Caspian

"Nee, dat is onmogelijk!" Dokter Cornelius gooit zijn handen in de lucht. "Wat? Waarom?"roep ik boos. Dokter Cornelius legt zijn handen op zijn rug en draait zich om, zodat hij me recht aankijkt. "Het is te gevaarlijk Caspian, het spijt me!'' Ik sla met mijn vuist op tafel. Dokter Cornelius kijkt me meedelevend aan. ''Als ik het kind uit haar haal zal ze misschien sterven'' Ik leg mijn handen op tafel en sluit mijn ogen. ''Maar ook als ze het kind baart, zal ze sterven. We moeten de gok nemen nu het wezen nog niet gevormd is'' zeg ik. Dokter Cornelius staat opeens achter me en legt een hand op mijn schouder. ''Caspian ik alles nog eens goed doorgelezen en nu met de ontbrekende bladzijde valt alles op zijn plaats'' Hij pakt het boek en begint te lezen;''De dochter van Eva zal langzaam bevriezen en wanneer ze helemaal bevroren is zal het uit haar breken. Het zal sterker zijn dan al zijn voorgangers-''

''Nee!'' schreeuw ik . "Het wezen moet dood!" zeg ik woedend. "Ik laat het niet toe dat Susan weer het slachtoffer wordt. Ze is al gebroken, iedereen kan het zien" zeg ik nu iets meer rustiger. Dokter Cornelius legt het boek neer. Zijn vriendelijke oude gezicht staat verdrietig. "Caspian, je hebt gelijk. Misschien is de schade dan minder groot en kan ze herstellen" Ik knik. "Maar Koning Peter, koning Edmund en Koningin Lucy? Weten zij er al vanaf?" gaat dokter Cornelius verder. Ik ga weer rechtop staan en loop de kamer door, mijn handen gevouwen op mijn rug. "Nee" zeg ik. "Maar ik zal Efrul sturen, hij is sneller dan de andere griffioenen. Hij kan de boodschap overbrengen en dan zullen ze wel naar huis komen"
"En wanneer wil je dat Koningin Susan geopereerd wordt, mijn Koning?" vraag dokter Cornelius opeens netjes. Ik draai me op en zie Susan in deuropening staan. Haar gezicht is bleek. Het lijkt alsof ze op het punt staat te vallen. Ik snel naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Ze is ijskoud. "Nu!" roep ik naar dokter Cornelius. Ik zwiep Susan van de grond en leg haar op de tafel. Ze zweet en rilt van de kou. "Hou vol Suus" fluister ik en geef een snelle kus op haar mond. "C-Caspian" haar tanden klapperen. "Ik v-voel het, het beweegt!" Mijn blik glijdt naar haar buik, er zit een bobbel waar eerst nog niks was. Aarzelend leg ik mijn hand erop. Onder de aanraking van mijn hand beweegt iets wild. Susan kreunt van pijn en grijpt mijn kleren beet. Ze ademt diep in en haar ogen staan ver in haar kassen. Ze lijkt met de minuut dunner en bleker te worden. Dokter Cornelius duwt me aan de kant. Hij bekijkt haar snel. "Waarschuw haar broers en zus. Het moet nu gebeuren anders haalt ze het eind van de avond niet. Het eet zich van binnen uit een weg naar buiten" mijn maag draait om bij die woorden, werp nog een blik op Susan en ren dan de kamer uit.

Ik ren naar de troonzaal, daar zijn een paar ministers in bespreking. Traviq is er ook. Hijgend loop ik op hem af. "Traviq! Waar is Efrul? Ik heb hem dringend nodig!" Zeg ik snel. "In het bos, hij oefent de beginners met snel opstijgen en dalen, mijn koning" zegt hij. "De open plek?" Traviq knikt. "En ga op wacht staan bij dokter Cornelius zijn werkkamer, zorg dat niemand hem stoort en geef hem alles wat hij nodig heeft!" Dan draai ik me om en ren naar buiten naar de stallen, er is altijd wel een paard opgezadeld. Ik ren langs de boksen en vind een witte merrie, gezadeld. Ik open als een razende de boks en spring op het paard. Ik geef haar de sporen en we vliegen uit de boks, de poort door. Iedereen kijkt me na. Ik bedenk me dat Peter het rustig had gedaan, als een koning. Maar op dit moment ben ik een man die van zijn vrouw houdt. Daar is ook niks mis mee. Ik rij als een razende naar de open plek. "Efrul!" schreeuw ik. Opeens valt iets uit de lucht voor me, mijn paard steigert maar ik kan er op blijven zitten. "Uwe Majesteit?" vraagt hij bezorgd. Dat snap ik wel, ik kom eraan gereden als een wilde al schreeuwend. Ik grinnik bij de gedachte. "Vlieg zo snel mogelijk naar de Dagenraad. Je hebt hun coördinaten?" Hij knikt van ja. "Geef deze boodschap over; Koning Susan ligt op sterven, kom zo snel mogelijk naar huis! Daar zal ik het jullie uitleggen. Groeten jullie broer Caspian" Efrul kijkt geschokt maar dan geeft hij een teken aan beginners. "Zij gaan naar huis en ik ga nu meteen Majesteit. Ik zal er binnen drie uur kunnen zijn"
"Vlieg zo snel als je kunt Efrul" zeg ik nu gekalmeerd. Hij buigt voor me dan zet hij zich af en vliegt razendsnel weg. En nu maar hopen dat het optijd is.