De vrouw zet kracht en duwt het zwaard naar voren.
Melanie voelt niets.
Ze wacht op het moment dat het zwaard haar doorboord.

Ze hoort weer het geluid van ijzer dat tegen iets aanklapt.
Ze denkt dat het twee zwaarden zijn die haar doorboren.

Maar dat is het niet.

Het is een zwaard die het zwaard van de vrouw wegslaat.
Melanie ziet Dex.

Hij slaat de vrouw en schopt in haar buik.
Ze valt op de grond.

Dex duwt zijn zwaard door haar heen en loopt naar Melanie.

'Nog 3 tributen.'

"Melanie!" Roept hij.
Melanie staart hem leeg aan.

Zijn stem klinkt van ver.
"Stop!"

Melanie schudt haar hoofd.

Ze laat haar handen langs haar lijf hangen en haar haar is los geschoten.
"Alsjeblieft, sluit je niet af." Zegt hij.

Melanie antwoord niet.

Hij pakt haar bovenarmen en kijkt haar met treurige ogen aan.
"Stop, alsjeblieft."

Melanie antwoord niet, maar blijft huilen.
Hij schudt haar rustig heen en weer.

"Stop! Sluit je niet van me af!"

Melanie zwijgt en kijkt naar Dex.
Zijn ogen staan dof.

Hij kijkt haar diep denkend aan.
Hij krijgt een idee.
Zijn ogen lichten op.

Een kort moment twijfelt hij, maar het lijkt hem de enige oplossing.

Hij brengt zijn gezicht dichterbij en legt zijn mond op die van Melanie.
Het besef dat ze voor het eerst een zoen krijgt van Dex dringt niet binnen bij Melanie.

Hij trekt haar tegen zich aan en sluit zijn ogen.
Melanie begint te denken.
Ze voelt dat haar lippen aangeraakt worden, maar de realiteit komt niet binnen.

De stevige armen van Dex houden haar vast, waardoor een veilig gevoel in haar creëert.

Ze voelt een fijn gevoel omhoog komen.
De achtergrond is niet meer wazig.
In een klap hoort ze alles weer en voelt ze alles.

Haar lichaam wordt warm.
Ze slaat haar armen om hem heen.

Hij stopt met zoenen en legt zijn hoofd op haar schouder.
"Alsjeblieft, sluit je niet af. Laat deze gebeurtenis je niet achtervolgen."

Hij klinkt treurig.

"Ik eh..."

Melanie stottert.

Ze laat Dex los en moet de situatie even opnieuw bedenken.
Ze raakt met haar vingertoppen haar lippen aan en beseft dat ze een nieuwe gebeurtenis heeft laten gaan.
Ze weet nu niet hoe het is om zoiets mee te maken.

"Voel je je goed?"

Melanie knikt.
"Ik Ehm... wat gebeurd er?" Zegt ze verward.

Dex kijkt haar in haar ogen.
"Je moet dit allemaal vergeten." Zegt hij.
"Alles?"

Dex glimlacht en schudt zijn hoofd.
"Niet alles."

Melanie kleurt rood en glimlacht.
"Ik voel me verschrikkelijk. Die arme man heeft zijn leven verloren door mij."

Haar glimlach verandert in een treurige blik.
"Ik weet niet wat er aan de hand is."
Verward van de hele gebeurtenis slaat ze haar ogen neer.

Er razen allemaal emoties door haar heen, maar ze weet niet welke ze nu moet laten zien.

"Kom. We gaan naar Brenda." Zegt Dex.
Hij slaat een arm om haar middel en trekt haar mee.

Ze legt haar hoofd op zijn schouder en bedenkt over wat ze allemaal moet zeggen.

Ze heeft een man vermoord. Dat is zeker.
Dat zal haar altijd bang maken.
De angst komt weer omhoog.

Ze laat Dex los en staat stil.
Met angstige ogen staart ze naar Dex, die bezorgt haar handen pakt.

"Kom."

Melanie zegt niks en loopt met Dex mee naar Brenda.
Ze staat nog bij diezelfde cactus, als waar Melanie net haar leven heeft gered.

"Nee." Zegt Melanie kort.

Dex kijkt haar kalm aan.
"Zet door."

Brenda komt huilend op haar af gerend en slaat haar armen om haar heen.
"Ik ben je zo dankbaar. Ik sta nu altijd bij je in het krijt."
De woorden komen hard binnen.
Betekent dit dat ze haar leven nu zal wagen voor Melanie?

Melanie zegt niks en knuffelt Brenda niet terug.

Brenda trekt zich terug en kijkt naar Dex en Melanie.
Ze ziet dat hun gelukkig samen zijn, maar dat Melanie het niet toelaat.

"Ik weet hoe ik mijn prijs kan terugbetalen." Zegt ze.
Een geruste blik verschijnt in haar diep bruine ogen.

Ze loopt naar de dode man en pakt zijn zwaard.
Melanie's hart begint harder te kloppen.

Haar emoties schieten naar buiten.

Ze begint te schreeuwen en te huilen.
Ze balt haar vuisten en valt op haar knieën.
Ze maakt zich zo klein mogelijk.

"Melanie. Ik ben blij dat je me gered hebt. Ik zal mijn prijs afbetalen en ervoor zorgen dat jij en Dex gelukkig samen zullen zijn."

Brenda' stem klinkt zelfverzekerd.
Melanie herhaalt de woorden van haar vriendin en staat verschrikt op.

Ze loopt naar haar vriendin en slaat het zwaard uit haar handen.
"Jij gaat dit niet doen!" Zegt ze ruw.

Brenda schudt haar hoofd.
"Jawel."

Ze duwt Melanie naar achteren, waardoor ze valt.
Ze pakt het zwaard van de grond en duwt hem tegen haar buik.
Ze laat zich vallen.
Het zwaard doorboord haar, waardoor hij, vol bloed, aan de achterkant eruit komt.

Melanie begint te gillen en staat snel op.
Ze trekt het zwaard uit Brenda's buik, maar ziet geen leven meer in haar ogen.

"Brenda! Neee!"
Melanie begint te gillen en te schreeuwen.
Ze jammert en huilt.
"Brenda! Neeeee!"

Dex pakt Melanie's armen en trekt haar omhoog.
Brenda valt en blijft met open ogen op de grond liggen.

Melanie huilt zo hard, dat de tranen op de grond vallen en een plasje vormen.
"Brenda."

Melanie zakt vermoeid op de grond en huilt al het vocht uit haar lichaam.
Dex trekt haar in zijn armen en troost haar.
Zijn ogen staan waterig.

"Het spijt me." Zegt hij.

Melanie staart naar het lichaam van Brenda.
"Waarom." Zegt ze jammerend.

Dex kust haar wang.
"Ze heeft jou leven gered." Zegt hij zachtjes.

Melanie blijf zwak op haar knieën zitten en laat haar tranen hun weg gaan.

'Dames en heren. Hierbij verklaar ik de winnaars van The Death Game: Melanie Huston en Dex Geller.'

Er luidt harde muziek en er klinkt luid gerommel.
In het midden komen mensen omhoog uit de buizen en komen op Melanie en Dex af.

Melanie pakt het lichaam van Brenda vast.
Ze huilt over Brenda heen.

De soldaten komen dichterbij en pakken Dex.
Melanie is de volgende.

Ze begint te gillen en te schreeuwen.
Ze wil bij Brenda blijven.

Ze schopt en slaat, maar de soldaten trekken haar mee, naar de platforms.

"Brenda!"
Melanie schreeuwt en huilt.

"Neee!"

----------------------------------------------