Susan

Als we bij de stallen aankomen zijn onze paarden al gezadeld. "Hoe?" vraag ik verbaasd aan Capian, die grijnst. "Ik had het al tegen Ermin gezegd, nu kunnen we meteen gaan"
"Maar over een half uur moeten we op de kade zijn" zeg ik terwijl Caspian me op mijn paard helpt. Caspian klimt op zijn paard Ulla. Echt die naam.. Ik grinnik. Caspian lacht naar me en geeft dan Ulla de sporen. "Wie er als eerst is!" roept hij. "Dat is niet eerlijk!" schreeuw ik terug en geef ook mijn paard de sporen. Al snel rijden we naast elkaar het bos in. We zeggen niks maar ik vindt dat prima, nu kan ik luisteren naar de zingende vogels. Ik sluit mijn ogen en hoor de vogels zingen.

"Hoo" zegt Caspian. Verschrikt doe ik mijn ogen open. Caspian springt van Ulla af en loopt dan naar mijn paard toe en pakt me bij mijn middel vast. Hij lacht en zijn ogen glinsteren. Ik zet mijn handen op zijn schouders en zet me af. Caspian zet me niet op de grond maar tilt me helemaal in zijn armen. "Wat doe je?" vraag ik lachend. "Al vast een voorproefje voor de rest van de maand. Ik voel mijn wangen donkerrood worden. Caspian legt me in het gras en leunt over me heen. Zijn ogen zijn donker en glinsteren. Snel kijk ik om me heen. We liggen in het gras met rondom ons een groep bomen. Zo kan niemand ons zien. Ik hoor wel de zee en kijk naar links, we liggen vlakbij de rand, het loopt omlaag zo het strand op, richting de haven. Ik kijk Caspian aan en lach. Dan buigt hij dichter naar me toe en legt zijn lippen op de mijne.