I opened and watched the video in doubt.

Little did I know the bridge that we built together started to crack. Leona and Matmat kissed. They fucking kissed! The text was from Leona!

The noise background and lights made me realized that they were at the bar. Matmat was on the couch, sitting, while Leona were on his laps and started to kiss him. I knew that she took this video intentionally to send it to me.

Kita ang mukha ni Matmat sa camera dahil sa pagkakaanggulo nito. Naka-white uniform pa siya, nangangahulugan na galing pa sa klase. Si Leona naman ay naka red dress.

Hindi ako makapaniwala at hindi na tinapos ang video. Napaupo ako sa kama at patuloy ang paghinga nang mabilis. Napasabunot ako sa buhok at hindi alam ang gagawin. Lakad ako nang lakad sa loob ng aking kwarto at balisa. After a while, I decided to call Matmat.

"Please answer," pakisuap ko, pabulong. Please sabihin mo na hindi 'yon totoo.

Agad akong nagtungo sa bahay nila Matmat nang hindi ko siya matawagan. Triny rin ni Eleazar na tawagan siya ngunit wala lang nangyari. Nagtaka pa si Eleazar dahil mukha akong nag-aalala at nagtaka rin siya na wala pa ang pinsan. Akala nga niya ay kasama ako.

I tried calling the number that Leona used as I went home. She answered it after five rings.

"Galing mo naman. Sa susunod kuha ka ng editor mo!" I sarcastically uttered even though I know that the wasn't edited. It was true. Naghahanap lang ako ng rason para hindi siya paniwalaan.

[Oh...] It was Leona's voice-- A moan?! [Ah, Matmat...] I gasped and covered my mouth.

I ended the call quickly. What the hell?!

Wala si Matmat sa kanilang bahay. Hindi siya sumagot sa mga tawag. Hindi siya mahagilap.

Totoo nga... Magkasama silang dalawa...

Matmat, bakit?

Nagtungo ako sa banyo at binuksan ang gripo. Patuloy lang ako sa paghilamos ng mukha. Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako. Nag-angat ako ng tingin sa salamin. I could see my reflection. My eyes were tired and my face was pale. "Anong nangyari sa atin?" I whispered as if I was asking Matmat.

I laid myself down on my bed. I felt empty. I stared at the ceiling for a long time, hopimg that he will call me and explain everything. Para na akong mababaliw kakaantay.

Pero wala.

I heard my phone beeped and I checked on it immediately. It was another message again. No other than that girl. Lakas-loob ko iyong binuksan kahit nag-aalangan ko. Kahit na alam kong mas masasaktan ako. I inhaled deeply before opening it.

I clenched my fist upon clicking the video file she sent me.

Mas lalong nanikip ang aking dibdib sa video na ito. They were naked. They were having a sexual intercourse. Leona... was moving on his top... slamming herself aggressively. Hindi ko gaanong makita ang reaksiyon ni Matmat sa ginagawa ng babae pero ang tanging alam ko... He betrayed me.

My eyes were swollen. I cried for hours... and begged that a miracle will happen... na sana umuwi na si Matmat... na sana panaginip lang ito. Masamang panaginip. Gusto kong ibalik 'yung dating kami.

Masaya naman kami sa isa't isa, ah? Bakit ganito? Bakit siya naghanap ng iba? Pangit na ba ako sa paningin niya? Or, naaawa lang siya sa akin kaya napilitan siyang ligawan ako? Tanga ba ako para sa kanya? Mahal ba talaga niya si Leona? Ano ba ako sa kanya?

Lumubog at sumikat na ang araw pero wala pa rin. Nawawalan na ako ng pag-asa.

The day after, my eyes were very red and puffy. I couldn't face my sister nor my friends. I don't want them to be worried.

I didn't attend on our class. Ayaw ko muna magpakita. Si Ate naman ay kanina pa ako kinakatok pero nagsinungaling ako sa kanya na gusto ko lang munang matulog.

Hindi siya nagpakita sa akin o sa pinsan at sa kahit sinong kaibigan matapos ang gabing 'yon. Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Gusto kong hindi maniwala dahil alam kong hindi niya iyon magagawa... pero ngayon na ganito, wala akong makuhang sagot, unti-unti na akong bumibitaw. I waited for him... but I couldn't see or reach him.

"Hala, bakit ganyan ang mata mo? Okay ka lang ba talaga? Ipa-check up natin, gusto mo?" sunod-sunod na tanong ni Millie nang pumasok na ako. Inaantay pa namin ang prof para sa first period. Seems like none of them knew that something happened between Matmat and Leona. Leona really intended to sent it to me solely.

"Hindi ka pumasok ng dalawang araw!" she uttered like a kid and gave me a small pout. Totoong hindi ako pumasok ng dalawang araw. Hindi ko nga alam kung paano ko pa nakayanan ngayon.

I inwardly sighed. Seeing Leona here inside our classroom made my feelings deteriorated. How much more if I see Matmat? Balita ko... absent ulit siya ngayon. Nahiya siguro? Na-guity? Ewan.

"Huwag mo muna siyang kulitin, Millie," mahinang suway ni Amara sa pinsan. Mahina niyang tinapik ang aking balikat. "Ise-send ko sa 'yo 'yung mga topics na diniscuss kahapon at no'ng nakaraang araw..." Hindi ko na nasundan ang kanyang sinasabi dahil nawawala na naman ako sa sarili.

"CR lang ako," I said in a very soft voice. Wala akong energy sa kahit ano ngayon. Sasamahan pa sana ako ng dalawa pero tumanggi na ako at sinabing saglit lang naman ako.

Walang tao sa restroom nang magtungo ako roon. Pinili kong mag-CR sa malayo sa amimg building para makapaglakad-lakad nang malayo. I went inside the cubicle and locked it before leaning against the wall. Tears started to pool on my eyes again upon remembering the video. I let it out and I started sobbing.

I suddenly heard a knock. "Crying because of our video, huh?" That was Leona's mocking voice.

Galit kong pinunasan ang mga luha at huminga nang malalim bago ko buksan nang malakas ang pinto. Napaigtad pa siya nang makita ako.

"Gago ka rin, eh, 'no? Alam ba ni Tita pinaggagawa mo?" I looked at her in disgust. "Nang-aagaw ka ng boyfriend, Leona!" I hissed at her. Luckily, there's no other people in here.

She rolled her eyes before she sarcastically chuckled. "We were just having fun. Isa pa, pareho naming gusto 'yong nangyari sa amin. Actually, sarap na sarap-" Hindi na ako makapagpigil at nasampal ko siya nang malakas.

Pulang-pula na ang kanyang kanang mukha ngayon. Nanginginig niya akong tinignan. I was catching my breath because of the energy I took for her to be slapped. Punong-puno na ako. "You really became a bitch. I don't know you anymore," I said in disappointment before walking out.

Nagulat na lang ako nang may humila ng aking braso nang makalayo roon, nasa bandang annex na. Dinala ako nito sa likod ng building namin. "Matmat, ano ba?!" May halong gulat at galit ang aking nararamdaman. Akala ko ba ay absent siya? O sadyang late lang talaga siya pumasok?

"Aemour, what you saw on that video did not showed everything. Please, paniwalaan mo ako. Mahal na mahal kita..." He pleaded. I noticed that his hair were tousled and his uniform were wrinkled na para bang nagmamadali siya. Ang mukha niya ang stressed... at parang bigla yata siyang pumayat.

Parang ang layo layo niya sa akin kahit na nasa harapan ko lang siya. I cleared my throat and looked at him in stern. "Ah... So alam mo pala na nag-film si Leona ng video, ha? So totoo nga 'yon?" I forced to laugh. "Ganda nga ng position niyo, eh!" matabang na sambit ko. "Masarap ba, ha?" Nagsimula na namang manikip ang dibdib ko nang mag-replay sa utak ko ang ginagawa nilang dalawa.

"Aemour, 'wag n-naman g-ganito..." May luha nang tumulo sa kanyang pisngi. He tried to reach for my hand but I stepped back. "Give me time to explain p-please. H-Huwag l-lang muna ngayon..." Kita ko ang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha sa kanyang mata.

Pagod ko siyang tinignan. "Hindi ka umuwi ng dalawang araw, Matmat. Tawag ako nang tawag sa 'yo! Wala akong narinig na paliwanag!" My voice cracked. "Huwag mo naman akong gawing tanga rito. Kasi kung mahal mo 'ko, hindi ka na maghahanap ng iba!" I exclaimed.

I suddenly felt dizzy. Napapikit ako dahil sa sakit ng ulo at nahihilo pa. "Are you sick? Let me take you home, hmm?" he tried to convince me.

I shook my head, still eyes were closed. "Huwag mo akong hahawakan," nandidiri kong sambit sa kanya. Hirap kong minulat ang aking mga mata. Nanlalabo ang aking paningin pero kahit na ganoon, sinubukan ko siyang tignan sa mata. "Matapos ang nangyari sa tingin mo okay ako? I fucking hate you, Matmat." Mariin ang pagkakasaad ko no'n. That's the last thing that I told him before I walked away.

Habang naglalakad palayo sa kanya ay panay ang aking paghilot sa aking sentido. My vision was going in circles and I couldn't walk properly. Narinig kong may tumatawag sa akin. Boses niya. Boses niya pa rin ang naririnig ko. Hanggang sa napahawak na lang ako sa pader na nasa gilid ko bilang suporta dahil nanghihina na ako.

"Aemour!" Iyon ang narinig ko bago dumilim ang aking paningin.

"Ayan! Gumagalaw na siya!" Tinig iyon ni Amara, halata ang pag-aalala sa kanyang tono.

"Bakit siya nagkakaganyan?" Nag-papanic si Millie. Nang ako ay nagmulat ay sila lang ang narito sa cilinic kasama ang nurse.

I didn't know what's happening. The thing I remembered before everything went black was... his voice. His fucking smooth and soothing voice that once calmed my mind but now, I don't want to hear something from him anymore. Kapag naririnig ko siya, nanghihina ako. Nadudurog ako.

Parang hindi ko pa rin kayang paniwalaan. Nakakatawang isipin na 'yong babaeng pinatulan niya ay ang babae na nagdulot sa akin ng sugat.

Si Matmat na 'yong humilom sa akin, eh, pero siya rin pala magbibigay ng panibagong sugat. Sobrang biglaan lang iyon. Kailan pa kaya sila naglalandian? Kailan niya na-realize na... hindi na ako ang laman ng kanyang puso?

I blocked him on all of his social media accounts and even his number. I received a lot of texts from a new number and I immediately knew that it was from him. Nagpalit pa talaga siya ng number para kulitin ako. Akala ba niya gano'n na lang 'yon? Kapag nasugat ka, kinabukasan gagaling ka ba agad?

I thought being with him was my safest place but I was wrong. I was wrong about him. I was wrong about us.

Alam kong curious ang mga kaibigan ko sa nangyayari at gustong-gusto nilang magtanong pero pinili muna nilang intindihin ako at hindi nangulit. They tried to comfort me but I pushed them away. I just want to be alone for now.

Nag-inom ako mag-isa sa bar. Sunod-sunod din na gabi iyon. "Walang forever," lasing na sambit ko. I tsked then let out a chuckle. Nakipagsayaw ako sa kahit kanino. Saglit lang. Pampalipas oras lang. Para kahit papaano, makalimot lang ako saglit.

"Aemour!" Dinig kong sigaw ng isang pamilyar na boses papalapit sa akin. Hinigit ako nito papalayo sa dagat ng tao na sumasayaw. "Papaano kung may magtangka sa 'yo roon, ha? Hindi ka dapat nag-iinom mag-isa," nag-aalalang tinig ng isang lalaki.

"Axel!" Naaaninag ko pa ang kanyang mukha. Alam kong mukha na akong tanga sa harap niya. Matagal naman na pala akong tanga. Inilabas niya ako roon at pinapasok sa kanyang sasakyan. Nakaupo ako ngayon sa kanyang passenger seat. At dahil sinabihan ko siyang nasusuka ako ay may nilabas siyang plastic bag. Ewan ko kung saan niya nakuha. Mayroon talaga siguro siyang dala-dala. Siyempre, sino ba namang gusto ang masukahan ang kotse nila?!

I thought he drove me home but he stopped the car on the side if the road to check me again. Napipikit-pikit na ang mata ko dahil sa hilo, antok, at sakit ng ulo.

His soft hand touched mine. "Hindi ka dapat sinasaktan nang ganito..." He squeezed it gently and he let out a heavy sigh. "Bibilhan kita ng tubig at candy." Bumitaw rin siya at naramdaman kong gumalaw ulit kami.

Nakatulog ako habang nasa kanyang sasakyan hanggang sa naramdaman ko ang mahihinang tapik nito sa aking ulo. "Tubig, oh." I scratched my eyes and accepted his offer. Inabutan niya rin akonng candy at nakatulong ito para ma-distract ako kaonti.

"Gusto mo na bang umuwi sa inyo? Iuuwi na kita," aniya.

My gaze fixed upon him and when our eyes met, he lifted an eyebrow. His right hand was on the steering wheel while the other one was on his head, his elbow was placed on the window.

I clicked my tongue on the side of my cheek. "I..." I looked away. "Just want to rest..."

Nagpatuloy pa rin ako kahit na gano'n ang nangyari. Wala akong nakuhang paliwanag. Wala nang mababago. Nangyari na ang nangyari. Hindi na pwedeng burahin iyon.

Napatingin ako sa calendar na naka-hang sa likod ng aming pinto sa living room. October seven na pala ngayon.

It's his birthday tomorrow. Napabuntong-hininga ako bago ni-lock ang pinto at lumabas.

Akala ko pa naman... maise-celebrate namin ang birthday niya nang masaya... at magkasama...

≿━━━━༺❀༻━━━━≾