[ MATTHIAS ARIAGON ]

After six years without communication of her. I'm hallucinating now, kanina ko pa nasusulyapan ang babae na iyon na kamukha ni Lainerry but I force my self to ignore it dahil imposible naman na nandito siya sa Palawan Beach.

"Pare! Tahimik ka na naman. Ano ba yan. Sasayangin mo ang pagkakataon para makapagrelax dito sa Palawan." Palatak ni Andrew habang hinihila ako palusong sa dagat. Wala ako sa mood maligo at magligalig. I'm busy with my small business.

Ngayon nag-aalala ako kung maayos ba ang iniwanan ko'ng shop sa isang katiwala. Kainis kase ang mga ito. Ayaw umalis ng hindi ako kasama. Well, halos five years rin naman akong puro trabaho at sarili lang ang iniintindi. Siguro naman pwedi akong magsaya ngayon na hindi iniisip ang future namin. I'm soon to get her dahil may ipagmamalaki na rin naman ako. I owned a clothing company. Jeffrey suggested it dahil madami siyang connection na pweding makatulong sa akin on how to build a clothing company. Ako na rin ang gumagawa ng designs na ipiprint sa mga shirts atleast nagagamit ko ang hilig ko sa pagpinta. Jeffrey recommended me his people to work with me. All of my friends helped me with my chosen career kaya naman sobrang thankful ako sa kanila. Kahit ang mga uniforms ng department store nila Andrew ay sa akin na rin nagpapagawa. Ganoon din sila Kairos. And Jeffrey promoted my brands to his Mom inside na socmed kaya may mga kontrata na rin ako for fashion designs.

Ang bookshop naman nila Papa ay pinalago ko pa. I purchased Wattpad books dahil iyon ang mabenta kaya naman halos dumugin na ang bookshops namin. I played well and I live with goals kaya naman ibinigay sa akin ni God ang minimithi ko. At sana rin ay hindi pa ako huli na mabawi ang babaeng mahal ko. Bumalik ako sa kinauupuan ko nang makawala ako kay Andrew dahil hindi ko talaga feel lumusong sa tubig-dagat. Kakain na lang ako ng barbecue na hinahanda ni Kairos.

"After all those years, Lainerry pa rin talaga? Bakit hindi mo subukang lumapit sa kanya ulit?." Shaun suggested or insisted.

"She looks fine with him." I sigh then sip my soda. Ilang beses ko rin kase nakita si Lainerry na kasama si Jourem. They look great together and they look fine. Baka nga nahulog na si Lainerry sa lalaking kasama niya lagi at hindi naman imposible iyon dahil mukha namang nagkakasundo sila.

"And speaking. That woman seems familiar pare! Is she Lainerry?." Turo ni Shauniro sa may hindi kalayuang cottage. Mukhang nag-eenjoy siya makipag-usap sa phone niya at may lalaking parating na may dala-dalang juice na nakangiti pang tinanggap ni Lainerry mula sa lalaking iyon. That's Jourem. Hindi pala hallucination iyon kanina. Si Lainerry talaga ang babaeng nakita ko na kahawig niya. Iniwas ko ang tingin ko dahil nasasaktan ako na nakakitang nakangiti ang babaeng mahal ko sa harapan ng ibang lalaki.

"Shit! Si Lainerry nga!" Napamura si Kairos. Na inuhan ako. I stay calm and avoid them. Mas lalo na nasira ang beach-time namin because of her. Bakit dito pa? Hindi pa ako handang magpakita sa kanya. I still working my life. At parang okay na talaga siya. She's happy with that man. I'm really too late.

"Have you heard the great Philosopher Sun Isu?." Kairos starting his poetic mood. In a broad daylight naisipan niya pang maging makata.

"Pare, I don't have time searching those Philosopher you've know. And I think they wouldn't help my situation where I in right now." Mahinahon ko'ng sabi dahil ako rin naman ang kinakausap niya.

"Gagi, kahit hanapin mo sila. Wala na sila. They're vanished from earth famously. Listen to me first malay mo makatulong siya saiyo." He convinced me more.

"Okay. Who is he and what he is?."

"Philosopher nga siya. He says. 'The best way to defeat your enemy is to get to know him better." Kairos proudly say as if he is Sun Isu.

"Oh tapos? Anong kinalaman sa akin ng Sun Isu mo?." Palatak ko.

"Look. They're not yet married. May pag-asa ka naman eh. Ikaw lang ang hindi nagpapakita kay Lainerry. Kung magmukmok ka d'yan para namang talo ka na agad." Kairos says.

"Tapos? Asan si Sun Isu?." Naiinip na tanong ni Jeffrey. "Mukhang ang layo naman ng quotes sa paliwanag mo." Dagdag pa ni Jeff.

"Wala. Wala siya. Isinali ko lang para interesting diba?." Hagalpak ang tawa ni Kairos na mukhang sira-ulo lang. At nawala naman bigla si Lainerry sa pwesto nila. Sayang naman bakit ngayon ko lang siya nakita dito. Pauwi na kami mamayang gabi eh. Hindi na naman pwedi mag-extend dahil mayroon na kaming plane tickets.

"Pasukin mo ang negosyo nila. Baka mapansin ka na nang mga magulang ni Lainerry." Suggested ni Andrew while smirking.

"Paano'ng pasukin? I rob them? Trespass ako doon. Tsaka hindi ko gamay ang travel agency. Wala akong mapapala kung papasukin ko." I sighed. Mukhang baliw lang ang nagsuggest eh.

"Basic Matthias! Magbook ka sa kanila travel abroad ar everywhere with us para enjoy. Once a week. Sigurado ma-notice ka nila at kami rin syempre. Iisipin nila na rich ka na then pwedi ka na kay Lainerry."Andrew in poker face.

"Tapos? Seseryusuhin ko ang suggestion mo or tatawanan ko na lang?." Minsan talaga wala silang kwenta kausap eh. "Huwag ka na lang magsalita Pare,." Shaun tapping Andrew's shoulder.

Bigla tuloy sumakit ang ulo ko. Ito na ba ang sign para sa amin? Na kailangan ko nang balikan siya or sign para tuluyan ko na siyang bitawan dahil mukhang maayos naman ang pagsasama nila. Ilang taon na silang magkasama sa iisang bubong sigurado hindi naman santo ang lalaking iyon. Shit! I can't take this anymore. I need to pursue her. Maybe I'm more than enough now.

Magpapakita na ako sa kanya. Siguro naman handa na rin siya na ipaglaban ako. Sigurado kaya ko nang harapin ang mga magulang niya. At sana hinihintay niya pa rin ako. Kailangan ko siya makausap para malaman ko kung ako pa ba. It's okay. Kahit hindi na. Baka nagsawa na rin siya maghintay sa akin at kasalanan ko rin naman dahil sobrang tagal ko. Feelings will always be valid. So ayos lang kahit pinalitan niya na ako. Pero gusto ko malaman mula sa kanya kaya gagawa ako ng paraan para makalapit kay Lainerry.

That night umuwi na kami ng Manila at hiwa-hiwalay na naman. I'm on my way to my shop when I remembered Mairi. Lainerry's friend. Siguro naman nag-uusap sila dahil college friend naman sila. Then I sent a message to her asking if she knows Lainerry's currently status. Hindi naman ako nabigo. Alam niya kung kailan uuwi si Lainerry so I waited her. Five days pa sila sa Palawan kaya makakapag-isip pa ako nang gagawin at mga sasabihin ko. I need to be ready para hindi na siya makatanggi sa akin.

Five days was so long. Parang katumbas ng limang taon. Hindi ko alam kung tama pa ba na guluhin ko siya or hahayaan ko na lang? Pero kailangan ko gawin ang ikakatahimik ng puso ko. Magpapakita ako sa kanya.

Tonight was her flight going home. Pumunta ako ng airport at naghintay sa kanya hanggang midnight pero walang Lainerry akong nakita. Nagchat naman ako kay Mairi at ang alam niya eh ngayon. Umuwi ako ng Cainta na lutang ang utak. Hindi ko siya nakita. Hindi ako pweding sumuko agad kaya pinuntahan ko ang bahay niya sa Masinag baka napaaga ang uwi niya. But his house was empty. Walang ilaw sa loob ng bahay. Until morning I waited for her to come home or to go outside pero wala talaga siya. My bahay na ba sila ng lalaking iyon?

Kahit sa bahay nila sa Marikina ay wala ring tao. Limang beses na ako pumunta sa bahay niya sa Masinag pero mukhang walang umuuwi doon. Nagtanong na rin ako sa guard, hindi niya raw alam kung nasaan ang nakatira doon. I'm worried for her and for our unsettled relationship. Nasaan kaya si Lainerry? I don't know where to go. Halos one month na. Hindi ko siya makita. Then I remember the rooftop. That building. They owned it kaya doon ako tumakbo at nagtanong-tanong. Then nalaman ko sa security guard na nasa hospital siya.

After an hour I found my self walking in the lobby of Medical City in Pasig kung saan naroroon si Lainerry. My heart beating fast. Hindi ko alam kung anong madadatnan ko, ano bang kalagayan niya? I'm so worried about her na halos tumulo na ang luha ko then half of it I'm a bit scared because of her Dad. Maabutan ko sigurado sa tabi ni Lainerry dahil sabi ng guard halos doon na raw tumira sa hospital ang mga magulang ni Laine.

I knock a door when I saw Lainerry's name on it and no one answered me kaya dahan-dahan ko'ng binuksan ang pinto. I saw her unconscious lying on the bed with dextrose and oxygen at hindi ko na napigilan ang mga luha sa mata ko. Wala akong nakitang bantay niya. Siguro lumabas lang at may inasikaso. Lumapit ako sa kanya at lumuhod sa sahig habang hinahawakan ang mga kamay niya.

"Why baby.." I'm whispering while her hand on my check. She's cold a bit. "Baby wake up. Nandito na ako. I'm sorry.. I'm sorry ngayon lang ako ulit nagpakita saiyo.. Baby.."Nahaharangan ng luha ang mga mata ko at pinunasan ko gamit ang likod ng kamay ko. Naninikip ang dibdib ko dahil hindi ko makaya na nakikita siya sa ganitong ayos. Hindi ko mapigilan ang mapahikbi at humagulgol. Sobrang sakit at pait ng nararamdaman ko ngayon na may halong pagsisisi. Sana bumalik ako agad. Hinanap ko na siya agad para hindi ito nangyari sa kanya. May mga pasa siya sa katawan at bandage sa ulo. Ganoon rin sa braso at paa.

"Baby.." I'm trying to call her baka sakali magresponse siya at kahit man lang pagalawin niya ang mga daliri niya sa kamay. I'm still holding her hand and pressing it a bit. "Baby please.. Lainerry gumising ka na, this is Matthias.. this is me bumalik na 'ko. I'm sorry matagal kitang pinaghintay. Patawarin mo ako natagalan. Nandito na ako Laine.. babawiin na kita..akala ko kase masaya kana pero bakit ganito? Bakit nandito ka.. gising kana please.." Hindi pa rin maubos ang luha na dumadaloy mula sa mga mata ko. I need to calm pero naninikip talaga ang dibdib ko. Ang sakit-sakit ng ganito. Nakita ko siya sa Palawan na may ngiti sa mga labi bakit ganito ang nangyari. Bakit nandito siya.

"Laine, I'm begging you.. gising ka na. Hindi ko kakayanin na mawala ka sa akin. I'm sorry wala ako sa tabi mo sa mga oras na kailangan mo 'ko. Baby what happen to you.. gising ka na..." Nagpupunas ako ng luha ng may tumikhim sa likuran ko. A man standing there with teary eyes. Her Dad. Oh my God. He is from toilet. Narinig niya ba lahat ng sinabi ko. Biglang naging daga ang puso ko. Napatayo ako at umatras pasandig sa may bintana. I'm scared. Hindi ako handa na makaharap siya muli but he is crying. He is crying in front of me and her unconscious daughter.

"I'm.. I'm sorry po. I sneak here. I just.. I just want to see her and I'm about to leave.. Pasensya na po." Nakayuko ako habang sinasabi ko iyon. Hindi ako ready na makaharap siya at maliitin ulit ako like before. Like before when I'm in third year college and deeply in love with his daughter.

"Stay with her." Mahinahon na sabi niya at sabay talikod sa akin saka lumabas ng kwarto. Napatitig ako kay Lainerry habang may sumisilay na ngiti sa mga labi ko but still worried about her condition.

Z