De shuttle is onderweg naar de Aarde. Serena heeft de instellingen zo gedaan dat de shuttle niet meer toegankelijk is voor de buurt van de planeet Maga. Alleen zij weet de instellingen van daar en ook hoe het eerst was. Alleen Serena kan de instellingen aanpassen om te zorgen dat de shuttle weer kan landen op Maga. De andere ruimtereizigers vinden het niet erg. Dan zijn ze maar afhankelijk van Serena, zij weten van zichzelf dat ze de geheimen prijsgeven betreft instellingen als ze bedreigd worden. Serena zal zelfs dan niets prijsgeven.

Nu ze wat verder van Maga af zijn, kunnen ze ook weer contact leggen met het commandocentrum op de Aarde. De piloten en de andere ruimtereizigers zijn ervan op de hoogte dat de moeder van Serena nu de commandant is in het commandocentrum. Maar in plaats van dat ze de moeder van Serena horen, horen ze de stem van de vorige commandant die direct begint te schelden. Iedereen kijkt elkaar verschrikt aan. Zou er iets gebeurd zijn op de Aarde in de tussentijd? Zou hij alsnog vrijgelaten zijn of heeft die smeerlap de medewerkers van nu, inclusief de nieuwe commandant gegijzeld en werkt hij daar samen met enkele andere mensen die daar niet horen? Het antwoord moet hen schuldig blijven tot de razernij voorbijgetrokken is.

"Wat denken jullie wel! Mijn commando's negeren! Hoe durven jullie mij te negeren! Hoe durven jullie terug naar die andere planeet terug te vliegen zonder mijn toestemming! Hoe durven jullie om, zonder de Magaten en jullie zelf te laten onderzoeken, terug te reizen naar Maga! Hoe durven jullie om vele malen langer dan afgesproken op die andere planeet te blijven zonder mijn toestemming en hoe durven jullie verder geen contact te houden! Ik eis een verklaring en jullie per direct ontzegd van alle andere ruimtereizen. Daarnaast start er een onderzoek waarom jullie zo nalatig zijn geweest! Nooit meer van jullie leven zullen jullie vrij leven en nooit meer van jullie leven zullen jullie nog een voet in de shuttle zetten! Ik laat onderzoekers en andere mensen naar Maga vliegen om die wezens daar te onderzoeken, evenals de grond en de planeet zelf," barst het los vanuit het commandocentrum door de vorige commandant.

Het blijft stil aan boord van de shuttle. Niemand had dit verwacht. Niemand durft te reageren, zelfs Serena weet even niet wat te zeggen. Ook zij had dit niet zien aankomen. Hoe kan die man in godsnaam alweer op vrije voeten zijn? Hoe kan die man in godsnaam in het commandocentrum weer gekomen zijn en weer als commandant dienen? Iedereen kijkt Serena hoopvol aan, hoopvol dat zij reageert en dat alle anderen niet hoeven te reageren. Serena pakt kalm de microfoon van de boordradio en begint heel kalm antwoord te geven. Te kalm, vindt iedereen aan boord.

"Ten eerste ben jij geen commandant meer. Je was ontslagen vanwege een aantal redenen en een waardiger iemand heeft de functie als commandant overgenomen. Die persoon is vele malen waardiger dan jij. Jij bent een ongelooflijke zak die alleen maar aan zichzelf denkt. Jij bent het niet waard om de functie commandant te hebben. En dat ben je ook niet. Wij hoeven dus niet naar jou te luisteren. Ik hoef maar naar twee personen op de wereld te luisteren. Een persoon is mijn bloedeigen moeder en de ander is mijn bloedeigen vader. Zelfs mijn nieuwe baas heeft niet veel te zeggen over mij en dat weet die persoon," begint Serena, wetende dat het laatste niet helemaal waar is.

De vorige commandant wilde erop reageren wanneer hij merkt dat Serena even stil valt, maar Serena is hem voor. "Ten tweede heb jij niks te maken met deze missies. Je kunt ons niets verbieden. Je kunt ons niet opsluiten. Want jij hoort zelf opgesloten te zijn en je hebt ingebroken in het commandocentrum waar je nooit meer van je leven nog welkom bent. Waar je nooit meer van je leven mag komen. Dat betekent dat je niet alleen nog je vorige straf verder moet uitzitten, want je hebt echt nog lang niet je straf uitgezeten, maar ook dat je een nieuwe zware straf erbij krijgt, omdat je opnieuw een grote fout hebt begaan. Daardoor zal je waarschijnlijk voor de rest van je leven in gevangenschap leven, iets wat best wel bij je past," vervolgt Serena, haar lach inhoudend.

Net op het moment dat er een stilte valt zodat de bedrieger kan nadenken, maar in plaats daarvan weer iets probeert te zeggen, begint Serena opnieuw te praten tot grote ergernis van de man. "Ten derde ben ik de enige die de instellingen kan veranderen van de shuttle. Letterlijk niemand kan nu levend bij desbetreffende planeet komen. Wanneer jij en enkele zogenaamde onderzoekers dicht in de buurt van de planeet komen, zal de shuttle ontploffen en zullen jullie omkomen en nooit meer ergens rond kunnen lopen. Dood in de ruimte en in duizenden lichaamsdelen zwerven jullie dan door de ruimte, iets waar je zeker weten nooit meer van kan genieten en nooit meer kan meemaken. Niet dat je het überhaupt nooit hebt gekund. Jij kan niet eens genieten van de simpelste dingen op je eigen planeet."

Opnieuw probeert de man te reageren. Dit keer geeft Serena hem wel de ruimte, al blijkt de vorige commandant niet in staat meer te zijn volledige zinnen te produceren. Serena moet glimlachen, maar als ze merkt dat hij weer zinnen volledig kan vertellen en zijn woorden weer heeft teruggevonden, begint Serena zelf weer even te praten.

"Het heeft dus geen zin om naar Maga te vliegen. En daarnaast zullen wij de komende tijd gewoon op ons gemak vrij kunnen rondlopen en ook weer terug de ruimte in gaan om naar andere planeten te gaan. En zouden wij nu onze echte commandant terug mogen? We hebben formele en belangrijke onderwerpen te bespreken en we doen het alleen met de echte commandant die dan ook erg betrouwbaar is, vele malen betrouwbaarder dan jij," eindigt Serena.

De man blijft stil. Hij is nu echt uitgepraat en op de achterkant horen de ruimtereizigers geschreeuw. Iedereen kijkt Serena vragend aan, maar zij schudt haar hoofd. Ze herkent het geroep. Het is een teken dat er politie nu aanwezig is en de commandant en eventueel andere criminelen oppakken die zich nu in het commandocentrum bevinden. Niemand hoeft zich zorgen te maken, alles komt goed. Serena is alleen bezorgd om haar moeder die nu de commandant is. Wat is er met haar gebeurd? Heeft er iemand haar pijn gedaan? Hoe is het met de andere medewerkers van het commandocentrum? Eigenlijk wil Serena niet reageren en geen contact leggen met haar oud collega's, maar om zekerheid te hebben, doet ze het toch.

"Aan politieagenten in commandocentrum, ruimtereizigers hier. Jullie spreken met Serena. Is iedereen in orde? En hoe is het met mijn moeder? Hoe heeft dit eigenlijk kunnen gebeuren die inbraak? En hoe is die man kunnen ontsnappen?"

Even blijft het stil. Serena en de anderen denken dat ze een antwoord kunnen vergeten. Maar dan reageert er toch iemand. Iemand die Serena zelf helemaal niet kent en ook de stem herkent ze niet. "Mike van Dent hier, politieagent. Alles is hier in orde. De commandant, je moeder en de andere medewerkers van het commandocentrum hebben niets. Iedereen is in orde. We zullen de zaak onderzoeken hoe het kan dat hij hier heeft kunnen inbreken en ook hoe het kan dat hij ontsnapt is uit de gevangenis. Dat betekent overigens wel dat er voorlopig niet gecommuniceerd kan worden van en naar de Aarde naar en van de shuttles en ruimtestations in de ruimte. Er kunnen wel nieuwe vluchten naar andere planeten gaan, dat is geen enkel probleem. Het commandocentrum is nu een plaats delict en dus mag het voorlopig niet gebruikt worden. Tevens mag niemand het commandocentrum nog betreden tot de zaak is opgelost."

Serena slaat een hand tegen haar hoofd. Dat er niemand meer in het gebouw mag komen begrijpt ze maar al te goed. Ze heeft niet voor niets als agente gewerkt en was niet voor niets de beste ter wereld. Ze snapt ook dat het onderzocht gaat worden, maar dat is niet het antwoord op haar vraag. Al kan ze momenteel nog geen antwoord verwachten, logisch. Dat weet Serena ook wel. Daarvoor moet het onderzocht worden.

"Je had het me niet hoeven uit te leggen, Mike. Ik ben zelf de allerbeste agent ter wereld geweest, ben er zelfs naar benoemd. Maar jou ken ik dus niet. Ik herken ook je stem niet. En ben je zelf wel betrouwbaar, aangezien agenten eigenlijk zelf ons niet te woord mogen staan?" is hetgeen dat Serena antwoordt naar Mike toe.

Heel even is het stil, maar dan krijgt Serena antwoord. "Ik ben in jouw plaats gekomen. Ik zou net zoveel talent bezitten als jou, alleen kan ik dan minder goed de terroristen en andere criminelen herkennen dan jou. Dat is ten minste hetgeen wat ik voor feedback heb ontvangen. Er was dan ook een vacature op internet gekomen voor een zeer goede en bekwame agent die jou kon opvolgen. En ik ben betrouwbaar. En voor ik het vergeet. Je bent mijn rolmodel Serena. Ooit wil ik net zoals jou zijn, maar dan de mannelijke vorm van jou. Ik ben fan van je en ik wil je eens ontmoeten. Misschien wordt het nog eens wat tussen ons."

Serena had niet verwacht dat ze dit als antwoord zouden krijgen. Ze had het al verwacht dat er een vacature vrij zou komen voor agent, maar dat er letterlijk om iemand gevraagd werd die (bijna) net zo goed zou zijn als haar, had ze niet verwacht. En terwijl alle andere ruimtereizigers moeten gniffelen om het laatste, kan zij er zelf ook wel om lachen, al doet ze het nu niet. Alle moeite die zij dus in de gevangenschap van de criminelen heeft gezorgd en ook de terroristen is voor niets geweest. Haar collega's zullen doen alsof die Mike al die criminelen heeft opgepakt. Haar collega's zullen haar vergeten en net doen alsof zij haar nooit gekend hebben. Ze hebben Serena misbruikt. Nooit zal er een foto van haar ophangen als held. Het is allemaal te duidelijk voor Serena. Serena voelt zich vooral misselijk worden wanneer Mike begint over 'ons', waarmee hij hem en haar bedoelt. En dat terwijl ze ten huwelijk is gevraagd door de liefde van haar leven die dit nooit zal meekrijgen, aangezien hij op Maga is en zij lichtjaren afstand van hem op de Aarde is. Misschien moet Serena toch maar besluiten om naar Maga terug te gaan en nooit meer naar de Aarde te vertrekken.

"Ik geloof er niets van dat je bijna net zo goed als mij bent. Je zegt maar wat om indruk te wekken. Daarnaast ben je niet eens een gewone agent en mag je ook ons niets beantwoorden. Je bent dus geen echte agent. Echte agenten laten dit aan over aan de echte leidinggevende of zelfs de grote baas. Jij hebt het recht dus niet om ons te beantwoorden. En verder zal het nooit wat tussen ons worden. Ik heb al iemand ontmoet die mij ten huwelijk heeft gevraagd en die zal jij nooit te zien krijgen. Want dat recht heb je niet en je zal ook nooit welkom zijn bij mij, hem en wanneer ik met de liefde van mijn leven samen ben, zal je ook nooit welkom bij ons allebei zijn."

Mike is even uit het veld geslagen. Hij had moeten weten dat hij dat niet zomaar kan zeggen. Serena merkt het gewoon. Hij is stil, probeert stotterend zich eruit te redden. Als hij eindelijk een normale zin kan produceren, klinkt hij smekend. "Alsjeblieft, zeg niets tegen mijn baas en mijn collega's. En alsjeblieft, laat me je jouw liefde van je leven ontmoeten. Vanaf het moment dat jij bekend werd, was ik al direct verliefd op je toen ik je foto zag. Ik had zo'n vermoeden dat jij mijn liefde van mijn leven zou zijn en daar ga ik nog steeds vanuit. Dus alsjeblieft, laat me je vriendje ontmoeten. Waar komt hij vandaan?"

Serena en de anderen moeten lachen. Mike is helemaal van de kaart en als Serena de jongen bezig blijft houden, zal hij betrapt worden op iets dat hij niet mag doen. En dat is wat Serena ook doet. Ze gaat dan ook verder.

"Ik wil niet veel zeggen, maar ik heb hem ontmoet op één van de planeten waar ik geweest ben. Met veel moeite ben ik daar weg te krijgen nu en het liefst wil ik bij hem blijven. We zijn ook al verloofd en zodra we elkaar weer ontmoeten, trouwen we. En daarna gaan we samen een gloednieuwe start maken op een andere planeet mocht ik een planeet vinden die mij bevalt," is hetgeen wat Serena langzaam en duidelijk zegt. Zo rekt ze tijd en praat ze ook duidelijk. Maar op deze manier kan ze hem langer bij het gesprek houden zodat hij betrapt kan worden. Serena vermoedt dat er nu al iets aan de hand is, want ze krijgt geen antwoord terug. Ze begint dan ook te grijnzen.

"Sorry dat je lang op antwoord had moeten wachten. Je spreekt nu met de politiecommandant. Je moeder, tevens commandant is in orde. Net zoals alle andere mensen van het commandocentrum. We hebben verder geen idee hoe hij is kunnen ontsnappen, mogelijk heeft hij hulp gehad van iemand van buitenaf en van een beveiliger. We gaan het hoe dan ook onderzoeken. Het commandocentrum mag zelf niet meer gebruikt worden, dus de medewerkers en de werkzaamheden worden verplaatst naar een ander streng beveiligd gebouw. Ik ga niet via de boordradio vertellen waar het is, aangezien het geheim moet blijven."

Serena vertelt de commandant van de politie dat een agent genaamd Mike zonder toestemming van de commandant al contact had opgenomen met ons en ons had verteld dat zij geen contact meer konden hebben met de mensen in het commandocentrum. Serena vraagt voor de zekerheid of die Mike inderdaad in haar plaats is gekomen voor de zekerheid. De commandant geeft aan geen Mike te kennen en dat niemand Serena's plaats in kan nemen. De commandant gaat er dan ook direct achteraan en hij heeft inderdaad iemand van de boordradio weg zien lopen en iemand horen praten met de ruimtereizigers. Serena moet glimlachen. Die Mike zal niet lang meer vrij rond kunnen lopen.

Op Aarde is het inmiddels bekend geworden dat er iemand de politie heeft bedrogen en dat de vorige commandant ontsnapt is, maar dat die alweer is opgepakt. Het is ook al bekend op Aarde dat de onderzoekers verbod hebben om een shuttle te benaderen, om een shuttle in te gaan of zelfs maar de ruimte in te gaan. Laat staan het bezoeken van een andere planeet. Ook dat is voor onderzoekers verboden. Er mag geen onderzoek gedaan worden naar de Magaten, de ruimtereizigers, de grond en alle andere buitenaardse dingen en wezens. De onderzoekers zijn dan ook enorm teleurgesteld dat ze hun werk niet op een andere planeet kunnen doen. Ze krijgen nog te horen dat als ze dat doen, dat de wezens op de andere planeten toestemming hebben om hen te vermoorden. Ze worden dan door die wezens, en de ruimtereizigers die mee zijn, afgemaakt. De onderzoekers trekken zich nu snel terug en zullen het niet eens proberen.

In de shuttle zelf is iedereen inmiddels stil. Iedereen heeft het meegekregen betreft de informatie die er gegeven werd. De ruimtereizigers weten dat er een aantal mensen op aarde zijn die de boel verraden en slechte bedoelingen hebben. Zijzelf zullen zeggen dat er niet veel bijzonders is op Maga. Zij voelden zich daar alleen thuis, dat was alles. Voornamelijk natuur en eigenlijk gewoon zelfde soort mensen die onderzoekers haten en die dat soort mensen niet op hun planeet willen. De Magaten hebben door hoe mensen zijn van de Aarde en zullen alleen de ruimtereizigers vertrouwen die nu daar zijn geweest. Hoe dan ook, wanneer ze kunnen, gaan de ruimtereizigers daar zonder andere mensen heen. Al gaan de andere planeten eerst voor waar ze naar toe zouden gaan.

Nu ze de Magaten hebben ontmoet, zijn ze benieuwd naar het leven op de andere planeten. Zullen daar ook aardige wezens rondlopen die hen geen kwaad willen doen? Zal het daar mooi en leefbaar zijn? Ze zijn nieuwsgierig en de ruimtereizigers gebruiken dat ook als onderwerp. Dit onderwerp is ook een afleiding voor datgene wat er allemaal gebeurd is en een goede bezigheid zolang ze in de shuttle zijn.

De ruimtereizigers weten dat ze magie bezitten en dat ze dit moeten verbergen, hoeveel moeite dat ook kost. Niemand van de Aarde mag erachter komen dat ook zij magie bezitten. Niemand mag erachter komen dat eventueel andere mensen op de Aarde ook magie kunnen hebben. Niemand mag het weten. Niemand mag erachter komen. Gelukkig hebben ze training gehad in het verbergen van magische krachten. Dat kan nu goed van pas komen. Want iedereen in de shuttle weet dat als de mensen op Aarde erachter komen, dan zullen zij ruimtereizigers alsnog veel gevaar lopen en dan moeten ze verplicht terug naar Maga. Dat zullen ze dan zeer stiekem moeten doen om niet op te vallen. En dat zal knap lastig worden, weten alle ruimtereizigers aan boord van de shuttle.

Michael draait zich om naar Serena. "Serena, je weet dat dit eigenlijk mijn laatste reis was. Ik was van plan niet meer mee te gaan met de anderen reizen. Ik weet dat jij een goede leider zou zijn, dat heb je al bewezen. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in. Maar nu ik weet dat niet iedereen te vertrouwen is, en ik niet wil dat zo iemand mijn plaats inneemt, heb ik besloten om ook met de andere ruimtereizen mee te gaan," vertelt Michael aan Serena in het bijzijn van iedereen.

Het is even stil. Niet alleen Serena is er blij mee, ook de anderen zijn blij dat Michael deze beslissing heeft genomen. Je weet immers niet wie er allemaal slechte bedoelingen heeft en daarom meegaat. Voor het zelfde geldt is het een onderzoeker die doet alsof hij geïnteresseerd is in de reis en de ontdekkingen en het maken van verdragen, terwijl in werkelijkheid die persoon alleen meegaat om alles te onderzoeken. En ook de anderen willen hun plaatsen niet meer inruilen.