14th day of August

Shaylin's

Hindi ko maintindihan ang mga nangyayari ngayon, tapos nakita ko pa si Sylvia being drag by a professor, because he's wearing a lab coat, and I am sure na si Professor Luigi yun and I am also sure na si Slyvia yun. 

Nakabalik rin kami sa aming classroom, it seems odd kasi wala si Lalaine. At si Ava, walang magpapakalma samin, siya kasi ang Class President namin, I can feel the sanity atmosphere, maraming natatakot, nalulungkot, yung iba naman hindi pa rin makapaniwala, hindi makapaniwala na dalawang Herman na ang nawala.

"Nasaan si Lalaine?" tanong ko kay Zoe. 

"May pupuntahan daw, nagmamadali eh" she looks calm as usual, parang wala lang sakanya  yung kanina, but I know deep inside, natatakot siya. 

"Baka iihi lang, HAHAHAHA" I tried to laugh as hell para gumaan ang loob ni Zoe, pati rin ang mga kaklase ko. 

Kaso wala naman sakin pumansin, nagmukha lang akong baliw.

"Edi sana nagsabi siya sakin na pupunta siya sa CR . . . . tsaka mukha siyang seryoso"

Importante siguro ang gagawin ni Lalaine. Pero wala siyang sinasabi samin na may balak siya, sinosolo lang ang kanyang plano, wala siyang tiwala samin para tulungan siya. 

"ZOE!" she just slammed the door and our attention are into hers. Alyssa, 3rd year student, kaklase ni Sylvia. Kung maka-Zoe to, parang close sila, ah?

Before she could say anything, 

bigla akong kinahaban.

"SI SYLVIA!"

Zoe was stunned to hear those words, hindi siya kumikibo, nakatulala at lumaki ang mata. 

I'm sorry, Zoe kung hindi ko masabi sayo agad. 

I held her hand, but she insist. Nagmadali siyang pumunta sa classroom ni Sylvia at bumuntot nalang ako. As expected, crowded nanaman ang corridor, mga tsismosa at tsismoso,  pinilit namin isiksik ang sarili namin, kung hindi sila pagsabihan na dadaan yung 'kapatid', hindi sila mag-ggive way. Very stressful. 

I was expecting she would by lying on the floor. 

But what I am seeing right now is fckng . . . 

"AAAAAAAAAARGH!" Zoe screamed with despair

. . .brutal. 

After seeing her corpse being dragged by Sir Luigi . . . na-goosebumps ako. Hinila niya ang katawan ni Sylvia galing sa Janitor's room, from second floor, up way here sa classroom. Pero bakit ganito? A rope is tied around her neck, suicide shit? Bakit naman magpapakamatay si Sylvia? Maayos namana ng takbo ng buhay niya, ah? 

It's pretty obvious that this is fake.

Why? Eto. 

First, walang upuaan o lamesa na nakalagay. Of course, kung magpapakamatay ka, you need to step something bago mo itali ang leeg mo.

And her skin is now violet-blackish. Kung nagpakamatay/namatay siya kani-kanina lang, edi sana her skin is turning to be violet palang. Do you get my point? She even look malnourish. Did she lose weight? Of course not, she lose blood, but how? There's no sign or trace that she's being stabbed, malinis na malinis ang kanyang uniform. 

Tiningnan ko lang si Zoe while I'm standing at her back hopelessly, sorry kung wala akong magawa at wala rin ako maitutulong sayo. I can comfort her, but comforting her might not be enough to endure the pain. 

"Shaylin . . . . . . Zoe . . . .", I heard Lalaine's voice, pero hindi ko ito pinansin, iniisip ko kung paano si Sylvia namatay. 

Pumasok ang mga teachers at mga pulis, pinaalis kami sa loob ng classroom, at nilagyan ng 'caution' tape sa doorway, sabi daw mag-iimbestiga lang sila, pinutol nila ang tali at nilapag ang katawan ni Sylvia sa sahig. Alam ko na alam rin nila na hindi ito 'suicide'. Binuksan nila ang blouse ni Sylvia, and look what I just saw. An open wound sa gilid ng tiyan niya, it looks kinda dry now, napansin kong tumingin si Lalaine sakin, so, napansin mo rin pala. 

Who would do this to her? 

~*~

Lalaine Neferet's P.O.V

Pano magiging 'suicide' 'yan? Eh may mahabang sugat sa giliran niya? Let's see what would do police say about this murder. 

Lumapit ito sa mga teachers at parang may sinabi na ikananagulat nilang lahat, at pagkatapos bumalik yung lakas ng boses nito. "It's indeed suicide", of course, hindi nila sasabihin na may pumatay sakanya, dahil matatakot ang mga estudyante na mayroong killer sa loob ng school building. Mas lalong lumakas ang pag-iyak ni Zoe, Shaylin comforted her. 

Wala akong magagawa sa desisyon ng mga pulis, it's be useless kung makikipagtalo pa sakanila, baka ano ang pwede nilang gawin sa amin. 

Pinasok ang katawan ni Sylvia sa corpse's bag (Hindi ko talaga alam ang tawag doon) binuhat nila ito at dinala palabas ng classroom. Pinapabalik na kami ng mga teachers sa aming classroom habang inaayos nila ang classroom ng third section. Nag-singalisan ang iba, kaming tatlo ang naiwan pati ang mga kaklase ni Sylvia. 

"Here", inabot kay Zoe ang blouse ni Sylvia ng isang teacher, hindi ko napansin na naiwan pala ito sa loob. Kinuha naman ito ni Zoe at inayakan ito. 

"Bumalik na tayo sa room natin", sabi ko. There's no point of being here.

Walang lesson hanggang mag-hapon, naubos ang oras naming lahat sa pag-iiyak, pagco-comfort kay Zoe at maraming natrauma sa nangyari. Hindi pumasok ang mga subject teachers namin dahil sa nangyari. 

The day ended with despair.

Hindi na ako tumambay sa campus, dumiretsyo na ako sa dorm. For those who are wondering kung sino ang dorm mate ko, si Shaylin at ang magkambal naman ay iisa lang ang dorm nila. Magkakatabi lang ang dorm naming tatlo. Before I head straight to mine, their door is wide open and saw Zoe picking her things-no, Sylvia's things in a large box. At syempre, tinulungan ko ito.

"Ano na ang gagawin sa gamit niya?", nagulat si Zoe na bigla nalang ako pumasok sa kwarto niya at tinulungan ito magligpit.

"Iuuwi sa bahay at isusunog" sabi niya, mabuti nalang at medyo kumalma ang kalagayan niya.

"Isusunog?"

"It's our family tradition, except to her beloved things, like the necklace she's wearing, isasama 'yon sa libing"

"Ah", very surprising though, but hindi naman ako interesado sa tradisyon-tradisyon nila. 

"Too bad at hindi kayo papayagan ng school to attend her funeral", meaning aalis siya?

"So, kailan ka aalis?"

"Simula bukas, I'll be gone for a week"

"Paano yung mga lesson?", natanong ko 'yan sakanya, kasi gusto niya maging top 1 o kahit 2 lamang sa klase. Zoe is the Redbird's new pride. Mas gusto pa ng kanyang pamilya si Zoe kaysa kay Sylvia, dahil siya ang mayroong talento at kakayahan na pwedeng baguhin ang lahat, especially when it come to heir business, kaso nga lang si Zoe ang 'barumbado'(burara, tamad, halos lahat ng pangit na attitude nasa sakanya) sa dalawa. 

"Pwede naman ako humabol. Tutal, si Sylvia ngayon ang priority ko ngayon", hindi na ako umimik o nakipag-usap pa sakanya. 

'Pagod ka na Zoe, kailngan mo rin magpahinga', yan na sana ang gusto kong sabihin sakanya bilang isang kaibigan, kaso alam ko hindi niya ito magagawa. Galit at pagsisi ang nararamdaman niya ngayon. Galit, dahil wala namang kaaway si Sylvia o problema at siya pa ang pinatay, hahanapin ni Zoe kung sino ang pumatay dito. She will avenge her sister.

Pagsisisi, dahil buong buhay niya hindi niya tinrato si Sylvia bilang kapatid, kung kailan wala na siya doon niya ipapakita ang pag-aaruga nito. 

Hay, Zoe. 

15th day of August

The next day.

Back to normal nanaman tayo, regular ang klase parang walang nangyari kahapon. C'mon Hermanitch Academy! Don't act that everything will be alright, na hindi lang basta-basta mawawala sa amin ang takot. Fear and Despair are starting to eat us, dahil alam namin-ako, siguro yung iba nakakapansin rin na hindi doon nagtatapos ang lahat. 

"Well, class, that was just the beginning, a warm-up-" napalingon ako agad kay madam English, how did she--? Can she read my thoughts?

"Ang alin madam?"

"Our lesson, about the Cipher", I sighed, but then she sighed back because, "All this time you weren't listening, Lalaine", she said, "Ay, hehe", napakamot nalang ako sa batok ko. Akala ko kasi nababasa niya ang takbo ng isip ko. 

Napatingin ako sa upuan ni Zoe. Oo nga pala, mawawala siya sa isang linggo. Tumingin naman ako kay Shaylin. "Fck", damn, she scared the shit out of me. Nakatingin na pala ito sakin before I laid my eyes on her. That was damn creepy, nabuhay kaluluwa ko doon, ah. Nagulat rin siya pagkatapos akong magulat sakanya. I've never seen that expression of hers before, that last time na nakita ko 'yan ay nung freshmen pa kami, the day kung saan siya tinrato bilang demonyo, as a Renzoku Satsujin-han. 

Of course the demon is still within her, disguising herself as an angel wouldn't work. 

As the morning classes ended, everyone are packing their things, preparing to leave. 

"Lalaine", lumapit si Shaylin sa akin habang inaayos ko ang gamit ko, "Bakit?"

"Can you do me a favor?"

"Para saan?"

"To avenge Sylvia's death", 

"You know it's suicide--"

"I know that you know that wasn't a suicide. Don't be stupid, Lalaine"

"Look who's stalking, who would do that stupid favor of yours? Pwede tayo madamay, Shay. You're putting our lives in the line. One false move might kill us, hindi ka ba nag-iisip?"

"Alam ko, alam ko. Pero hindi ako kuntento eh"

"Huh?"

"Parang mangyayari ito ulit. Hindi ko alam kung kailangan, but soon", iba talaga ang mag-best friend. Pareho pala ang nararamdaman namin, as if we're connected.

I closed my bag with a zipper then faced her, umupo siya sa tabi ko. 

"Okay, ano plano mo?" 

"Gusto ko na sana malaman kung paano 'yun nangyari, saan siya pinatay at kung kailan. Hindi natin alam na tayo na pala ang isusunod ng killer"

"Seriosuly, Shay? Wala naman silang iniwan na hint"

Pero nakakapagtaka kung paano nalinis ng killer ang bawat trace ng blood at kung paano niya nabihisan si Sylvia ng bagong blouse. 

Speaking of blouse. 

"Bakit?", nasabi niya yan dahil sa expression ko, gulat na amazed. Maybe we already have a clue, hindi lang namin napansin. 

"Follow me" sabi ko.

Sana hindi 'yon naisama ni Zoe sa pagliligpit niya ng mga gamit ni Sylvia, sana andoon pa sa kwarto nila, kasi 'yon lang naman ang pag-asa namin. 

Binuksan ko ang pintuan ng dorm ng magkambal, at nakita ko agad ang blouse ni Sylvia. Nasabi ko na kay Sylvia ito dahil nakapatong lang ito sa kanyang higaan. Umupo ako sa gilid ng hiagaan, habang si Shay naman umupo sa harapan ko, sa higaan ni Zoe. 

Binuksan ko ang mga butones nitong blouse, hanggan sa mayroon akong nakuhang note, nakatahi sa loob ng blouse and obviously it is handwritten. 

"The person who lives by hope will die by despair".

Nanlamig at nanigas ang buong katawan ko, goosebumps all over me. 

"Bakit, Lalaine?", nagtataka si Shay kung bakit hindi ako kumikibo, kusang lumapit ito at tumabi sa'kin, inalis yung note na nakadikit sa blouse. She is damn strong. 

"'The person who lives by hope will die by despair', huh? Ano ang ibig sabihin nito? This is damn confusing", kung sabihin niya iyon parang wala lang sakanya. Of course, she's a Renzoku Satsujin-han, a certified killer, sanay siya sa mga ganyan na bagay-unlike me. I suspect Shay, pero alam ko hindi niya iyon gagawin. Akala ko nung una siya, pero after seeing her like this, desididong malaman ang killer ni Sylvia, maybe she's up to something or maybe she just wanted to avenge Sylvia's death, pero bakit naman? 

"Ito lang ba ang clue natin?", tanogn niya. Well, oo ata, yan lang naman ang natira sa amin eh. I nod at her then she sighed as she leaned back.

"Halata naman sa note na hindi si Sylvia ang last victim, let's expect na sooner or later, may susunod na mamamatay", sabi ko

"At doon natin makukuha ang next clue" sabi niya.

~

5:43 p.m

Natapos ang araw ngayon bilang isang ordinaryong estudyante with regular lessons, nagpaalam si Shay sa akin, sabi niya may pupuntahan lang siya at hindi niya ako masasamahan ngayon kaya mag-isa nanaman ako naglalakad sa corridor. I was about to enter the lobby when a suspicious student, walk towards to my direction that made me stopped from walking. Akala ko lalapitan ako nito, pero hindi-dinaanan lang ako. Nakasuot siya ng hoodie, naglalakad habang nakayuko, nasabi kong isang estudyante ito dahil nakauniform siya. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggan sa- "AAAAAAHH!", napunta ang aking atensyon sa babaeng sumigaw mula sa lobby, kaya agad naman ako kumilos at pinuntahan ito. 

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon. 

Isang lalaki nakabitay sa ceiling, just like Sylvia's, pero may naiwang kustilyo, nakasaksak sa likod at tumutulo pa ang dugo nito. 

Bumalik ang tingin ko sa corridor kung saan dumaan ang lalaki na iyon, ang nakasuot ng hood. "Shit", bigla nalang ito nawala, siya ang may kagagawan nito at masasabi natin na siya rin ang pumatay kay Sylvia. Nilapitan ko yung babaeng sumigaw kanina, naiwan itong umiiyak sa harap ng 'nagpakamatay kuno', pinatahan ko ito, hanggan sa may dumating na grupong magkakaibigan. And as expected, nagulat rin sila sa nakita nila at nagsintakbuhan. 

At syempre iisipin nila na ako ang pumatay. 

"Hmmm?", may napansin akong letter/note ng nakasabit sa uniform nito, but this time, hindi siya gaano natahi ng mabuti, kaya hindi ako nahirapan itanggal ito sa polo niya. 

"I can't be. We must call the police immidiately", nagsindatingan ang mga teachers, pati ang grupo na nakita ko kanina, tinawag sila para makita ito. 

"Ms. Neferet, kung hindi ako may kagagawan nito, please take off your blazer and raise your arms", sabi ng gym instructor namin. Ginawa ko naman utos nila, para maniwala ang mga gago. Kinapa-kapa ang bawat sulok ng katawan ko, babae ang gym instructor namin-hindi lalake, okay? "Hindi siya", sabi nito. 

Duh, kung hindi naman kayo tanga, edi sa simula palang malalaman niyo na hindi ako ang killer. Geez. 

20 minutong lumipas, dumating rin ang mga pulis at mas dumami ang mga tao sa labas ng lobby. "Of course, the police would say it's 'suicide', but these students witnessed everything. What a pitiful job", sabi ng katabi kong lalaki na pula ang buhok, napansin niya na nakatingin ako sakanya kaya nginitian ako nito.

He looks damn creepy the way he smiles at me. 

Umalis na ako, mas lalong rumarami ang mga tsismoso at tsismoma. I may not have enough evidence to prove that man wearing a hood is the killer, but he's giving me clues. For what? 

O baka mahilig lang ito mang-iwan ng note bilang trademark niya. 

Habang naglalakad sa kiosk, kinuha ko ang letter galing sa bulsa ko at binuksan ito. 

"But he who dies in despair has lives his whole life in vain". - ang nakalagay, ano nanaman ang ibig sabihin nito? Ito ba ang kadugtong ng first note? 

"The person who lives by hope will die by despair, but he who dies in despair has lives his whole life in vain". It's a sentence.

Tinaas ko sa langit ang letter, at parang may nagre-reflect mula sa likod nito. Isang sulat nanaman galing sa killer

"Can't escape as I drown in my suicide nightmares - my Felo de se". Ito ba ang third sentence? Pero mukhang hindi naman siya kare-relate relate sa mga naunang note.

And what the hell is Felo-de-se? 

Felo-de-se?