Everyone has a secret. Like the scars that they tried to hide and a medicine that gives them a temporary escape.

We hate it. We all hate to be in a situation where we have to pretend that tomorrow will be fine; tomorrow will never be the same as today. But nothing's new. We're still the same as yesterday. Our present were tangled and tainted with all the circumstances that we wish our past would pass, as we forget the glimpse of our childhood. 

She glares at her. Her eyes are full of guilt, sympathy, grudge, and regrets that she can no longer be free. Her permed auburn always bothers her to cut again, and her spotch only reveals when she removes her make-up. I wanted to get rid of all of this. These chapped lips and uncovered eyebrow scars make my whole life fucked up.

All of this doesn't suit the aberrant. This beauty I inherited from my mother gave me an idea to give it back to her. I hate watching myself. I hate every single detail that people praise.

Napabuntong-hininga ako saka pinulupot sa katawan ang tuwalya. It's evening again. Hindi na naman ako makatulog at nababalutan na naman ng mga katanungan ang isip ko.

Why does it always be me?

I don't have courage to live. I'm too afraid of many things. I am a pretender and a loser. Bakit kailangan na ako palagi ang datnan ng mga kamalasan?

I sat at the counter in my kitchen after a moment of guilt and desperation in the bathroom. I pulled out the glass of beer and a bar of chocolate. I know it's a weird combination, but this makes me calm, temporarily.

Life fucked up lately. Sunod-sunod na due date loans ang natanggap ko ngayong araw na 'to. I lose a count, that's why I end up being beaten by shark loans. I am used to it. Walang-wala ang mga pasa na 'to sa mga pasa na naranasan ko noon.

Mabilis ko na niyakap ang sarili ko nang magsimula na namang manginig ang buo kong katawan. I took two shots of sleeping pills and minor tranquillisers early. I also took an antidepressant medicine that my psychiatrist prescribed me.

My eyes started to get heavy, and my head started to feel dizzy, but at the same time, I felt light. Para bang ang gaan ng pakiramdam ko but at the same time, ang bigat ng nasa loob ko. But whatever it is, it makes me feel less in pain.

But that doesn't last a minute. Dahil bigla na namang umikot ang paningin ko and bring me the glimpse of my nightmares that I've been fighting alone.

"Fuck these nightmares." Napasandal ako sa pader habang marahan na sinusuklay ang buhok.

My friend texted me earlier that she'd be here to check on me. She always does that, even though I didn't ask. I looked at the clock. Apat na oras na ang nakakalipas, wala pa rin siya.

I pulled out the box of cigarettes to calm down, pero kapag minamalas ka nga naman at wala ng laman. Huminga ako nang malalim. Medyo humuhupa na rin ang panginginig ng buo kong katawan kaya mabilis 'kong kinuha ang jacket na nakasabit sa likod ng pinto.

I can't sleep without a cigarette.

Isiniksik ko ang nanginginig kong kamay sa pocket ng jacket ko. I pressed the elevator, hoping na wala akong makasabay sa loob. I don't want anyone to see me with bruises on my face. Baka isipin nilang basagulero akong babae.

I was tapping my feet, counting every second drop. Mas lalong nanginig ang kamay ko nang bigla na lang bumukas ang elevator. Sumiksik ako sa gilid. I pulled down my hat to cover my face.

I can't believe I have to witness this old man having an affair, while his wife almost died paying his debt.

I clench my fist.

Pambihirang tao. Naglalampungan pa sila sa harapan ko. I think nasa bente anyos lang ang babae, samantalang itong matandang 'to nasa 50-anyos. Pansin ko rin ang naka-ipit na ID sa bagong handbag nito.

Tsk!

Bumukas ang pinto't nauna na kong lumabas sa kanila. Mabilis ko ring dinukot ang ID sa bag ng babae at pinasok sa jacket ko, bago naglakad papasok sa convenient store.

Matapos kong magbayad ay agad akong lumabas. Sakto naman at nakita ko 'yong babaeng nakasama ko kanina sa elevator. Hindi na niya kasama ang matanda at mukhang nakuha naman niya ang allowance niya para ngayong gabi.

Sinundan ko siya habang sinisindihan ang panibagong stick ng sigarilyo. I lower my head para hindi niya ako mahalata. Mas binilisan ko pa ang paglakad hanggang sa naabotan ko siya at inakbayan.

"Huwag kang sisigaw," I told her. Pero mabilis siyang nangisay, at nanlaban. Simigaw rin siya nang tulong habang tumatakbo papunta sa mga tambay na nag-iinuman.

"Mama! Tulongan niyo 'ko!" Nangingig niyang sabi.

"Oy, miss. Ang ganda mo naman." Hindi nila pinansin ang pagsusumamo ng babae. Bagkus at tiningnan lamang siya na para bang mga uhaw na demonyo.

Naglakad ako nang mahinahon habang tinitingnan sila.

Hinawakan siya ng mga lalaki. Nakatingin lamang ako sa kaniya habang siya naman ngayon ang humihingi ng tulong sa akin.

"Pakiusap! Tulongan mo ko!" She looks at me. Nagpupumiglas din siya sa mga lalaki at pilit na nagmamatigas.

I finished the whole cigarette and exhaled the smoke. Tinanggal ko rin ang cap ko, bago pinukaw ang atensyon nila.

"Hoy!" Mahinahon kong tawag sa kanila. Dumukot ulit ako ng panibagong sigarilyo saka sinindihan sa harapan nila.

"Jackpot!" One of them checked on me.

Nakapamulsa akong napatingin sa lalaking lumapit sa akin. Umikot pa siya upang tingnan kung may makukuha sila sa akin. Napatingala ako habang binubuga ang usok.

"Pre, mukhang mas maganda 'tong isa rito." He licked his lips and snatched the cigarette from my lips.

He grabbed my butt and squeezed. "I bet you like it," he whispered.

Binawi ko sa kaniya ang sigarilyo ko habang mahinang natawa sa sinabi niya.

"Mukhang lasing na kayo," I told him. Giving him a death glare.

Pinalo niya ulit ang pang-upo ko kaya binuga ko sa kaniya ang sigarilyo na nasa bibig ko. Mabilis naman siyang napaatras habang umaaray nang dumapo iyon sa kaniyang mata.

Mabilis nila akong sinugod. Leaving the girl free. Mabilis tumakbo ang babae hanggang sa makatakas ito mula sa mga mata nila.

Isa-isa nilang nilabas ang mga patalim nila. Napasinghot pa sila at halatang nakabatak ng droga.

Lima silang nakatayo at pinapalibutan ako. Medyo may kalakihan din sila at kita naman 'yon sa katawan nilang batugan. Medyo, may katangkaran din ang mga 'to. Pero sa tingin ko'y puro purma lang ang alam nila.

Tsk!

I removed my jacket. Revealing the bruises and tattoos on my left arm along my neck. Bukod doon ay halata rin ang mga maliliit na turok sa aking balat na ngayon ay nangingitim na rin tula noong nakaraan, gawa iyon ng mga gamot na prescribed ng kaibigan ko.

Mabilis nilang ginalaw ang mga patalim nila upang saksakin ako, pero mas mabilis pa rin ang mga galaw ko't  lahat sila'y napatumba.

I was a Judo champion and a kickboxer champion. Batak na ang katawan ko pagdating sa ganitong eskandalo.

Pinakita ko rin sa kanila ang mga pera at wallet na nakuha ko mula sa kanilang bulsa bago nila pinikit ang mga mata nila.

"You hit the wrong one." I gave them a smirk. Pinulot ko rin ang jacket ko't pinagpag ito.

Napatingin ako sa dinaanan ng dalaga. Mukhang malabong maabutan ko pa siya. Tsk.

Dinukot ko mula sa bulsa ang sigarilyo saka sinindihan ito. Tinali ko ang buhok ko't tinago ang pera sa bulsa ko.

Babalik na sana ako sa apartment ko nang bigla ko na lang napansin ang kotse na nakaparada at ang lalaking nagsisindi ng sigarilyo.

"That was impressive." Isang palakpak ang pumuri sa akin mula sa lalaking nakasandal sa kaniyang kotse. He was wearing a black polo, hugging his V-shaped body.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lamang ng paglalakad. Inayos ko rin ang cap ko't wala akong gana na pumatol sa kaniya. Napahinto ako nang mapansin ko ang dalawang paa na nakaharang sa dinadaanan ko.

Mahina akong napaatras nang inagaw niya sa akin ang sigarilyo ko. Agad na nanunoot sa ilong ko ang amoy ng kaniyang strawberry na pabango.

I exhale the scents and close my eyes. Hindi ko alam pero bigla atang na-blanko ang isip ko sa pabango niya. This scent is better than the medicine I take.

I open my eyes when he starts to talk, making me inhale his strawberries and cigarettes.

"Masama sa babae ang naninigarilyo,"  he commented. Inapakan niya ang sigarilyo saka binaling ang tingin sa akin.

Lumapit ako sa kaniya saka tinitigan siya sa mata. Napatingala ako, dahil medyo may katangkaran din siya. I saw him before. Madalas siyang naka-tambay sa harap ng apartment na para bang may binabantayan. Hindi ko alam kung sino ang minamanmanan niya. O, baka isa siyang undercover ng mga pulisya at kasalukuyang nasa misyon.

Whatever his motif is, I don't care.

I stared at his beautiful oceanic eyes. I swear, I think I saw it before. Hindi ko lang alam kung saan at kailan.

I smirked at him and grab his cigarette from his lips. Mabilis kong inipit iyon sa aking labi at binuga ang usok sa kaniyang mukha.

Hindi ko pinansin ang sinabi niya't nagpatuloy sa paglalakad. Binangga ko pa ang balikat niya.

Narinig ko ang mahina nitong pagtawa.

"You're fast." Mahina siyang natawa.

I turned my head.

"But not quite." He smirks, exposing his fang teeth and deep dimples. Pinakita niya sa akin ang wallet ko.

Nakita kong hinalungkat niya ang laman doon hanggang sa makita niya ang bente pesos na coins. Wala rin naman siyang mapapala roon dahil wala naman iyong mga ID.

Lumapit ako sa kaniya. Inilahad ko sa kaniya ang wallet niya.

"H'wag ka ng pupunta rito." I told him. Inapakan ko ang upos na sigarilyo, saka binuga ang usok.

Ngumiti lamang siya. "You know me?"

Pinakita ko sa kaniya ang Driver's license niya. "Everyone in this street will know you differently."

Ibinalik ko sa kaniyang bulsa ang ID kung saan ko 'yon dinukot kanina nang banggain ko siya.

"Kaya mag-iingat ka." I tapped his pocket. Aalis na sana ako nang magsalita siya.

"I saw what you did earlier. You're Bright Garxia Nicolai, right?"

Napataas ako ng kilay. No one dare to call my full name.

Binunot ko mula sa bulsa ko ang patalim saka tinutok iyon sa leeg niya. 

"What do you want?" I made a straight face.

I had enough today. Bugbog na ang katawan ko sa pagsalo ng mga kabayaran ng mga utang galing sa iba't-ibang loansharks. Hindi malayong isa rin siya sa mga inutusan ng mga napag-utangan namin noon upang manmanan ako sa panibago kong apartment.

Tinaas niya ang kamay niya. He wet his lips.

"Easy ka lang, sweetheart. Wala naman akong kailangan sa 'yo." He smirks. Pinakita niya sa akin ang isang card. "Ikaw ang may kailangan sa akin."

"I just came here to give you this," he continued. He tilted his head, commanding me to look at the invitation card.

"Thanks, but no, thank you. I don't accept invitations ca—"

"It's from your grandmother." He halts me.

"Fuck off!" Tinulak ko siya. I feel like my whole body feels the boiling point while hearing that it comes from my grandmother.

Mahina siyang natawa. "Hindi ba matagal mo nang gustong maghiganti sa kaniya?"

Halos magdugtong na ang kilay ko. "How'd you know?"

Siya na mismo ang naglagay ng invitation card sa kamay ko't binawi ang patalim na hawak ko. Maingat niya ring nilagay iyon sa bulsa ko.

"Kung gusto mong malaman. Come to this place. I'll tell you." He winks at me.

Mabilis siyang sumakay sa kotse niya at pinaharurot ang sasakyan. I left dumbfounded, wondering how he would know my name and my revenge on my grandmother.

Inangat ko ang kamay ko kung saan hawak ko ang isa niyang ID.

"Kirby Jackson Maslow." Basa ko sa nakalagay roon. "That's interesting."