CHAPTER 41: Torture to death

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

NICA'S POV

HINDI KO alam kung ilang araw o buwan na ba ako dito. Every minutes that I spend on this place, feeling ko isang minuto ang nawawala sa buhay ko. I'm badly wounded at hindi ko alam kung ano bang ginawa ko sakanila para ganituhin nila ako.


Pinilit ko ang pag upo kahit na masakit ang buong katawan ko dahil sa pagtotorture nila saakin. Sa totoo lang, feeling ko unting unti na lang bibitaw na ang katawan ko sa ginagawa nilang pagpapahirap saakin.


" You finally awake "


Masamang tingin ang binigay ko sa babaeng nakangising nakatingin saakin ngayon. I should have known na siya ang may pakana nito.


" What do you want on me Steffany.. Hindi ka ba nagsasawa na saktan ako.. Wala ka naman mapapala diba " sabi ko.


Ngumisi lang siya saakin at tsaka biglang pumasok ang isang lalaki na may hawak ng latigo at isang bote ng alcohol na panglinis ng sugat. Masamang tingin ang binigay ko sakaniya. " Ano naman ang balak mo jan sa alcohol na yan.. lalaklakin mo ?" sarcastic kong tanong sakaniya.


Isang malutong na sampal ang binigay niya saakin at alam kong nasugatan ang ilalim ng labi ko. Hindi ako sumisigaw kahit na anong pahirap nila saakin. Kahit masakit na at hindi ko na kaya.. pilit ko pa din sinasabi sa sarili ko na wag na wag akong sisigaw dahil alam kong magbibigay lang yun sakaniya ng satisfaction.


" Diba ang sabi ko sayo before layuan mo na siya " sabi niya.


" Sinong siya ?" kunot noong tanong ko.


Tumawa siya at tsaka ako hinampas sa leegs ko, hindi ako sumigaw pero napapikit ako ng mariin lalo na ng bigla niya itong binuhusan ng alcohol. May mga sugat ako dun at sobrang sakit nun.


Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko kahit ang totoo ay gusto ko ng umiyak sa sobrang sakit. Muli niya akong hinampas at tulad kanina ay binuhusan niya ulit ng alcohol.


" Hindi ka ba sisigaw? ang boring mo naman pahirapan" sabi niya.


Nanghihinang tiningnan ko siya pero ang aking mata ay matalim pa din ang pagkakatingin sakaniya. " Pakawalan mo na ako dito, Steffany" sabi ko.


" And after that what will happen.. Daniel will go to your side again.. Kaya hindi niya ako ma-notice dahil sa pagmumukha mo " sabi niya at tsaka niya ako hinampas sa braso ko.


Sarkastikong tumawa ako kahit na ang totoo bawat galaw ko ng katawan ko mas sumasakit ang mga sugat ko. " Paano ka niya ma-nonotice kung saksakan ka naman ng sama. Oo nga't maganda ka, pero ang pangit naman ng kalooban mo. Hindi ka tumulad saakin.. basura man ang tingin mo saakin, pero sa taong mahal mo.. isa akong treasure na kahit sino hindi kayang palitan "


Isang malakas na sipa ang natanggap ko sakaniya at halos sumuka ako ng dugo sa ginawa niya. " Bitch.. don't worry, mamamatay ka din naman ee.. kaya kahit ano pang halaga mo sakaniya.. mapapalitan ka din sa buhay niya." and with that iniwan na niya ako.


Nanghihinang sumandal ako.. as I bite my lower lips. Tears fell on my eyes as I close it. Why I need to be in this kind of situation?


I don't know kung makakaya ko pa bang gumising bukas, knowing that ito lang naman ang mapapala ko. Please .. Kenji... Daniel please save me .. ayoko na dito...



Tulungan niyo ako.. Hindi ko na kaya..


Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro