CHAPTER ONE

Amara Kweens' POV.

-1 kilong karne ng baboy-
- 1/2 kilong repolyo-
-1/2 kilong Karots-

Iniisa isa ko ang mga pinabili ni inay saakin, Malapit na akong matapos sa pagpamamalengke. This whole scenario is not new to me, since I am the only child I learned a lot from my mother. Ako ang pinagkatiwalaan ni mama sa pamamalengke dahil busy siya sa pag aalaga ng mga hayop namin sa farm.

Lupaypay akong naglakad papunta sa isang tindahan ng mga karne ng baboy.

"Ate? magkano po ang kilo ng karne ng baboy?" Tanong ko sa babaeng mataba na kasalukuyang nagkikilo ng mga karne ng baboy.

"Isang kilo? 250 Iha, pero kung dalawang kilo ang bibilhin mo. Ibibigay ko sayo ng 240 bawat kilo," Sagot niya sa tanong ko. Nagdalawang isip naman ako dahil doon. Maaring magkulang ang pera ko pamasahe pauwi, Kinuha ko ang pitakang nas a loob ng bulsa ko at bahagyang yumuko para ilagay muna ang pinamili ko sa sahig.

Binuksan ko ang pitaka ko at napasimalmal ako ng makita kong may tatlong peraso nalamang ng isang daan. Mabigat akong napabuntong hininga at bahagyang pinunasan ang pawis na namumuo sa noo ko.

"Iyang isang kilo nalang ho ate, Kulang po kas--"

"Magnanakaw!" Hindi ko natuloy ang sinasabi ko ng bigla nalamang hilain ang pitaka ko. Patay talaga ako ngayon kay nanay!

Isang iglap lang ay nagsimula na rin akong tumakbo patungo sa kinaroroonan ng magnanakaw, Ewan ko ba dito at parang tatanga tanga siya kung tumakbo dahil panay ang bangga niya sa mga basket sa paligid.

"Huy! magnanakaw! Ibalik mo sa'kin iyan!" Buong lakas na sigaw ko sa hinahabol ko ngunit parang wala lang itong narinig.

punyemas ka! humanda ka ngayon!

Isang mabigat na hininga ang binitiwan ko bago tuluyanv seryosohin ang paghabol. Nasanay ako sa pagtakbo sapagkat sa aming Farm, ay ako ang naghahabol ng mga tupa.

Nang malapit na ako sa likod ng magnanakaw ay kaagad ko siyang hinablot, Nagulat siya dahil doon.

Napatigil siya sa lakas ng paghila ko sa kanya at tiningnan ako.

"Ibalik mo sa'kin iyan! Alam mo bang ipambibili ko iyan ng karne ng baboy?" Inis na turan ko sa kanya.

"Ibibigay mo yan o ikaw lulutuin ko?!" Dagdag ko, kunware super inis ako.

"I-ito! na!" mabilis niyang ibinigay sa'kin ang pitaka ko at kaagad ding kumaripas ng takbo.

~~~~~

Ang maaga sana na paguwi ko ay naging hapon na dahil sa punyemas na magnanakaw na iyon. Minsan naitatanong ko sa sarili ko na okay lang ba sakanila na tawagin silang magnanakaw?

Kasalukuyan akong naglalakad pauwi dahil nang buksan ko ang pitaka ko ay dalawang piraso nalang ang natira. Natangay pa ng nakakagigil na magnanakaw na iyon ang isa.

Kalahating kilo nalamang ang nabili ko at pagod na naglakad pauwi.

Habang tahimik akong naglalakad, Nakuha ang atensyon ko sa isang larawang nasa daan. Isa itong babae na may mahabang buhok, Para siyang isang karakter sa mga sikat na nobela.

Nang makita ko ang larawang iyon, Isa lang ang pumasok sa isipan ko. It was the urge to bring it home and use it as a drawing reference.

Madilim na nang ako ay makauwi, Mabilis akong nagtungo sa kwarto ko. Inihanda ko kaagad ang nagiisang lapis ko na halos hindi ko na mahawakan sa liit.

I was busy sketching the beautiful lady, when my mom called me for dinner. Agad naman akong tumalima at dumeretso sa lababo para maghugas ng kamay.

"Bakit ka nga ba natagalan sa pamamalengke anak?"  Tanong ni mama sa'kin. Ngumiti ako at sinagot ang tanong niya.

"Na snatch po kasi ang pitaka ko inay, mabuti nalang mabilis tumakbo anak ninyo," Ani ko at bahagyang tumawa.

My mom looked worried, but then she laughed with me. Alam naman niyang di ko pababayaan ang sarili ko.

She know how my dad trained me, Alam niya ang ilang ikot ko sa bakanteng lupa namin na may nakataling gulong sa likod.

I was trained by my father, It was for self defense.

"Ah, Anak. Nanganak ang baboy natin, Kaso namatay ang isang biik pero may onse namang malulusog na nabuhay," Ani ni mama.

"Ganoon po ba nay!? Edi malaking balita yan!" Masaya kong sambit. Ngumiti si inay at nagpatuloy sa pagkain.

"Siya nga pala anak, Pwede bang bumalik ka sa palengke bukas? bumili ka ng tiki-tiki para sa mga biik," My mom requested.

Of course I nodded, Alam kong tanging paghahayop lang ang bumubuhay sa'min kaya naman gagawin ko ang lahat matulungan lang si inay.

Kinabukasan, Naisipan konh dalhin ang ginuguhit ko, I thought of finishing it on my way to my destination. Habang naglalakad ay may napansin akong kahoy na malapad ang lilim.

Naisip kong dito ko tatapusin ang ginagawa kong paguhit bago pumuntang bayan para bilhin ang pinabibili ni inay.

The surrounding is peaceful, I can hear birds singing and the winds blow is cooling my system up.

Umupo ako sa tabi ng puno at nagsimulang tapusin ang ginuguhit ko. I can easily draw her because of her faces' proportion. She's too perfect!

Halos mangalahating oras na ang lumipas at patapos na ako sa ginagawa ko. Nang matapos ko ang buhok ay tiningnan ko ito ng may pagkamanghang kasama.

This lady is no joke! she looked like a princess!

Maganda siya, Talagang maganda.

Nang masatisfy ako sa ginuhit ko ay nilagyan ko ito ng pangalan ko at pinermahan.

Work is done, Now I need to follow mom's orders.

Payapa akong naglakad patungong bayan, I walked silently. I was fund of being an observant one.

Tahimik akong naglalakad habang inoobserbahan ang paligid. Lumaki kasi akong batak sa training ni papa at naputol lang iyon ng siya'y magkasakit at kalaunay namatay.

I was 13 year's old back then. I'm slowly turning into a teenager and my father didn't witnessed it.

My father was my protector,Ang he told me to train my self in order to be my mom's protector soon.

Napatigil ako sa malalim na pagiisip ng mapansin ko ang pamilyar na amoy at ingay. Nandito na ako sa palengke!

Lumapit ako sa botika at bumili ng Tiki-tiki. My mom said that this kind of vitamins is okay with piglets.

Sabi niya, Lalaki daw itong may shield sa ulo. My mom's a strange joker.

Natapos ako sa pagbili at dumeretso sa pag uwi.

Minute's passed, I found my self standing at our front door. Binuksan ko na ito kaagad at dumeretso sa kusina.

"Ma! Nandito na ako!" Sigaw ko, to inform my mom.

"Andito ako sa likod ng bahay anak. Tinitingnan ko ang mga gulay natin!" Ani niya.

"Andito na po ang pinabili ninyo, Samahan ko na po kayo sa hayupan natin para matulungan kitang mapainom ng tiki-tiki ang mga baboy!" Sigaw ko pabalik at inilabas na ang tiki-tiki sa bag ko.

I was about to go to my mom when I realized something, Nawala ang ginuhit ko!!

Paano na ito ngayon! humayghad!

Wala akong nagawa dahil tinawag na rin ako ni inay para painumin ng bitamina ang mga biik na iyon.

Nakabagsak ang mga balikat ko na nagtungo sa Barn namin. I swear to look for my drawing later.

After that, I quickly ran towards our house. Nang makarating ako'y di na ako nagpaalam kay nanay at dumeretso na sa pagtakbo patungo sa palengke.

Mangiyak ngiyak kong nilibot ang bawat parte na pinuntahan ko. Nagtanong na rin ako kung may mga nakakita ba but, sadly No one saw.

Halos magwala ako sa mga posibleng naiisip ko, I can't stop myself from making false things that may happen.

Wala akong nagawa kundi ang malungkot na tanggaping wala na nga ang pinaghirapan ko. Being an artist is not easy, It feels like once you lost your drawing, You also lost piece of your life.

There's nothing I can do now, Sana sa nakakita maging maswerte ka at alagaan mo ang aking ginuhit.

---

Simalmal akong tumayo at sinunod ang utos ni inay na ilibing ang biik na namatay dahil natapakan ito ng kanyang inang baboy.

It has been three days since I lost my art piece. Naiinis ako sa katangahan ko.

"bilisan mo na! Alam mo namang mahalaga saatin ang paglibing ng maayos sa mga biik diba?" Ani ni ina at tinapos na ang hinuhugasang mga pinggan.

Kakatapos lang naming kumain at dumeretso na agad ako sa sala, pero napatigil ako ng tawagin ako ni mama para nga ilibing ang biik na namatay.

Ewan, bakit ba kasi namamatay yang mga biik. edi sana mas marami kaming benta.

After almost half an hour of doing the task, I hastened back to our house and run directly to my room, I searched for my drawing pad.

Nakalimutan ko kasi ang paguhit sa panaginip ko kagabi, It was my habit since then, I draw my dreams. Horror, romance and even weird stuffs!

It was a woman and a man inside a big arena and they're almost dying. It's raining and then the girl shouted few words and then I woke up.

Mabilis kong sinimulan ang pag guhit.

"AMARA! Bilisan mo. may naghahanap saiyo sa labas!" Mabilis naman akong kumilos at kaagad na lumabas sa kwarto.

But then, I stopped. The woman in front of me was astonishing. I was still noticing her beautiful features when a fact slapped my face. The woman I'm facing was the woman on the drawing that I losts a few hour ago.

"Good Day little lady, I'm Mane Stephens. The lead, Aeurtus." Sabi ng babae. I'm shocked! really shocked, This woman was the leader of the Aeurtusl group. The Freaking art colony!

"I saw your art. You have an amazing talent, You know how to make portraits look realistic. I know you're using only one pencil but the work was fine." Saad niya at napatingin ako sa kanya ng nakanganga. She found my drawing?!

"I searched for the person who named Amara Kweens everywhere and then I heard that you live here."

"Ah-eh Oo po. ako po iyon"

"Dahil doon, I'm inviting you to study on Ertus Academy. You're going to school wether you like it or not."

Napanganga ako. Ulol? mag aaral ako!?

"TEKA LANG? BUT I DON'T HAVE MON-" Pagrereklamo ko kasi kaagad din itong nagsalita.

"No more buts my dear Amara. You're going to be placed on section PAINTS,"

I literally bend my knees. I've always wanted to study.