Fabian boeit dat echt niks.
Hij is ruw Met me. 'Ik wil in de auto.' Herhaal ik, een stuk minder zelfverzekerd als ik zijn boze blik zie.

Ik besluit hem te overtuigen met logica. Fabian is een slimme man.
'Je hebt niks aan me hier. Laat me gaan.'

Hij moet even glimlachen. Dan grinnikt hij. Hij leunt dichterbij me en aait mijn betraande gezicht. Hij veegt wat gedroogd bloed weg bij mijn lip.

'Blake, heb ik je toestemming om je bank te gebruiken?' Voor wat?

'Ga je gang.' Zegt de broer van Antonio met een grinnik. Hij en de anderen gniffelen terwijl Fabian mij inschat.

Dan pakt hij me bij mijn arm en sleurt hij mee naar de bank. Bang dat hij me ter plekken gaat nemen begin ik te gillen en te stribbelen.

Antonio zit er met zijn neus boven op. 'Seks met haar gaat geweldig zijn. Ik durf te wedden dat ze allerlei kinky dingen wil doen met je.'

Voor ik het weet lig ik over de lange benen van Fabian. Hij heeft me stevig vast. Hij cirkelt over mijn billen. Dan kneed hij zacht. En dan slaat hij me zo ruw op de billen dat ik overeind schiet. Fabian trekt me terug en gaat verder. Veel harder dan de eerste keer.

'Stop! Dit is mishandeling!' piep ik nog. Fabian en zijn vrienden moeten lachen. Ze vinden dit grappig. Leuk zelfs.

Niemand beschermt me.
Niemand helpt me.
Ik vecht als een leeuw.
Maar hij is sterker en voor elk beetje verzet krijg ik de volle laag. Hij houdt pas op als ik gebroken ben en slap over zijn knie snik.

Fabian tilt me op en schat mijn stemming in. Pas als hij ziet dat ik hem niet eens aankijk laat hij me los en gooit hij me opzij als speelgoed dat hij niet meer wil.

Hij gaat dan zonder zich om mij te bekommeren weg met zijn vrienden. De vrouw is als enige nog bij mij.

Ze blijft bij mij.
'Was dat je eerste keer?' Vraagt ze als ik op de grond zak vanaf de bank.

'Ja.' Mompel ik.

Ze grinnikt. 'Het is zo stom, hun gedrag. Vooral Fabian heeft een autoriteitrprobleem.'

Ik knik wel maar stiekem wens ik dat ze haar kop hield. Wat boeit mij dat nou. Ze laat me afranselen en dan wil ze opeens vriendinnen worden?

'Ik ben Lyla.' Diep van binnen rollen mijn ogen maar ik doe net alsof ik haar mag.

'Gemma.' Zeg ik braaf want Fabian wil vast dat we vriendinnen worden.

Ze begint het ijsbrekerspel. 'Hoe heb je Fabian leren kennen?' Ik overweeg niet eens de waarheid te verbloemen. Laat zijn vrienden maar eens weten wat voor smerig varken Fabian echt is.

Ik staar voor me uit. 'Hij stal me vandaag bij mijn vader nadat hij mijn vader had doodgeschoten.' Zeg ik monotoon.

Ze schrikt maar ik zie dat er iets mist. Empathie. 'Gemma, wat erg.' Ze vind het helemaal niet erg. Ik zie dat zo. Het maakt haar niks uit.

Mijn frustatie groeit. 'Je kan de politie bellen.' Dat ze dat niet gaat doen weet ik zelf ook wel.

Ze moet daar hard om lachen. 'En dan? Wat gaan ze doen? Fabian zal je slaan omdat je deze suggestie al durft te maken.'

Dat is genoeg voor angst. 'Vertel hem niks! Ik ben zo bang. Hij wil vanavond met me naar bed. Ik durf het niet.' Beken ik.

Nu rolt Lyla haar ogen. 'Wat is er aan te durven dan? Je gaat liggen, Fabian doet de rest.' Ik wil niet liggen. Ik wil niet dat hij de rest doet.

Trillend probeer ik door te dringen.
'Maar ik wil het helemaal niet met Fabian doen.' Het is een knappe man ja maar een vreselijke man. Hij is vals.

Ze barst in lachen uit.
'"Het doen" hoe oud ben je, 12?'

Ik wil wel antwoorden maar het is nutteloos. Ik ga in plaats van dat mijn Bambi sloffen schoon maken door de modder die nu hard is los te peuteren.

Veel tijd gaat voorbij maar Lyla blijft bij me dus ik denk dat zij een soort oppas is.

Ik hou pas op met schoonmaken als ik voetstappen hoor en Fabian in de deur opening zie verschijnen. 'Zo, hoe gaat het hier?'

Lyla is sneller bij hem dan een havik.
'Ik had net een gesprekje met je meisje.' Zegt ze botweg.

Fabian wil het niet eens van mij horen. 'En?'

Met haar lange nagels krabt ze aan haar kin. 'Ze is niet voor jou, Fabian. Ze is een saaie muis. Je moet iemand hebben die je uitdaagt. Niet dood verveeld.' Fabian vindt dat duidelijk niet leuk aan zijn gezicht te zien en richt zijn ogen op Mij.

'Je bent boos.' Wauw. Hoe kan hij dat raden?

'Je hebt me geslagen.' En niet zo'n klein beetje ook. Het was brute mishandeling en machtsvertoon.

Fabian zucht.'Dat was nodig. Zie het maar als een klein nodig lesje in plaats van mishandeling.' Hij is compleet gestoord.

Ik kan er niet meer tegen.
'Maar dat was het wel! En je vrienden lachte me uit.'

Hij is ijskoud, niet eens een greintje medeleven of sympathie. 'Het spijt me, ik dacht dat je 22 was en niet 3 jaar oud.' Weer een steek naar mij en ik vind het niet leuk.

Koppig ga ik tegen hem in.
'Ik had je nooit geslagen.'

Fabian lacht, maar zijn ogen glinsteren gevaarlijk. 'Ik zou dat ook zeker niet proberen. Dit was misschien je eerste keer maar het is zeker niet de laatste als je je niet gedraagt.'

'Nou, ga lief zijn en gedraag je. Als je bewijst dat ik je niet alleen kan laten ga ik je weer straffen. Als je netjes luistert beloon ik je misschien.'