Meeuwen kraaiden aan de mistige horizon. Het water kabbelde tegen het ruim. Prins Erik stond met Max naast zich aan bakboord toe te kijken naar de weerspiegelende golven terwijl de rest van de bemanning druk in de weer was. Op de achtergrond hoorde hij sir Grimbert kokhalzen naar het water. Erik zuchtte. Zijn adem vormde een dampwolk die de hoogte inging. De zee kabbelde rustig.

Tot hem een zacht geluid leek op te vallen. Hij hoorde in de verte het gezang van een prachtige stem die hem deed dromen over de mooiste plekken. De bemanning leek echter niets door te hebben. Alsof koning Triton alleen hem het prachtige gezang liet horen door de rustige wind. Opeens stopte het gezang en kwam hij weer met beide voeten op de grond terecht. Hij schudde zijn hoofd met de vraag of hij gek was geworden.

Het was echter niet Koning Triton, maar een wreedzuchtige verbannen zeeheks die de meerminnenstem tot hem bracht...