NICA'S POV

KANINA PA ako gising pero hindi pa ako bumabangon. Hanggang ngayon kasi hindi ko pa din makalimutan ang muntik nang mangyari kagabi. As in... namula ako nang muli kong maalala iyun.

Ano ka ba Danica Yuuki Perez, get a grip! hindi naman natuloy yun ee. So ano pa yang inaarte mo? Bumangon ako sa kinahihigaan ako at nagpunta ako deretsiyo sa kusina nang bahay ko at kumuha ng isang basong tubig. Pinakatitigan kong mabuti ang tubig at nakita ko ang malabong reflection ko sa tubig at muli...

naalala ko ang nangyari kagabi.

**FLASHBACK**

Marahan kong dinampi ang mga labi ko sa mga labi niya. And I wanted to cry because how I miss his lips brushing on mine. I was about to pull away when all of the sudden, he nibble my lower lips making me groan. Napadilat ako at nakita kong nakapikit siya; naramdaman kong dahan dahan yung kamay niyang umakyat sa batok ko and as soon as he hold me there. He kissed me fully on my lips.

Kissing me like he want to erase all the pain, frustration and sorrow that I felt right now. Kissing me like he wanted to tell me that everything will be fine.

Slowly, dahan dahan niya akong inihiga at ako naman ay nagpatianod lamang while I'm kissing him passionately; kissing him back the way he kissed me.

He pulls away making me groan. I want to kiss more; I was about to speak when he kiss me softly on my lips then kissing me on my cheeks up to my forehead; then back to my cheeks until he rich my neck. I moan the exact moment I felt his warm lips on my soft sensitive skin on my neck. I arc my neck giving him more access on my neck.

His kisses went down on my throat. "Ooh Dan.." I moan; my finger found his soft hair running my fingers there and pulled him closer on mine.

Narinig ko ang mahinang at mabagal niyang pagbukas ng zipper ng suot kong dress. I felt his warm hand on my back sending sensensation down my spine. I look on him with heavy eyes.. He smile on me and without a words he claim my lips again. Kissing me more passionately and deep.

He explore my mouth making me moan on his mouth. I remove his jacket and his shirt and I gasp when I saw his body. Hindi man ganun kalaki ang pangangatawan ni Daniel tulad nang mga hunk sa mga palabas sa movie. Masasabi kong hot si Daniel. I trace his abs on my hands and I heard groan.

"Your making me crazy, Danica." he murmurs against my lips then kiss me again.

Napasinghap ako nang bigla na lang niya akong hinalikan sa labi ko sa mas malalim. I moan on his mouth when he slowly caress my breast. His kisses went down on my neck down on the top of my breast making moan on his name.

Sabay kaming napapitlag nang biglang tumunog nang sabay ang cellphone namin. Napatitig ako kay Daniel at alam kong sobrang awkward ng position namin dalawa. Muling nag-ring ang cellphone namin at nakita kong nag-iwas si Daniel at tsaka niya siya umalis sa ibabaw ko at kinuha ang leather jacket na tinapon ko kung saan. Hindi makatingin na inilagay niya sa akin ang leather jacket at tsaka kinuha ang phone at nagpa-alam na baba siya at dun na lamang ako hihintayin sa baba.

Impit na tumili ako at tsaka gumulong gulong. Ano ba yung muntik mangyari? Gosh! Muntik na namin magawa ang isang bagay na hindi namin dapat ginagawa nang mga tulad naming nasa ganitong edad pa lang.

Ilang beses akong huminga nang malalim bago ako nag-decide na ayusin ang sarili ko at tsaka ako bumaba. Only to find out na nakatayo sa baba ng puno si Daniel at nakatingala sa kalangitan. Nagbaling siya nang tingin sa akin at hindi ko maiwasan hindi mamula.

"Sorry sa nangyari kanina." sabi niya. "Nadala lang ako." hindi ko makita ang kabuuang itsura niya ngayon kasi medyo madilim sa kinalalagyan namin pero alam kong nakatingin siya sa akin.

Tumikhim ako. "P-Pupunta na ako sa bahay ko. Good night Daniel... salamat sa surprise." sabi ko and with that iniwan ko na siya dun at dali dali akong pumasok sa bahay ko sa Town.

**END OF FLASHBACK**

NAMULA AKO at wala sa loob ko na binuhos ko sa sarili ko ang malalig na tubig na hawak ko dahilan para mapahiyaw ako sa lamig. Grrrr...

Ano ka ba Danica? Mag focus ka nga... kalimutan mo na yun.. hindi naman talaga natuloy yung muntik mangyari ee. So ano pa yang kinukuda mo jan? At tsaka diba nga... nagsorry na siya sayo kagabi and for sure lasing lang talaga si Daniel kagabi kaya dumating sa point na may muntik mangyari. I shook my head that's right Danica... stop thinking about that.

Ginawa ko ang mga daily routine ko sa umaga at pagkatapos nun ay lumabas ako sa bahay ko at nagpunta sa kusina nang Town. May isa kasing part dito na ginagamit namin paglutuan lalo na kapag malakihan ang handa.

Napalunok ako nang makita ko siyang nakatalikod sa akin habang nagluluto ng kung ano man. Mula sa kinatatayuan ko... amoy na amoy ko ang niluluto niyang pancakes. Sa lamesa naman ay may nakita na akong fresh orange juice, hot dogs, ham and bacon.

Napakagat ako ng labi ko at bumuntong hininga "G-Good morning." namumula kong sabi.

Dahang dahang lumingon sa akin si Daniel and I held my breath on the sight of him. Napaka-gwapo nito ngayon umaga na para bang sinasabi niyang hindi na niya kailangan mag effort para maging ganun siya kagwapo. "Good morning, halika na.. malapit na akong matapos dito sa pancakes." sabi niya.

Naupo ako sa dati kong pwesto at siya naman ay inasikaso ang pagkain ko. Gusto ko sanang umangal kaso lang nahihiya pa din ako sa nangyari sa amin kagabi. Sabagay, kahit sino naman mahihiya kapag nakita at nahawakan ang hinaharap mo, diba? O

Ako lang yung masyadong pabebeng mag-isip?

"Let's eat, hindi naman mauubos yung pagkain kung titigan lang natin diba?" biglang sabi ni Daniel dahilan para mapatingin ako sa mga mata niya.

Tinitigan niya ako sa mga mata ko at may kung anong dumaan na emotion sa mga mata niya pero agad din naman yun nawala. Ngumiti ako sakaniya. "Hindi ka din ba sanay? Wag kang mag alala lahat naman nang nakakakita ng mga mata ko hindi sanay ee." sabi ko.

Ngumisi siya sa akin "As in lahat?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. Ngumiti ako sakaniya at tumango. "Gusto mo ba siyang puntahan bago ka bumalik sa Island?" tanong niya sa akin.

Napatitig ako sa mga mata niya. "Ako lang ang babalik sa Island?" takang tanong ko sakaniya.

"Danica, alam kong gwapo ako at gusto mo pang makasama ang ka-gwapuhan ko hanggang sa makabalik sa Island. Pero kasi may gagawin pa ako ngayon dahil may nangangailangan ng tulong ko." sabi niya.

Kumunot ang noo ko sa pinagsasabi niya sa akin. "Alam mo hindi ko alam kung masusuka ba ako sa sinasabi o mawe-werduhan na lang sayo. Nangangailangan ng tulong mo? Duh! baka nga sakit lang sa ulo ang ibigay mo sa tao." napailing ako. "Sigurado akong ikaw ang pinuproblema niya." sabi ko.

Napatitig ako sa mukha niya ng bigla siyang humalakhak. At hindi ko alam kung maiinsulto ba ako o matatawa na din... hmmm... pero habang tinititigan ko siya unting-unti nawala yung pagkailang na nararamdaman ko para sa kaniya.

"You never fail to make me laugh, Danica." sabi niya nang maka-get over na siya.

"I never knew that I'm your personal clown Daniel Cruz." nakalabi kong sabi sakaniya.

Ngumisi siya sa akin pero hindi naman siya nagbigay nang kahit na anong salita. At base sa pagkakakilala ko sa lalaking to, alam kong may mga iniisip siya pero hindi niya lang sa akin sinasabi. Pinagkibit balikat ko na lang iyun at tsaka ko pinagpatuloy ang pagkain ko. Masarap magluto si Daniel and I kinda miss his cook on me.

Habang kumakain kami hindi ko maiwasang hindi maalala nung mga panahon kami pa at dun siya nakikisiksik sa apartment ko. Ganitong ganito yung senaryo every time na kakain kami ng breakfast. Hindi ko tuloy maiwasan hindi mapangiti... I never knew na magagawa pa namin kumain ng ganito tulad ng dati.

...

...

NAGPUNTA KAMI ni Daniel sa sementeryo kung saan nakalibing sila Erick at Kenji. Tapos ko nang punatahan si Erick at ngayon naman ay nakatitig lamang ako sa libingan ni Kenji. Hindi ko alam kung paano ako magsasalita... hindi ko alam kung saan ako mag sisimula sa mga sasabihin ko. Nasanay kasi ako dati na sa tuwing kinakausap ko siya nakatingin ako sa mga picture niya sa tablet ko. But standing in front of his grave make me want to cry my eyes out.

Malungkot na ngumiti ako at naupo sa harap ng grave niya. Marahang hinaplos ang kaniyang pangalan sa lapida. " Alam kong binabantayan mo ako... nararamdaman ko... I miss you Kenji... I miss everything about you."

Huminga ako nang malalim at ngumiti "Okay lang naman ako ee... kahit na wala kana I was still trying my best to fight this life without you. Sa una nung wala ka... hindi ko alam kung ano bang gagawin ko... hindi ko alam... kasi nasanay akong lagi kang nandiyan, nasanay akong laging nakasandal sayo sa tuwing nahihirapan at napapagod na ako sa buhay ko... pero simula nung nawala kayo... kayo ni Erick... inisip ko na baka panahon na para tumayo ako sa sarili kong mga paa.. naisip ko na baka... panahon na para hindi ako umasa sa iba; na dapat ang aasahan ko na lang ang sarili ko."

Pinahid ko ang luhang naglandas sa pisngi ko at ngumiti. "Masakit pa din kapag naiisip kong wala kana kasi ikaw ang pinaka best sa lahat nang kaibigan ko.. ikaw ang mas nakakakilala sa akin, ikaw lang at wala ng iba. Mahal kita Kenji... mahal na mahal kita kasi ikaw yung best friend ko.. Itong friendship na meron tayo... ikukwento ko ito sa magiging anak ko, na minsan sa buhay ko nakakilala ako ng isang lalaking katulad ni Kenji Shouma."

DAN'S POV

PINAKATITIGAN ko siya habang naglalabas ng sama ng loob sa libingan niya. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman. Nagseselos ako and in the same nasasaktan para sakaniya. Alam ko kasi ang pakiramdaman ng mawalan ng taong mahalaga sa buhay mo. Naramdaman ko iyun nang mawala sa akin ang kuya namin ni Shun.

Matapos ang mahigit isang oras na pag upo ni Danica sa harap ng puntod ni Kenji; nakita kong tumayo na siya at pinunasan ang kaniyang pisngi. Humarap siya sa akin at tsaka ngumiti. Ngiting minsan ay nakita ko na sa kaniya. Ngiting alam kong hindi tunay.

Lumapit siya sa akin "Salamat nga pala sa pagdala mo sa akin dito." sabi niya.

"Hindi mo naman kailangan ngumiti ng ganiyan." kasi nasasaktan akong isipin na pilit yang ngiting pinapakita mo sa akin ngayon.

Muli siyang ngumiti sa akin, medyo umabot sa kaniyang mga mata ang ngiting iyun at alam kong may masayang alala ang bumalik sa kaniya. "Before, Kenji told me that when someone doing a fake smile; eventually.. that fake smile on their lips will be able to change in the real one."

Nanigas ako sa sinabi niya pero hindi na ako nagbigay ng kung ano pang komento. "I miss him but talking to him hear make me feel better a little." she said with that small smile flash on her lips as she leave me there; standing and look on her back.

TININGNAN KO ANG sinakyan niyang helecopter sa malayo. Kakaalis lang ni Danica pabalik sa Island. Hindi na ako sumama sakaniya pabalik dun dahil nahihirapan akong makita siya. Nahihirapan pa din ako kasi alam kong ako ang dahilan kung bakit nawalan ng malaki si Danica. Isang bagay na kahit anong gawin ko hinding-hindi ko na maibabalik.

"You should stay on my daughter." narinig kong sabi ng Daddy niya.

"Hindi po ba kayo galit sa akin, Tito? Lagi ko na lang pong nasasaktan yang anak niyo." mahinang sabi ko.

"Kahit gusto kong magalit sayo, hindi ko gagawin yun. Kasama sa paglaki ang masaktan... minsan kailangan natin masaktan para matutunan ang isang bagay. Sa sitwasyon niyo ng anak ko, pinapanalangin ko lang na habang magkalayo kayo... natututo kayo sa buhay na pinili niyo." sabi niya tsaka ko naramdaman ang kamay niya sa shoulder ko.

"Bakit hindi po kasi kami pwedeng maging masaya na lang?" tanong ko habang tinatanaw sa malayo ang sinakyan ni Danica. I want to be with her... I want to hug her tightly. Gusto ko siyang hawakan at alagaan.

"When I fall in love to her Mom, hindi isang beses kong nasaktan ang mommy niya. Alam yun ng Mommy mo at halos isumpa niya ako sa sobrang galit niya kasi lagi kong pinapaiyak ang bestfriend niya." nagulat ako sa sinabi niya at kaya napalingon ako sakaniya at nakita ko siyang nakatanaw sa kalangitan; meron siyang maliit na ngiting naglalaro sa kaniyang labi. "But then... I realize that when you fall in love; you need to expect the worst. Because no matter how much you love her... darating sa point na susubukin nang tadhana ang pag ibig niyo sa isa't isa."

Susubukin?

He let out a chuckle "It's sounds corny but it's true, when you fall in love; you'll experience different trials in your life."

NICA'S POV

DALAWANG araw na ang nakalipas simula nung makabalik ako galing sa Town. And since that day; wala na naman akong narinig na kahit anong balita mula kay Daniel. Siguro... ganito na lang talaga ang mangyayari sa amin.

Lihim akong napangiti sa naisip ko. Hinid ko nga alam kung anong nangyayari sa amin dalawa tapos sasangayunan ko pa na dapat ganito ang mangyari sa amin dalawa.

Sa ngayon nandito ako sa trabaho ko sa MMR, ito na lang kasi ang way ko para madistract sa realidad sa buhay ko. Napaangat ako ng tingin nang biglang may pumasok; at napakunot ang noo ko nang mapansin kong hawig niya sila Daniel at Shun. Pilit na ngumiti ako sakaniya "Welcome to Mermaid melody Restaurant, Sir. Do you have any reservation, Sir?" I asked him.

"Eakon ga urusasugimasu." he said ignoring what I've said a while ago. Napasimangot ako sa sinabi niya. Ano naman ang kinalaman ng aircon dito -_______-. He look down on me then frowned "Aita heyaga arimasuka?"

[Aita heyaga arimasuka : Are there any vacancies for tonight?]

"Aita heyawa arimasen." Simple kong sagot sakaniya na ikinagulat niya "Actually Sir, I was asking you a while ago if you had any reservation in our Restaurant." I said and I tried my best on not to roll my eyes on him.

Ngumisi siya sa akin na para bang meron siyang inside joke at hindi ko gusto ang iniisip niya. Feeling ko kung anu-anong joke ang sinasabi nito sa akin. He open his mouth but before words leave his mouth. "Danicaaaaaa.." sigaw nang isang pamilyar na boses sa akin.

Tumingin ako sakaniya at tipid na ngumiti. Lumingon din ang lalaking nasa harap ko sa likod ko para makita kung sino ba ang tumawag sa akin. "Danica, Danicaaaa, Danicaaaaaaaa..."

"Ano ba yun? Alam ko naman na maganda ang pangalan ko, you don't need to say it nang paulit ulit." walang buhay kong sabi sakaniya na mas ikinangisi ni Risa.

Aakmang magsasalita siya ng mapatingin siya sa gilid ko kung saan nakatayo ang lalaking kamukha nila Dan and Shun. Nanlaki ang mga mata ni Risa at walang sabi sabing tinalunan niya ang lalaki at niyakap. " WAAAAAAAAAAAAAAH! I never thought that you're here Shinubo."

"Urgh, Get off me Risa." he said trying his best na matanggal sa pagkakayakap si Risa, but of course si Risa ang pinag uusapan natin dito at alam naman natin na pinaglihi sa linta si Risa kaya hindi niya matatanggal yun. "Get off me."

"No.." tawang tawang sabi ni Risa.

Napabuntong hininga na lang ako habang pinagmamasdan ko silang dalawa. Minsan talaga hindi ko maintindihan ang mood nito ni Risa and I wonder kung anong ginagawa niya dito?

Napatingin ako sa gilid ko nang mapansin kong may nakatingin sa akin at hindi ko mapigilan hindi mangiti sakaniya. "Alam kong maganda ako Ian, hindi mo naman ako kailangan titigan ng ganiyan." nakangiti kong sabi.

"Ehem.. mayabang... ehem..." rinig kong sabi ni Lina. Sinimangutan ko siya at ang loka nginitian lang ako at tsaka niya pinagpatuloy ang ginagawa niya.

"I want three coffee and one slice of chocolate cake, caramel cake and strawberry cake." sabi ni Ian. He lean over me "I'll introduce to you that man, later." he whispers on me.

I shrugged my shoulder "I really don't care about his identity anyway. So you don't need to bother, Ian." I said before turning my back and prepare their order.

NAPABUNTONG hininga na lang ako habang patuloy ang ginagawa kong pagtatrabaho, kanina pa ako nadidistract sa kaingayan ni Risa at nung kasama nilang lalaki na hanggang ngayon ee hindi ko pa din kilala. Muli akong bumuntong hininga at tsaka lumapit ako sakanila. "Risa keep your voice down. Masyado kang maingay. You're distracting our customer." I said glaring on her.

She smile on me sweetly "Ang hard mo naman sa akin." she said at hindi na ako nang bigay pa nang kahit na anong komento pa. Tumingin si Risa sa katabi niyang lalaki at tsaka may binulong na kinalaki nang mata ng lalaki at tsaka tiningnan ako.

Sinimangutan ko siya at aakmang magsasalita ako nang biglang hinawakan ni Ian yung kamay ko dahilan para mapatingin ako sakaniya. Nagtatakang tiningnan ko siya pero nginitian niya lang ako "By the way Icah, that is Daniel and Shun's cousin. His name is Shinubo Haru Ace. Haru, this is Danica Yuuki Perez. For sure you heard alot about her." Ian said.

"Yeah... I heard a lot of news. Like she's idiot like my cousin Daniel." walang buhay niyang sabi.

Humugot ako nang malalim na hininga para pakalmahin ang sarili ko. Nasi-sense ko na hindi ko makakasundo ang kutong lupa na ito. I mentally bite my lower lips and I keep on asking why...

As in bakit ba sa tuwing makakakilala ako ng kamag-anak ni Daniel laging hindi ko nakakasundo sa simula.

Bakit kaya... lahat sila ang taas nang ere at ang lalakas ng hangin sa katawan. Grrr...

I smile on him trying my best not to kill him right now. "Nice to meet you, Mr. Shinubo Haru Ace. Guess what... I know you too."

Nagtatakang tiningnan niya ako. "Really?"

"Yes... diba ikaw yung kutong lupang pinsan ni Daniel at ni Danillo Shun Cruz. Hindi lang yun, alam ko din na malakas ang hangin mo sa katawan."

Sinamaan niya ako ng tingin at napansin ko napangisi sila Ian at Risa sa naging reaction ni Haru. "What.did.you.say.Woman?"

"I won't repeat myself Mr. Shinubo Haru Ace."

Napangisi ako sakaniya nang halos tingnan niya ako na para bang gusto na niya akong itapon sa bangin. Mukhang nasa kapalaran ko nang hindi makasundo ang kamag-anak ni Daniel... Hmmm... but anyway...

I enjoy teasing and pissing them. Because without them my life will surely boring. And this... Shinubo Haru Ace will be my playmate.