Serena gaat naar haar werk. Zouden haar ouders zich echt nooit verbeterd hebben en al die tijd al plannen hebben gehad om te zorgen dat mensen vernietigd worden? Hadden ze al die tijd tegen haar gelogen? Ze heeft een misselijkmakend gevoel en hoe graag ze hen wil vragen aan haar ouders waarom ze met de aliens en Venia's samenwerken om de mensheid uit te roeien, ze mag niet laten blijken dat ze daadwerkelijk hen heeft afgeluisterd. En toch zit het haar dwars. Ze moet het aan iemand kwijt.

Ze staat op het punt om naar het werk te gaan. Ze wordt opgehaald door John en op hem is ze aan het wachten. Haar vader is niet thuis tot haar grote verrassing, maar haar moeder wel. Ze komt dan ook op het idee om haar moeder op een neutrale manier aan te spreken. Ze loopt naar haar moeder toe die nietsvermoedend op de tablet bezig is. Serena kan niet precies zien wat het is, maar het is duidelijk dat ze met iets of iemand aan het communiceren is.

"Wat jij en je vader ook uitspoken, mam. Ik kom erachter," zegt Serena zacht in het oor van haar moeder die opschrikt. Serena gooit snel haar hand voor de mond van haar moeder voor ze het uitschreeuwt. "Ik ben het maar. Alleen mensen die iets te verbergen hebben schrikken van hun eigen familie," gooit Serena erachteraan.

Haar moeder blijft stil en sluit snel het programma af en legt de tablet weg. "Ik weet niet waar je het over hebt. Je hebt je niet te bemoeien met mijn doen en laten. Er is verder niks aan de hand, maar jij liet mij gewoon schrikken."

"Wees gewoon eerlijk mam. Ik heb dat programma nog nooit eerder gezien. Jullie hebben geheimen voor mij en de vorige dat dat was, bleken jullie een aanslag te plannen op mij en vele anderen. Mijn wantrouwen is nog steeds groot, vooral op de manier waarop jij nu doet, maar ook dat jullie alleen met elkaar praten als ik niet in de ruimte ben. Durf niks tegen pa te zeggen, anders ga ik aangifte doen tegen een mogelijke aanslagdreiging die jullie willen uitvoeren. En ja, ik kom erachter."

"Wij voeren niks stiekem uit. Er is gewoon niks aan de hand."

"Maak dat maar een hersenloos iemand wijs. Het kwam mij al verdacht over dat jullie stil vielen en de kamerdeur openmaakten toen ik alleen maar naar het toilet ging om mijn behoefte te doen. Jullie spoken wat uit en jullie zullen daarvoor gepakt worden. Al is het niet door mij, dan zal het door anderen zijn."

"Waarom vertrouw je me gewoon niet?"

"Je hebt al eerder samen met je man een aanslag op mij en andere mensen gepleegd om mij alleen al te vermoorden. Jullie hadden toegegeven je eigen dochter te willen vermoorden, evenals alle andere mensen. Daarom vertrouw ik jullie niet, omdat jullie ook niet te vertrouwen zijn. Ik ga mijn eigen ouders niet vertrouwen als ze ineens niet meer werkzaam zijn zonder reden en over dingen praten waar ik niets van mag weten en ook nog eens op een hele vreemde app of website zitten. Ik ben misschien geen agent meer, maar ik heb nog altijd de capaciteit om criminaliteit op te sporen en mijn gevoel zegt dat jullie het criminele spoor weer zijn opgegaan."

"Dat is niet zo."

"Laat je vooral weer meeslepen door die zogenaamde man van je. De vorige keer kon ik je helpen, nu niet meer. Ik ga geen criminele ouders helpen, ook al zijn het mijn eigen vader en moeder. Verzet je maar eens tegen die man van je. En geen woord tegen hem dat ik met je hierover heb zitten praten."

Serena heeft door dat John op haar staat te wachten en verlaat het huis en daarmee ook haar moeder zonder nog eens om te kijken. Ze stapt bij haar collega in de auto en vertrekt naar het werk, in gedachten verzonken waarom haar moeder blijft ontkennen terwijl ze haar net op heterdaad betrapt heeft en alles heeft gehoord via haar magie.

"Zit je ergens mee, Serena? Je bent zo afwezig nu." Serena wordt door John door deze woorden uit haar gedachten gehaald. Ze zat maar naar voren te kijken en hield zich stil. Nu John haar uit haar gedachten heeft gehaald, kijkt ze John aan die zijn blik op de weg gericht heeft, maar ze weet dat hij zo nu en dan een blik kort op haar gericht heeft.

"Mijn ouders hebben iets te verbergen. Ze denken dat ik het niet weet, maar doordat ik laatst wat gefrustreerd was, kon ik mijn magie niet onder controle houden en heb ik via de magie hen weten af te luisteren, al weet ik niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. En hoewel ik het nu weet, wil ik het naar hen toe niet laten merken en mijn moeder weigert het toe te geven. Ik heb haar al gewaarschuwd dat ze zich niet moet laten meeslepen met mijn vader zoals toen, maar ik ben bang dat ze toen gelogen heeft en wel degelijk uit zichzelf deed zonder dwang."

"Waar heb je het over, Serena?"

"Ik ben via de magie erachter gekomen dat ze de aliens en de Venia's willen gaan helpen om de Aarde bewoners te doden en de planeet over te nemen. Misschien heb ik het verkeerd gehoord, ik bedoel het was de magie die ervoor zorgde dat ik aan deze informatie kwam. Ik heb het niet rechtstreeks en direct gehoord."

Het blijft stil. Natuurlijk kan het zo zijn dat de magische krachten niet de woorden hebben opgepakt van Serena's ouders, maar als zij geheimen hebben en dit zou dat zijn, dan moet er toch iets gedaan worden om te zorgen dat dit voorkomen wordt. En natuurlijk is het nog niet eens bekend wat de aliens en de Venia's zelf van plan zijn.

"We kunnen helaas niks doen, Serena. Er is geen bewijs dat ze dat gezegd hebben en wat ze van plan zijn. Laat staan dat er een bewijs is dat je ouders samenwerken met de aliens en Venia's om de mensheid te vernietigen en zodat zij de Aarde kunnen overnemen."

"Weet ik, maar ik vind wel dat we een melding moeten maken binnen de organisatie, maar ook ervoor moeten zorgen dat ze in de gaten gehouden worden. Vergeet niet dat ze al eerder een enorme aanslag op hun geweten hadden," zegt Serena schor. Ze is zelf nog steeds geschokt dat haar ouders zich toch niet verbeterd hebben, terwijl zij dacht van wel.

Terwijl de verdere reis naar het werk in stilte verloopt, denkt Serena erover na om die agenten een kans te geven om hun excuses aan te bieden en dat zij haar ouders in de gaten kunnen houden. Zo kunnen ze ook opgepakt worden als het daadwerkelijk blijkt dat ze criminele plannen hebben. Maar of de agenten het toelaten dat zij hen gebruikt als babysitter voor haar ouders, weet ze niet zeker.

Op het werk aangekomen, gaan John en Serena naar de vergaderzaal waar iedereen naar toe moet. Zoals altijd begint de werkdag altijd daar om te overleggen naar welke planeet de reis dit keer naar toe gaat. Ook dit keer en er is altijd een hele discussie naar welke planeet en wie er wel en niet mee eens is.

Na de vergadering is het tijd dat iedereen naar de trainingsruimte gaat, maar Serena blijft in de vergaderruimte wachten op de leidinggevende die alles aan het pakken is om zelf ook naar de trainingsruimte te gaan. Pas als hij daarmee klaar is en op kijkt, merkt hij Serena pas op die daar stilletjes heeft staan toekijken.

"Is er iets Serena? Heb je nog een vraag voor me betreft het onderwerp?"

Serena schudt haar hoofd. Ze heeft wel een vraag, maar het onderwerp gaat niet over hetgeen waar ze het in de vergadering over hebben gehad. "Ik wil iets weten betreft mijn ouders en ik denk dat jij aan die informatie kan komen. Weet jij of mijn ouders nog binnen de organisatie werken of niet?"

"Zover ik weet werken ze hier niet meer. Iedere leidinggevende geeft vaker door wie er nog werkt en wie niet, maar jouw ouders werken hier niet meer."

"Weet je misschien de reden dat ze hier niet meer werken? Zijn ze ontslagen of hebben ze zelf ontslag gepakt?"

"Dit moet ik navragen. De reden van vertrek wordt niet gevraagd en ze hadden een andere leidinggevende. Waarom wil je dit weten?"

"Ik heb zo'n vermoeden dat ze iets voor mij verborgen houden en het was mij al opgevallen dat ik ze hier niet meer heb gezien. Ze beweren echter dat ze nog steeds voor de organisatie werken. Ze doen continue geheimzinnig. En ik weet niet waar de magie voor gezorgd heeft, maar volgens mijn magie die ik door de frustratie niet onder controle had, zouden ze samen met de aliens en de Venia's ervoor willen zorgen dat de planeet door hen overgenomen wordt."

De leidinggevende blijft stil. Hij maakte zich eerst geen zorgen, maar nu hij één van zijn goede medewerkers dit heeft horen zeggen, lijkt zijn hart een slag over te slaan. Hij weet gewoon niet wat hij hoort. Het is ten strengste verboden om zo samen te werken met andere planeetbewoners waarmee niet eens een verdrag is. "S-Serena, als dit echt zo blijkt te zijn, al kun je er naast zitten, dan moeten we het zekere voor het onzekere nemen. Ik ga voor je na wat de reden is dat ze hier niet meer werken. Ik denk dat als jij de reden weet, dat je wel weet wat je moet doen of dat je al een vermoede hebt."

"Ik heb nu al een vermoeden, maar eerst moet ik het zeker weten. Als zij ontslagen zijn vanwege één of ander gedrag dat verkeerd was, dan weet ik gewoon dat ze in de tussentijd zich niet verbeterd hebben en dat ze dit al een paar jaar eerder van plan waren. Ik begin daarom nu al een vermoeden te krijgen waarom ze ervoor zorgden dat ze bij ons werkten, maar het is maar een vermoede en niets is zeker."

De twee willen net de vergaderruimte verlaten als een baliemedewerker aangeeft dat er twee agenten zijn die Serena willen spreken. Ze hebben niet gezegd waarover, maar willen haar spreken. Serena geeft aan dat het toch geen noodzaak is en ze daarom wel kunnen wachten. Ze geeft door dat de baliemedewerkster moet doorgeven dat ze druk bezig is met training en dat ze daarom niet naar hen toe komt. De baliemedewerkster knikt en vertrekt meteen, terwijl Serena haar leidinggevende mee trekt de andere kant op en via een andere manier bij de trainingsruimte te komen, waarvan zowel de ruimte als de gang strikt geheim moet blijven voor eenieder die er niet werkt.

"Waarom laat je de agenten niet gewoon hun excuses aanbieden als ze dat willen in plaats van hen continue te ontwijken?" De leidinggevende verbreekt hiermee de ijzingwekkende stilte die er heerst onderweg naar de trainingsruimte.

"Ik weet wat zij willen proberen. Dat ze een kijkje kunnen nemen in het gehele gebouw en ze willen erachter komen waar de geheime doorgangen zitten en de ruimten waar wij trainen, zodat ze ons in de gaten gaan houden. Het is niet alleen hun excuses aanbieden. Er waren de afgelopen tijd wat corrupte agenten en daarom vertrouw ik niemand van hen als het om deze organisatie gaat. Ze proberen mij opnieuw bij hen aan het werk te krijgen door op zoek te gaan naar de zwakste schakel binnen dit bedrijf en die uitschakelen om daarna jou en nog hoger geplaatste medewerkers op slot te zetten zodat ik jullie zou verlaten. Ze kunnen er niet tegen dat één van de beste agenten het werk heeft neergelegd voor jullie. En ik moet ze geloof ik al zo vaak zien."

"Dat snap ik, daarom zijn ze ook niet welkom. In geen enkel bedrijf als dit zijn agenten welkom, tenzij er een noodzakelijke reden is, bijvoorbeeld wanneer wij criminele activiteiten verrichten. Maar nu is al het personeel goed gescreend en criminelen eruit gegooid. Sommige mensen zijn zelf vertrokken of deden hun werk niet goed. Nu hebben ze geen reden meer om te komen, maar als ze jou graag terug willen hebben, dan moet dat toch iets zeggen, lijkt me. Niet dat ik je kwijt wil. Je bent veel te goed en te waardevol om je te laten gaan."

Serena slaakt een zucht. "En dat is precies de reden waarom de agenten iedere keer hier voor mij proberen binnen te komen en waarom ze me willen spreken. Dankzij mij zijn merendeel van de terroristen en criminelen gepakt. Maar het is irritant dat ze het maar blijven proberen en niet opgeven. Mijn andere werkgevers die ik tussentijd ook gehad heb en ermee gestopt ben, vonden het ook jammer, maar begrepen mijn keuze wel. En hoe graag ze mij hadden willen houden, tegen hun zin en wil in lieten ze me gaan omdat ze me niet tegen mogen houden."

"Misschien heb je teveel laten zien als agent tegenover je andere banen en denken ze daarom dat ze je terug moeten hebben? Hier heb je ook enorm veel laten zien, ook al vroegen we je er niet naar."

"Ja, klopt. Ook hier heb ik teveel van mijzelf laten zien omdat ik hier dolgraag wilde blijven. Ik wilde een goede indruk maken, vooral na jarenlang werkloos te zijn geweest en ondanks merendeel van de opleidingen met gemak geslaagd te zijn, werd ik nergens aangenomen. Daarom liet ik veel van mezelf zien, om te laten zien wat ik kon. Ik was bang dat ik op straat kwam te staan."

De twee komen bij een splitsing aan. Serena gaat de kant op die naar de trainingsruimte lijdt en de leidinggevende gaat de andere kant op om na te vragen wat de reden is van ontslag betreft Serena's ouders. Serena weet dat ze nu moet gaan trainen op haar magie. Het zit haar alleen niet lekker met haar ouders en eigenlijk wil ze juist dat iemand haar ouders in de gaten houdt betreft hetgeen wat ze doen.

"Waar bleef jij nu? Normaal ben je de eerste die hier aankomt."

"Ach, niets bijzonders. Ik had een gesprekje met de leidinggevende. Heb hem gevraagd of hij toevallig weet of mijn ouders hier nog werken en zo nee, wat de reden van ontslag is. Ik maak me zorgen om wat ze van plan zijn."

"Je vertrouwt ze duidelijk niet. Ga je nog trainen?"

Serena geeft daar geen antwoord op. Ze loopt verder naar een rustige ruimte en gaat zitten. "Wat zei de leidinggevende?" vraagt John aan haar die inmiddels ook in de gaten heeft dat er iets is.

"Hij gaat het navragen. En ook meteen de reden van ontslag als ze er niet meer werken. Hij begreep het in ieder geval wel en vooral dat hij ook de ernst van de situatie begrijpt, vooral wat ik betreft mijn magie en hetgeen wat ik meegekregen heb per ongeluk. Maar ik wil mij nu bezighouden met het leren beheersen van de magie als je het niet erg vindt. Ik wil niet in nog zo'n situatie als laatst terecht komen wanneer we in de ruimte zijn."

Ook de anderen gaan in stilte verder. Ook zij weten wat haar ouders voorheen voor elkaar gekregen hebben en ook zij vinden het allemaal verdacht. Maar ze houden zich er verder buiten en niet mee bezig. In plaats daarvan houden zij zich ook bezig met hun training.