[ MATTHIAS ARIAGON ]

It's been a months nang makilala ko si Lainerry pero parang sobrang tagal ko na siyang kilala. Maybe because masyado rin siyang clingy sa akin kaya napalapit kami sa isa't-isa ng ganoon kadali. Mas madalas na kasama niya ako sa school during free time dahil may business ang dalawa niyang kaibigan na si Mairi at Yvette. At ngayon ako na naman ang kasama niya na sa halip ay pamilya niya. It's Christmas eve' ayoko nakikita siya na malungkot. Ayaw niya pa naman umuwi dahil wala naman siyang madadatnan na tao sa bahay nila kaya may naisipan akong puntahan. She's hugging me tight while I driving my Red Sniper Motorbike. Kahit nagtataka siya kung saan kami pupunta ay walang reklamo. It's a sign na ayaw niya pa talagang umuwi sa kanila.

"Let's have a drink." Sabi ko sa kanya after ko iparking ang motorsiklo sa harapan nang isang overlooking restaurant sa Antipolo Rizal. Sa gilid lang ng kalsada nakatirik ang Restaurant na halos walang tao. Siguro dahil Christmas ngayon at nasa kanya-kanyang pamilya sila. Buti na lang bukas ang resto na ito na tinatambayan namin minsan ng mga kaibigan ko. May mga nagkalat na maliit na kubo para mayroong privacy ang gustong kumain at magpalipas oras sa lugar na iyon.

"Wow! Mayroon palang ganitong lugar dito. Ang ganda!." She was struck by the overlooking charming view with amazing colourful houses that stunning in midnight.  She pointed the numerous skyscrapers with different lights na para na lang mga laruan sa paningin namin. Sobrang dami ng buildings at kabahayan sa baba hanggang sa malayo natatanaw pa rin ang mga building at malls na nagkalat sa siyudad.

"Stay here." Iniwanan ko siya sa isang maliit na kubo na may apat na upuan at mesa sa gitna. Pinili ko ang nasa last na kubo para tahimik lang. Umupo lang siya doon habang pinagmamasdan pa rin ang tanawin mula sa malayong siyudad na may mga kumikislap na maliliit na ilaw na parang sumasayaw.

I ordered half dozen of beer-in-can and fried chicken wings with chili sauce. Wala na naman kaseng available na ibang foods kaya iyon na lang. Bumili na rin akong malalaking junkfoods para pulutan at soda. Baka hindi siya umiinom. Nakasunod rin ang isang waiter sa akin na may dalang dalawang baso and bucket of ice.

"Bakit sobrang dami naman niyan? Hindi ka ba nabusog kanina?."Reklamo niya pagtalikod ng waiter. Pero sabay bukas ng beer at tinungga.

"Ayos lang yan. Iuwi ko na lang kung hindi natin maubos." I said.

"Sure." Walang alinlangan na sabi niya. Natakot tuloy ako dahil baka malasing siya. Nakamotor pa naman kami. Anyway beer lang naman ito. Pero pangalawang tungga niya pa lang ay taob na ang laman ng beer. Then nagbukas ulit siya ng isa habang pinapapak ang chicken wings. Malamig pa naman ang beer kaya hindi na muna namin isinalin sa baso para lagyan ng yelo. Ganito naman lagi kapag magkasama kami. Parang lagi siyang magana kumain or dahil hindi siya kumain sa bahay nila dahil wala naman siyang kasabay. Kaya pag kasama niya ako sinasabayan niya ang trip ko.

Our conversation was normal. She's opening her life to me kaya alam ko na rin naman ang family history niya noon pa at ang sitwasyon niya with her parents. Sometimes I got mad to her parents dahil mukhang napapabayaan na siya pero ayos lang iyon. I'm thankful about them dahil napansin ako ni Lainerry. Ako ang pumupuno ng mga pagkukulang nila. Masyadong malungkot ang kwento ng buhay niya but she's valiant to reshape her life. She's the bravest person I have ever known. Pero pag nakikita ko siyang malungkot at umiiyak ay dinudurog ang puso ko na kung pwedi lang na iuwi ko na siya sa bahay para hindi na siya malungkot ay ginawa ko na but I'm afraid because I was thinking I might didn't pass to meet her parents standard as her boyfriend.

"Hey!?." Napukaw ang pag-iisip ko nang tapikin ni Lainerry ang kamay ko na nakapatong sa mesa habang nakahawak sa lata ng beer na muntik ko ng yupiin.

"I'm sorry. Ano ulit yun?." I ask.

"Sabi ko. Thank you for coming into my life. I'm so thankful to have you.." Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya. I pulled her then hug her so tight.

"Hey, Matt.. What are you doing?." Mahinang tanong niya habang nakayakap pa rin ako sa kanya with tears in my eyes.

"Obviously I'm hugging you. And please. Stop saying that because I'm so lucky to have met you in that park." This moment was so perfect. I heard a mellow music from a distance and got swayed me. Walang imik lang si Lainerry pero unti-unti siyang kumawala sa akin. Happy but still there's an emptiness in her heart at itinuon ang pansin sa overlooking.

Inilabas ko ang nakatagong regalo sa bulsa ko na kanina ko pa gustong ibigay. I give it to her at excited naman na buksan.

"What is this. Don't tell me it's a wedding ring." She's joking but I hope not.

"Are suggesting Ms. Lainerry Escamilla." Para sigurado ako nang iniisip at hinala.

"Ito naman. Seryuso agad. Saka na iyon. Ano nga toh. Susi ng kotse?." Tanong pa rin habang binubuksan ang maliit na box. As if kaya ko siya ibili ng kotse eh mayroon na siya noon. After a while she open already. Natuwa siya sa nakita tumambad sa kanya ang isang silver kwentas na mayroong star na pendant.

"Wow! It's cool pero bakit star?." She's curious.

"Because you are a star. The first time I saw you I thought I can't reach you pero bumaba ka para sa akin."

"Haahh. Never. I'm not doing it. Hindi ako bumaba no. You just caught me. Yo have reach me because you are a good person." Talaga ba. Kahit na ayoko maniwala na wala siyang ginawa para umabot kami dito.

Naubos ko na ang tatlong lata ng beer while she's about to open another can. Pangatlo niya pa lang. Pero mukhang namumula na ang pisngi niya at pumupungay na ang mga mata.

"Laine.." I called her while she's amusing about the night city views. Pag hindi kami nag-uusap ay doon siya nakatingin.

"Yes? May sasabihin ka?." She answered and looking back at me.

"I know you might not believe me.. because it was too early. But.." I stop because she's staring at me seriously. Medyo pareho na may konteng tama ng beer. This feeling was so cool. Iyon yung nawawala na ang takot at kaba mo. Na kaya mo nang sabihin kung ano man ang iyong gusto.

"But I've never wanted any woman the way I crave you. I want you Laine." Nakita ko siyang nagulat pero alam kong matagal niya na rin naman alam ang nararamdaman ko.

"Wew! You made me goosebumps Matth. I don't know what I feel right now. I don't  have an idea what are you referring to but my heart..."She's pointing it." My heart was bursting and she's like to come out. " She explain na parang hindi ko ramdam.

"I want to take care of you everyday Laine.. At kahit pa madami pang ikaw. Ikaw lang ang pipiliin ko." I added. Napangiti siya sa sinabi ko at doon na lalong nalubog ang mundo ko. Lagi ko siyang kasama but this moment is different and special.

"How's it possible? Na madaming ako? Are we living in Multiverse na ba?." She tried to calming herself because I know she felt the same way towards me. I know quits lang kami nang nararamdaman. She's falling fo me like what I did. Hesitant lang siya. Palagi nga siya nagki-crave sa best asset ko sa mukha. Pinanggigilan niya ang maliit na nunal sa may labi ko. But she's controlling herself.

"Laine..?." I called her dahil natutulala na naman siya while staring at me. Normal lang ang mukha niya pero alam ko'ng malalim ang iniisip niya.

"The loss of Kuya.. created a vast emptiness in me. But you've filled it Matth and I thank you for helping me too hard. So, you don't deserve para paghintayin kita nang matagal."

"I love you Laine..."I told her while I'll holding her hand and I saw a wide smile painted in her. She's about to replied me but before she answered. I pulled her into my arms and kiss her. Inilayo ko ang mukha ko dahil ramdam kong may sasabihin siya. At nagulat ako ng hawakan niya ang mukha ko. Then her fingers tracing my parted lips down to my chin at hinawakan niya iyon. I can't predict what she's trying to do. She's smiling while touching my li'l mole near my lips. Her hands was so soft as her. Tiningala niya ako then our eyes met. She's smiling na masyadong sapat para tunawin ang katinuan na natitira sa akin. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. I want to conquer her but I stay calm and waiting for her. She pulled me to head down and put her lips slowly  into mine. My cold blood suddenly boiling that also affects my cheeks - turns to red. She's so sweet.

"I love you so much Matthias Ariagon.." He whispered while touching my lips with her bare fingers. She's tearing apart. She's about to cry but she also smiling. Then seconds later she slowly close her eyes and kiss me. Whoooaah. Mabuti na lang medyo deem lang ang ilaw sa kubo na iyon. No one can see us. She kiss me. The first kiss was soft and short.  Then suddenly it become strongly, strongly long and deeply. Her hand brushing my hair and touching my nape. She's different now. She's amazing. My heart melt because of her doing. I feel in ecstacy while we're exchanging touch and kisses. I crazily in love with this girl. She give me access to conquer her heart. And I am the most lucky guy in the world tonight. It's just a hug and kisses but she made me insane paano pa kaya kung lumampas na kami dito. Sh*t! Hindi ako nagkamali sa pagpili ng babaeng mamahalin at iingatan ko.

"I love you more Laine.." I mumbled with sighed while panting. Then she'll do the same. We're exhausted but satiated.

"I'll take you home, mine." I'll press her nose dahil napatitig siya sa sinabi ko. "From now on. You are mine isn't it?." I added.

"Yes. Is it Matthias." I smirk dahil alam kong inaasar niya ako. Pero wala siyang reklamo. We both foolishly in love with each other.

Z