It is almost close to midnight. Buti nalang din at start na ang one on one photo-op namin. Pinapapasok isa-isa sa room ng artist ang mga fans para makapagpa-picture.

"Marecakes, ako na daw sunod!" excited na sigaw ni Denise. Bago pa man ako makapag-goodbye sa kanya, wala na siya sa tabi ko.

Agad naman siyang dumiretso sa room ni Harvey. Tumigil siya saglit sa pinto para ma-check ng staffs ang kanyang ticket.

At dahil, magkasunod ang ticket number namin, syempre magkasunod din ang queue namin for perks.

Ako na!

Makikita ko na ulit uplose si Bevan!

"Next," tawag ng staffs at sinimulan ko ng lumalakad papalapit sa artist room ni Bevan.

I entered the usual room kung saan nagpeprepare ang artist pwera nalang sa isang corner na parang may mini-photobooth na nakahanda para nga siguro ito sa VVIP Perks namin.

"H-hi, Bevan. I'm a-a big fan of yours." Nako po lord, eto na naman tayo sa pag-sstutter ko.

"Yes, I remembered you from earlier,"-Bevan na unti-unting tumatayo mula sa pagkakaupo niya.

Natandaan niya ako! +1 achievement na naman 'to sa pagiging fangirl.

"How about you? Do you remember me?"

Ha? Pinagsasasabi niya?

"Ha?" Isang 'Ha' nalang din ang lumabas sa aking bibig.

"I saw you multiple times dahil active ako umattend sa concert and fanmeets niyo." But he stared at me again.

Kumunot ang noo ko.  

Wait...

The stares from earlier is intentional?!

Inisip kong mabuti kung san pa siya pwedeng lumitaw sa alaala ko. Wala, as in, sa concerts at tv lang talaga.

Not until he pointed out the japanese ramens on the table in a far corner.

Ramen?

Ramen...

Wait, RAMEN?

"Ikaw yung lalaki kanina sa resto?" My jaw dropped because of the sudden realization.

"Bingo!" he snapped his fingers. "Hi, I'm Bevan. Ang bilis mo umalis kanina, itatanong ko sana kung gusto mo ng autograph eh."

Nam, that explains why that man and  Bevan have resemblance. Dahil iisa silang tao!

"Hala, I'm sorry for being rude earlier," I bowed and ayos lang naman daw 'yun sabi niya.

He grabbed my phone and took couple of photos. Supposed to be 1 lang daw dapat yon kasi ichecheck ng staff mamaya paglabas pero binigyan niya ako ng tip na ilagay sa secret folder.

"Thank you, Bevan and sorry talaga."

"Nah, it's fine. No worries."

I was about to exit the room but he stopped me.

"Hope to see you again."

And then, he opened the door for me.

*******************

Ilang araw na ang nakalipas simula nung concert at syempre may Post Concert Depression pa kaming dalawa ni Denise.

It is Sunday today and I decided to take over muna sa coffee shop ko.

Yes, I own a small coffee shop which is co-owned by none other than Denise and my other bestfriend na sa ngayon eh nasa ibang bansa for some business matters.

"Ayoko na magmove-on, Nam," aniya ni Denise na tumatambay sa sulok ng cafe.

I just finished making a latte. Iseserve ko sana kay Denise kaso nevermind nalang.

Wala naman gaanong tao sa cafe ngayon kaya solo pa namin ang lugar. Lunchbreak.

"Nasaan pala si Emy?" Tanong niya.

Si Emy pala ang part-timer kong barista.

"Linggo ngayon, pagpahingahin mo naman 'yung tao."

"Oh, right."

Patuloy lamang kami sa pag-uusap ng kung anu-anong nangyari noong concert nang biglang bumukas ang pinto, pahiwatig na may dumating na customer.

"Lunchbreak po ka...."

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bumungad si Bevan.

"Lunchbreak ba? Oh, I'll just find another cafe." he said. Hahakbang na sana siya palabas ng cafe pero buti na lang at nagsalita si Denise.

"Ah hindi po! Walang lunchbreak lunchbreak dito. Have a seat please," Anyaya ni Denise at itinulak naman niya ako papunta sa counter para daw kuhain ang order ni Bevan.

"Ikaw ulit. Tingnan mo nga naman." Masayang bati ni Bevan sa akin. Puso, please lang kumalma ka.

Tumango ako nang bahagya. Wag naman sana masyadong maging obvious na nagbublush ako.

"I'll take 1 iced americano and a slice of pistachio cake."

After ko ma-total at mabayaran niya ang kanyang order, he went back outside at doon umupo sa isa sa mga table doon. Hindi ba siya nag-aalala na makita siya bigla ng fans?

Tumayo naman si Denise para maki-chika." Ano order niya? "

I showed her the copy of his receipt.

"Ohhhh," she said and joining me in the bar.

"Ayusin mo pagtitimpla, once in a lifetime opportunity to, Nam. Ang tagal na nitong coffee shop natin pero wala pang artista na pumupunta."

"Wag mo na akong i-pressure, parang awa."

"Hindi lang ikaw ang napepressure. Dapat magandang review ang mabigay niya sa atin. Free promotion din 'yun."

Tama siya. Pero kahit naman hindi niya sabihin sa akin, i'll do my best for Bevan.

***************

After a few minutes, ready na yung coffee and cake pero sa halip na i-ring ko' ang buzzer para kuhain niya yung food and drink dito sa counter, dinala ko na. Wala din naman ibang customers.

"Here's your cake and coffee. Kung may kailangan ka pa, let me know." I smiled and he nodded.

Bumalik na ako kung nasaan si Denise at hindi namin mapigilan ang aming mga sarili na titigan si Bevan sa malayo.

"Ang pogi," Parehas naming nasabi ni Denise habang inaadmire ang napaka-gandang scenery sa labas ng cafe namin.

Biglang lumingon si Bevan sa direksyon namin at nahuli kaming tumititig sa kanya. Umakto naman kaming pinupunas ang mga table para hindi niya ulit mahalata ngunit panandalian na namang nagtama ang aming mga mata.

Ngumiti at kumaway siya sa akin nang saglit na panahon.

I've been reaching the peak of my fangirl life because of the incidents happening lately. Bevan and I also met couple of times and importantly, I left an impression to him and he remembered me.

Destiny? Fate? I hope so?

Wala naman sigurong masama na magpantasya at mangarap...

Mangarap maging asawa niya. Charot.

Bevan finished his cake and received a phonecall afterwards that caused him to leave the cafe. He glanced one last time at us and mouthed 'the coffee and dessert were a bomb!' then left.

"Nakita mo 'yun? Mukhang nagustuhan niya," Denise teasingly elbowed me.

"Of course it's good. Magtatayo ba tayo ng coffee shop kung hindi masarap food and drinks natin." I rolled eyes at her and began to go out to collect the plate and cup that Bevan used a while ago.

Muli na namang dumami ang customers matapos naming alisin ang Lunchbreak note sa pinto ng store. Time to get busy and earn money. May bago nga pala akong merch na bibilhin, kailangan ko talagang kumayod.

After the surge of customers around 3PM, hindi ko na talaga kaya at si Denise na muna ang ginawa kong substitute. Sa sobrang dami kong naiserve, halos mawala na sa isip ko na hindi pa din pala ako kumakain ng lunch.

"Ikaw na muna bahala ha. Bili muna ako ng sandwich sa kabilang store." I pat her shoulders and began to walk towards the cafe door.

But then, someone caught my eye.

"Lucas?" sabi ko nang mahina.

Lumingon lamang ako saglit ngunit wala na yung lalaking nakaupo khng saan ako tumitingin kanina.

Well, that's wierd and kinda creepy.

I shrugged the thought and continue walking. Sobrang gutom ko na din talaga kaya siguro kung ano-ano na ang nakikita ko na hindi dapat makita.

Pero sa dami ng lilitaw sa aking malikmata, bakit image pa ni Lucas.

Ayoko na.

Kinilabutan ako habang binabanggit ng isip ko ang pangalan niya. Ang pangalan ng lalaking kinuha sa akin ang lahat.

Tulala at lutang, hindi ko na namalayan na lumagpas ako sa tindahan na aking pupuntahan. Hassle. Lumakad ulit ako pabalik para bumili na talaga ng makakain.

In shock, someone grabbed me by my arm. I covered myself na parang nag-eearthquake drill as my usual defence mechanism.

"Miss, yung wallet mo po nahulog," Unti-unting bumaba ang aking kaba ng matapos siyang magsalita. Isang random good samaritan. Lakad ako nang lakad, yun pala wala na sa akin ang wallet ko.

"T-thank you," Yun na lamang ang aking nasabi at umalis na din yung lalaki. Dahan-dahan akong tumayo. Bukod sa takot at kaba, gutom na din ako kaya sobra nang nanghihina ang aking mga binti.

Glad, I'm only a few steps to the sandwich store.

I bought a whole slice for me and a take-out for Denise. I decided to stay a bit para na din makapag-ipon ng lakas magtrabaho mamaya at kumain ng payapa.

Tahimik akong kumakain sa corner ng sandwich shop nang may makita na naman akong pamilyar na figure.

Si Lucas.

Ngunit malayo siya kaya hindi ko sigurado kung siya nga ba talaga 'yon o hindi.

Dinidelubyo na ba ako at may mga tao galing sa aking nakaraan na biglaang nagpaparamdam?

However, this reminds me of my dream years ago.

Lucas' unknown presence around. Me not feeling well and fear.

Fuck. Dejavu

[DOP: November 5, 2021]