Jar of Hearts

CHAPTER 12

DOWNFALLS

ALONA’S POV

Dali daling pumasok ang doctor upang asikasuhin si Sarah.

“Doc, do everything to save our daughter” wika ng papa ni Sarah.

Tumango lang yung doctor at pumasok sa loob.

Iyakan ang tanging bumalot sa buong scenario.

“Alona, aalis muna ako” paalam ni Sebastian.

Susundan sana siya ni Jeff kaso pinigilan ko siya.

“Hayaan mo muna siya” sabi ko.

ELIZA’S POV

Damn! Ano bang nangyayari? Naguguluhan na ako!?

Sana maging okay ang lahat.

Sana maayos ang dapat maayos.

Matapos ang dapat matapos.

Papunta ako sa bahay namin (Tan’s residence po, baka isipin niyong bahay namin dati ni Sebastian)

“Eliza” bati ni Papa.

“You! Clean this mess!” sigaw ko.

“What mess?” sabi ni Mama.

Tsk! Naku naman, pinagtutulungan na naman ako nitong dalawang ito.

“The mess you’ve done at my debut! Diba pina cancel na namin yung marriage? Bakit ina announce  niyong ikakasal kami!”sabi ko.

“But, binawi mo rin ito” sabi ni Mama.

“Binawi ko nga, pero alam niyo bang dahil doon nagsuffer ngayon si Sarah” sagot ko kay Mama.

“Aba sumasagot ko na!”

*slap*

Shit! Nasampal pa ako ng wala sa oras.

“Pasalamat ka hindi kita tunay na anak, kundi hindi lang yanang makukuha mo” sabi ni Mama.

After niyang sabihin iyon, halata sa kanyang mukha ang pagka bigla.

“Ooppss…” sambit niya na lamang.

“What did you say?” sabi ko at tinignan ko sina Mama’t Papa.

Umiwas lamang sila ng tingin sa akin.

“Tell her na” sabi ni Mama kay Papa.

“Eliza, anak kita sa labas”

Ang mga katagang iyan na kumawala sa bibig ni Papa ang siyang nagpaluha sa akin.

SEBASTIAN’S POV

Umalis muna ako sa ospital. Hindi ko maatim ang lahat ng ito.

Para bang ang hirap mag sink in sa utak ko ang lahat ng mga nangyayari.

Mga pangyayaring dumudurog sa puso ko.

Gusto kong mag isa.

Gusto kong maging kalmado ang isip ko.

Nagpunta ako sa simbahan, lumapit ako sa altar.

“Lord, bakit naman ganun? Ayos na ang lahat eh? Bakit may ganyan pa? pinahihirapan niyo ba ako at sila? Ano bang gusto niyo!?” pagrereklamo ko.

Hindi ko mapigilang kuwestiyunin ang  Panginoon sa lahat ng ito.

Gusto ko rin siyang sumbatan.

Bakit?

Ano bang gusto Niya at bakit ito nangyayari?

ELIZA’S POV

“Fuck!” yan lang ang nasabi ko ng sabihin iyon ni Papa.

“Eliza” saway sa akin ni Mama.

“What? Stop acting like a real mother to me. Now I know the truth, stop pretending”

*slap*

Shit for the second time, nasampal na naman ako. This time si Papa ang sumampal sa akin. Shit talaga!

“Enough Eliza” sigaw ni Papa.

I just smirk at them at nagpunta sa kwarto.

Nagpalit ako ng damit at lumabas ng kwarto.

“Saan ka pupunta, young lady?” tanong ni Papa.

“I’ll search for myself”

“Better search for your mother” pahabol na sabi ni Papa.

Hindi na ako lumingon sa kanila at umalis na lang ako.

Curse them!

SEBASTIAN’S POV

Bumalik na ako sa ospital.

“Sebastian” sabi ni Jeff.

“Bakit?”

Bago siya magsalita, tumingin muna siya sa akin.

“Ano bang meron? Sumagot ka!” sabi ko kay Jeff.

“Si Sarah…” nang lumabas ang mga katagang ito ay parang nagunaw ang mundo ko.

“… makina na lang ang bumubuhay sa kanya”

Agad akong pumasok sa silid ni Sarah.

Nakita kong andaming nakaturok sa kanya na kung  anu ano.

Kita ko naman na parang lupaypay na siya.

Sarah... lumaban ka. Kaya mo yan.

Lumapit ako sa kanya at nagsimulang kumanta.

“Your hand fits in mine
Like it's made just for me
But bear this in mind
It was meant to be
And I'm joining up the dots with the freckles on your cheeks
And it all makes sense to me

I know you've never loved
The crinkles by your eyes
When you smile
You've never loved
Your stomach or your thighs,
The dimples in your back at the bottom of your spine
But I'll love them endlessly

I won't let these little things slip out of my mouth
But if I do
It's you
Oh, it's you they add up to
I'm in love with you
And all these little things”

“Sarah, alam mong mahal na mahal kita. Wag mo kaming iiwan”

“You can't go to bed without a cup of tea
And maybe that's the reason that you talk in your sleep
And all those conversations are the secrets that I keep
Though it makes no sense to me

I know you've never loved
The sound of your voice on tape
You never want
To know how much you weigh
You still have to squeeze into your jeans
But you're perfect to me”

Diba marami pa tayong pangarap? Tutuparin pa natin yun! :(

“I won't let these little things slip out of my mouth
But if it's true
It's you,
It's you they add up to
I'm in love with you
And all these little things

You'll never love yourself half as much as I love you
And you'll never treat yourself right, darling, but I want you to.
If I let you know I'm here for you
Maybe you'll love yourself like I love you, oh”

Hindi ko namalayan na habang kumakanta ako’y may tumutulo na palang mga luha sa aking mata.

“Oh, it's you,
It's you they add up to
And I'm in love with you
And all these little things

I won't let these little things slip out of my mouth
But if it's true
It's you,
It's you they add up to
I'm in love with you
And all your little things”

“*sob* Sarah, please lumaban ka” ayan na lang ang mga katagang nakayang lumabas sa aking bibig.

Nang pinunasan ko ang mga luha ko ay may isang kamay pang nagpunas ng mga luha ko.

“S-sarah?”

“Sebastian” at binigyan niya ako ng isang matamis na ngiti.

SARAH’S POV

*beep* *beep*

“Oh, sila Sebastian na ata yan?” sabi ni Mama.

“Wait lang po, pababa na kami”

Tama kayo ng basa, kami. Dahil pansamantalang nakikitira sa amin si Eliza.

Napag alaman kong lumayas siya sa bahay nila dahil sa mga nalaman niya.

At mga 3 weeks na rin nung fully recovered na ako.

And now, back to normal na ulit ang lahat. College life na naman.

Pagbaba namin, nagpaalam na kami ni Eliza kina Mama at Papa.

“Sige po, alis na kami” sabi ni Eliza.

“Bye” sabi ko naman.

Paglabas namin ng bahay, nakita namin sina Jeff at Sebastian na nag iintay na.

“Let’s go” sabi ni Jeff.

At sa sumakay na kami sa kotse at umalis.

ELIZA’S POV

So ayun, pansamantala akong nakikituloy kina Sarah.

Akala ko nga hindi niya ako matatanggap eh?

Buti na lang tinanggap niya ako.

Pero bakit ganun?  Ang gaan na ng pakiramdam ko sa kanila especially kay Tita Belinda (mama ni Sarah)

Tss, baka feel at home lang itong attitude na ito.

-

Nasa school na kami ngayon humiwalay muna ako sa kanila at nagpunta naman ako sa CR.

“Oh, look who’s here?” sabi nung mukhang paang babae >,<

“Si Eliza yan ah? Si Eliza na anak sa labas ni Mr Tan” sagot naman ni babaeng snail.

Aba, sinusubukan  ba ako nito?

Pero para walang away, iniwasan ko na lang sila.

“Weak!” sabay na sigaw nila habang patakbo akong lumalayo sa kanila.

Nagpunta ako sa may garden at doon nag iiyak.

“Kawawa yung mga damo, kalbo na” sabi ng isang guy sa likod ko.

“*sob* Sino ka ba!?” mataray na sabi ko.

Niyakap niya ako’t bumulong sa akin.

“I’m Joshua and I’m at your service”