Jade

Sa paggising ko sa umaga, nasanay na ako na mukha niya ang mabungaran ko. Ang pinakapoging nilalang sa buhay ko at ang pinakamamahal kong anak, si Dame. I touched the face of my son as I stared at him lying beside me in bed. He grew up so fast; I never knew that events will come by so quickly. Just like how we are already stayed in the country for a week now.

Siguro nga hindi ko lang napansin ang panahon, dahil nakasanayan ko na agad ang pamumuhay na kasama ang mag-ama ko. Ganitong-ganito rin kasi ang pamumuhay namin sa ibang bansa no'ng mga nakaraang taon, nanatili lang ako sa bahay para alagaan ang anak ko. Simon did all the work; he said he wants me to stay with my son so that I can guide him.

Aaminin kong medyo nahihiya ako, kasi hindi pa naman kami mag-asawa pero karga na ako sa gastusin niya. Pero wala naman akong magagawa, lalo pa't magpapakasal na rin naman kami.

"Wedding, huh?" I laughed a bit as I talked to myself. It's just funny how I just got married a few years ago and now I'm getting married again. I stared at my son once again and averted my gaze on the beautiful engagement ring on my finger. Though it's simple it is a four claw round brilliant cut diamond solitaire design. Bumuntong hininga nalang ako at tumayo, mukhang kailangan ko nang maghanda ng almusal bago pa magising ang aking anghel.

"Naku, ma'am ako nalang po." Halos 'di na alam ng katulong ang gagawin nang agawin ko sa kanya ang panandok. Naabutan ko kasi siyang naghahanda para magluto ng almusal sa kusina, pero mas gusto ko kasing ako nalang ang gagawa no'n. Madaling gawain lang naman kasi.

"Alena, ako na ha. Sige na, alam kong marami ka pang gagawin. Ako na ang bahala dito, gusto ko rin ipagluto ang anak ko at si Simon." Mas lalong bumusangot ang dalagita naming kasambahay, pero halatang natigilan na rin siya sa pagpigil sa akin.

"Eh sige na nga po ma'am, baka bawasan ninyo pa sweldo ko." Napangiti naman ako sa tinuran niya. Magsasalita na rin sana ako nang may idinugtong pa siya.

"At saka ma'am, hindi po umuwi si Sir kagabi." Natigilan ako, pero agad naman akong nakabawi. Masyado na naman siguro siyang busy sa trabaho, ang lalaking iyon talaga.

"Ipagluluto ko pa rin siya, baka umuwi saglit 'yon." Ngumiti nalang ako pagkasabi ko no'n at saka nagtuloy na sa pagluluto. Masyadong workaholic naman itong mapapangasawa ko, kahit no'ng nasa New York kami ay gano'n din ang ginagawa niya.

Noong ando'n kasi kami ay siya ang naghandle sa isang branch ng kumpanya nila doon, pero kalimitan ay umuuwi siya dito para tignan ang lagay ng main branch nila. At siguro nga dahil sa tatlong taon naming paninirahan doon ay marami siyang naiwang trabaho dito.

Bumuntong hininga na naman ako at napatingin sa orasan, tanghali na pero wala pa ring Simon na umuwi o tumawag man lang. Gano'n ba siya ka busy na kahit text wala?

"Hay nako," nasabi ko nalang. Maya maya pa lang ay nakarinig ako ng hagikhik sa aking tabi. Nangunot naman ang noo ko nang makita si Dame na matamang nakatitig sa akin at nakalapat sa kanyang tenga ang isang cellphone.

"Mommy missed Daddy," my son giggled again. I frowned even more and stared at Dame, who's sitting on the sofa while eyeing me.

"Dame, ba't mo hawak ang phone ko?" I asked but all he did was laugh a bit and handed me the phone.

"Mom, its Dad." Agad akong napanganga sa pahayag niya at agad tiningnan ang telepono. Nang makita ko sa screen ang pangalan ni Simon ay agad ko itong kinuha at nilapat sa tenga ko.

"Simon," I said awkwardly. I heard his hearty laughter on the other line. Napanguso tuloy ako, kanina pa pala siya kausap ni Dame. Tapos inaasar pa ako ng anak ko, nakakahiya.

"Hey, babe." He finally said after he stopped laughing. This man never stops on making my heart beat faster, even with the sound of his voice.

"Babe mo mukha mo," tanging nasabi ko nalang. Kunwari ay nagtatampo ako, kahit na nakangiti na ako. Wala namang masama kung magpakipot ako kaunti, may kasalanan naman kasi siya.

"Aw, babe. I missed you and now you're mad at me. Aw, I should have just taken the last flight. "His voices sounded weak now, that's when I realized what he said.

"What flight? Teka, asan ka ba?" A moment of silence was followed and then I heard a door opening. I waited for his answer but in my vain, he didn't say a word.

Nagulat nalang ako nang pumulupot sa balikat ko ang mga brasong ikinulong ako sa yakap mula sa likuran. Naestatwa ako agad.

"I was on Singapore yesterday, because I need to attend on a matter on that branch. I'm sorry, babe. I didn't call because I thought I would be home last night. Pero 'di ko agad naayos ang problema, kaya ngayon lang ako nakauwi. "

Ibinaba ko na kaagad ang telepono sa tenga ko at kumawala sa yakap niya. Bumaling ako sa taong yumakap sa'kin at napatitig nang malalam sa kanya. Mukhang pagod na pagod siya, nakasuot pa siya ng office suit at halatang wala pa siyang tulog. Kaya naman tumayo na ako at lumapit sa kanya.

"Simon, it's okay. I understand." I gave him a smile and hugged him tight. I felt him hugging me back and kissed my hair.

"I missed you babe, you and Dame. At dahil diyan, hindi muna ako papasok ngayon. Bahala na muna sila, pinagod nila ako. Kaya naman," pinabitin niya ang mga salita niya at bumitaw sa pagkakayakap. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at saka tumitig sa akin na may ngiti sa kanyang mga labi.

"Kaya naman ikaw at si Dame ang aasikasuhin ko ngayon. Tama ba, anak?" Tanong niya at bumaling sa anak namin, kaya naman agad umoo ang bata. Napailing nalang ako nang matitigan ang ngiti ni Dame. Napakagwapo talaga ng anak ko, manang mana talaga siya sa tatay niya. Ang pogi na, sobrang sweet pa.

"Oo na, dito ka na sa amin ngayon. But before that, take some sleep. Okay?" I held his hand and waited for his response. Mukhang sang-ayon naman siya, kaya ngumiti na ako at hinila na siya papunta sa silid niya. Pero napatigil ako sa hakbang ko nang hilahin niya ako pabalik sa kanya.

"I will sleep, if you will sleep beside me." He winked at me after what he suggested. I just rolled my eyes on him. It's not new to me that he wants to sleep, just sleep beside me. Hindi kasi kami iisa ng kwarto, kami lang ni Dame sa kwarto ko. Si Simon ay may sariling silid kahit pa no'ng nasa ibang bansa kami, pero katulad ngayon napakahilig niyang manlambing ng ganito. At dahil nakasanayan ko nalang rin, ngumiti na ako.

"Fine. The three of us will sleep together. Is okay with you?" Agad sumilay ang malawak na ngiti sa labi ni Simon at hinalikan ako ng mabilis sa aking pisngi.

"It's very fine with me, Mrs. Rioja."

Halos alas-kwatro na nang magising ako. Hinyaan ko nalang munang mautlog ang mag-ama ko, mukhang pagod pa si Simon e. Sigurado rin akong namiss siya ni Dame, kaya naman 'di ko na sila inistorbo. Pumunta ako ng kusina at nagbukas ng ref. Iinom sana ako ng tubig nang lumapit ang kasambahay namin, agad niyang iniabot ang hawak niyang sobre.

"Ma'am, para daw po sa inyo." Saad niya, nagtaka naman ako. Kaya pinagpaliban ko nalang ang pag-inom at inabot ang hawak niya. Isang briown envelop lang ito at walang nakasulat sa labas kaya agad ko itong binuksan.

Napalunok ako kaagad at napako ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko akalain na darating na ito kaagad. I didn't expect this one to come so early, especially when it's just a week that I stayed here. But then what can I expect? Maybe he was eagerly waiting for this time to send me this.

Annulment papers, me and Sky's annulment papers.

Nanatili akong nakatulala hanggang sa may mga kamay na humablot ng mga papel na hawak ko. Nang lingunin ko ito ay nakita ko ang nakangiting mukha ni Simon, mukhang ang saya niya. He looks dashing only wearing a simple white shirt and pajamas. Though I can't deny the grin on his face made him more handsome.

"Oh, it's high time that he send you this. Now we can finally set a date on our wedding." He said as he handed me back the papers. I forced a smile and look down on the documents in my hand.

I know, I should feel happy. But then somewhere inside me feels down. "Oo nga. Pipirmahan ko nalang 'to mamaya, tapos isesend ko nalang sa lawyers namin."

Iyon lang ang tanging nasabi ko at tumalikod. Ayaw kong isipin ni Simon na nalulungkot ako na tuluyan nang mapapawalang bisa ang kasal namin ni Sky.

"Sige, aakyat na muna ako. I guess since you're here, let's have dinner outside." Pagkasabi ko no'n ay nilagpasan ko na sila at nagtangkang umalis na, pero pinigilan ako ng dalaga sa aking gilid.

"Ma'am, meron pa pong isa."

Napalingon akong muli sa kanya at tiningnan ang maliit na putting envelop. Nakakunot-noong binuksan ko ito. And to my surprise, I guess there's always good news out of bad once.

"It's Desiree's wedding. " I happily read the invitation letter that been handed. She's one of my best buddies during college. And until now, we're still in contact.

Simon took a pick on the letter.  "Oh, sa Saturday na 'yan ah." He said.

"Can I go?" I asked him, he quickly walked towards me and put his arms on my shoulders.

"Of course, Babe. We can go." Nagtaka naman ako sa sinagot niya, kaya binalingan ko siya.

"We?"

"Yes, I will be your escort. I'll skip work; after all I also want to introduce myself to your friends. As your future husband."

I smiled on his remarks and look at the invitation again. Well there's nothing bad bringing him. Totoo naman ang sinabi niya, alam ng mga malalapit kong kaibigan sitwasyon ko. Tamang panahon na siguro para ipakilala sa kanila ng personal ang ama ng anak ko.

Natigilan lang ako sa pag-iisip ng may isang pangalan ang kumuha ng atensyon ko sa imbitasyon.

"Oh look, Sky is also on the list. Mukhang magandang pagkakataon 'to para makapag-usap na kayo tungkol sa nalalapit na annulment."

Napangiti nalang ako ng pilit sa tinuran ni Simon. This is a big crap, he's also going. Just what the heck of events, since we stayed abroad I never showed my face to Sky even though he visited for Dame every now and then. And now I'm still not ready, yet this is going to happen.

Napakaswerte ko talagang tao, kung bakit kasi gusto pang sumama ni Simon. Eh 'di sana umayaw nalang ako, 'di nalang sana ako pupunta. Kaso baka anong isipin niya kapag tumanggi pa akong punathan ang kasal. Bahala na nga si Baymax. I'll just cross that freaking bridge when I get there.  I guess I can get by.

Otor's note:

Been a long time. I just hope someone is still reading this. By the way it's my birthday gift for Desiree! Belated happy birthday, dear!