NICA'S POV

NAPABUNTONG hininga ako habang nakatingin sa kalendaryo. Malapit nang matapos ang pasukan at ibig sabihin nun ay kailangan ko nang tapusin ang dapat tapusin para sa mga graduating students. Madami kasing sinasabi ang school administration about sa pwedeng maging concept ng graduation ngayon taon. Of course, I did take down my notes pero ang hirap pa din mag-isip.

Kanina ko pa naririnig ang pagtunong nang cellphone ko pero pilit ko iyun inignora dahil nga mas mahalagang mag focus ako sa mga dapat tapusin. Muling napabuntong hininga si Kean ng makita niyang mag ring naman ito.

" Why don't you answer it, first? Malay mo mahalaga din pala yung gusto nilang sabihin" sabi nito saakin.

Pinaikot ko ang aking mga mata at tsaka ko kinuha ang cellphone ko at sinagot ang tawag ni Kenji. " Hello" sabi ko.

' We.need.you.here in the hospital, Danica. May masamang nangyari kay Karen.' sabi nito at halata sa boses niya ang pag aalala.

Namutla ako sa narinig ko, hindi ko alam kung ano bang nangyari at bigla na lang akong kinabahan sa sinabi ni Kenji saakin. Nagpaalam ako kay Kean na siya munang bahala sa mga dapat gawin at dali dali akong nagpunta sa hospital.

HINDI KO MARAMDAMAN ang buong katawan ko nang makapasok ako sa hospital. Dali dali akong nagtanong sa nurse station kung saan ba ang kwarto ng kaibigan ko. Nang malaman ko iyun ay agad akong nagpunta...

And there... I saw them outside the room of her. Nakita kong umiiyak si Risa at si Shena. " A-Anong nangyari sakaniya?" tanong ko.

Kaya lahat nang tingin ay napunta saakin. My heart breaks into pieces when I saw them look away on my gaze. Na para bang may hindi sila gustong sabihin saakin.

" Sagutin niyo ako. Anong nangyari?" taas baba ang dibdib ko. Kinakabahan ako at natatakot ako sa mga kilos at galaw nila.

Naramdaman ko ang pagyakap sakin ni Kenji. " You have to calm down."

"I won't calm down, not until you didn't tell me what's happen." I said.

" Karen... lost her baby. Nakunan siya. Danica" bulong saakin ni Kenji.

What?

" Y-Your k-kidding right, Kenji?" napakapit ako sa damit niya dahil nararamdaman ko ang pagkawala ng lakas ng tuhod ko.

" I'm sorry." he said, tears are running down on my cheeks and the next thing I knew..

Darkness embraced me.

KAREN'S POV

MADILIM ANG nilalakaran ko pero nakikita kong may liwanag naman sa dulo. Hindi ko alam kung anong meron dun pero nagmamadali akong makarating dun..

And when I finally reach it. I saw a baby boy playing on his own. Dahan dahan akong lumapit sakaniya pero..

...

Kahit anong gawin kong paglapit sakaniya.. unti-unti naman itong lumalayo " B-B-B-Baby?" nagsimula na akong tumakbo para maabot ang kinalalagyan niya pero hindi ko siya mahabol.

No.. please..

" BABY." sigaw ko... taas baba ang dibdib ko at napatingin ako sa buong paligid kung nasaan ako ngayon.

Nakita ko sa gilid ng kama ko si Danica na nakayuko at natutulog. Anong nangyari? Nasaan ako?

Kumunot ang noo ko. Anong bang nangyayari, bakit nandito ako? Napatakip ako sa bibig ko nang bigla kong maalala yung nangyari kanina.

**FLASHBACK**

TINITINGNAN KO ang mga gamit nang baby ko.. Kakagaling ko lang sa ultra sounds at nalaman kong lalaki ang magiging anak ko.

Marahan kong hinaplos ang tyan ko at ngumiti. " Baby? ano kayang magandang name mo no?" nakangiting tanong ko sakaniya.

Pero nawala na lang ang ngiti ko nang biglang may kumalabog sa bahay ko, kaya kunot noo na lumabas ako sa nursery room and there, I saw Darwin... standing; looking on me with no emotions on his eyes.

" A-Anong ginagawa mo dito?" tanong ko.

" Do what I've told you, Karen. Ipalaglag mo na yang batang yan."

Napakagat ako ng labi ko sa sinabi niya. Ilang araw na niyang sinasabi saakin na ipalaglag ko ang anak namin. Pero ayoko...

" Gawin mo na lang, Karen. Mas makakabuti para saatin dalawa kung mawawala yang batang yan."

Sa inis ko ay sinampal ko siya. " How dare you say that to my son. Kung ayaw mo sakaniya edi ayaw mo. Hindi naman namin kailangan ang tulad mo. I'm a modern woman, at kayang kong palakihin ang anak kong mag-isa." madiin kong sabi sakaniya.

Napasinghap ako nang bigla niya akong sampalin.. " Hindi mo ba gagawin ang sinasabi ko o gusto mong ako na lang ang gumawa nun huh." nanlilisik ang kaniyang mga mata na nakatingin saakin.

Natatakot ako para sa kaligtasan nang anak ko sa kamay niya. Natatakot ako sa kung anong pwede niyang gawin saamin dalawa.

" P-Please.. Darwin.. Wag." pagmamakaawa ko.

Pero sinuntok niya lang ako sa baby bump ko. Napahiyaw ako sa sakit. Sumigaw ako... I need someone who help us.. save us...

Tumulo ang luha ko ng bigla akong makaramdaman ng pagkabasa ng maternity dress ko.. Dahan dahan akong tumingin sa baba...

Napahagulgol ako nang makita kong dinudugo na ako. At kasabay nun ay ang pagbukas ng pinto at nakita kong sinapak ni Daniel si Darwin.

" Ang baby ko.. tulungan niyo ako. Daniel" sigaw ko habang umiiyak ako. I can't bear to lost my first baby?

My first son... My Baby Adonis.

Naramdaman ko ang pagbuhat saakin ni Kenji. " Fuck.. Karen, don't worry we will save you, okay. Don't give up. Everything's gonna be alright" he keep on saying on me

But I know it's too late.

**END OF FLASHBACK**

SUNOD SUNOD ang bawat patak ng luha ko. Hindi ako makahinga.. Napakagat ako ng labi ko para hindi marinig ni Icah ang paghikbi ko.

Wala na...

I lost my son.

NICA'S POV

NAGISING AKO NANG may marinig ako nang mahinang paghikbi, dahan dahana kong nagmulat at nakita ko si Karen na nakahiga sa kama niya habang nakatakip ang mga braso sakaniyang mga mata.

" K-Karen?" pilit kong tinanggal ang kaniyang kamay " Look at me please. Karen."

Nang tuluyan kong matanggal ang kaniyang kamay nakita ko agad ang kaniyang pag-iyak. She's silently crying.

" My baby.. My baby Adonis.. Danica.. I know it.. " she said between my sobs.

Adonis? Hindi ko mapigilan hindi maiyak nang marinig ko ang pangalan na ibinigay niya sa anak niya.

Lumakas ang pag-iyak niya at halos hirap na siyang makahinga. Tinulungan ko siyang kumalma dahil makakasama iyun sakaniya. " Ang baby ko... Ang baby ko.. " paulit ulit niyang sabi habang umiiyak.

Napakagat ako ng labi at tsaka ako tumawag nang nurse para pakalmahin siya. Unti-unti ay nanghina si Karen at muling ipinikit ang kaniyang mga mata. Marahan kong hinalikan ang noo ni Karen " I'm sorry because I wasn't there to protect the two of you. I'm sorry... I'm sorry " I said between my sobs.

DAN'S POV

NAGMAMADALI AKONG maglakad papunta sa kwarto ni karen nang malaman kong nagkamalay na siya, pero...

Ang nakita ko lang dun ay si Danica na halatang katatapos lang umiyak. Hawak hawak niya ang kamay ni Karen na para bang sinasabi niya na hindi niya ito iiwan kahit na anong mangyari.

" Dan..." mahina niyang sabi.

" Hmmm?" hindi ako makaalis sa kinatatayuan ko. Ito ang unang beses na makausap ko siya after ko siyang pakawalan.

" May alam ako kung sino ang may gawa nito kay Karen, pero gusto kong malaman kung sino ang may gawa nito sakaniya mula sa bibig mo." basag ang boses niya, rinig na rinig ko ang mahinang paghikbi niya.

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. So alam na niyang si Darwin ang may kagagawan nito.

" ayaw mo bang sabihin?" tanong niya.

" Danica."

" Okay lang." dahan dahan siyang lumingon saakin at kahit walang emosiyon ang kaniyang mukha, nakikita ko sa mga mata niya ang galit na nararamdaman niya. " I will find him and I will never let him survive on what he did to baby Adonis. I'll make sure that I ripped every bones of his body."

Hindi ko pinansin ang iba niyang sinabi, at mag nagfocus ako sa sinabi niyang pangalan ng baby ni Karen.

I smile bitterly so Baby Adonis ang name ng batang hindi man lang nasilayan ang mundong to.