10

Craig

Seven minutes? Talagang katanggi-tanggi ang binigay ng oras ng pinsan ko. Paano ko mae-enjoy ang mga oras na kasama ko si Erin kung gano'n lang 'yon kahiksi?

Maganda pero tatanga-tanga rin talaga si Natalia kung minsan, sa dami ng puwede niyang dalhin dito sa Pilipinas ay ang kabobohan niya pa ang dinala niya.

Kaya ko nga pinalasing sa kaniya si Erin dahil alam kong nagiging horny siya kapah nakaka-inom tas ide-dare lang nila kami ng gano'n.

Pathetic!

Anyway, I'll make my own move tonight. Hindi pupwedeng walang mangyari sa amin ni Erin, hindi ko na kaya pa na maghintay pa ng matagal para lang makasama ang pinakmamahal ko.

Nagawan ko na ng paraan si Jarell, ginawan ko na ng problema ang kumpanya niya para doon niya ibaling ang lahat ng atensyon niya at mawala ang pansin niya sa asawa niya, kay Erin.

Yes, I'm the bad guy but atleast I am not the bad husband who can managed to leave his wife behind. And I am not the husband who allowed to sell his wife. Si Jarell 'yon.

"Sorry to keep you waiting, kinausap ko pa kasi 'yong manager ng bar. Medyo marami-rami pala ang in-order ni Natalie kaya naman pala nagmamadaling umalis e." aniko nang makasakay ako sa kotse.

"It's fine, hindi rin naman ako nagmamadali na umuwi. Wala rin naman akong aabutan sa bahay e, 2:30 a.m na. Maya-maya lang ay gigising na si Mama para bumalik sa food park. Maiiwan na naman ako ulit, all by myself."

"Well, same here. Mag-isa lang ako sa bahay." Sambit ko habang sinisimulan kong i-start nag engine ng kotse.

"Paano? Ang akala ko ay magkalive-in kayo ni Olivia." usisa ng mahal ko.

"Nope, we're not. Doon siya nakatira sa parents niya, umuuwi lang sila ni Frances tuwing weekend. Sa akin ang anak ko sa loob ng dalawang araw- then Monday afternoon ay ibabalik ko na siya kay Live." Pagsisinungaling ko.

Actually. Olivia and I we're living together but we are sleeping in different room. Nakatira kami sa mansyon ng mga magulang ko, utos ng daddy. Gusto niya raw kasi na makasama ang apo niya, na as if naman ay apo niya talaga.

Duda ako sa pagkatao ni Olivia, she's a whore kaya imposibleng ako ang ama ni Frances. Sinasabayan ko lang talaga ang kahibangan niya habang bored ako at wala pa si Erin but since my baby is already here, malapit-lapit ko nang tapusin ang ugnayan naming dalawa.

"Craig, ayaw ko sana na manghimasok sa buhay ninyo pero bakit hindi na lang kayo magsama ni Olivia then magpakasal? Para sa anak ninyo, para kay Frances." tanong ni Erin. Inasahan ko na 'yon, handa na ang mga magiging sagot ko kaya kahit ilang beses niyang ulitin ang tanong na 'yn ay hindi na magbabago ang sagot ko.

"Narinig mo naman ang sinabi ko kanina 'di ba? Ikaw ang mahal ko, Erin. Hindi si Olivia, hindi ko kaya na magpakasal sa baae na hindi ko naman mahal kahit pa para kay Frances."

"Naaawa lang ako doon sa bata, ang gulo ng sitwasyon ng mga magulang niya e."

Unlike any other woman, Erin chooses to be thoughtful. Inaalala niya pa rin si Frances knowing na 'yong batang 'yon ang bunga ng kataksilan ko noon.

"Kasalanan ko 'yon, Erin. Kung hindi naman ako nagloko dati ay baka walang Frances akong pinoproblema ngayon. Kung puwede ko lang sanang itama ang lahat."

"You can do it, Craig. Umpisahan mo sa pagiging mabuting asawa kay Olivia." wika niya sa malumanay na tinig.

"Kung sa'yo pa ako magiging mabuting asawa ay buong puso kong tatanggapin, love."

"Craig, hindi na puwede. Alam kong alam mo 'yon, ayaw ko na sanang maging paulit— teka? Umuulan ba?"

"Oo at medyo malakas, mukha yatang matatagalan tayo at kung pipilitin natin ay baka ma-stranded lang tayo sa daan."

Yes! Blessing in disguise, napakagaling naman ng timing ng pagbuhos ng malakas na ulan.

"Magpatila muna tayo, siguro naman ay may malapit na hotel dito." Suhestiyon niya na nakapagpangiti sa akin.

"Ah yeah, actually nasa tapat na tayo. Stay here, kukuhanin ko lang yong umbrella at raincoat sa trunk para hindi ka mabasa." Wika ko.

"Hindi na, may sisilungan na naman tayo e. Mag-check in na ako." pagpepresinata pa niya.

"Are you sure?" taking tanong ko. Tango lang ang isinagot niya sa akin.

Hindi na ako muling umeksena pa dahil baka maunsyami ang maligayang araw ko na ito ko. I feel like everything is going thru according to my plan and I won't spoil it.

This is it, Craig. This is it.

Minadali ko na ang paghahanap ng parking space nang bumaba si Erin para mag-check in. I can say na swerte talaga ang araw na 'to, walang masyadong client ang hotel, hindi siksikan. Nakahanap kaagad ako ng malapit na parking space.

It's a luxurious hotel, what to expect?

Nang maiparada ko ang sasakyan ay pinuntahan ko na si Erin, naabutan ko siya sa lobby na kausap ang receptionist.

"Good morning, Sir." Bati ng babaeng receptionist sa akin, singkit siya at mestiza.

"Good morning," bati ko naman pabalik. Hindi ko na siya pinagtuunan ng pansin, may magandang babae akong kasama. Mas deserve niya ng pansin ko. "Hey gorgeous, you okay here?" I murmured as I pull her closer.

"Oo, may room na tayo. Ito na 'yong susi ng room natin. Isa lang 'yong kinuha ko, saglit lang naman kasi tayo 'di ba?"

"Yeah, saglit lang." tugon ko nang nakangiti.

One room, one bed for my Erin and I.

Sumakay na kami ng elevator matapos naming na ma-settle ang payment Ako na ang nagbayad ng accommodation naming dalawa, I even pay for the extra-service.

Hindi naman ako papayag na sasaglit lang kami rito.

Matagal na panahon akong naghintay para sa araw na ito, hinding-hindi ko palalampasin ang bawat minuto na kasama ko siya. Busy ang asawa niya sa mga extrang trabaho na binigay ko, Jarell is a workaholic guy. At kapag busy siya ay may mga bagay siyang hindi napapansin, for example: his own beloved wife.

His own beloved wife na tinatrabaho ko habang nagtatrabaho siya sa loob ng opisina niya.

Dalawa lang kami ni Erin na nasa loob ng elevator, she was two inches far from me. Naiintindihan ko, kasal siya at may iniingatan siyang marriage. Kahit na gago, siraulo, at walang kwentang tao ang napangasawa niya ay asawa niya pa rin 'yon.

But what's bother me the most is the way she stares on the floor. Para sobra naman kasing lalim ng iniisip niya. Kanina ko pa siya inoobserbahan, hindi ko maialis ang mga mata ko sa kaniya.

"Mukhang malalim 'yong iniisip mo ah, mind telling me what's on your mind?"

"Wala naman." Mahiksing tugon niya.

"I know you, better than you know yourself, Erin. Alam mo 'yan." Umusog ako ng kaunti sa tabi niya, "Sige na, magkwento ka. I'm all ears."

Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga bago siya nagsalita. "Ang totoo, Iniisip ko lang kung iniisip ba ako ni Jarell. Natiis niya kasi ako e, ni wala man lang text or tawag or even a missed call. Para siyang walang asawa sa ginagawa niya." Pagsasalayasay niya

"That's damn... sad."

"Akala ko nga kapag ikinasal na kami, magbabago siya but he became worse."

"You mean, nagawa na niya ito before? Like once?" I asked, pretending that I know nothing.

"Anong once?" She looks at me in disbelief. "He did it more than once, pinalalampas ko lang dahil sabi niya para naman daw sa amin ang ginagawa niya. Babawi daw siya sa akin kapag kinasal na kami then voila, history repeats itself."

"I-I'm so sorry to hear that, Erin. I didn't know na ganiyan pala si Jarell."

"Pinili ko naman 'to e, ginusto kong pakasalan siya. Sarili ko 'tong katangahan, I deserve to this."

"No, hindi mo deserve to Erin." Matigas kong sambit.

"Wala naman na akong magagawa e, mas mahal niya ang negosyo niya kaysa sa akin. That's it..."

She's holding back her tears and I can't stand to witness it.

"Erin, kung hindi niya kayang magpaka-asawa sa'yo then let me be."

Mabilis niya akong nilingon. "What? Are you insane, Craig? May kinakasama kang tao, may anak kayo."

"Hindi ko naman siya mahal e, 'yong bata lang naman ang obligasyon ko sa kaniya." aniko.

"Pero Craig..."

"Hayaan mo akong gawin 'to, hayaan mo akong makabawi sa lahat ng pagkukulang ko." Sinserong wika ko habang nakatitig direkta sa mga mata niya.Hindi siya nakakibo, nakatitig lang din siya sa akin.

Ni hindi rin siya kumikilos, tila pinoproseso niya pa ang mga sinasabi ko. A moment after, her hand reaches for my cheeks and caresses it.

"Craig, ang totoo..."

"What?

"Hindi totoong si Jarell ang iniisip ko kaya ako natahimik kanina..."

"Ha? Ano bang ang sinasabi mo?"

"I'm soaking wet down there... kanina ko pa pinipigilan pero hindi ko na kaya. I want you to fuck me, right now."

Kaya naman pala tatahi-tahimik siya at kung anu-ano na lang ang sinasabi ay ito na pala ang nararamdaman niya kung alam ko lang na kanina pa pala siya nawe-wet ay baka kanina pa siya walang damit. Kaso ang risky kung dito naming gagawin sa elevator, paano kung may makakita sa amin?

Ayaw ko na mapahiya si Erin and at the same time, gusto kong maging memorable ang araw na ito para sa aming dalawa.

"Wait, till we reach our room. Darating tayo diyan, love." Bulong ko matapos ay siniil ko siya ng isang maalab na halik.

The kiss didn't stop there, we continued kissing till we reach our hotel room. I grab her waist, pulling her up and into my arms and with one foot, reassuring that the door to the room is firmly closed behind me. The kiss makes the room spin around us as we keep on kissing torridly.

We stopped for a while to catch our breath, I was about to kiss her again but she turn her faced away and pushes me a little bit.

"Why? What's the matter?" I was staring at Erin's eyes intently. I saw how awkward she is dahilan para lihim akong mapangisi.

Dahan-dahan akong humakbang papalapit muli sa kaniya at hinapit ito sa bewang dahilan para ito'y mapasinghap at magkalapit ang aming mga katawan.

"G-Gagawin talaga natin 'to?" utal na tanong ni Erin.

"Hell yes!" I exclaimed then crushes my lips on her.

As our lips touches, I lost all my self-control and patience. I plan to take her in the most passionate way that I know pero hindi ko na kaya pang kontrolin ang nararamdaman ko.