A/N: ANG BAWAT DETALYE ABOUT SA KAGABANAPAN SA PANGANGANAK AY PAWANG IMAGINATION LAMANG -_- HINDI KO ALAM KUNG TOTOO BA ITO O HINDI DAHIL TO BE HONEST HINDI KO PO FIELD ANG MEDICINE OR KAHIT NA ANONG NAKA-CONNECT DOON :P

YUN LAMANG PO AT MARAMING SALAMAT SA PAGBABASA. :)

KHIEGILSAN

RED'S POV

NAKATINGIN LANG AKO sakaniya at hindi ko inaalis ang tingin ko sakaniyang maamong mukha. Hindi ko alam pero pakiramdam ko kapag inalis ko ang tingin ko sakaniya bigla siyang mawawala na para bang bula.

" Hindi siya mawawala, Red. " hindi ko tiningnan si Blue na bigla na lang pumasok sa loob ng kwarto ng asawa ko.

" Hindi ko alam, pero pakiramdam ko mawawala siya saakin." I said gentle squeezing her hands.

" Buti ka nga nandyan siya. Ee ako nga asawa ko na pero wala naman sa tabi ko." he said. Napatingin ako sakaniya at nakita kong malungkot ang kaniyang mukha.

Hindi ko alam kung ano ang pakiramdaman ng nararamdaman niya ngayon dahil hindi ko naman iyun naranasan.

pero ang pakiramdaman ng malapit nang mawalan...

...

...

alam na alam ko dahil nararamdaman ko iyun ngayon. Yun yung may kung anong masakit sa puso mo kahit na nakikita at nakakausap mo pa siya.

yun yung sa tuwing titingnan at kakausapin mo siya alam mong kahit anong oras maari siyang mawala sa buhay mo.

" Magpapakita siya kung gusto niyang magpakita, Blue." I said. Naawa naman ako sa pinsan kong to dahil wala siyang ibang ginawa kundi ang hanapin ang asawa niya.

Asawang hindi niya alam kung buhay pa o patay na.

" Pero paano kung h---" hindi niya natapos ang sasabihin niya ng biglang may kumatok pagkaraan ay iniluwa don si Arra.

Ngumiti siya saakin at tumango lang kay Blue pagkatapos ay dahan dahan siyang naglakad at iniabot saakin ang dala niyang white roses at prutas. " Kamusta na siya?" tanong niya saakin.

" Wala pa din pagbabago, pero ang sabi nung doctor, any moment she'll wake up." sabi ko.

Aakmang magsasalita siya ng bigla na lang siyang inakbayan ni Blue pagkatapos ay tinakpan ang bibig niya. " Masyado ka atang maingay ngayon, Arra." he said, napansin kong namula si Arra and I found it cute.

" A-Ano k-kaba ? Tanggalin mo nga yang b-braso mo." sabi niya at pilit niyang inaalis ang braso ni Blue.

" Why would I? I love seeing your face like this." he said playfully.

Aakmang magsasalita si Arra ng biglang manlaki ang kaniyang mata. Habang nakatingin kay Kathleen, dahan dahan akong napatingin sa kinahihigaan ni Kathleen, and there I saw her eyes lazily open. " Kathleen, Jesus Christ. "I said hugging her tight.

Napasinghap siya sa ginawa ko kaya agad naman akong lumayo. Ngumiti siya saakin. " Masakit yung sugat ko kaya wala munang yakap."

Ngumiti ako sa kabila ng pagtulo ng luha ko. Ngumiti siya saakin at kahit nanghihina pa siya ay marahan niyang pinunasan ang luha ko. I grab her hand and kiss it saying how much I love her.

" Nandito na ako, Red.. h-hindi na ako a-aalis huh!" sabi niya.

Hindi ako sumagot, umiyak lang ako sa harap niya habang hawak hawak ang kamay niya. Baka kasi ito na yung huling beses na mahahawakan ko ang kamay niya matapos niyang malaman kung anong nangyari sa anak namin.

Baka sa sususunod na paglapit ko sakaniya hindi na niya ako kausapin at ang kinakatakot ko ay magalit siya saakin.

...

...

...

HER DOCTOR checked her up. Nasa gilid niya lang ako at hindi ako umaalis sa tabi niya. Sinusulit ko ang bawat oras na magkasama kami. Ang buong katawan ko ay nanginginig dahil sa natatakot akong sabihin sakaniya ang nangyari.

Nang lumabas ang doctor niya. " Red...?"

" Hmmm?" hindi ako nag-angat ng tingin at pinagpatuloy ko lang ang paglalaro ko sakaniyang kamay.

" Yung anak natin? nasaan siya?" mahina niyang tanong.

I kiss the back of her hand before tears fell down on my eyes. " Sorry... Sorry..." paulit ulit kong sambit sakaniya.

" Red.. nasaan ang anak natin? " she said she even tried to cupped my face to me look on her pero iniwas ko iyun at yumuko ako sakaniya at humagulgol. " R-Red.." narinig ko ang mahinang paghikbi niya.

"K-Kambal a-ang anak natin, Kathleen" basag ang boses ko pero hindi ko pa din magawang makatingin sakaniya, hindi ko kayang makitang mahirapan siya.

" K-Kambal?"

" K-Kaso... " humikbi na naman ako at tumingin sakaniya nakita kong nahihirapan siya habang nakatingin saakin,, umiling ako. " P-Patay y-yung i-isa nung inilabas mo. N-Namatay y-yung i-isa natin anak." humagulgol na ako.

" H-How?" tanong niya. Hindi ako sumagot sa tanong niya at tinanggap ko na lang ang bawat paghampas na ginawa niya saakin. " Tinatanong kita Red. Paano? Paano namatay yung isa? P-Paano nabawasan y-yung a-anak natin? S-Sabihin mo s-sakin? Pakiusap." humagulgol na din siya.

" The doctor said that nung... n-nung b-binaril k-ka... p-pati y-yung baby natamaan sa tyan mo. That little angel save your l-life... " sabi ko.

Pinaliwanag ko lahat ng sinabi saakin ng doctor kahapon, habang umiiyak ako. Umamin din ako na mas pinili ko siyang mabuhay kesa sa anak namin. Sinabi ko din sakaniya na kung magagalit siya saakin at ilalayo ang anak ko saakin tatanggapin ko iyun. Basta alam kong buhay siya at ang isang natitirang alaala nang pagmamahalan namin sa isa't-isa.

" Patawarin mo ako. K-Kathleen." iyak lang ako ng iyak. Wala na akong paki kung mukha akong tangang umiiyak.

Wala akong paki alam sa paligid ko kung sabihan nila akong bakla.

Wala na akong paki.

Nanlaki ang mga mata ko ng bigla na lang niya akong niyakap. Mas lalo tuloy akong umiyak at niyakap siya ng mahigpit. " Shh... R-Red... w-wag k-ka nang umiyak huh! pl-please." she said between her sobs.

" Hindi ko sasabihin sayo na hindi masakit saakin ang pagkawala ng anak natin. Dahil alam kong nararamdaman mo kung gaano kasakit ang mawala yun, pero Red... Hindi porket wala na si King na baby natin... Hindi porket hindi na niya nasilayan ang mundong to, iiwan na kita sa ganung dahilan. Oo alam kong pinili mo ako over to our children but kung totoong nagsisisi kana... If you really regret it...

...

...

Then take care on us for the rest of your lives. Then maybe King our little angel will be smiling on us. So please maging matatag ka Red. " she said making me cry harder.

I hug her tight " Yes... Yes.. I'll take care of you two. " hinding-hindi ko na uulitin ang ginawa kong pagpili. Sapat na saakin mawalan ng isang anak... sapat na saakin para magtanda ako na lahat ng bagay maaring mawala sa isang iglap kapag hindi inalagaan.

I'll make it up to her and to our son. I will take care of them and I know that our little angel on heaven

King Santibanez will smiling on us.