Serena is in stilte van de begrafenis vertrokken. Ze kan er niet meer tegen. Voor de familie en collega's heeft ze zich groot gehouden door juist hen te troosten voor het verdriet dat ook bij haar heerst. Door de oorlog die zich ontwikkeld heeft, doet haar denken aan de aanslag die haar ouders enkele jaren geleden gedaan hebben. Ze zitten gewoon thuis en zelf weigert ze hen nog aan te kijken. Ze vindt het eerlijk gezegd absoluut niet meer fijn om in de buurt van haar ouders te zijn, zeker niet na zo'n gebeurtenis. Toch weet ze zelf niet echt de reden daarvan.

De dagen na de begrafenis en het rare gevoel dat ze kreeg bij haar ouders, verblijft Serena vooral veel op het werk. Thuis wordt ze continue lastig gevallen door agenten die hun excuses willen aanbieden. Ze denken waarschijnlijk dat ze het nu moeten doen, maar het kan altijd later nog, vindt Serena. Nu wil ze juist door hen met rust gelaten worden.

Het blijft aan Serena knagen waarom juist de aliens zo vijandig deden, terwijl zij ruimtereizigers en piloten net zo nieuwsgierig waren als de aliens die letterlijk paniek hebben bezorgd op Aarde. Als de aliens juist moderner leven dan zij op Aarde, dan hadden ze toch ook wel kunnen weten dat de aardebewoners evengoed moderne snufjes hebben en deze gebruiken? Ja, een piloot had het verkeerd aangepakt, maar de aliens hadden dat net zo goed. Zouden de aliens gewoon alle planeten willen overheersen?

"Ik weet niet waar je met je gedachten zit, Serena, maar kom je nog mee naar het werk?" Serena wordt uit haar gedachte gehaald door haar collega John die haar komt ophalen om samen naar het werk te gaan. Ook hij was op de begrafenis en hij wist dat ze naar huis was gegaan toen hij haar daar niet meer zag. Nu kijkt hij haar bezorgd aan.

Serena schudt haar hoofd en zorgt dat ze mee kan naar het werk. Ze weet dat haar ouders ook toekijken, gezien zij ook de deur hebben geopend voor John. "Oh niets hoor, Dag mam en pap. Tot vanavond," glimlacht Serena naar haar ouders en daarna naar haar collega.

In de auto zit naast John die de auto bestuurt en vooral op de weg let. "John, ik weet niet waarom, maar het blijft aan mij knagen waarom de aliens zo vijandig deden en wij alleen dezelfde nieuwsgierigheid hadden die zij ook hadden. Ik snap dat onze piloot had verkeerd had aangepakt, maar dat hadden de aliens ook. Zou ... zouden de aliens erop uit zijn om alle planeten te beheersen?" vraagt Serena ongemakkelijk en onzeker.

John blijft stil. Hij weet natuurlijk het antwoord ook niet en zal eveneens moeten speculeren, maar hij wil wel Serena geruststellen dat er niets aan de hand is. Maar als hij zegt dat het toeval was, dan liegt hij en dat weten ze allebei. Dan besluit hij antwoord te geven.

"Eerlijk gezegd durf ik het niet te zeggen. Ze zijn modern, mogelijk moderner dan ons en dat kan hen nog gevaarlijker maken dan ze tot nog toe hebben laten zien. Of ze daadwerkelijk er naar uit zijn om iedere planeet over te nemen, blijft natuurlijk gissen. Dan zou dat betekenen dat iedere andere planeet, inclusief Venus, Mars en Maga net zo goed moeten oppassen met de planeet Alia en haar bewoners. Tijdens de vergaderingen zullen we vast en zeker vaker het hierover hebben," verklaart John die zijn blik op de weg blijft houden, terwijl hij aangekeken wordt door Serena.

De rest van de rit blijft het stil. Stilletjes komen John en Serena dan ook de vergaderzaal binnen. Zoals zo vaak zijn ze de eerste, en vlak daarna kwamen de anderen aanzetten. Iedereen was stil. Door de begrafenis zonder stoffelijk overschot heeft het overlijden van de twee piloten en de oorlog in de ruimte nog meer ingeslagen als een bom, waardoor iedereen het echt is gaan beseffen. De andere piloten van de ruimtestraaljagers zitten er nu ook bij. Zij zullen ook vanaf nu betrokken worden betreft de missie, juist omdat zij ook moeten weten naar welke planeet de ruimtereizigers gaan. De vraag is alleen of er nu ook nog meer getraind wordt en twee nieuwe piloten aangesteld zullen worden die met gevaar voor eigen leven, waarbij ze mogelijk nooit meer terug op Aarde kunnen komen wanneer ze daar in de ruimte komen te overlijden. Familieleden zullen balen en nog verdrietiger zijn, juist omdat ze het lichaam niet kunnen opzoeken en bekijken, met als gevolg dat ze het ook niet kunnen afsluiten. En dan beseft Serena dat het ook voor haar en de ruimtereizigers geldt met hun familieleden en die van haar. Precies op hetzelfde moment komt ook de leidinggevende de vergaderruimte binnen.

Even blijft het stil, alsof er onbewust twee minuten stilte gehouden wordt voor de omgekomen piloten, voordat ze aan de vergadering beginnen. Niemand wil beginnen met het woord, en hoewel Serena een brandende vraag op haar tong heeft liggen, wil ze haar mond niet open doen. De vraag die ze gesteld heeft bij John, komt haar nu meteen te boven drijven.

"Waarom deden de aliens zo vijandig, terwijl zij mogelijk modernere uitrusting dan ons hebben en verder door ontwikkeld zijn, en wij net zoals hun nieuwsgierig waren naar hun planeet en hetgeen waarmee ze zich in de ruimte verplaatsten? Toegegeven dat een piloot van ons verkeerd bezig was en het verkeerd aanpakte, maar dat deden zij ook. Dus wat zorgde dat de aliens zo vijandig waren? Willen ze iedere planeet, waaronder deze, beheersen?"

Door de vraag die John namens Serena heeft gesteld, blijft het opnieuw stil. Niemand weet het antwoord hierop en de piloot die denkt de oorzaak te zijn, houdt zich juist stil. Dan wordt de stilte verbroken, maar niet door de medewerkers die in de vergaderzaal zitten.

"Het zou fijn zijn als wij ook de volledige waarheid te weten komen wat er in de ruimte gebeurd is en wat hier gaande is, maar gezien jullie beroepsgeheim hebben en natuurlijk zelf alles moeten uitzoeken en wij voor iets anders komen, laten wij jullie je gang gaan. Mogen wij alsjeblieft Serena spreken? We willen haar nog iets zeggen."

Meteen kijken alle medewerkers van de ruimtevaartorganisatie als één man op en om, om naar de deur te kijken waar in de opening twee agenten staan. Serena is woedend dat ze haar nu ook al op het werk komen lastig vallen en dan ook nog op het moment dat ze met een belangrijke vergadering zitten.

"Nee, dat mogen jullie niet. Jullie hebben sowieso hier niets te zoeken en daarnaast zijn wij bezig met een belangrijke vergadering. We hebben al medewerkers verloren en zowel wij als de familieleden zullen dit nooit kunnen afsluiten gezien het lichaam niet terug naar de Aarde kan. Ik heb graag dat jullie mij met rust laten en mij niet meer lastig vallen, anders ga ik aangifte doen tegen stalken. Ik heb het gehad dat jullie mij blijven lastigvallen, waar dan ook."

Voor iemand iets kan doen drukt Serena op de alarmknop en roept om dat er misdragende agenten nu het gebouw uitgezet moeten worden die hier niet eens mogen komen, maar toch zonder toestemming hun gezicht hier laten zien. De agenten zelf zijn niet onder de indruk en blijven staan. John is meteen begonnen met filmen op het moment dat de twee agenten opdoken en dus zal iedere misstap van hen, wat het binnenkomen ook is, opgenomen worden. Dreigend uitziende beveiligers komen erbij staan en weten al meteen wat er aan de hand is als ze de agenten zien.

"Gooi ze het gebouw uit. Ze hebben hier niets te zoeken en zijn hier niet eens welkom. Dat zullen ze ook niet zijn. Er is niks gebeurt hier en daarom mogen ze hier ook niet komen. Zorg dat ze onmiddellijk het gebouw verlaten en niet nog eens agenten binnen kunnen komen. Ik heb het gehad met deze zogenaamde oud-collega's die zich agenten noemen. Als bedrijf zijnde gaan we meteen aangifte doen voor inbreuk op privacy," geeft Serena als uitleg tegen de beveiligers en pakt meteen de tablet op om aangifte te doen tegen de binnengedrongen agenten.

"We willen alleen onze excuses aanbieden, ook namens onze collega's voor het gedrag dat getoond is de afgelopen tijd. We krijgen er alleen nooit de kans voor," zegt één van de agenten.

"Nee, want ze wil ook niks meer met jullie klootzakken te maken hebben. Jullie zijn alleen maar verkeerd bezig, maar door jullie badges denken jullie dat jullie alles kunnen en mogen. Als ze jullie niet wil spreken dan respecteer dat en laat haar en ons met rust. En oh je krijgt het met ons aan de stok als je maar iets verteld wat je hier binnen gehoord hebt. Niet alleen bij ons, maar ook bij andere collega's die vergaderen," zegt de leidinggevende kalm, maar met een woedende blik. "En ik ga contact opnemen met jullie baas om aan te geven dat hij jullie per direct op straat moeten zetten, want zelfs voor agenten is dit ongewenst gedrag dat kan zorgen voor per direct ontslag," gaat hij verder met een sneer naar de agenten toe.

Voor de agenten nog iets kunnen zeggen, worden ze weggehaald door de twee beveiligers. Op de begane grond aangekomen worden ze letterlijk naar buiten gesleept, in het kielzog van andere medewerkers. Agenten die hier voor werk waren met toestemming van het bedrijf, kijken eveneens raar op. Ook zij weten dat alleen zij toestemming hadden en alle andere agenten moesten buiten blijven, maar deze twee hebben er een zooitje van gemaakt en nu worden ze door hun eigen stommiteiten niet alleen het gebouw uitgegooid, maar ook voor schut gezet. Waarschijnlijk gaat de baas er achter komen en komen ze meteen in de problemen.

Het blijft even stil in het grote gebouw nadat de twee agenten zonder pardon eruit zijn geknikkerd. De andere twee agenten die wel toestemming hadden, probeerden hun afspraak snel af te ronden en daarna snel te gaan. Niemand wil nog een agent in het gebouw zien door die twee sukkels. Dit zal hen hinderen als er een onderzoek is en zij mogelijk hier weer moeten komen. Hopelijk is dat niet het geval.

In de vergaderruimte is het stil, omdat iedereen nog hun woede moet laten zakken dat agenten hier zomaar binnen komen zonder toestemming voor iets onbenulligs. Serena is ook woedend, maar ze vraagt zich af of ze hen niet gewoon de kans hadden moeten geven om daadwerkelijk hun excuses aan te bieden. Aan de andere kant moeten ze haar gewoon met rust laten en kunnen ze dit ook op straat doen, zonder haar huis of werk binnen te dringen.

Het dringt tot Serena door dat ze vaker de agenten ziet dan haar ouders. Haar ouders ziet ze vaak niet, ondanks dat ze op dezelfde tijdstippen thuis komt. Ze weet zeker dat ze ook niet werken, gezien ze anders wel vaak genoeg hier zou hebben gezien, op het werk. Haar moeder was voorheen altijd betrokken bij het maken van de shuttle en haar vader bij de beveiliging, maar ze heeft hen niet meer gezien na vorig jaar binnen de organisatie. Mogelijk werken ze ergens anders, maar dan zou ze dat wel weten, lijkt haar.

Na thuiskomst ziet ze weer eens haar ouders die op de bank televisie aan het kijken zijn. Dit is uiteraard een normale situatie, maar Serena merkt op dat haar ouders wat gespannen zijn. Ze voelt op één of andere manier negatieve energie, energie die haar rillingen bezorgd en dat lijkt te komen door de aanwezigheid van haar ouders. Ze moeten iets verbergen wat zij niet mag weten.

"Ik weet niet wat jullie verborgen voor me houden, maar wat ik mij afvraag waarom jullie niet meer op het werk verschijnen. Wat spoken jullie uit en waarom zie ik jullie nooit op het werk? Waarom merk ik op dat jullie iets te verbergen hebben?" vraagt Serena aan een stuk door aan haar ouders die dit niet zagen aankomen.

"Ach lieverd, we zijn gewoon iedere keer op het werk hoor. Je hebt het zelf gewoon erg druk waardoor je ons niet opmerkt. Ik probeer alleen mijn mond dicht te houden over de nieuwe shuttle die wordt ontworpen. Je moet zo argwanend zijn."

"Lieg niet mam, voorheen werd je betrokken daarbij, maar nu niet meer. Als je dat wel zou zijn zou ik je iedere dag zijn, in de ruimte waar de nieuwe shuttle gemaakt wordt. In die ruimte kom ik elke dag, op verschillende tijdstippen en jou heb ik daar nog nooit gezien. Ik heb graag dat jullie de waarheid vertellen met hetgeen dat jullie uitspoken. Vergeet niet dat het nog niet te laat is om jullie alsnog naar Venus te sturen waar jullie gedood zullen worden door de Venia's, ik heb alleen jullie vrij gekregen mits jullie je gedragen, vooral pa, en omdat jij gedwongen werd. Ik kan zo regelen dat jullie alsnog naar Venus worden gestuurd."

Het blijft even stil. Dan begint ineens de vader van Serena. "Als je zo doorgaat mag je voor de rest van de week zonder eten naar bed. Je bent volwassen, dan gedraag je daar ook naar."

"Zegt degene die zijn eigen dochter heeft proberen te vermoorden en doden op zijn geweten heeft! Je weet dat ik jullie totaal niet vertrouw, ook al hebben jullie je gedragen tot nog toe. Je weet hoe ik over misdadigers en criminelen denk. Je mag blij zijn dat zowel ik als de regering je een tweede kans hebben gegeven. Ik zal jullie niet in de gaten houden wanneer ik weer op reis ben, maar ik kan het wel regelen dat jullie in de gaten gehouden worden."

De vader blijft even stil tot tevredenheid van Serena. Haar moeder is al de hele tijd stil gebleven. Ze weigeren toe te geven dat ze iets van plan zijn. Serena's moeder geeft haar dochter een warme glimlach om zich daarna weer terug naar de televisie te draaien en te focussen. Serena zelf loopt weg, gefrustreerd dat haar ouders niet tegen haar de waarheid zeggen en waar haar wantrouwen naar haar ouders vandaan komt. Ja, ze hebben een aanslag gepleegd en ze had gehoopt dat ze haar dankbaar waren dat ze niet de dood zijn ingejaagd door naar Venus te sturen wat zij heeft voorkomen.

Serena wil niet laten merken aan haar ouders dat ze gefrustreerd is. Ze moet sowieso voorzichtig zijn met haar frustratie te uiten. Haar ouders zullen er alleen maar van genieten en mogelijk weten ze nu al dat ze gefrustreerd is. Toch zullen haar ouders er niet mee wegkomen en zal Serena een manier vinden om achter de waarheid te komen. Alleen heeft ze dan haar oud-collega's nodig die ze vanwege de situatie waarin ze heeft gezeten wil ontwijken.

Door haar frustratie heeft Serena niet door dat ze haar magie aan het aanwakkeren is. Ze heeft al geoefend en ze weet dat ze magie onder controle kan houden hier op Aarde, ook als ze hem gebruikt. Het probleem is alleen dat de frustratie nu zorgt dat ze zonder het te willen de magie activeert en deze gebruikt. Hierdoor hoort ze wat haar ouders tegen elkaar zeggen wat zij juist wilde.

"Zolang Serena hier op Aard is moeten we voorzichtig zijn, maar zodra zij naar een andere planeet vertrekt tijdelijk kunnen we contact proberen te zoeken met de Venia's en mogelijk de aliens waar ze het over hadden, zodat ze de Aarde over kunnen nemen. Serena zal ons niet in de gaten kunnen houden, al heeft ze wel door dat wij iets van plan zijn wat we makkelijk kunnen ontkennen omdat ze haar ouders toch wel zou vertrouwen. Daarnaast zijn we vrij genoeg, gezien ze echt niet naar agenten gaat om ons in de gaten te houden. Ze wil hen niet meer zien en dus hebben we vrij spel. Het plan moet gewoon lukken."

Serena komt bij haar positieve door de magie uit te schakelen. Ze weet heel goed wat ze heeft gehoord, alleen kan ze niks zeggen. Haar ouders denken dat zij haar ouders vertrouwt, ondanks de fouten die ze gemaakt hebben, maar in werkelijkheid vertrouwt ze hen niet en heeft ze dat nooit gedaan. Maar nu moet ze wel haar oud-collega's inschakelen om te zorgen dat haar ouders in de gaten worden gehouden en mogelijk worden opgepakt.

Stiekem loopt Serena naar beneden. Ze wil haar ouders onder gaan afluisteren in de hoop iets op te kunnen vangen. Aan de andere kant wil ze ook haar magie onder controle krijgen en via de magie hen afluisteren. Ze loopt heel zacht naar beneden, krakende treden overslaand zodat haar ouders haar niet naar beneden horen komen. Ze zal de deur niet open kunnen maken, maar de deur zal het geluid niet tegenhouden en daarom kan ze horen wat er wordt gezegd.

Voor ze echter bij de deur kan stilstaan om te luisteren, blijkt haar vader haar door te hebben gezien er voetstappen aan de andere kant van de deur ineens snel dichterbij komen. Serena weet dat ze niet de tijd zal hebben om de trap op te gaan, dus loopt ze direct verder naar het toilet. Nog voor ze die deur heeft kunnen open maken, heeft haar vader de woonkamerdeur al open en ziet haar voor de deur staan met de hand op de deurklink.

"Ik vermoedde al dat er iemand in de gang was. Je hoeft echt niet stiekem te doen hoor," zegt haar vader alsof het de normaalste zaak van de wereld is om iemand te verdenken die naar het toilet gaat.

"Ik wilde alleen naar het toilet gaan. Jullie mogen best verder praten waar jullie het ook over hebben. Maar als je zo doet moet het duidelijk iets zijn wat ik niet mag weten. En je weet hoe ik ben gezien ik je nog altijd als een crimineel zie nadat je op mij, je eigen dochter nog wel, een aanslag hebt proberen te plegen. Alleen al de manier van doen wekt al wantrouwen op. Ga lekker door, ik stoor niet en ga alleen naar het toilet."