„Pomału zatapiany, lecz znowu odnawiany, gniew na nowo wzebrany, w butelce wina zalewany.

Myślami już zabrany, nikłe szanse ponowienia jego, lecz on dochodzi z niego, pełną rządzą wzbudza się w sobie.

Przelewany, coraz bardziej podlewany, oddaje swą wielkość rosnąc bardziej, aż się przeleje, czerwień twe drżące dłonie zaleje.

Gniew już w nich szaleje, czystym szałem zawieje, całym pokojem trzesięnie przewieje.

Wszystko w tobie w końcu zwietrzeje, a to tylko spopieleje.

Spaleniem się odbije, na wszelkim twoim co zdobyłeś, stworzyłeś, kiedyś byłeś.

Teraz już nie byłeś. "

Zniwelałeś, gniewu oddałeś, wszystko przed sobą spalałeś. "