zaterdag 4 november, 14u30

Amber kneep zacht in Eva's hand.  Haar ogen schoten door de grote zaal en eindigde bij het gigantische witte scherm rechts van haar. 
'Wauw!'
Wolfs grijnsde, legde zijn handen beschermend om de schouders van de twee meiden voor zich en duwde hen zachtjes in de richting van hun stoelen.
Voor Amber was het de eerste keer dat ze in een bioscoopzaal kwam.  Ze was door het dolle heen geweest toen Eva vanmorgen voorstelde om naar de film te gaan.  Ze hield van films.  Vooral van Disneyfilms, maar nog nooit had ze deze in een bioscoop mogen bekijken.  Thuis moest ze het doen met oude videobanden en een TV-scherm vol ruis.  En nu stond ze hier.  Met twee mensen die ze eigenlijk nog geen vierentwintig uur kende, maar die haar op die korte tijd al zoveel nieuwe dingen hadden laten ervaren.  Met een gigantische bak popcorn in haar arm, plofte ze op de juiste stoel neer.  Eva ging naast haar zitten, zette haar beker cola in de bekerhouder en lachte haar toe.
'Eerst komen er nog van die vervelende reclamespots, maar dan start de film, hoor.'
Amber knikte en keek toen met grote ogen naar het witte scherm.  Net op dat moment begonnen de reclamefilmpjes te spelen en net alsof de film al was begonnen, stak ze gedachteloos een hele hand popcorn in haar mond.
Wolfs, die ondertussen aan de andere kant naast Eva ging zitten, grinnikte om Amber's fascinatie en keek vervolgens naar het mooie gave gezicht van zijn partner.
Ook Eva keek naar het grote scherm, waardoor hij nu ongestoord haar gezicht kon bestuderen.  Haar haren waren zoals altijd in een strakke paardenstaart gebonden en haar pony viel als een waterval over haar voorhoofd.  De ringetjes in haar oor glinsterde in het licht en staken mooi af tegen het perzik roze van haar huid.  Haar perfect afgelijnde jukbeenderen maakte dat haar gezicht de perfecte, zelfverzekerde en stoere vorm had waar hij zo van hield. Het make-uploze van haar huid benadrukte haar allesoverheersende schoonheid.  Ze was perfect.  Op haar huid waren de oneffenheden enkel maar een bevestiging van de natuurlijke elegantie van deze vrouw.  Haar wipneusje zorgde voor een schattig accent, terwijl haar afgelijnde lippen haar dan weer zo onweerstaanbaar sexy maakte.  Zo was haar gezicht bijna altijd.  Perfect.
En toch maakte iets het vandaag nog mooier dan ooit tevoren.
Het was iets in haar ogen.  Het was een soort schittering.  Een onweerstaanbaar sprankeltje van hoop.  Van een wens die in vervulling ging.  Maar tegelijkertijd ook een trieste mist van weemoed.  Van opgekropte emoties, vervlogen dromen en angst dat het ooit weer allemaal zou worden zoals vroeger.
Zelfs toen de lichten in de zaal doofden en de film startte, kon Wolfs zijn blik niet van Eva's gezicht losmaken.  Hij zag toe hoe zij nog éénmaal vol emotie naar Amber keek en vervolgens met een weemoedige glimlach een nieuw hap popcorn nam. 
Zonder het te beseffen, bracht hij zijn handen naar haar hoofd.  Zijn vingers gleden als vanzelf door haar haren.  Eva draaide glimlachend haar hoofd naar hem toe.
'Hé... moet jij ook popcorn hebben soms?'
'Nee.' schudde Wolfs dromerig zijn hoofd.  En zijn vingers gingen naar het elastiekje in haar haren, wat hij zonder er ook maar over na te denken uit haar haren trok.  Tot voor kort zou Eva hierdoor chagrijnig worden, maar nu bleef ze hem glimlachend aanstaren.
Zijn vingers gingen terug naar haar kruin en gleden masserend over haar hoofdhuid.
'Weet je het zeker?  Amber eet alles op als we ze laten...'
Wolfs knikte en verslikte zich bijna in zijn verliefdheid.
'Laat Amber... ik wil geen popcorn.  Ik wil... jou.'
Terwijl Wolfs niet eens besefte wat hij precies zei, wendde Eva lachend van verlegenheid haar hoofd naar de grond.
'Wolfs... gekkerd toch.' mompelde ze.  Eventjes bleef ze naar de grond staren.  Beelden van de steeds intenser wordende momenten tussen hen flitste door haar hoofd en afwachtend keek ze opnieuw in zijn oceaanblauwe kijkers.
'Wolfs?  Waar ging dat vanmorgen over?  Dat met Amber?  Wat heb je haar verteld?'
'Vanmorgen?  Wat bedoel je precies?'
'Ze zei dat ik je allerliefste ben.  Jouw wereld. Dat je het haar zelf hebt verteld.'
Ook Wolfs wendde nu snel en verlegen zijn blik af.  Achter hen weerklonk een niet mis te verstaan gesis:  'Sssstt... wees eens stil!  En anders gaan jullie maar gezellig een kamer huren, hoor.'
Geschrokken, maar met een boze blik keek Wolfs naar achter.  Een agressief ogende man achter hem stak zijn middelvinger op, terwijl de vrouw ernaast hem verwijtend aankeek. 
Toen richtte hij zijn blik terug op zijn partner, die hem nog steeds als bevroren leek aan te staren.
'Wat heb je haar verteld, Wolfs?' fluisterde Eva opnieuw en deze keer met een duidelijke trilling in haar stem.
'Hou nou jullie kop!' schoot de man achter hen boos van zijn stoel.
Maar Wolfs en Eva kregen er niets meer van mee.  Starend keken ze elkaar aan.
'Je hoort het: we moeten stil zijn.  Dus ik kan het je nu niet vertellen...' haalde Wolfs zijn schouders op.  Deze situatie kwam hem beter uit dan verwacht.  Ware het niet dat de ogen van zijn partner hem nu gekwetst en teleurgesteld aankeken.
Wolfs perste zijn lippen op elkaar en zuchtte.
'Nou oké... ik vertelde haar ongeveer dit...'
Met zijn hart bonkend in zijn keel, bracht hij zijn handen langzaam tot bij Eva's gezicht.  Zachtjes streelde hij haar wangen.  Zijn vingers gleden van haar slaap over haar jukbeenderen, terwijl zijn duim haar lippen verkende.  Eva sloot op automatische piloot haar ogen.  Ze hoorde het gonzen van haar steeds sneller stromende bloed in haar oren.  De huid onder zijn handen gloeide als de zon en de adem die hij zachtjes over haar gezicht uitblies, liet haar snakken naar meer.
Een seconde later voelde ze meer.
Meer als in: zijn lippen zachtjes in haar mondhoek.  Zijn lippen die kusje per kusje elke millimeter van haar bovenlip veroverde.  De kleine stoppels van zijn kin prikte genadeloos op haar onderlip.  Het puntje van zijn neus drong zich wanhopig op aan haar wang.  En dan waren er nog zijn lippen. Ze kon zelfs niet precies bepalen wat deze met haar deden, maar ze voelde ze wél. En of! Ze voelde ze met elke vezel van haar eigen lippen.  Ze voelde ze zachtjes, teder bewegen, snakkend, verlangend, voorzichtig, maar toch zelfzeker.  Ze waren zich duidelijk bewust van de explosie aan hitte die ze teweeg brachten.  En dat niet alleen in haar buik.  Ook in haar hoofd leken alle delen van haar hersenen er ondertussen zowat door geroosterd te zijn.  En de rest van haar huid maakte zich klaar voor wat komen zou.  Het voelde alsof een nietsontziend vuur zich als een gek door haar lichaam ging. O God, dit voelt net zoals in een film! Dus het enige wat ze zich nog kon bedenken was dat ze hem kost wat kost hetzelfde hartstochtelijk gevoel moest geven. Ook zij moest ervoor zorgen dat ze zijn bloed liet kolken, zijn hoofd liet tollen als nietsontziende tornado en zijn hart liet exploderen als een vuurbal en wel zo snel mogelijk!
Maar eerst moet ik ademen.  Ik moet blijven ademen!
Hopeloos naar adem snakkend opende ze haar mond, maar nog voor ze een teug lucht naar binnen kon zuigen, perste Wolfs zijn lippen allesomvattend rond de hare.  En net toen ze dacht dat hij zijn greep wat zou lossen, gleed het puntje van zijn tong duizelingwekkend teder tussen haar lippen.  Meteen vergat ze het plan om eerst nog even naar adem te happen.  Ze opende haar mond en liet meteen haar tong de zijne omhelzen. 
De pot op met ademen!  Ik moet hém hebben.  En wel nú!
In één seconde werd de wereld rond hen opgeslokt.
Opgeslokt in een veel te lange verdrongen passie.
Hun passie.
Of nou ja... ergens héél ver weg klonk nog: 'Verrek!  Sodemieter toch op jullie!  Ga elkaar lekker ergens anders aflikken!'