Het leer kraakt als ik ga zitten. Het is koud in de auto als in een vrieskist. Fabian schuift naast me in de auto en doet de deur dicht.

Het begint te regenen. De druppels vallen met harde tikken op het dak. Fabian's mannen zitten vlak bij ons of voorin. Ik kan geen kant op.

Er is niemand die me nog kan redden. Fabian begint Italiaans te praten en ik versta hem amper. Hij vraagt iets maar daarna ben ik het kwijt. Zijn mannen antwoorden ook, in het Italiaans.

Dan komt ook nog eens de auto in beweging. De hummer rijdt de oprit af, richting het einde van het dorpje. Ik kijk achterom en zie mijn huis kleiner en kleiner worden.

Het is erg koud in de wagen. De rest draagt normale goede kleding maar ik dacht niet dat ik het huis uit zou gaan vandaag.

'Mag de kachel aan?' Het duurt even voor ik het durf te vragen. We rijden Het bekende dorpje al uit.

Duncan moet lachen om mijn domme verzoek.'Je hebt een man, kruip bij hem op schoot als je warmte wil.'

Vragend en smekend kijk ik naar Fabian die mee luistert. Hij klopt op zijn benen. 'Kom hier, Bambi.' Ik wil niet. Eigenlijk wil ik niet.

Verlegen schudt ik mijn hoofd zacht.
Fabian ademt uit door zijn neusgaten en voorzichtig kruip ik naar hem toe. Hij tilt me makkelijk op en plaatst me op zijn schoot.

'Heb je het koud?' Vraagt hij als ik zit.

Ik doe een plukje los haar achter mijn oor. 'J-ja.' Ik probeer niet te denken aan zijn geur, aan zijn warme lichaam en betoverende wrede knapheid.

Fabian drukt me tegen zijn borst aan, en klemt me vast als hij merkt dat ik wil zitten. Hij wrijft over mijn rug en mijn armen.'Net een bang hertje.' Merkt een van de andere mannen op als hij ons bezig ziet.

Fabians lippen krullen in een glimlach.'Waarom denk je dat ik haar Bambi noem?'

Tegen mij zegt hij iets anders.
'Zo, is dit beter?'

Gek genoeg wel ja.
Het is beter dan alleen op het koude leer zitten in mijn leggings. Dit voelt warm en zijn lichaamswarmte helpt ook.

Fabian legt een dekentje over me heen. Ik hoor iets als ik zacht ga liggen.

Zijn hartslag.
Ik merk dat ik slaperig wordt.
Ik kruip verder weg in zijn armen.
En val tegen mijn zin in slaap.

-
Het is al donker als ik wakker schrik.
De hummer is gestopt met rijden en we staan stil voor een modern kunstachige woning. 'Zo, ben je wakker prinses?' Merkt Duncan bitter op.

Ik kijk meteen waar Fabian heen is. Zoekend om me heen. Wanhopig om me vast te klemmen aan mijn enige zekerheid. 'Waar is Fabian?' Hij zou me toch niet ook verkocht hebben?

'Je man is even pissen. Hij komt je zo halen.' Alleen met Duncan. Jakkes.

'Waar zijn we?' Vraag ik terwijl ik naar buiten kijk. Het is ergens omringend door bomen. Misschien vlakbij een bos.

Fabian trekt opeens het portier open en plukt me min of meer uit de auto. Hij zet me op mijn slapende benen en het is een wonder dat ik niet in elkaar stort.

Ik ben nog steeds slaperig maar hobbel braaf achter hem aan. Fabian pakt me voor we de kunstzinnige kubus binnen gaan opeens bij mijn arm en samen gaan we de drempel over.

Binnen hangt een vreemde sfeer. Om te beginnen is het huis niet ingericht zoals je zo verwachten. Er hangen camera's. Fabian moet een pasje scannen en dan pas opent de deur zich en worden we binnen gelaten.

Binnen is het druk. Er zitten ongeveer 10 verschillende mensen die allemaal fronsen als ze mij opmerken tussen de groep van Fabian.

Fabian loopt voor ons uit, zelfverzekerd en grijnzend. Hij begroet één van de twee zittende rokende mannen met het felrode haar. Hij zit onder de tattoos en ruikt naar drank. De anderen laat hij links liggen.

Ongemakkelijk staar ik naar mijn voeten. Mijn Bambi sloffen. Er is één andere vrouw die ook zat tattoos op haar armen heeft. Ze zit op een stoel en verbind ondertussen een gewonde man.

De man die Fabian niet begroet had, merkt me opeens op. Hij begint te grijnzen en komt overeind. Ik tril.

Hij maakt grote gebaren.'Fabian. Je bent toch gekomen.' Fabian zegt niks terug.

De man stapt Fabian voorbij en richt zijn aandacht nu op mij. Hij is een paar koppen langer. 'En je hebt een cadeautje voor me. Hoe aardig.'

Mijn mond trilt maar er komt geen geluid uit. Cadeautje?

Zonder toestemming pakt hij me bij de kin. 'Normaal doe ik niet zoveel met brunettes maar deze mag er zeker zijn. Draai om zodat ik je volledig kan bekijken, liefje.'

Ik draai een rondje. Aarzelend.
'Goed zo, heerlijk als een meisje haar plek weet. Je hebt een kleine kont, maar dat komt goed. Ik kan al zien dat je andere kwaliteiten hebt.' Andere kwaliten? Ik kan wel huilen.

Hij steekt zijn hand uit en knijpt dan in mijn billen. Ik sluit mijn ogen en jammer.

Fabian trekt een indrukkend mes en grijpt de man bij zijn keel. 'Bambi is mijn verloofde.' Hij tandenknarst en zet het mes op de keel van de man.

'O,' stammelt de man schaapachtig.
'Ik dacht...' Hij dacht dat ik van hem was.

Fabian schudt zijn hoofd.
'Altijd een gevaarlijke zin, Antonio. Waar is je broer?' Spat hij boos.

Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat er iemand bij is gekomen. Hij bekijkt me ook. Maar hij kijkt op mij neer.'Dus je neemt mijn zus niet? Maar wel dit mormel?'

Een andere man bemoeit zich er mee. Hij heeft krullend haar. Alessandro. Het is niet lastig hem te herkennen. 'Mij maakt het niet uit, hoe of wie je neukt. Maar breng haar niet hier. Je vriendinnetje ziet er makkelijk te breken uit.'

Fabian glimlacht gladjes.
'Ze is mijn verloofde. Ze moet weten hoe ik haar onderhou.' Hij werpt een blik toe.

Hij vervolgt.
'Myls heeft ons verraden. Dus heb ik het zusje meegenomen. Eens zien of zijn teef nog zo'n oorlog durft te voeren als ik haar zus heb.' Daarmee krijg ik een klap.

Ik had mezelf wijs gemaakt dat hij me stal uit liefde. Omdat hij me mooi vind. Maar het was dus harde strategie. Hij vind me niet eens mooi. Waarom zou hij ook? Ik vind mezelf niet eens mooi.

'Slim gehandeld,' Merkt Antonio op.
Ik besluit terug te gaan naar de limousine. 'Maar je bent er duidelijk nog niet.' Hij knikt naar mij.

Fabian gromt en stormt op me af. Hij pakt me pijnlijk bij mijn arm. Ik schaam me dat hij me zo aanpakt. We hebben een publiek.