16

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng


A rush,

A glance,

A touch,

A dance.

To look in somebody's eyes,

To light up the skies,

To open the world and send me reeling,

A voice that says,

I'll be here, and you'll be alright.

"They're good at singing, huh?" I said to the teenage girl who's now admitted on this hospital.

She smiled at me and nodded.

"Si Lee Dong-Wook po itong isa, Ate. Ang gwapo po nito!" She answered. Pointing at the man on the video. In fairness, gwapo nga at matangos ang ilong.

"Crush mo ba?" I asked her. Pinapalipatan ko ang IV Fluid nya dahil malapit nang maubos.

"Yes po. Ang gwapo po kasi! Magaling rin pong umarte at kumanta." She said and giggled.

"May crush rin po ba kayo?" She added.

"Oo. Yung boyfriend ko." I laughed at my own comment. Nakakapanibago pa rin pala na tinatawag ko nang boyfriend si Rav. Ilang buwan na rin kami.

"May boyfriend ka na po? Sabagay, ang ganda nyo rin po kasi." Ang bolera naman.

"May crush rin po ako kaso hindi ako gusto." Siguro nasa 16 years old na itong batang 'to. Too young to fall inlove. Too young to met a wrong person.

"Paano mo nalaman na hindi ka gusto? Sinabi nya ba?" Napatango naman sya.

"Opo. Sabi nya ang bata ko pa raw para magkagusto sa kanya. Eh crush lang naman, Ate. Hindi ko naman sinabing jowain nya ako!" Napatawa naman ako sa sagot nya.

"May tamang timing ang lahat. What's your name nga ulit?" Tapos ko nang palitan ang IV Fluid nya.

"I'm Hexa po." What a cute name.

"Well, Hexa. Magpagaling ka na and wait for your own fairy tale to happen." Tiningnan nya ang kamay nyang may dextrose.

"Na try nyo na po bang gumawa ng impulsive move?" She asked out of the blue. Trying to open another topic.

"Yeah." I answered. That was in the past. When I had my dark days.

"Nagsisi po ba kayo?" She asked again. Napatingin naman ako sa kanya at napabuntong-hininga.

"One thing I'm certain, though. I had no regrets." It was part of my past. I am not who I am now without that part.

"Pero hindi ko sinasabing gayahin mo, iba-iba tayo ng napagdaanan. Sabi nga nila, don't do something stupid." I added and we both laughed.

Nakasalubong ko sa hallway si Nurse Misha. Nakita naman nya ako kaya ngumiti sya.

"Galing ka sa room 201? Nurse Eli?" She asked. Tinutukoy nya ang room ni Hexa.

"How is she?" She added.

"She's okay, Nurse Mish. Dumating na rin naman ang Mama nya." I answered. Sabay na kaming naglakad papunta sa Nurse Station.

"She tried to commit suicide." I added. Napahinto naman kami roon.

"It was all because of that bet, Nurse Eli." She said and sighed. It's true, napakababaw na dahilan para sa iba pero napakalalim naman ang naging resulta. She was too young.

Among all of us. Naiintindihan ko sya. Maybe she felt like there was no one behind her back. That they betrayed her. That there's no hope and that's the only solution she can think of.

Hapon na nang bumalik ako sa room ni Hexa. I brought her medicines and ichecheck ko rin ang status nya.

I knock on the door and saw her lying in her bed. Watching a group of korean people dancing on tv. Napansin nya naman ako kaya naman ay umupo sya.

"Hello po, Ate." She greeted and smiled at me.

"How are you?" Inilibot ko ang paningin para hanapin ang Mama nya.

"Si Mama po ba? Umuwi po muna sa bahay, may kukunin lang po." She answered. Tumango naman ako sa sagot nya. Natahimik naman kami ng ilang minuto. Sinusundan nya naman ng tingin ang mga ginagawa ko.

"Alam nyo po ba ang nangyari sa 'kin?" She whispered. I nodded at her question.

"I was a victim of bullying po. I was verbally abuse po." She added. Lumapit naman ako sa kanya. I hold her hand.

"Ba't mo nagawa 'yon?" I ask her calmly.

"It was not my intention naman po. Napagod nalang po siguro ako sa mga pinagsasasabi ng mga kaklase ko. Wala daw po akong utak. Wala rin daw po akong kwenta. Nag aaral naman po ako ng mabuti. Nung ibinaling ko po ang attention ko sa iba para hindi ko sila maalala, may nasasabi na naman po sila. Hindi ko po alam ang gagawain ko, Ate." She answered and started sobbing. I looked at her left wrist. The fresh wounds was still visible.

"Nagpustahan po ang mga kaklase ko. Narinig ko po sila. Nagawa ko po ang hindi dapat gawin. Naalala ko po si Mama. Nagsisisi po ako, Ate." I sighed and caressed her hair gently.

"May mga maling desisyon talaga tayong nagagawa dahil hindi natin ito pinag-isipan. Do you know what to do after?" Umiling naman sya.

"Reflect. Reflect on yourself. I know some people who can help you. They helped me too. Gusto mo ba?" She nodded.

"Thank you po, Ate." She smiled and hugged me afterwards.

Some people will never know the story of each person because instead of listening to them, they judge them.

Dumating ang Mama nya mga ilang minuto pa ang nakalipas pagkatapos naming mag-usap. Nalaman nya ang buong nangyari sa anak nya.

My heart hurts seeing her Mother cry. Kumalma rin naman ito pagkatapos ng ilang minuto. I'm just happy na sinusuportahan sya nito.

Palabas na ako ng hospital nang tumunog ang phone ko. It was Rav who's calling.

"Hello?"

"By? I can't fetch you today. May emergency lang." He said, and hung up the call.

I stared at my phone for a second. Kinakabahan ako. I sighed, wishing nothing bad had happened to him.

Ilang sandali pa ay tumunog ulit ang aking phone. This time, it was Justin who's calling.

I picked up the phone and was feeling nervous for a moment.

"H-hello, Just?"

"Hello, Eli? I called dahil may pinadala akong DVD tape kay Vina for you. Pakikuha na lang sa kanya ha." He said and I deeply sighed. Nakahinga ako ng maluwag.

Napalingon ako nang makarinig ng away. It was Mika and she was with a girl who's also in her age. She was also an intern. Iba nga lang kami ng sched.

Ilang minuto pa ang lumipas ay umalis na nga ang babae. Mika looked at me and smiled.

"Nakita mo kami, Nurse Eli?" She calmly asked. I nodded in return. Niyaya nya naman akong magkape sa coffee shop malapit sa ospital.

"I was mad at her. She's my friend at pinagkakatiwalan ko sya." I don't know what to say. Si Vina lang naman kasi talaga ang masasabi kong pinagkakatiwalan ko.

"You know, what's funny? I told her about my secrets. And guess what? Pinagkalat nya lahat ng sinabi ko."

"I felt betrayed, Nurse Eli. We've known each other for so long. Paano nya nagawa sa akin yun?" If I was on her shoes. Malamang ay ganyan din ang mararamdaman ko.

"At sya pa ang may ganang mas magalit sa akin. Sya pa ang matapang na pumunta dito. For what? Para sa pride nya? Para mas lalong mapahiya ako?" I listened to her. I know that there are always each side of the story.

Hindi man nya napagtanggol ang sarili nya. Atleast alam nya ang katotohanan. But it doesn't change the fact that the damage has been done.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro