Bea

"Isabella,ano ba talagang nangyayari sa'yo bata ka?"wala akong ibang nagawa kung hindi ang magbaba ng tingin when I heard the disappointment on Mrs.Gracia's voice,our guidance councilor.

Napapabuntong-hininga,my fingers unconciously moved to brush my hair.

Hindi ito ang first time na kinausap ako ni Mrs.Gracia about sa topic na 'to.Palagi niya akong tinatanong kung ano ba talaga ang nangyayari sa akin.

Pero as per usual,hindi ko siya masagot.

How would I kung mismong ang sarili ko nga,naguguluhan?

I used to be one of the most outstanding students here.I used to love participating to anything that will help improving the school.I used to be the golden girl.

Used to.Dati 'yon.Nakaraan.

Nakaraang malabo nang maibalik.

"Isabella tumingin ka sa akin."her voice is full of authority.Mrs.Gracia,despite of her aging look,still manages to intimidate the hell outta me.Bagay na iilang tao lamang ang nakagagawa.

Sinunod ko siya.I raised my head and met her piercing gaze.

"Alam kong may pinagdadaanan ka.Pero palagi mong tatandaan na I'm always here to help.Lagi akong nandito para makinig sa'yo."thoughtful ang boses niya,almost soothing.A sad smile crossed my lips.Napabuntong-hininga siya. "O siya siya.Sige na at baka malate ka pa sa second period mo."iiling-iling niyang dagdag.

At that,tumayo na ako.I stretched my arms first bago ako naglakad papunta sa pinto.But before that,nilingon ko muna si Mrs.Gracia.I smiled at her.It's a thankful one this time.She smiled back.

"Last mo nang punta dito 'yan ah?Nagsasawa na akong ipatawag ka."she joked.

Natawa naman ako.

I can't promise you that,ma'am.

RECESS time.

I used to be a person na natutuwa kapag naririnig ang kasiyahan ng mga taong nasa paligid ko.I used to think that ang cool lang pakinggan ng ingay.Ang sarap sa matang panoorin ang mga taong palakad-lakad at nagkukulusan.

Pero dati 'yon.People change.

Because now,the only thing that I wanna do is freeze the time and shoot my schoolmates one by one because of their ear-piercing and head-wrecking noise.

Ang gugulo ng mga putcha!Akala mo ay mga elementary!

High school na kami uy!HIGH FUCKING SCHOOL!

Hindi na uso makulos dito.

"Napano?"nailipat ko ang tingin sa unahan nung isang pamilyar na lalaki ang umupo sa bakanteng pwesto sa harapan ko.

Inirapan ko lang siya bilang sagot na ikinatawa naman niya.

That infamous shy laugh of Kent De Jesus.

Nerd.

"Di ka nanaman pumasok kanina,eh?"he tilted his head to the side.Tumango ako. "Nagmeeting nanaman kayo ni Ma'am Bennete?"dagdag niya pa,I chuckled.

"Meeting ka diyan.Pinagalitan lang ako."

"Ganoon na din 'yon."he grabbed my fries. "Penge ah?"I nodded.

Kent is the closest I have as a friend right now.Dati kasi,grabe sa laki 'yung circle of people ko.Pero ayun.One moment I just woke up na pagod na ako sa pakikipagplastikan sa napakaraming tao.

Kaya I settled to Kent.

Thankful naman ako dahil even though magkaiba 'yung gender namin at mga hilig,he still stayed by my side.

Medyo nerdy type siya pero kahit ganoon,mas enjoy at comfortable pa rin ako sa company niya more than those bitches and conceited jerks.

Yeah right.May pinanghuhugutan si ateng.

Napasuklay nalang ako sa buhok at the thought at saka tahimik na kumain.I'm not really the talkative type,nor this guy in front of me.Madalas tuloy ay tahimik lang kapag magkasama kami.The comfortable type of silence ba,hindi 'yung katulad sa iba na naaawkwardan kapag walang nagsasalita.

May mga times din naman na sinusumpong kami ng kakulitan.Lately nga ay ang dalas maging hyper nitong si Kent.Sa sobrang hype nga ay nakakainis na pero I chose to let it pass nalang para wala nang issue.

Naiangat ko ang tingin nung biglang umingay sa kabilang table.Not that tahimik kanina doon.Sadyang dumoble lang talaga 'yung lakas ng boses nila kaya naatract 'yung atensyon ko,maging ng mga estudyanteng kalapit namin.

I frowned in confusion when I saw a guy standing oh-so-confidently mere feet away from our table.Nakatalikod siya sa akin.He's facing the girls na nagsitilian at parang may sinasabi na nakakapagdulot ng ganoong reaksyon sa kanila.

Sino ba 'to?

Messy hair that's hidden beneath that ash gray beanie.Broad shoulders.Tall frame.Mestiso skin.And even with his uniform,makikita pa rin ang well defined muscles niya.

Model kaya 'to?

And as if he felt my gaze,lumingon siya.At nung nagtama ang mga mata namin,wala akong ibang nagawa kung hindi ang mapalunok nalang.

Damn.

Kung nung nakatalikod siya ay malakas na ang dating,iba pa pala kapag nakaharap.

His green pair of orbs are enough for me to drool.And don't even get me to his pointed nose and long lashes.Iba pa 'yung dating ng pinkish lips niya!And 'yung ngiti niya!

Hanep na 'yan!

Commercial model an peg ni kuya!Kasilaw!

Pakiramdam ko ay may kung anong hangin ang umihip sa akin at hindi ko mapigilan ang sariling humanga sa kanya.

Eh girl!Malantong na kung malantong!

Hindi naman sa hindi ako sanay makakita ng gwapo.Teka.May nasasanay bang makakita ng gwapo?Nah.Not me!Basta kasi.Ang lakas ng dating ng isang 'to.

His whole existance doesn't really scream the cliche bad boy aura.He's more looking like a jolly-gentleman.'Yung bang ang sarap kasama.'Yung patatawanin ka pero at the same time,pakikiligin ka.

Gosh.

I'm being mushy na.

Our little eye contact seemed like forever when in fact,it only lasted for how many seconds.

He smiled at me bago niya ibinaling uli sa mga girls na nakausap 'yung tingin niya.

Nabulag ata ako sa sobrang liwanag ng ngiti niya.

Dazed,ibinalik ko kay Kent ang tingin.Tinaasan niya ako ng isang malisyosong kilay.Pero shocks.Masyado atang nagulo ang sistema ko cause I can't even comprehend a simple come back.

Malala 'to.

Napapakagat sa labi,iniwas ko ang tingin sa kaibigan ko.I tried to focus on my food but the mind-blowing smile of that guy kept on ruining my concentration.

Sino ba kasi siya?Bakit ngayon ko lang ata nakita?

Isinandal ko ang likod sa silyang kinauupuan at doon napabuntong-hininga.I still refused to meet Kent's questioning gaze.Alam kong nagtataka siya dahil it's one of those rare occasions kung saan nawawala ang composure ko.

And I swear.Kapag sinabi kong rare,rare talaga.Sigurado ay naninibago siya at the same time ay nagtataka sa katangahang ikinikilos ko.

Umayos ka nga Isabella!

I tried to scold myself pero ayaw niyang makinig.I glanced once into my back.At ayun siya.Permanente na ata ang ngiti sa mukha habang nakikinig sa sinasabi ng babae sa harapan niya.

Putcha.

Move on Bea!Para kang nilindol na kasalukuyang nakararanas ng mga aftershock.

Napalingon ako kay Kent nung bigla siyang tumawa.As in a whole-hearted laugh.Kung ang pagkawala ng composure ko ay rare,ibahin mo pa ang pagtawa ni Kent.

'Yung tawa niya kasi 'yung type na nakakahawa.'Yung parang sa sobrang saya niya,kulang nalang ay magkulay rainbow ang paligid.

Ako ba 'yung pinagtatawanan niya?

Iiling-iling,binato ko siya ng binilot kong tissue.Being the nerd that he is,hindi siya nakaiwas at ayun,kapul sa noo.

Isabella Maizo...3 points!

"Aray ah."he protested trying to calm himself down.Pero nung napatingin nanaman siya sa akin ay he burst out nanaman sa katatawa.

Nahawa tuloy akk at maya-maya'y tumatawa na. "Baliw."

"Ako?"he faked gasp.I rolled my eyes. "Ikaw kaya."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Ako?"

He nodded. "Ngingisi-ngisi ka kasi diyan.Mukha kang aso."

"Shut up!"

"Totoo naman ah."

Binato ko siya ng fries. "Daldal."

"At least hindi ako kinilig nung nginitian ako ni Chase."

Chase?

"Hay nako Bea."may pailing-iling effect pa siya,akala mo disappointed na disappoinfed talaga. "Kung hindi kita kilala.Aakalain kong inlove ka na."

Kruu...

Katahimikan.

"What the hell Patrick Kent?"

------

Enjoy yourselves guys!Thanks for reading One and Only by none other than Louise Grace!

Yay!

Next chappy ahead.

Any opinions?Leave it to the comment box.