Ik zuchtte en keek weer naar het gesprek dat open stond met Juan. Ik had hem al een paar berichtjes gestuurd maar hij had nog steeds niet gereageerd. Ze werden niet eens afgeleverd. Dacht hij dan niet meer aan me? Misschien vond hij me toch niet zo leuk, ik wilde natuurlijk niet verder gaan dan zoenen... Ik schudde de gedachte van mij af. Ik mocht niet zo egoïstisch denken, hij was sowieso met zijn vader bezig en dat was nou eenmaal veel belangrijker. Maar het deed wel pijn.

Ik staarde naar het lege schilderdoek voor me en gooide mijn telefoon weg. Ik probeerde weer te focussen op het schilderen maar er gebeurde helemaal niks. Geen verfstreep kwam op het doek. Mijn gedachten dwaalden steeds af naar Juan. Maar ook naar Silvestre. Na ons gesprek was mijn blik op hem wat verandert, hij was niet enkel een klootzak. En dan die ogen van hem, die mij elke keer weer vast pinde en die zoveel zeiden maar wat, dat wist ik gewoon niet...

Ik hoorde een al te bekende pling en ik stormde op mijn bed af waar mijn telefoon lag en opende snel het bericht. Ik voelde een lichte teleurstelling toen ik zag dat het niet van Juan was maar van Silvestre.

S: Hey, ik wilde even checken of het oké met je ging. Je leek nogal verdrietig dat je niks meer van Juan had gehoord.

Ik staarde naar mijn telefoon. Silvestre die vroeg of het met mij oké ging, het feit dat hij überhaupt nu weer interesse toonde. Hoe moest ik reageren?

M: Het gaat prima. Strong independent woman he 💪🏻

Strong independent woman was eigenlijk een grote leugen. Ik wilde Juan aan mijn zijde. Al snel kreeg ik weer een reactie.

S: Dat ben je zeker maar je kan je ook wel eens wat minder sterk voelen. Misschien wel fijn om dan iemand te hebben die je kan opvangen...

M: Bedoel je nou dat jij dat bent?

S: Als je dat toe zou laten...

Ik keek verbaasd op. Wilde Silvestre nou een deel van mijn leven zijn? Of er voor mij zijn? Ik wist niet wat is moest reageren. Hoe wilde hij dan in mijn leven zijn en op wat voor manier?

M: Wat wil je dan doen?

S: Praat met me als je iemand nodig hebt, ik ben er voor je. Of als je je alleen voelt.

M: Dankjewel, maar het gaat prima.

En toen reageerde hij niet meer. Ik legde mijn telefoon weg en ging op bed liggen. Juan was nog maar net weg en zijn vriend zat al achter mij aan. Wat voor persoon was Silvestre nou echt? Ik kon mijn vinger er niet op leggen.

Er klonk weer een pling en ik dacht dat het Silvestre weer was maar nee. Het was Eve die zich gelukkig alweer een paar dagen wat beter voelde en weer op school was.

E: Hey giiiiiiirl, vanavond een feestje bij de Buuren, zullen we gaan? 😍😍

Ik keek naar het lege doek op de ezel. Eigenlijk wilde ik deze avond gaan schilderen en mijn hoofd leeg maken maar na alles wat er was gebeurd met Silvestre en Juan was mijn hoofd op hol geslagen.

M: Hoe laat spreken we af? 😏

E: Ik ben om 10 uur bij jou!

M: Tot zo chica 😘😘

Ik keek op mijn horloge en zag dat het al bijna 9 uur was. Ik trok mijn kast open en zocht de juiste outfit. Ik keek naar de zwarte kanten body en de strakke zwarte broek, het was een zeer gewaagde outfit en het was echt niks voor mij. Ik beet op mijn lip en maakte een beslissing. Ik pakte de outfit en paar simpele zilveren hakken. Vanavond haalde ik alles uit de kast.

Eve en ik stonden rond 11:00 voor de Buuren. Er was een korte rij en binnen was het feest al in volle gang. Buiten hoorde je zelfs de muziek dreunen. De outfit was erg sexy en ik voelde me er niet helemaal op mijn gemak in. Ik probeerde het ongemakkelijke gevoel van me af te schudden. Ik had besloten dit te dragen en nu moest ik het ook slayen. Eve had zich ook flink opgedoft, haar haar zat in een strakke hoge staart en ze had strakke witte jurk aan met simpele zwarte hakken. Bij de deur hoefden we niet eens onze ID te laten zien. De ogen van de bewakers gleden over onze lichamen en ik probeerde achteloos te kijken. Wat smerig. Binnen was het benauwend warm en overal waren dansenden lichamen. Onze jassen brachten we naar de garderobe en al snel gingen we naar de bar.

"Twee shotjes tequila," schreeuwde Eve net boven de muziek uit tegen de barman. Die knikte en gaf haar een knipoog. Al snel werden deze gebracht en ze gaf er een aan mij.

"Cheers," schreeuwde ze.

"Cheers," zei ik en we dronken hem snel op. Het spul brandde in mijn keel en ik schudde mijn hoofd. Eve begon te lachen. Ik keek de barman aan en zei: "Twee Jillz alsjeblieft."

"Komt eraan, beautiful!"

Ik rolde met mijn ogen. Wat een slijmerd. Heel verkeerd was hij niet, hij was kaal maar dat stond hem super goed. Hij had felblauwe ogen en gespierde armen met tatoeages. Hij schoof de twee flesjes naar me toe en zei: "Deze krijg je van mij."

Ik lachte lief naar hem en pakte Eve bij de hand. Met onze drankjes stonden we op de dansvloer.  Het nummer Maria van Bizzey kwam aan en er werd gejuicht. Om ons heen begon iedereen wild te dansen en we gingen er in mee. Eve en ik begonnen allebei met onze billen te draaien en ik keek om mij heen. Ik ving de blik van een lange jongen met bruine krullen. Hij deed me een beetje denken aan Juan maar dan minder mooi. Hij lachte naar me en knipoogde. Ik lachte maar terug en wendde mijn blik af. Ik bewoog mijn heupen op het ritme van het nummer en dronk van mijn drankje. Toen voelde ik iemand achter me komen staan. Ik draaide me om en zag de jongen waarmee ik net oogcontact had. Hij schuurde tegen me aan en legde zijn handen op mijn heupen. Ik bewoog met hem mee en zag dat Eve ook aan het dansen was met iemand. Ik dronk snel meer. Ik wilde alles vergeten en zo danste ik sexy met deze onbekende jongen. Toen voelde ik hem in een keer weg gaan en wat verdwaasd keek ik om. De tequila en Jillz deed zijn werk. Daar zag ik de jongen oog in oog staan met een boze Silvestre. Silvestre duwde hem weg en ik hoorde de jongen roepen: "Doe eens normaal man."

En toen zag hij mij. Zijn koude ogen waren vol met woede en hij greep mij vast. Zijn mond zat vlakbij mijn oor en hij zei: "Mia, doe dat nooit meer."

Dit was weer de oude Silvestre die ik gewend was.

"Ik dacht dat je toch een zachte kant had en dat je anders was maar de standaard Silvestre is weer terug."

Ik zag zijn ogen vertrekken met een bepaalde emotie.

"Wil je dan zo iemand als die jongen? Die je gewoon gaat schuren en je zo gaat lopen zoenen? Je mee wilt nemen naar de wc's voor meer?"

"Misschien wel, maar wat ik wil gaat jou niks aan!"

Hij keek nu gefrustreerd.

"Jij stomme," begon hij en ik wilde al reageren maar hij boog zich naar voren en zoende mij ruw. Hij beet zachtjes op mijn lip en zijn tong bewoog zich tegen mijn lippen. Ik opende mijn mond en onze tongen vonden elkaar.

Ruw greep hij mij bij mijn heupen en trok mij dicht tegen hem aan. Ik legde mijn handen op zijn borst en ging mee in zijn zoen. Het was ruw, ik voelde zijn boosheid en ik voelde die van mij. We uitte het op elkaar.

We werden onderbroken omdat ik op me rug werd getikt. Het was Eve.

"Wil jij nog wat te  drinken?" vroeg ze droog. Ik schudde mijn hoofd.

"Iedereen kijkt trouwens naar je."

Ik voelde me rood worden. Het was waar. Alle mensen die ik kende van school keken naar ons en waren duidelijk geshockeerd. Ik voelde Silvestre zijn hand om mijn heup gaan. Hij trok me ruw tegen zich aan en zei met een dikke stem: "Kom mee."

Mijn benen voelden als spaghetti en het enige wat ik kon doen was hem volgen.

Lieve lezers,

Ja hoor, weer een nieuw hoofdstuk! En guess what happened!!!! SILVESTRE & MIA, it's happening!! Wat vinden jullie ervan?

Ik denk dat ik nu ongeveer op de helft ben van het verhaal en ben al plannen aan het maken voor een nieuw verhaal. Heb al super veel zin om te beginnen aan het nieuwe verhaal!

Als je het leuk vond, stem dan vooral of laat een comment achter.

Jullie zijn de beste!

X

E