Wandelen

Het was middag, de zon scheen fel over de uitgestrekte vallei en het was warm. Randy bleef bij zijn plan en Alice pakte de tas. Ze had wandelschoenen aangetrokken en voor de verandering had ze een korte broek aangedaan in plaats van een jurkje. Toen Randy de keuken in kwam bleef hij even in de deuropening staan. Alice neuriede terwijl ze de tas inpakte, hij had geen idee wat ze meenam, maar de tas zat vol.

'Oh, ik had je helemaal niet gehoord, ik heb echt vanalles meegenomen. Ik hoop dat het lekker is, ik heb namelijk een nieuw recept geprobeerd voor de kokoskoekjes en het rook echt geweldig.'

'Het zal vast heerlijk zijn Alice.' Zei Randy, hij liep naar haar toe, ritste de tas dicht en glimlachte, 'ben je er klaar voor?'

'Ik denk het.'

'We verhongeren in ieder geval niet.' mompelde Randy toen hij de tas op zijn rug slingerde. Het maakte niet uit, hij was gewend aan zware tassen, dit stelde niet veel voor.

'Laten we naar Grand Mogul rijden, vanaf daar begint er een pad vanaf Redfish Lake.'

'Dat lijkt me goed, ik heb het idee dat jij het beter kent dan ik.'

'Luke heeft me alles laten zien toen ik hier werkte.'

'Heb je hier gewerkt?'

'Ja, na de missie had ik echt geen idee wat ik moest doen. Dus Thomas heeft mij een baan aangeboden, sindsdien ben ik hier eigenlijk altijd wanneer ik in Amerika ben.'

'Wat leuk! Kom je hier na deze missie ook weer? Dan zien we elkaar vast weer.'

'Oh, ja dat is zeker de bedoeling, als ik levend terugkom natuurlijk.'

'Doe niet zo gek, daar wil ik echt helemaal niet aandenken.'

'Iedereen kan doodgaan tijdens het werk hoor, stel je voor dat je de keuken in de fik zet en je niet weg kan komen... dan blijft er ook niet veel van je over.'

'Nou nou, genoeg over dood gaan.'

'Sorry.' Zei Randy, hij stak een sigaret op terwijl hij de laan afreed in de truck van Alice.

'Waarom rijd jij eigenlijk?' vroeg Alice, terwijl ze op de bijrijdersstoel van haar eigen auto zat.

'Geen idee... ik weet de weg?'

'Oké, goed genoeg. Oh, ken je dit nummer?' riep ze uit terwijl ze de radio harder draaide. Ze zong mee, 'We'd go down to the river, and into the river we'd dive.'

Randy draaide de radio zachter, 'Ik vind dit nummer altijd zo zielig.'

'Ja, maar toch zo mooi. Ik heb hem wel eens gespeeld in de kantine.' Glimlachte Alice.

'Nu wil ik het ook horen.'

'Nee, nee. Dat gaat niet gebeuren.'

'Hmm...' antwoorde Randy en draaide de radio weer harder. Ze genoten van de muziek. 'Is a dream a lie if it don't come true, or is it something worse?'

Ze reden de bergen door, ze reden langs de kreek naar Redfish lake. Links van hen was de voet van Grand Mogul, een van de bergen die Randy had beklommen met Luke.
En misschien was het alleen de herinnering wat deze plek zo mooi maakte. Hij werkte net op de ranch, en hij en Luke zaten in hetzelfde schuitje. Alles leek onwerkelijk, het was zo rustig en de bergen, deze bergen, dat was iets wat ze maanden niet hadden gezien. Genieten van de natuur zonder dat er achter elke steen een gek kon zitten die je wilde vermoorden. Het was een verademing geweest en dat zal het weer zijn.

Hij parkeerde de auto naast de weg, pakte de tas uit de auto en haalde diep adem terwijl naar boven keek. De lucht was strakblauw en de bomen staken af met hun felgroene bladeren.

'Daar gaan we.' Zei Randy vol vuur. Alice keek hem aarzelend aan en zuchtte.

'Daar gaan we.' Mompelde ze. Het had haar werkelijk leuk geleken. Maar nu ze hier stond, met een ongetwijfeld fitte man naast de bergen waar ze naartoe zouden lopen, wist ze het niet meer zo zeker. Ze begonnen te lopen, en Randy liep snel. Alice moest haast rennen om hem bij te houden.

'Marcheer je ook zo hard?' vroeg ze, buiten adem na een half uur.

'Oh, Alice, het spijt me. Kom we lassen een pauze in. Op deze steen kan je wel zitten.'

'Nee, dat hoeft niet hoor.' Hijgde Alice. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd.

'Jawel, ik wil dat het een leuke dag wordt voor ons allebei.'

'Oké.' Zei ze terwijl ze ging zitten. 'Randy, hoe kom je aan zo'n conditie? Dat is echt niet menselijk.'

'Ik moet wel, als ik wil blijven leven dan.'

'We zouden het vandaag niet meer hebben over doodgaan.'

'Oh, ja sorry. Hier water.'

Ze nam de fles aan en dronk hem halfleeg. Randy keek naar haar bezwete lichaam, haar borst glom, zweet druppelde vanaf haar nek naar beneden. Hij dacht na, naar boven gaan was geen optie vandaag. Met Luke kon hij het in twee uur, maar nu hadden ze nog geen twee kilometer gehad en ze was al kapot. Hij herinnerde zich een klein meertje, niet al te ver hier vandaan.

'Ik heb echt een prachtige plek die ik je wil laten zien.' Zei Randy. Alice trok haar wenkbrauwen op.

'Oké, hoe ver is dat nog lopen?'

'Ik denk een uurtje.'

'Oh nee...' Zuchtte ze en wreef met de rug van haar hand het zweet van haar voorhoofd.

Randy grinnikte en legde zijn hand op haar schouder, 'kom op, ik weet dat je het kan.'