'Zenuwachtig?' Vraagt Heidi met een grijns als ze mijn gezicht ziet.

'Beginnen we opeens met het stellen van retorische vragen?' Mompel ik terug.

Ja, ik ben enorm zenuwachtig. Ik heb nog nooit ook maar een woord met Lotus gewisseld, en nu kom ik haar vanalles vragen over Annabelle's zaak. Helemaal netjes vind ik het niet, maar ik vind ook dat het mort gebeuren. Soms moet je even uit je comfort zone stappen om dingen gedaan te krijgen.

'Wat dacht je van een puddingbroodje na schooltijd bij onze favoriete bakkerij Cupcakes&Co?' Stelt Heidi voor. Ik werp haar een lieve grijns toe.

'Wat maak je mijn dag toch weer goed Heidi.' Zeg ik gevleid tegen haar.

'Jij bent Caro toch?' Hoor ik opeens achter me. Ik schrik van binnen, maar van buiten laat ik niks merken. "Geen zwakte uiten als je iets uit iemand wilt krijgen."-quote 10 beïnvloedings vaardigheden. Daarom draai ik me dus rustig om.

De interessante verschijning van Lotus staat met de armen achter de rug en een geruststellende glimlach achter mij. Interessant in de zin van haar uiterlijk. Ze draagt over het algemeen kleren die wat te vergelijken zijn met de stijl van Billie Eilish, maar dan veel kleurrijker. Ze straalt vertrouwen en een kalme aura uit op deze manier.

'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.' Verontschuldigt ze zich.

'Ik ga wel even weg.' Zegt Heidi. Ze geeft me nog een knipoog die een rare 'succes' moet voorstellen en loopt richting het atrium. Ik richt me weer tot Lotus en glimlach.

'Geeft niks. Ik ben wel wat gewend.' Ik lees vlug mijn blaadje met vragen door en begin. 'Goed, ik wil je graag wat vragen stellen over de zaak van Annabelle Warren, waar ik contact met je over heb gehad. Vind je dat niet erg?'

'Nee hoor. Brandt maar los.' Glimlacht ze en ze slaat afwachtend haar armen over elkaar.

Van binnen draait mijn maag zich een paar keer om en voelt het alsof de inhoud er via mijn mond weer uit komt, maar van buiten die ik er vrij zelfverzekerd uit. Denk ik ten minste.

'Om te beginnen. Heb je broertjes en zusjes die iets te maken hebben gehad met Annabelle? Daarmee bedoel ik toen jullie nog veel afspraken enzo.' Leg ik rustig uit. Ze schud haar hoofd.

'Nee, ik ben gelukkig enig kind.' Antwoordt ze. Ik krabbel het vlug in mijn notitieboekje.

'Heb je hobby's?' Vraag ik daarna. Ze lacht.

'O echt een heleboel. Wil je ze allemaal horen?'

'Het liefst wel.'

Ze denkt even na en opent daarna haar mond om er een hele reeks aan activiteiten en bezigheden uit te laten stromen als een waterval.

'Tekenen, schrijven, puzzelen, naaien, joggen, tennissen, kleding ontwerpen en papier verzamelen.' Zegt ze snel achter elkaar aan. Ik schrijf er maar een paar op. Degenen die interessant zijn.

'Papier verzamelen?' Herhaal ik fronsend. Ze lacht enthousiast.

'Ja, weet je wel hoeveel vezels er in bepaalde soorten papier kunnen zitten? Het is fascinerend!' Legt ze stralend uit. Ik knik wat verbaasd.

'Oké, wat vind je van Annabelle?' Vraag ik maar. Ik heb niet echt behoefte aan een uitleg over papier.

'Ze was een enorm aardig en populair mormel, dat is wat ik je kan zeggen.' Glimlacht ze. 'Ik mocht haar graag, maar nadat onze vriendschap af was gelopen, herkende ik haar niet meer terug. Dat is wel erg jammer.'

'Dat begrijp ik ja. In wat voor manier is ze dan verandert, als ik vragen mag?' Vraag ik nieuwsgierig door.

'O, ze heeft gewoon alle normale vrienden die ze heeft gedumpt vervangen door rijke en populaire "vrienden".' Zegt ze simpel. 'Op zo'n populatie niveau verwacht je eigenlijk niks anders. Heb je verder nog vragen?'

'Niet veel meer.' Zucht ik. 'Als je deze niet wilt beantwoorden snap ik dat helemaal, maar zit je ook in een kliniek of iets dergelijks?'

'Nou, ik heb een paar keer een bezoekje gebracht aan een kliniek voor depressie. Niet erg lang ofzo. Dat was vooral rond de tijd dat Annabelle had besloten dat ze niet meer met me om wilde gaan. Het voelde gewoon zo leeg toen het kleine zonnestraaltje uit mijn leven was.' Zucht ze. Ze knippert een paar tranen weg. 'Ik hield echt heel veel van haar. We kenden elkaar al sinds de kleuterklas enzo.'

'Ik begrijp helemaal hoe je je voelt.' Zeg ik medelevend. 'Misschien is het een rare vraag, maar heb je een knuffel nodig?'

Ze lacht zachtjes met een wat knorrig geluid. 'Nee dat hoeft niet, maar bedankt voor het aanbod.' Lacht ze triest. 'Was dat het?'

'Ik heb nog één vraag, welliswaar niet de meest spectaculaire, maar wel een interessante.' Zeg ik geheimzinnig. 'Weet je toevallig ook of Annabelle vijanden heeft?'

'Nu je het zegt. Er is wel één meisje, dat haar nogal probeert te evenaren. Ze is hier ongeveer 3 jaar geleden op school gekomen en die twee zaten altijd erg bij elkaar in het vaarwater.' Zegt ze bedenkelijk. 'Het was iets van Noa...of nee Nola Salone als ik het goed heb!'

Ik krabbel de naam op mijn papiertje. 'Oké, dat was het. Bedankt voor de informatie.' Glimlach ik dankbaar naar haar. Ze opent haar armen.

'Als je meer informatie nodig hebt kan je me altijd berichten.' Lacht ze. Ze heist haar tas omhoog en zwaait lichtjes naar mij. 'Veel succes met je onderzoek!'

'Dankjewel. Fijne dag verder.'

Ze draait zich om en loopt weg. Ik blaas opgelucht mijn adem uit. Dat viel me nog alles mee. Het is fijn dat sommige mensen een kalme aura met zich mee dragen. Daar voel je je toch wel weer even fijn bij. Het betekent echter niet dat je ze blindelings kunt vertrouwen.

Ik loop op mijn dooie gemakje naar de andere kant van de school, waar het atrium is, om Heidi op te gaan zoeken.

Jaimy: Hoe ging het? Leven we nog of moet ik langs komen met een zak bloed en een transfusiepaal? :)

Ik pak mijn mobiel en lees het berichtje door. Ik schud grijnzend mijn hoofd en rol met mijn ogen.

Caro: Ik mag er misschien donker uitzien, maar dat betekent niet direct dat ik een vampier ben. Nee, ging goed hoor. Heb een boel opgeschreven wat we kunnen gebruiken voor verder onderzoek.

Vrijwel meteen reageerde hij. De telefoonninja.

Jaimy: Zullen we morgen weer in de bibliotheek afspreken om alles te verwerken.

Caro: Kan ook wel bij mij thuis. Ik stuur je het adres wel en dan kan je daar vanmiddag komen.

Jaimy: Yes ma'am.

Caro: gelieve de termen Caro of Captain (Caro) te gebruiken aub. Voor elk wat wils.

Jaimy: Yes "Captain" :)

Caro: Klinkt al beter. Ik stuur je mijn adres door.

Ik tik mijn adres en en druk op verzenden. Ik krijg een smiley en een duimpje terug. Grijnzend schud ik mijn hoofd en duw ik het toestel terug in mijn broekzak.

Eerste interview met Lotus Delisle :) Het eerste interview heeft Caro overleefd met zelfs een puddingbroodje na (scène komt niet voor in dit hoofdstuk)

Laat me weten wat jullie ervan vinden!

Liefs,

Pageotte