

Nagle TT wywaliła ze swojej torby stołek (JAK?!?) i pieprznęła nim w ziemię tuż koło niego, robiąc miejsce do siedzenia.

- SIADAJ. NA. DUPIE.

- Okej, okej...! Dobra... - Alter grzecznie usiadł na przygotowanym miejscu.

- Skąd ty tak w ogóle wzięłaś ten stołek?! - krzyknął Jay.

- Właśnie... Jak to tak właściwie możliwe? - dodałam.

- Spytała dziewczyna z gry, w której możesz dosłownie schować drzwi do kieszeni - Teresa spojrzała na mnie, po czym odwróciła się do Alter'a i uniosła jego bluzkę. - Odpowiadając na pytanie... Mam specjalną torbę z nieskończoną pojemnością, bo potrzebuję mieć dużo rzeczy przy sobie, a nie mam jak tego wszystkiego unieść. Właśnie, powinnam mieć tam coś na regenerację... - zaczęła grzebać w torbie i wyjęła z niej opatrunki i jakiś płyn.

- Co to? - zainteresowała się Andzia.

- Specjalny płyn medyczny. Regeneruje znaczną większość tkanek, nawet o bardzo dziwnej strukturze.

- Jeśli dobrze pamiętam, w Undertale mają identyczny... Głównie w szpitalach, bo używają go do leczenia potworów... - przypomniała sobie Oliwka.

- Poważnie? - zobaczyłam spojrzenie Bijuu.

- Mhm... W sumie jak teraz o tym myślę, powinniśmy zacząć nosić go przy sobie.

- Zdecydowanie dobry pomysł... - westchnął Mark.

- Ta- G͟H͜!̀

- Spokojnie... Wiem, że to boli - widziałam, jak TT nakłada płyn na rany Alter'a. - Już mi się tak nie glitchuj, bo to zdecydowanie nie pomaga.

Nemesis podeszła do niej i pomogła jej. Chwyciła jej dłoń, by pomóc jej opatrzyć chłopaka. Widziałam drobne zaczerwienienie na twarzy Teresy.

Uuuu, czy one...? Hm... Czy to legalne? A w sumie... Walić to, to całkiem urocze!

- Co to za mina, Endera? - zapytał mnie Eleven z widocznym lenny face'm na twarzy.

Uśmiechnęłam się.

- Nieważne, Elek... Nieważne.