Drie jaar na het afronden van tweetalig Gymnasium is Katherine Düvelmeijer bezig met haar opleiding tot Aerospace Engineering. Ze is met haar studie over de helft heen, heeft vriendinnen gemaakt waar ze veel mee optrekt. Samen met haar vrienden en vriendinnen zit ze in een ruimte vol met computers, waar ze samenwerken aan een studieopdracht, al is ze zelf klaar met haar taakdeel. Ze denkt na, want het gaat haar erg gemakkelijk af. Hoewel ze de opleiding erg interessant vindt, vraagt ze zich steeds vaker af of ze wel kans maakt op een baan in deze branche. Ze heeft al wat gezocht naar passende vacatures, maar heeft er niet veel gevonden. Gelukkig maakt haar dat niet zoveel uit.

De twijfels komen echter door het feit dat Katherine in het openbaar veel voorspeelt met muziekinstrumenten en soms zelfs alleen zang. Terwijl de anderen bezig zijn met de opdracht, zit Katherine voor zich uit te staren. Ziet ze echt zichzelf haar gehele leven tot aan haar pensioen achter de computer zitten en enorm veel coördinatoren moeten bepalen, evenals shuttles en andere ruimtezooi, waarvan ze de namen niet eens kan onthouden. Waarom heeft ze dan voor deze opleiding gekozen? Deed ze dat om te bewijzen dat ze een hele hoge opleiding kan volgen? Waarom is ze gewoon niet naar het conservatorium gegaan? Wilde ze bewijzen dat ze vele malen slimmer is dan haar ouders? Ja, dat moet het zijn geweest.

Buiten de keren dat ze in de supermarkt Spar werkt – een veel voorkomende supermarkt in Oostenrijk – zit ze vaak ook buiten als straatmuzikant om voor te spelen. Soms speelt ze ook in treinstations en luchthavens. Dat vindt ze leuk, en vooral als mensen blijven staan om te luisteren, niets uitmakend welk genre liedje ze speelt. In haar vrije tijd die ze dan nog overhoudt buiten de maaltijden en slapen om schrijft ze zelf eigen liedjes. Ze geniet ervan, maar het mag intenser met een echt podium om het nog leuker te maken.

Maar als deze studie haar verveelt, moet ze dan niet stoppen en een andere studie volgen. De studie Conservatorium? Of moet ze gewoon veel meer tijd spenderen aan het maken van muziek en proberen te beginnen met optreden? Met wie kan ze dit het beste bespreken? Ze heeft immers niet echt een mentor en ze wil haar toenmalige mentor van de middelbare school niet na zoveel jaar nog lastigvallen. Ze is volwassen, heeft een belangrijke studiekeuze gemaakt om zo aan haar toekomst te kunnen werken en vooral om haar ouders te bewijzen dat ze wel degelijk slim is. Maar ze heeft helemaal geen contact meer met haar ouders. Ze keert zich naar haar medestudiegenoten die ze ook als haar vriendinnen ziet.

"Sorry dat ik jullie stoor, maar ik heb mijn gedeelte af en er zit me iets dwars. Weten jullie waar ik binnen deze universiteit terecht kan?"

Het dichtstbijzijnde meisje met zwarte haren kijkt op. "Eerlijk gezegd heb ik geen idee en de anderen misschien ook niet. Wat zit je precies dwars dan?"

Katherine slaakt een zucht en kijkt naar beneden. Dan richt ze zich weer op het meisje. "Hoewel de opleiding interessant is en het mij zeer makkelijk afgaat, twijfel ik of ik wel door moet gaan met deze opleiding. Ik vind hier helemaal niks aan, muziek maken voor andere mensen en voorspelen vind ik veel leuker om te doen." Katherines ogen beginnen te stralen als ze aan haar echte passie denkt.

"Hoe weet je het zo zeker dat je voorspelen ook echt leuk vindt? Sta je nu ook al op het podium of ben je eerder een soort straatmuzikant? Ik snap zeker je punt Kath, maar je moet er rekening mee houden dat het erg zonde zou zijn als je nu zou stoppen, en later spijt krijgt daarvan." De studente fronst haar wenkbrauwen en kijkt met een schuin hoofd haar vriendin aan. "Of misschien ook niet, zal denk ik net afhangen van hoe goed het je bevalt in de muziekwereld. Het schijnt dat het een harde wereld is."

"Ik weet dat het een harde wereld is in de muziekindustrie, maar volgens mij is dat overal zo. Ik heb verder inderdaad eigenlijk alleen op straat, stations en luchthavens voorgespeeld als straatmuzikant. Op een echt podium heb ik nog niet gestaan."

"Hoe kan je dan zeggen dat het optreden je zo erg bevalt als het geen echte optredens zijn en waarbij je geluk moet hebben dat er iemand wil luisteren? Waarom ga je gewoon niet naar je ouders? Eerlijk gezegd vind ik het moeilijk om je het juiste advies te geven."

Katherine laat haar hoofd hangen, tranen dringen in haar ogen die ze uit alle macht probeert in te houden. Haar vriendin heeft een gevoelige snaar geraakt. "Ik heb een hele slechte band met mijn ouders, ben al even op kamers gegaan nog voor ik van de middelbare school af was vanwege hun gedrag. Zij zullen me geen goede adviezen geven, mij uitschelden als mislukkeling ben en dat alle opleidingen te hoog gegrepen voor mij zijn. In hun ogen kan ik totaal niet leren, terwijl ze zelf niet eens een diploma hebben. Ze weten niet eens welke studie ik volg, laat staan wat mijn dromen zijn, waar ik woon of zelfs maar dat ik Katherine heet. Mijn geboortenaam is eigenlijk Kerstin, maar dat is zo'n vreselijke en lelijke naam dat ik deze veranderd heb. Als ik al iemand niet om advies wil vragen, zijn het mijn ouders." Katherine wil verder praten en iets zeggen over de reden en wat er in het verleden gebeurd is, maar doet haar mond snel dicht. De tranen springen in haar ogen als ze aan het verleden denkt en snel kijkt ze dan ook omlaag om haar tranen te verbergen.

Elvira houdt haar hoofd schuin en kijkt eens goed naar haar vriendin. "Het spijt me, ik wist niet dat je er nog mee zat en dat het een pijnlijke herinnering is. Ik weet misschien niet alles, maar het is begrijpelijk dat je het ons vraagt in plaats van je ouders. Heb je niemand anders in je eigen omgeving die je eventueel zou kunnen helpen en van je situatie afweet?"

"De enige die weet wat ik graag zou willen en welke studie ik nu doe, maar ook mijn situatie weet is mijn mentor van de middelbare. Maar ik denk niet dat hij het leuk vindt als ik nu pas iets van me laat horen en hem om advies vraag. Ik had in het begin nog wel even contact, maar dat is verwaterd."

"Waarom niet gewoon hem vragen? Als hij je al eens eerder geholpen heeft dan zal hij dat vast niet erg vinden. Als ik je advies moet geven op studiegebied, is om deze studie gewoon af te maken en in je vrije tijd kijken of je vaker op echte podia kan optreden. Zo heb je wel al een beetje ervaring daarmee, al denk ik ook wel dat je instrumenten nodig gaat hebben en een geluidstechnicus."

"Ik denk eerder dat een geluidstechnicus gewoon binnen de organisatie is als ik ergens optreed. En verder heb ik zelf wel een eigen gitaar en een keyboard, alleen dat laatste is te groot om mee te nemen. Overigens wel een goed idee om ook bij dat soort organisaties te proberen om zo podiumervaring op te doen." Even valt er een stilte. "Ik let al bijna van saaiheid niet meer op in de colleges, en als ik zorg dat ik er ben wanneer de tentamens gegeven worden, dan moet het goedkomen, toch? Dan zou ik veel meer tijd kunnen spenderen aan het maken van muziek."

Elvira rolt met haar ogen. "En groepsopdrachten dan? Dan ga je ons in de steek laten. Of weet je daar ook een oplossing voor?"

"Simpel, we houden gewoon contact en wanneer er een groepsopdracht is en jullie willen dat iedereen bij elkaar zit, dan doen we gewoon beeldbellen als het iedereen uitkomt en overleggen op die manier. Ik zal tegen die tijd wel kijken hoe ik het ga doen."

"Neem toch maar contact op met die mentor van je van de middelbare, misschien heeft hij een beter idee. Dit lijkt me echt niet de bedoeling. Ik bedoel, volgens mij werkte je ook nog bij de Spar, ga je daar dan ook nog minder werken?"

Katherine verstijft. Ze heeft geen enkele keer nagedacht over het feit hoe ze het dan met haar bijbaantje gaat doen als ze ook daadwerkelijk doorbreekt of ontdekt wordt en zo mee kan op tournee van een band of artiest.

"Dat dacht ik al, je bent erg roekeloos aan het denken nu, Katherine. Je hoeft niet naar mij te luisteren, maar je zal moeten wachten tot je klaar bent met de studie of wanneer het maken van muziek erg goed gaat voor publiek je baan bij de Spar opzeggen, denk ik. Anders gaat het niet eens werken."

"Je hebt gelijk, ik zal eerst meer muziek moeten gaan maken op het podium zelf voor ik de supermarkt vaarwel kan zeggen. Dat wordt dan maar onderzoeken hoe ik binnen kan geraken."

"Een vriend van mij heeft me eens gezegd dat hij met de andere jongens van zijn band eerst met video's moest laten zien of je goed genoeg was om bij de organisaties voor artiesten en bands. Na uitnodiging moesten ze live laten zien dat ze goed genoeg waren. Dus zorg dat je video's hebt van jezelf wanneer je muziek maakt." Een andere meid heeft zitten luisteren en geeft dit aan.

Katherine draait zich om. "Mag dat dan een video van je straatoptreden zijn of op het station?"

"Nee, ik geloof dat ze willen dat je dat op een rustige plek doet, bijvoorbeeld in je eigen studio of een garage aan huis. Op die manier is er geen afleiding rondom jou en kunnen ze zich volledig op jou focussen."

"Bedankt hiervoor, ik ga eens een goed liedje uitzoeken die ik zelf in de tussentijd gemaakt heb de afgelopen tijd."

Elvira draait zich om. "Je hebt serieus al eigen liedjes geschreven? Heb je ze ook opgenomen? Mogen we ze horen?"

"Ja, ik heb ze al opgenomen, maar ik ben nog niet zover dat ik ze op een usb heb kunnen zetten. Dus ik heb ze ook nog niet bij en het is zonder video."

Ook de andere meiden stoppen met waar ze mee bezig waren en kijken met opgetrokken wenkbrauwen naar Katherine. Elvira's mond valt open van verbazing en weet niks meer uit te brengen. "Zou je een paar liedjes straks op usb kunnen zetten en morgen meenemen dat we ernaar kunnen luisteren?"

"Eigenlijk wil ik dat juist nog niet. Het is niet dat ik me daarvoor schaam, maar juist door op te treden met de liedjes wil ik ze dan officieel aan iedereen laten horen. En daarnaast, ik ben nog bezig met opnemen."

"Ah toe, wat je nog moet opnemen zal dan nog een verrassing voor ons zijn."

Katherine glimlacht, en knikt. "Goed dan, ik zal een liedje of twee op een usb zetten en meenemen morgen." De andere meiden gaan verder met hun werk, terwijl Katherine met een glimlach haar sociale media opent om onderzoek te doen hoe ze nu op podia terecht kan komen. En toch, ze wil ook zorgen dat een band haar ontdekt, in de hoop dat het muzikale droom in een stroomversnelling terecht komt.

Terwijl er liedjes overgezet worden op een usbstickje, oefent Katherine wat liedjes van andere bands en artiesten die ze in het openbaar wil spelen als straatmuzikant. Een bepaald liedje dat ze maar al te graag wil laten horen wat niet van haar is, heeft ze alleen nog niet helemaal onder de knie. In een stukje maakt ze fout na fout, en dat probeert ze eruit te halen door juist dat stukje meerdere malen te oefenen tot het wel goed gaat en daarna nog eens het gehele liedje.