GIAN'S POV

ISANG LINGGO na ang nakakalipas simula nung mag simula yung ex-change student program and so far ngayon ko lang na-appreciate ang ganda ng S.H.A. And I must admit that Danica Yuuki Perez can handle this school well.

Naglalakad ako ng makita ko si Danica na tinutulungan yung hardenero ng school sa pagdidilig. Kasama niya yung lalaking binugbog niya nung nakaraan. And they look enjoying their time... pasimple kasing binabasa ni Danica yung lalaki pagkatapos tatakbo ito. And I admit that I like here like this; thought she's pretending to be happy.

Napansin kong natigilan sila pareho nang biglang may lumapit sakanila. It was a beautiful and sophisticated young lady and that man... siya yung boyfriend-- I mean ex-boyfriend ni Danica aah.

"Magkakasakit kayo kapag hindi pa kayo nagpalit." nag aalalang sabi nung babae.

"Ay naku, Miss Luchia... sinabi ko na sakanilang dalawa yan pero hindi sila nakinig." sabi nung hardenero.

"Danica Yuuki." pagtawag ko sakaniya at nakita kong nakahinga siya ng maluwag nang makita ako. Kumunot naman ang noo ko habang nakatingin ako sa mga mata niya. Hindi ko mabasa ang nasa isip niya...

"Are you okay, Icah?" tanong ulit nung babae kaya napabaling sakaniya ng tingin si Danica.

Pilit itong ngumiti "I'm fine..." natigilan din siya sa sinabi niya at tsaka humugot ng malalim na hininga. "Seriously... An gwaenchana."

[An gwaenchana: I'm not fine]

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Napakabaliktaran nung nauna niyang sinabi kesa sa huli. Aakmang magsasalita yung ex-boyfriend niya kaya agad kong hinagit sa braso si Danica at tsaka ko tinakpan ang mga mata niya gamit ang kaliwang kamay ko. "Can I talk to her for a while?" tanong ko agad.

Nakita ko yung vice president na concern na nakatingin sakaniya at tsaka ngumiti sa akin; na para bang nagpapasalamat siya sa ginawa ko. "Patulugin mo na din. Hindi pa kasi siya nakakapagpahinga simula kahapon. Baka mag break down siya." sabi niya sa akin at agad naman akong tumango at inalis si Danica sa lugar na iyun.

At alam kong... habang naglalakad kami papalayo sa kanila. Alam kong unti unting naman bumibigay si Danica.

NICA'S POV

NASA LIKOD kami ng S.H.A; katatapos ko lang umiyak at kanina pa tahimik sa tabi ko si Gian. Suminghot ako at muling pinunasan ang luhang naglandas sa pisngi ko. Buti na lang talaga hindi nagsasalita si Gian ng kahit na ano?

Dinadamayan niya lang ako.

"Are you done crying eyes out?" tanong niya sa akin.

Marahan akong tumango at tsaka sumandal sa puno. Nasa ilalim kami nang malaking puno at nasa gilid ko lang siyang nakaupo din. "Kung nasasaktan kana ng ganiyan, bakit hindi mo na subukan itigil?" tanong niya sa akin.

"Sana nga ganun kadali. Sana nga kaya kong i-pause tong nararamdaman ko o kaya i-delete ng hindi ako nasasaktan ng ganito. Sana... Sana kaya kong bumalik dun sa oras na hindi ko pa siya mahal ng sobra. Sana... Sana kaya kong gawin lahat ng hinihiling ko." mahina kong sabi.

"Bakit hindi mo siya ipaglaban? Diba mas madaling gawin yun kesa ang hilingin ang isang bagay na alam mong imposible nang mangyari?" takang tanong niya sa akin.

"Masaya na siya... guguluhin ko pa ba?" mahina kong sabi.

Hindi siya nakapagsalita sa akin kaya lumingon ako sakaniya at ngumiti. Pero laking gulat ko ng bigla niyang hinaplos ang pisngi ko. "Everytime you smile like that .. all I see is your tears .. it makes me feel sad because I know I can't do something for you."

"Nan gwaen cha na" I said.

"Hindi ako tanga Danica. Gaya nga ng sinabi ko sayo dati. Iba ako sa mga kakilala mo. I can't perfectly see pain in your eyes. Simula nung gumaling ka... never ko nang nakita na masaya yang mga mata mo. I can't see it so don't hide it for me." he said gently on me.

Pinunasan ko ang luhang naglandas sa mga pisngi ko at pilit na ngumiti sa kaniya "Naneun ajikdoh Daniel-ah saranghae.. ha ji ma ... ha ji ma ... Maumi apuda."

[Naneun ajikdoh Daniel-ah saranghae.. ha ji ma ... ha ji ma ... Maumi apuda.: I'm still in love with Daniel but my heart hurts.]

Malungkot na ngumiti din siya sa akin at tsaka ako hinatak at niyakap ng mahigpit. "Shh... Don't cry please..."

"Geuneun naegiboneul sanghageh haettda. Do I deserve this? Tell me Gian?" I said crying hard on his arms. I don't want to feel this.. I don't like this feeling.

[Geuneun naegiboneul sanghageh haettda: He hurt my feelings.]

I just cry on his arms. Crying all the pain that I felt right now.

DAN'S POV

NAKATITIG LANG ako sa picture niya sa cellphone ko. Muli akong napabuntong hininga dahil kahit gusto ko siyang hanapin; alam kong hindi ko naman siya magagawang lapitan.

Alam kong nasaktan ko siya pero dapat din naman niyang malaman na nasasaktan din ako.

Matatalim ang tingin na nagbaling ako kay Luchia ng bigla niyang hinablot ang cellphone ko. "Get it back." I said.

"Why don't you go to her? Hindi yung tinitingnan mo tong picture niya na para bang minamaniac mo siya." she said.

I rolled my eyes on her "Wala naman akong sasabihin ee." simpleng sagot ko.

"I saw her in the clinic a while ago." nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya "Nakita kong dinala siya nung Gian Lee na kasama niya."

"What? Ano daw ang nangyari?" nag aalalang tanong ko. Nagkibit balikat lang siya sa akin "Luchia." I warn her.

Sinimangutan niya ako. "Alam mo ikaw, hindi ko alam kung ano ba yang problema mo sa buhay ee. Hindi ko alam kung bakit patuloy mo pa din siyang sinasaktan. I don't know kung ano ba yang tumatakbo sa utak mo but Daniel Cruz. Stop hurting her."

Hindi ako nagsalita sa sinabi niya. Kung alam ko lang kung paano gagawin yun edi sana... sana matagal ko ng ginawa.

"You're just being coward, Daniel. You're being coward to the fact that you might hurt her in the future. But can't you see? You're hurting her right now and it's more painful because there a lot of chances that you ignore because you're too busy thinking about what happen to her on the past." tumigil siya at tsaka niya ako hinawakan ang magkabilang braso ko. "Can't you see it? Nakikita mo ba kung anong nangyayari sa inyong dalawa?"

"Wala kang alam, Luchia. Stop saying like you know everything." I yelled.

"Yeah it might be true that I don't know anything. Pero hindi naman ako bulag tulad mo. You're blinded because of your insecurities to Kenji. Kenji nothing to do with this. Matagal ng patay si Kenji."

"Stop it."

"Why?" she pause looking through my eyes "Why would I stop?When in the first place alam kong nasa tama ako. Daniel hindi mo kailangan gayahin si Kenji. Hindi mo siya kailangan gayahin because hindi naman kayo pareho. Iba ka sakaniya. Si Kenji wala na pero ikaw nandito ka pa. You still had a chance to make everything right but you keep on ignoring it and keep on hurting her."

"How can I do that, Luchia? When in the first place ako yung dahilan kung bakit nawala si Kenji."

She smile on me sadly "Sometimes you need to forget the past in order to move on in your life."

Sometimes?

"Do it while you still had a chance to have her. Because sometimes... kapag narerealize mo na ang isang bagay, yung chances na meron ka, kusa na lang itong mawawala sa buhay mo."