NICA'S POV

TWO WEEKS HAD PASSED since that happen. At sa ngayon ay papunta ako sa Town dahil may tumawag saakin kanina at sinabing alam niya kung sino ba ang may kagagawan nun kay Karen.

Malamig ang pagkakatingin ko sa lalaking nakaupo sa fountain. He was wearing a black sando at jeans na medyo kupas ang kulay. " So you really want to know kung sino ba ang may kagagawan nun, huh?" nakangising tanong niya saakin.

Malamig ang tingin na nakatingin lang ako sakaniya. " I just want to know the answer, Darwin. stop playing around." inis kong sabi sakaniya.

Actually... may hinala na akong siya yun pero umaasa akong hindi siya yun. Umaasa akong hindi niya gagawin yun para mawala ang anak nila ni Karen.

" I did it. I punch her baby bump that day." he said with smiling.

My mouth parted. Did he just said... Unti unting nandilim ang paningin ko at dahan dahan akong lumapit sakaniya.

Narinig ko kung paano niya ipagmalaki saakin kung paano niya binugbog at sinapak ang baby bump ni Karen dahilan para mawala ang baby niya.

" How dare you? " inis kong sabi sakaniya at tsaka ko hinawakan ang kamay niya.. then twist it, making me him cried from pain. " Anak mo yun tapos pinatay mo lang napaka-walang kwenta mo.. Darwin. "

I let his hand go and punch his face... then kick him.. then punch him and kick him... I didnt stop not until I saw him lying on the ground injured or lifeless.

Nang mapaupo ko siya sa sahig ay agad ko siyang hinawakan sa collar niya at pinagsasapak. Hindi ko siya tinigilan.. I'm crying because of the anger I felt for him.

Aakmang sasapakin ko na siya ulit nang bigla niyang hinawakan ang kamay ko then napasinghap ako nang bigla niya akong sinampal.

" Scream.. Danica.. tulad nung ginawa niyang pagsigaw at pag-iyak nung sinasaktan ko siya. " he said... pinakatitigan ko siya sa kaniyang mga mata at alam kong hindi siya yung Darwin na kilala ko.

Aakmang sasampalin niya ako ng biglang may humawak sa braso niya at kasabay nang pagyakap saakin ng isang lalaki. Nag angat ako ng tingin at nakita ko si Daniel.

" Hindi ko mapapatawad ang ginawa mo kay Karen, Darwin.. pero mapapatay kita kung pati si Danica sasaktan mo." sabi niya.

...

...

NAPASINGHAP ako nang bigla akong may maramdaman na kirot nang dampian ni Daniel nang bempo ang pisngi ko. " Bakit hindi mo saakin sinabi ?" tanong ko.

" Sinabi ang alin?" takang tanong niya saakin.

Marahas ko siyang tiningnan " Wag kang maglaro ng tanga-tangahan ngayon, Daniel Cruz. Alam mo kung ano ang sinasabi ko. Bakit hindi mo saakin sinabi?"

" Danica.." bumuntong hininga siya at aakmang hahawakan ako ulit pero agad kong inilayo ang mukha ko.

" Ganito na lang ba tayo lagi? Na sa tuwing magtatanong ako sayo, hindi mo sasagutin? Hindi naman ako tanga, Daniel. Hindi mo ba naisip minsan na baka alam ko na ang sagot sa tanong ko pero mas gusto ko lang marining mula sayo. Na baka mas gusto kong manggaling sayo yung sagot para hindi ako masyadong masaktan. " sabi ko.

" Danica.. please."

" Don't start with the please then followed by your sorry. Ano pa bang magagawa niyan kung wala na... wala naman maibabalik yang please at sorry mo. "

" I did that to protect you. " sabi niya.

Natawa ako sa sinabi niya... protect me?

" Hindi ko alam kung sino ba ang pinoprotektahan mo sa ginagawa mo ngayon, Daniel.. Hindi ko alam kung ako ba o ang sarili mo lang. " napakagat ako ng labi ko. " I don't want to see you anymore. And this time... I will disappear in you life. Good bye Daniel."

And with that I slowly walked out on his house or should I say on his life.