Ijskoud water

Een klein meer strekte zich uit tussen de bergen. Er waren geen mensen, er klonken geen geluiden en de tijd leek stil te staan op een plek als deze. De bergen rezen op uit het water alsof het er niet was. De bomen glinsterden in hun weerspiegeling. Het water had alle kleuren en Alice keek ernaar alsof het water haar op zal slokken. Alsof ze erin zal verdrinken als ze langer zal kijken.

'Mooi hé?' zei Randy, zijn stem verbrak de stilte en Alice haalde diep adem.

'Ja, het is prachtig.' Zei ze zacht.

Ze zaten daar, in de stilte, geen van hen zei iets. Tot Alice zich de tas herinnerde, ze pakte hem van de plek waar Randy hem had neergezet.

'Wil je weten wat erin zit?'

'Ik ben benieuwd, ik begon al bijna te denken dat het bakstenen waren die ik meesjouwde.' Alice grinnikte, schudde haar hoofd en deed de rits open.

'Ik heb wijn, rode wijn. Grappa wijn, uit Italië. En ik heb kokoskoekjes, wat ik gisteren al vertelde. Ook heb ik een kwarktaart, maar ik hoop dat die heel is gebleven en...'

'Stop, ik hoef het niet te weten, ik wil het alleen proeven.'

'Dat is gewoon gemeen, het beste proces van eten is hoe het gemaakt wordt. Dat kan je niet zomaar aan de kant zetten, dat is niet eerlijk.'

'Ik weet het... maar ik sterf van de honger.'

'Oké, maar beloof dat je nooit meer zoiets zegt.' Zei Alice en keek hem streng aan. Randy knikte gehoorzaam en onderdrukte een glimlach.

'Beloofd.'

'Heb je glazen mee?'

'Zitten erin als het goed is.' Zei Alice. Ze keek hoe Randy in de tas zocht terwijl zij de kwarktaart uit de schaal haalde. Het was een schaal met deksel, en ze was verbaasd dat de taart er nog redelijk uitzag. Hij was tegen de zijkant gedrukt, niet meer rond, maar de rest zag er nog goed uit.

'Er zijn geen glazen hoor. Maakt niet uit, ik drink wel uit de fles.' Zei Randy.

'Ik zal haast geloven dat je een alcoholist bent.'

'Oh, ik zit daar niet ver vandaan hoor, nee grapje... Het is alleen dat ik ervan moet genieten wanneer het mag.'

'Oké, oké, daar heb je een punt.'

Randy knikte, popte de fles en nam gelijk een slok. Alice keek hem aan, ze zag de schram op zijn voorhoofd, een litteken in zijn nek.

'Vertel eens over Irak.' Zei Alice zacht. Randy kromp in elkaar toen ze het vroeg. Toch knikte hij, hij keek haar aan en haalde diep adem.

'Het is best gezellig, tot je beschoten wordt en bijna doodgaat... Nee, het is chaos, en het hoorde een vredesmissie te zijn. We zijn daar om de vrede te bewaren verdomme. We worden continu onder vuur genomen door vijandelijke troepen. De Taliban, Al Qaida, niemand weet wie het zijn, maar die terroristen zijn echte klootzakken. En ze kennen het gebied beter dan wij kunnen zien met onze nachtkijkers, helikopters, kaarten. Ze zijn ons telkens een paar stappen voor en het is zo lastig om door te blijven gaan... je weet nooit wanneer je zelf het einde ziet.'

'Oh, Randy, maar waarom ben je het leger ingegaan dan? Dat wist je daarvoor ook al.'

'Als jongen word je toegejuicht als je soldaat wordt, je bent een held in hun ogen. En misschien deed ik het daarom.'

Randy nam nog een slok en hield de fles toen voor Alice, ze keek ernaar. Wijn moest hoe dan ook gedronken worden in een kristalhelder wijnglas. Dit ging over haar principes. Ze nam een slok.

'Hoelang moet je nog?'

'Deze missie duurt nog drie maanden, dan heb ik nog een jaar waarin ik uitgezonden kan worden. Dan loopt mijn contract af.'

'En daarna? Ga je gewoon door?'

'Nee, ik denk het niet. Ik bedoel, het wordt steeds moeilijker. Je ziet steeds meer, je verliest steeds meer. Zoveel verlies kan een mens niet aan. En toen ik Luke daar vond, drong het door dat ik dat ook had kunnen zijn. En ik wil nog niet dood.'

'Randy...' Alice wist niet wat ze moest zeggen. Randy keek naar het water en wist dat hij haar meer vertelde dan hij wilde.

'Wie het eerst in het water is!' zei hij toen hij plots opstond.

'Dat water is ijskoud!'

'Je gaat verliezen, en de winnaar mag de fles leegdrinken.'

'Nee... nee toe nou! Dit is niet eerlijk.' Riep ze naar Randy die al naar het water rende. Zij was nog bezig met haar broek uittrekken. Ze twijfelde even voordat ze haar shirt uittrok en daar stond in haar bh. Ze begon te rennen, ze zal hem nooit meer inhalen maar een verfrissende duik zag ze zeker wel zitten. Randy rende het water in, na een paar stappen dook hij kopje onder en toen hij boven kwam keek hij haar aan. Ze stond tot haar knieën in het water. Aarzelend door de kou. Ze had enkel haar onderbroek aan en haar bh. Haar figuur was vol, haar borsten waren groots en haar heupen, hij kon zijn ogen niet van haar heupen afhouden. Het water was ijskoud, en toch had hij het zo warm.