Wilk pada na ziemię cały obolały.
Łzy mu całą twarz oblały.
W sercu rana krwawi, on dogorywa.
Jednak jego droga długa, zapalczywa.
Nie odejdzie bo jego misja nie skończona.
Nawet jeśli dusza śmierci poddana.
Wie iż kostusze rzucił wyzwanie.
Nawet jeśli całe życie zajmie mu uciekanie.
Nie spocznie, ponieważ przy owcy musi wiernie stać.
Zrobi wszystko by mogła się błogo śmiać.