R18. You can skip the part you aren't comfortable reading. You will still be able to understand the story don't worry. That's all. Thank you and enjoy reading.

***

Chapter 52: Now or Never

I am aware of my actions. I have always been reckless with my decisions that led to different casualties. May mga pagkakataon na akala ko ay hindi na ako makakabangon pa. May mga pangyayari din na hindi ko na kailanman maitatama pa.

"Yay! Puno na ang basket ko, Lady Astra!" masayang sambit ni Tegan habang pinapakita ang basket niyang puno ng strawberry. "Hindi ka pa puno? Do you want me to help you?"

Saka ko lang napagtanto na halos hindi pa kalahati ang akin. Nag-request kasi si Tegan na tumulong kami ngayon sa pagpitas ng mga bunga ng strawberry.

"Sure. Thank you, Tegan."

Tumakbo ito sa ibang panig ng farm at nagsimulang pumitas. Nilagay niya ang mga napitas sa kanyang damit habang kagat-kagat niya ang laylayan para hindi mahulog. Natatawa na lang ang mga ibang nag-aani sa kanya.

I looked up at the scorching sun. Ano'ng oras na ba? Sa pagkakaalam ko ay umaga pa lang kanina pero mukhang tanghali na ngayon.

"Lady Astra..." Lumapit sa akin ang isang magsasaka. "Ikaw yata ang hinihintay ni pogi," turo niya sa likod ko kung saan nakatayo sa hindi kalayuan si Brix. He was watching me while his arms were crossed on his chest.

My chest tightened again for some reason. Ang rason kaya pumayag akong samahan si Tegan ay para makaiwas muna kay Brix. Magmula kaninang umaga ay ganito na ang pakiramdam ko.

There's something bothering me.

Nakita kong nangunot ang noo ni Brix kaya agad akong umiwas ng tingin. Nilapitan ko na lang si Tegan na hindi pa rin nagpapapigil sa pagpitas.

"Tanghali na, Tegan," I reminded him that caused him to pout his lips. "Ang bilin sa akin ni Lady Aida ay ihatid kita bago magtanghali. Let's go?"

"I-I'm not done—"

"Tegan..." I shook my head. "Let's go."

Wala na rin itong nagawa. Binuhos niya sa basket ko ang laman ng damit niya. Kumuha siya ng ilang piraso. Ang iba ay pinasok niya sa kanyang mga bulsa at ang dalawa ay sinubo niya.

"Hey. Hindi pa 'yan nahugasan," suway ko.

May nirason pa ito pero hindi ko naintindihan dahil puno ang bibig niya. Hinawakan ko na ang kamay niya bago pinatong sa iba pang basket ang bitbit ko.

Huminga ako nang malalim bago lumapit kay Brix. Pinilit kong ngumiti sa harapan niya. Gano'n pa man ay hindi naalis ang pagdududa sa kanyang mukha.

"I-Ihatid muna natin si Tegan..." Shit. I stuttered. Mas lalo siyang maghihinala na may mali sa akin. Bumaling na lang ako kay Tegan na ngumunguya na. "Tara na, Tegan..."

Bumali ang leeg ni Brix pero hindi nagsalita.

Habang naglalakad ay nasa pagitan ako nina Brix at Tegan. Hawak ko sa kamay ang bata dahil mabilis itong ma-distract at mabilis din siyang tumakbo 'pag nakawala.

"Kuya Sev, gusto mo pa ba ng strawberry?" alok ni Tegan na nakadungaw kay Brix. Mabuti na lang at naitama ko na siya kanina sa pangalan ni Sev.

Tinanggap naman ni Brix ang alok ni Tegan. "Thanks, kid." His voice sounded so lame.

"Sorry. Sabi ko kahapon bibigyan kita ng strawberry pero hindi na ako pinalabas ni Lady Aida." Ramdam ko ang inis sa boses ni Tegan. "I told her that I was just going to give you—"

"It's fine," Brix cut him off.

Napatingin ako kay Brix dahil sa inasta niya sa bata. Bakas ang pagkairita sa mukha niya pero hindi dahil kay Tegan. Mabibigat din ang paghinga niya.

"Aw. You're mad," Tegan said.

"I'm not," Brix defended.

Sa hindi kalayuan ay natanaw ko si Lady Aida na naglalakad. Mukhang papunta na rin ito sa farm. Narinig ko agad ang pag-angal kay Tegan nang matanaw rin siya.

"Salamat sa pagbabantay, Lady Astra, Sev..." Bahagyang yumuko si Lady Aida bago hinawakan sa kamay si Tegan. "Let's go. Maliligo ka pa."

"Pwede ba akong maligong mag-isa?" tanong pa ni Tegan.

"Oo. Sige."

Bumaling sa amin si Tegan. "Thank you, Lady Astra. Kuya Sev, sorry na. Dapat si Lady Aida ang kagalit mo—"

"Sshhh. Tara na, Tegan."

Nginitian ko na lang si Tegan. Nang makalayo sila ay agad din akong tumalikod at naglakad palayo. Ramdam kong nakasunod lang sa akin si Brix.

"It's fine if you don't want to do it," I heard him say.

I continued walking. Nilagay ko sa harap ko ang mga nanginginig kong kamay at mas binilisan ang aking paglalakad. Nakakahiya sa ibang kawal at mga kasama naming nakakasalubong sa paglalakad kung dito kami magsasagutan.

"Bullshit," I heard him cussed again. "I thought I have already given you enough time to prepare. Damn. I did. Pero mukhang hindi 'yon ang problema mo."

Doon na ako humarap kay Brix. "Mag-usap tayo sa walang makakarinig, Brix. Nakakahiya—"

"Para saan pa? If you are going to deny it, just do it here. You don't need to explain it to me." Tatalikod na sana siya sa akin pero maagap na nahawakan ko ang kanyang braso.

"Please?" I pleaded.

Bumuntonghininga ito pero pumayag din. Umuwi muna kami sa tinitirahan namin para doon makapag-usap. Nung nasarado ko ang pinto ay hinarap ko si Brix na nanatiling nakatayo.

He furrowed his brows. "What happened last night, Astra? You gave me your answer clearly, right? I thought—"

"I want to do it but—"

"But!" he immediately cut me off. "Everything you say after but will deny everything you say before it. Just get straight to the point, Astra. Do you really want to do it?" Bahagyang lumambot ang boses niya.

Lumunok ako. "I want to do it. I really do."

"Kailangan na nating maghiwalay pagkatapos nitong pag-uusap, Astra," putol niya uli sa akin. Tuluyan nang bumaba ang kanyang boses. "I will prepare things because fuck it, I really want to do it with you. I'm fucking desperate to get you whole. Like I could kill if someone would interrupt it."

Hindi na ako nakapagsalita. Pinanatili ko na lang ang atensyon sa kanya at nakinig.

"It will happen tonight, Astra," he continued. "Maghihintay sa 'yo si Ginang Melendez sa labas ng bahay na ito dahil siya ang bahala sa 'yo. Kapag hindi ka lumabas o nagpakita sa kanya... alam ko na. Kapag hindi ka nakadalo... alam ko na. It's your choice after all."

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking mukha. "I'm sorry if you feel like I am forcing because... I really am." He chuckled. "This is our last chance." Nilapit niya sa mukha ko ang mukha niya. "It's now or never..."

After Brix kissed me, he already left.

Tulala, hindi pa sana ako makakabalik sa huwisyo kung hindi lang may kumatok. Pinagbuksan ko ng pinto si Ginang Melendez na malaki ang ngiti. Pumasok ito at pinatong sa lamesa ang pagkain na dala.

"Nasabi na sa akin ni Sev ang plano," kinikilig niyang lathala sa akin. "Sa wakas ay magagamit mo na rin ang kandilang ginawa natin. Tuyo na rin ang mga 'yon."

"Ginang Melendez..." Napakapa ako ng sasabihin. "Alam kong may ibang kahulugan ang bulaklak na bigay sa akin ni Sev. Alam kong alam mo rin 'yon."

How she reacted when she saw the flower, I knew there was something off. She was even hesitant if she would accept the flower or what.

Unti-unting naglaho ang ngiti sa kanyang labi. "Hindi ako sigurado kung alam ba niya o nagandahan lang talaga siya kaya 'yon ang napili niya, Lady Astra..."

"Ano po ba ang kahulugan ng bulaklak na 'yon?" tanong ko sa kinakabahang boses.

Nag-alangan itong sumagot pero sa huli ay ginawa rin niya. "Lumbay. Paghingi ng kapatawaran. Paghihinagpis. Kapag binigyan ka ng isang lalaki nito ay parang humihingi na rin siya ng paumanhin sa mga maaaring kahinatnan nito. Alam niyang... hindi magiging madali ang pagsasamahan niyo."

Natikom ang bibig ko. Is that it, Brix? Are you scared, too?

"Lady Astra..." Hinawakan niya ang kamay ko. "Maging matatag ka. Nag-uumpisa pa lang ang totoong laban ng buhay mo. Sa oras na lumisan ka sa lugar na ito ay ang siyang umpisa ng panibagong yugto sa buhay mo."

Ilang sandali akong tulala bago marahan na napatango. That's it. Iyon ang hinihintay kong malaman. Iyon ang gusto kong malaman mula kay Brix.

I want to know if he's aware that doing this ritual could be the biggest mistake of his life. He knew it. He accepted it. Now... it's my turn to do the same.

Wala sa sariling napayakap ako kay Ginang Melendez. "Salamat po. Pero may gusto pa po akong hingin mula sa inyo. M-maaari niyo pa po bang tangkain tingnan ang kapalaran ko?"

"S-sigurado ka ba?" tanong nito.

Tumango ako bilang sagot. Gusto ko nang malaman, maging totoo man 'yon o hindi. Gusto kong mapaghandaan kung sakali. If I need to fight just to keep what I have, I will.

Hinintay ko rin dito sa silid si Ginang Melendez dahil kukunin niya muna ang mga gamit niya. Hindi ako makapali. Kinabahan ako. Alam kong hindi maganda ito.

I knew that this move isn't right knowing about the ritual later. It could mess up my thoughts even more. But this bulge of curiosity won't stop messing with my mind. I need answers.

Dumating din agad si Ginang Melendez, dala niya ang isang malaking kandila na nakita ko sa bahay niya. May maliit din na tasa at matulis na bagay sa loob no'n.

"Sandali lang po 'to, hindi ba?"tanong ko.

Sa halip na sumagot ay inabot niya sa akin ang maliit na tasa na may pangtusok. "Magpatak ka ng dugo sa loob ng tasa. Isang patak lang ay maaari na."

I did what she told me to. Tinusok ko ang daliri ko at pinatak ito sa tasa. Binigay ko sa kanya 'yon. Nilagyan niya nang kaunting tubig 'yon at saka hinalo. Naghilom din agad ang maliit na sugat ko.

"Ito ang pinakaimportante..." Pinakita sa akin ni Ginang Melendez ang mga natirang talutot ng pinatuyo naming bulaklak. "Pareho niyo itong nahawakan. May bakas niyong dalawa ito."

Dinikdik niya ang mga talutot ng tuyong bulaklak at nilagay rin sa tasa kasama ang dugo ko at tubig. Kinuha niya ang kandila at pinatakan ang loob no'n.

Shit. Bakit ko ba ito ginagawa?

Nakita kong naguluhan ang mukha ni Ginang Melendez habang nakatingin sa loob ng tasa. I knew from that moment that it's not good. Though I already expected it, I still got worried.

"Makapal na usok..." bulong niya. "Maraming mga mata..." Pumikit ito. "Pahina nang pahinang tibok ng puso. Maingay. Mga luhang bumabaha."

Ilang sandali pa ay nagkaroon ng lamat ang tasang hawak ni Ginang Melendez. Her hand started to tremble. Nakaramdam ako ng takot sa mga maaari niya pang makita.

"Magigising ang tulog. Nakikita kita, Astra. Nakatayo..." Nangilabot ako nang may pumatak na dugo sa kabilang mata ni Ginang Melendez. "Malabo. May usok... masyadong makapal. Hindi ko makita."

Hindi na ako nakatiis at hinawakan ko na si Ginang Melendez. "T-tama na po..."

"May magbabalik..."

"Ginang Melendez—" Napaatras ako nang biglang mabasag ang tasang hawak niya. Kasabay no'n ay pagkamatay ng apoy sa kandila.

Panandalian akong natulala. What's that?

Nagmulat ng mga mata si Ginang Melendez. Tulala ito habang nakatingin sa akin. "Ang kandila ay tuluyang matutunaw..."

Pumatak ang luha sa mga mata ko sa hindi malamang kadahilanan. Hindi ko maunawaan ang mga simbolong sinasabi niya pero tila nauunawaan ito ng pakiramdam ko.

Biglang yumakap sa akin si Ginang Melendez. Ramdam ko ang sobrang panginginig ng kanyang katawan. "Isang pagkakamali na nagtagpo ang mga landas niyo..." bulong niya.

Napapikit ako. "M-may paraan po ba para mabago ang nakita niyo?"

"Putulin ang inumpisahan..." bulong niya.

Nanlambot ang katawan ko. Sa dami ng sinabi niya ay 'yon ang pinakamalinaw sa akin.

"Ang lalaking kinakasama mo..." bulong pa niya. "Hindi ko siya nakita sa pangitain ko."

Hinarap ko si Ginang Melendez. "A-ano po ang ibig niyong sabihin?"

"Hindi siya sakop ng pangitain ko..." saad pa niya, bakas ang pagkalito sa kanyang mga mata. "Ito ang unang pagkakataon na hindi ko nakita ang isang nilalang. Pambihirang lakas na nagmumula sa pinakasukdulang paghihinagpis."

Tumango na ako at hinawi ang mga luha. "Salamat po. Makakaalis na kayo..."

"Mag-iingat ka, Astra. Ikaw ang susi para tuluyang mabuksan ang lagusan patungo sa madilim na yugto..." aniya sa makahulugang tono. "Pero... may tanong ako."

"Po?"

"May kapatid ba ang lalaking kinakasama mo?"

"B-bakit po?"

"Wala lang." Tumayo na ito at handa nang umalis. "May naramdaman kasi akong kadugo niya pero hindi kumpleto. Imposibleng kapatid niya 'yon. Sige na. Susunduin na lang kita mamaya. Kumain ka na."

Nakaalis na si Ginang Melendez pero hindi pa rin naalis ang bigat ng dibdib ko. I knew it was not a good idea to do that, but at least... I have an idea.

I thought my life has become a nightmare when I turned into a vampire but I never thought... it was just a glimpse of something worse than a nightmare.

Strangely, I managed to finish my food. Gutom na gutom ako. Nagpahinga lang ako sandali bago humiga sa banig. Niyakap ko ang ginamit na unan ni Brix.

I closed my eyes as I whispered, "I hope this will end well..."

Nagising ako na madilim na. Umupo ako at kinalma ang sarili. Mas magaan na ngayon ang pakiramdam ko kesa kanina. Kalmado na rin ang isip ko.

I smiled. This is it.

Pagbukas ko ng pinto ay si Ginang Melendez ang agad na sumalubong sa akin. Mukhang kanina pa siya naghihintay. "Magandang gabi, Astra."

"Magandang gabi rin po," bati ko pabalik.

Tumango siya at naglahad ng kamay sa akin. Hindi ako nagdalawang-isip na tanggapin ang kanyang kamay. It seemed like the moment I held her hand, I already accepted whatever is ahead of me.

The night breeze lingered on my bare face as we walked. Pumasok kami sa modernong estruktura na pinasukan din namin ni Brix nung kinausap kami ni Pinunong Bermudo.

"Nakapagpahinga ka ba nang maayos?" tanong ni Ginang Melendez habang naglalakad kami sa tahimik na pasilyo.

Suminghap ako. "Opo. Nasaan po si Sev?"

"Naghahanda na rin."

We went inside the shower room. Hindi mo aakalaing sa likod ng makalumang pamumuhay nila rito ay merong ganito. May bathtub na bumubula. Mabango ang halimuyak ng mga kandila.

"Sandali lang ah? Kukunin ko lang ang susuotin mo. Sige na. Magbabad ka lang," sabi ni Ginang Melendez bago sinarado ang pinto.

Huminga ako nang malalim. Bumalik ang kaba sa dibdib ko pero sa pagkakataong ito ay hindi na dahil sa nag-aalangan ko. Kinabahan ako sa gagawin namin.

Unti-unting kong inalis ang aking saplot sa katawan bago nagbabad sa bathtub. Sinandal ko ang likod ko para makapagpahinga. Saka ko pinikit ang mga mata ko. The warm water somehow helped me ease my heavy feeling.

I let out a heavy sigh.

I can't believe it will happen any moment now. A gushing memory started to flash in my mind and it's reminding me how far I have come. I can't believe I made it this far. That unfriendly girl who just wanted to finish her study and get a decent job was gone in just a glimpse.

I still find it amusing yet quite disturbing how fast life changes.

It takes a blink of an eye to change your life forever.

I still remember how confused I was about the sudden strange changes in my life. The night I got stabbed in the back and woke up in my bed the next morning as nothing happened at all. It felt like it just happened yesterday. Pakiramdam ko ay nasa likod ko pa rin ang kutsilyong unang pumatay sa akin.

Until these two guys appeared in my room while I was crying in pain – one wanted to help me ease the heavy feeling quickly and the other one just wanted to remind me how I owe him my life.

A tear escaped my eyes. I made it, Mom. I lived. I didn't give up. I have no idea if I can still survive the next chapters but at least... I made it this far.

Hindi rin ako nagtagal magbabad. May pang-ahit din akong nakita na ginamit ko. Tapos na rin ako nung dumating si Ginang Melendez. She was carrying a purple lingerie dress.

I blushed just by seeing it. Binigay niya sa akin ang mga damit ko at tinulak ako papasok sa loob ng kurtina para makapagpalit. Mas mukha pa siyang excited sa akin.

Nang masuot ko ang undergarment ko at dress ay napagtanto kong mas malala pa pala sa inaakala ko ang dress. Kitang-kita ang mga undergarment ko sa liwanag.

"Perfect!" Tumawa si Ginang Melendez nang makitang suot ko na. "Sabi na sakto lang sa katawan mo. Umupo ka muna. Aayusin ko ang buhok mo..."

Habang inaayos niya ang buhok ko ay naglalakbay naman ang isipan ko. Ano kaya ang ginagawa ni Brix ngayon? Kinakabahan din ba siya gaya ko?

Winisikan din ako ng pabango ni Ginang Melendez. "Mag-bathrobe ka muna..." Binalot niya sa akin 'yon. "Ang ganda-ganda mo, Astra. Lalo na kapag wala ang bathrobe."

Namula ako sa sinabi niya. "S-saan po ba si Sev?"

"Halika na. Naghihintay na si Brix sa 'yo..."

Nagulat ako sa sinabi niya. "P-po?"

Natawa ito. "Huwag kang mabigla. Alam kong pagpapanggap lang ang lahat maliban sa nararamdaman niyo..."

Napangiwi ako pero pumayag na rin. Hindi niya ako pinagsuot ng sapin sa paa. Dumaan kami sa likod kung saan nakaabang si Pinunong Bermudo. Silang dalawa lang ang sa tingin kong nakakaalam sa pangyayaring ito.

Ngumiti ito nang makita ako. "Magandang gabi, Astra..."

"Ang ganda niya, hindi ba, Bermudo?" tanong ni Ginang Melendez.

"Kayo po ba naman ang nag-ayos..." biro din ni Pinunong Bermudo. Naglahad ito ng kamay sa akin. "I'm happy for both of you. Shall we, Lady Astra?'

Humarap muna ako kay Ginang Melendez. Yumakap ako sa kanya at bumulong. "Salamat po sa lahat. Pero may mali po sa pangitain niyo. Hindi lang po ako nakatayo..."

Bumitiw na ako sa kanya at tinanggap ang nakalahad na kamay ni Pinunong Bermudo. Lumabas na kami. Naramdaman ko sa mga paa ko ang lupa.

I let out a weighty sigh. Palakas nang palakas ang pintig ng puso ko habang papasok kami nang papasok sa kagubatan. Sa hindi kalayuan ay natanaw ko ang makapal na hamog. Huminto kami sa bungad no'n.

Hinarap ako ni Pinunong Bermudo. "Marami na akong narinig tungkol sa isang Brixton Wenz Cardinal. Hindi pa rin ako makapaniwala na siya ang nakaharap ko. Ibang-iba sa naririnig ko..."

"He's not that cruel..." I smiled.

"Thanks to you..." Binitiwan na niya ang kamay ko at humakbang nang ilang beses paatras. Sinenyasan na niya ako pumasok sa makapal na hamog. "He's waiting..."

Lumunok ako bago unti-unting hinakbang ang mga paa sa loob ng hamog. Wala akong makita pero nagpatuloy ako sa paglalakad. Hanggang sa naamoy ko na ang halimuyak ng bulaklak.

Ilang hakbang pa at tuluyan na akong nakaalis sa hamog. Bumungad sa akin ang liwanag mula sa mga nakakalat na kandila. May mga alitaptap din na tila hindi makadaan sa hamog kaya nakulong dito.

My lips slightly parted. It feels like I am dreaming.

Tumuwid ang tingin ko sa malaking tent sa gitna. May ilaw rin sa loob no'n. The silhouettes were visible but I couldn't see Brixton inside. Where is he?

"You came, Milady..." I've got goosebumps when I heard his voice echoing around.

Nagpalinga-linga ako pero hindi ko siya makita. Tila nagtatago sa mga ulap.

"Brix?" I called his name.

"You still have time to run," he said. I tried to look for him but I failed. He's hiding behind the thick fog. "Astra... you know what kind of man I am. You still have time to save yourself..."

Umiling ako. "I don't want to be saved..."

Ilang sandali siyang natahimik.

Napatingin ako sa isang parte ng hamog na gumagalaw. Tila nahati ang ulap doon. Napasinghap ako nang makita si Brix na diretso ang tingin sa akin. Nakapantalon lang ito at gaya ko'y napayapak din.

I got teary-eyed when he started walking towards me. Halo-halo ang emosyon ko ngayon. This guy has gone through a lot of pain. Naiisip ko pa lang ang mga pinagdaanan niya ay naiiyak na ako. I am a tough woman but I don't think I can stand the things he has gone through.

Brixton Wenz Cardinal...

Huminto siya sa harapan ko at tumitig nang ilang segundo bago naglahad ng kamay. "Shall we, Milady?"

I swallowed hard as I held his hand. Sabay kaming naglakad papasok sa loob ng malaking tent. Sa loob ay may makapal na blanket at ibang mga aparato gaya ng mangkok at patalim na sa tingin ko ay gagamitin namin sa ritual.

Inalalayan ako ni Brix na makaupo bago siya umupo sa harapan ko.

He smiled at me. "I did it, Astra. You will sleep tonight with a lot of fireflies."

Gano'n lang ang sinabi niya pero parang matutunaw ako.

Tila tinakasan ako ng mga salita ngayon.

"You can still run," he said. "But I won't let you get away anymore."

"I-I'm scared..." I admitted.

He chuckled. Bumaba ang tingin niya sa akin. "Damn it, Astra. I can see the purple dress clearly even though you are covered with that bathrobe."

"Stop embarrassing me!"

Tila nalagutan ako ng hininga nang tumukod siya at lumapit sa akin. Masyadong malapit ang mga mukha namin. "Hindi matatapos ang gabing ito nang hindi ka nagiging akin nang buo..." bulong niya.

Umayos ito ng upo at kinuha ang mangkok at patalim.

"Let's start..." he whispered.

Huminga ako nang malalim. "Let's do it, Master Brix..."

Hiniwa niya ang kanyang braso at sinalin sa mangkok ang dugo na tumutulo. Napangiwi ako pero tila wala lang sa kanya 'yon. Hindi niya pinutol ang tingin sa akin.

"Will I do that, too?" I asked, tensed.

"You know that I tend to the cruelest thing when I am frustrated, right?" he asked. "I am a threat to everyone. I have a lot of enemies. I am the villain of my own story."

"I know..."

Sinabayan ko ang mga seryoso niyang mata. Lumambot ang mga 'yon. "You will somehow get that curse. I'm sorry for being selfish, Astra."

"I will fight with you, Master Brix..." I said, straight into his eyes. "I vowed to protect you even if it costs my life."

Sumilip ang tipid na ngiti sa kanyang labi. "I burned down an entire clan to avenge a friend. How far do you think I can do for you?"

I remained silent.

"For you, Astra, I can turn my back on my clan... my father... my family," he said with all sincerity. "You are... the only thing that matters to me now. I will use every thing I have earned just to protect you."

He stopped the leak of blood from his arms. Marahan na inabot niya sa akin 'yon para gawin ko rin. Pumikit ako bago hiniwa ang braso ko. Napangiwi ako sa hapdi.

"That's enough..." Kinuha rin agad sa akin ni Brix ang bowl.

Kaunti lang ang sakit na naramdaman ko dahil pinatigil niya rin ako agad.

"I am Brixton Wenz Cardinal of Nightfal Clan..." Nilapit niya sa bibig ang mangkok na may lamang pinaghalong dugo namin. "I am the S. I am taking you from now on, Astralla Martin. You have me as long as I live..."

I watched him gulped half of the blood. His eyes turned into intense red. Tila nagising ang mga ugat nitong lumitaw sa kanyang leeg at mga braso.

Inabot niya sa akin ang mangkok pagkatapos. It's my turn...

Hinawakan ko nang mahigpit ang mangkok habang nakatingin kay Brix. "I'm sorry that you need to go through a lot of things, Brix. I want you to know that I, Astralla Martin, will stand with you no matter what. You have me as long as I live..."

I closed my eyes as I swallowed every drop of blood. Biglang uminit ang pakiramdam ko. Tila nasusunog uli ang mga mata ko. Buhay na buhay ngayon ang katawan ko.

Nilapag ko sa gilid ang bowl at tumayo. I slowly took off my bathrobe until I am with nothing but my lingerie dress. Mas lalong tumindi ang init na nararamdaman ko.

Brix stood up. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking balikat. Hindi natinag ang pagkakaigting ng kanyang mga pulang mata. Bumaba sa braso ko ang kanyang mga mainit na palad.

I closed my eyes when he claimed my lips. Pinulupot ko sa kanyang leeg ang aking mga braso para mas idiin ang halik namin. Naramdaman kong bumagsak na sa katawan ko ang dress na suot ko.

Binuhat ako ni Brix sa kanyang braso at kinawit ko naman ang mga binti ko sa kanya. Dahan-dahan niya akong hiniga sa malambot na blanket.

I groaned when his soft lips when down my neck, slowly planting small kisses. Napabukas ang mga mata ko nang maramdaman ko ang kanyang matulis na pangil sa aking leeg. He was sucking my blood and I couldn't explain how overwhelming the sensation was.

His electrifying kiss when down even more. Gumapang sa likod ko ang isa niyang kamay. He unclasped my bra and took it off. Hinalikan niya ako sa gitna ng mga dibdib ko.

"Jesus. Can I sleep in between of these sometimes? They look comfy," he laughed.

I cried in pleasure when his kiss went on one of my tits. Ang mainit niyang labi ay naramdaman ko sa isa kong didbib habang ang isa niyang kamay ay nasa isa pa at minamasahe ito. Napaliyad ako nang laruin niya ako roon. When his tongue moved in circular motion, that's when I totally lost my sanity.

"B-Brix..." I moaned his name.

I heard him chuckle. "Sweet..."

Bumalik sa labi ko ang kanyang halik habang ang kanyang kamay ay pumasok sa loob ng underwear ko. He played me down there while sucking my tongue. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil sa kiliting dulot niya.

Pinalaya niya ang mga labi ko at sandaling tumingin sa aking mga mata. "I have seen a lot of eyes but yours are most enchanting ones, Milady..."

Bumaba uli ang halik niya pero sa pagkakatong ito ay inabot niya ang pinakasukdulan. Hawak niya ang mga hita kong nagpupumiglas dahil sa kiliting dulot ng kanyang dila habang nilalaro ako. Naramdaman kong pumasok ang daliri niya sa loob ko.

"S-shit..." Humaba ang boses ko. "B-Brix..."

He didn't stop playing me until I said something, "Come inside me now, Brix..."

Natigilan ito at bahagyang tumawa. Tinukod niya ang dalawang braso sa magkabila ko habang nakatingin sa akin. He licked his lips . "Say it again..."

"Brix!"

"Give me an order, Milady. I am your slave tonight."

Lumunok ako. "Get inside me, Brix. Please?"

Umupo ito at inumpisahang i-unbutton ang kanyang pantalon. Binaba niya ang zipper ng kanyang pantalon. When my eyes laid on his bulge, I immediately looked away.

Fuck! What did I get myself into?

Naramdaman kong hinawakan ni Brix ang kamay ko. Napatingin ako sa baba niya nang ipahawak niya ito. Mabilis akong umiwas ng tingin. Ramdam kong tila nasusunog ang katawan ko. His huge thing was standing proud in its peak form. Fucking hell!

I gasped 'cause I couldn't imagine how painful it would be when he started to penetrate his hugeness.

"Can I do it now?" he asked for permission.

Kinuha ko ang kamay ko bago tumango. "Please?"

Bumaling ako sa kabila at kinuyom ang mga kamao. Kinukulang ako ng hangin sa mga sandaling ito. Naramdaman ko ang dulo ng kanyang alaga sa bungad ng aking pagkababae. Kumapit ako sa blanket.

"Slowly?" he asked.

"J-just do it all at once..." I said.

"Come again, Milady?"

"Do—" Nakagat ko ang labi ko kasabay ng pagbuhos ng luha sa aking mga mata nang maramdaman ko ang kanyang kabuuan sa loob ko. It felt like it tore me apart. Sa sobrang tindi ng pagkagat ko sa labi ay dumugo ito.

Yumakap sa akin si Brix at hindi muna gumalaw roon. "Hey. Ituloy ko pa ba?"

Hinampas ko ang kanyang namumulang dibdib.

"G-gago..." Humagulgol ako. Ramdam ko pa rin ang parte kong tila nahati sa dalawa. "S-sabi nila masarap. Gago sobrang sakit. Hindi yata ako makakalakad bukas."

Natawa ito. "Let me take away the pain."

He kissed my tears before he kissed my lips. He didn't let go of my lips while thrusting in and out. Hindi kinaya ng blanket ang kapit ko kaya kay Brix na ako kumapit.

Sandaling umupo si Brix. "Turn around..." he said, panting.

He was sweating. Halos maligo na siya sa pawis.

Tinukod ko ang mga kamao ko at tumalikod. Niyakap ako ni Brix sa likod habang hawak ang dalawa kong dibdib. Napapikit ako nang maramdaman uli ang pagdulas niya sa loob ko. Sa pagkakataong ito at mas madiin at mabilis.

Napatingala ako at napapikit na lang habang kagat-kagat ang pang-ibabang labi.

"Fuck! You are making me insane, Astra." He groaned. Mas lalong lumakas ang paghingal niya.

Nanlambot ang mga tuhod ko kaya napadapa ako sa blanket. Mula sa likod ay naramdaman kong sumandal sa akin si Brix. Ramdam ko ang tigas ng kanyang didbib sa hubad kong likod Napaungol ako nang maramdaman ang pangil ni Brix sa batok ko. Nawala na ang sakit at napalitan naman ng nakakabaliw na pakiramdam.

Ramdam na ramdam ko ang kanyang kabuuan na labas-masok sa loob ko.

"Almost..." he whispered. "Fuck! Dapat dapat pala dati pa natin ito ginawa. You are making me crave for more."

I gasped for more air. "I like you, Brix..."

After a few moments, I felt a warm sticky liquid inside me. Pareho kaming napahiyaw sa nakakapangilabot na pakiramdam. I haven't felt that before. It feels fucking awesome!

"Akin ka na..." bulong niya.

Bumagsak sa likod ko si Brix at napayakap sa akin. Pareho kaming naghahabol ng hininga. Nanatili akong nakapada habang nasa likod ko siya. He didn't withdraw his thing yet.

Siniksik niya ang mukha sa aking batok.

Napangiti ako. "Is that it?"

Hinalikan ako ni Brix sa batok. Ramdam ko ang kanyang mainit na hininga. "For now..."

Natigilan ako. "May kasunod pa?"

"We just started..."

"W-what?"

Umalis sa ibabaw ko si Brix. Naramdaman kong may kinuha ito sa gilid ko. Nanatili akong napada dahil hindi pa rin ako makabawi. Mukhang hindi nga talaga ako makakalakad bukas.

Narinig ko ang mga tunog ng bakal. My eyes widened when Brix showed me the handcuffs and ropes.

"It's all-night, Milady..."