- Trzeba wpisać 1300 cyfr w odpowiedniej kolejności, a wtedy program wehikułu dokona autodestrukcji - powiedział Borg. 

- To wpisz je - pośpieszał Zane. 

- Ale ja ich nie pamiętam! - zaprotestował spanikowany Borg. 

Wtedy Samuraj X położyła Cyrusa Borga ostrożnie na ziemi i zdjął swoich hełm. Na zbroję wylała się kaskada złotych włosów, odsłaniając najpiękniejszą twarz jaką wydziało Ninjago od początku swojego istnienia. 

- To Mary Sue! - krzyknął Zane. 

- W rzeczy samej, właściwie ja - uśmiechnęła się Mary. - I wiem jak inaczej rozwalić maszynę. 

- Jak? - spytał Borg, oszołomiony blaskiem jej urody. 

- Wystarczy zrobić tak - Mary zarzuciła włosy na plecy i skoczyła chwytając się krawędzi maszyny. Przeskoczyła do rdzenia, w którym tkwiły trzy Ostrza Czasu. Wyjęła jedno, takie niebieskie, skoczyła robią w powietrzu potrójne salto w tył i wylądowała tuż przed nimi, efektownie zarzucając włosami. 

- No dobra i co teraz? - spytał Borg. 

- Teraz to - powiedziała i zacisnęła palce na ostrzu, rozbijając go w pył. 

- Wow - powiedział Zane. - Jesteś niewiarygodnie silna. 

- No jestem - przyznała skromnie Mary Sue. 

- Ha ha ha - zaśmiał się Acronix, stanąwszy tuż zaraz nimi. - Chcieliście pokrzyżować nam plany, co? 

- Pozwólcie więc teraz, że przeszkodzimy wam w przeszkodzeniu nam - dodał Crux, również się śmiejąc. 

Acronix strzelił ostrzem, które trzymał w ręku, ale Mary Sue była szybsza. Stworzyła tarczę, która osłoniła ich trójkę przed wystrzałem z ostrza. 

- Nie pokonacie nas już - powiedziała Mary - Właśnie zniszczyłam jedno z waszych ostrzy. Przegraliscie. 

W tym momencie Acronix zauważył niebieskie drobinki pod stopami Mary Sue i zrozumiał, że nie kłamie. Dotarło do niego, że na prawdę przegrali. Usiadł na ziemi i się rozpłakał. 

- Nie rób mi wstydu, bracie - powiedział Crux. - Jak ty to zrobiłaś, niewiasto? Jak zniszczyłaś niezniszczalne ostrze czasu? 

- Jestem Mary Sue - odparła i zniknęła w efektowniej różowej chmurze dymu. 

I tak Mary Sue uratowała Ninjago.