Toen twee dagen later de twee nieuwe hengstenveulens gebracht werden, was Sarah ervan overtuigd dat ook Jim Sawyer haar grootvader de rug toe gekeerd had. De ene was weliswaar prachtig, zoals Jim gezegd had, maar er was niks mee aan te vangen.

De mannen die hem vervoerd hadden kregen hem nauwelijks in zijn box. De andere leek op het eerste zich beter mee te vallen, maar was ontzettend lui. De dagen nadat de veulens gearriveerd waren bleef Charlie in het huis.

Sarah was enorm op haar tenen getrapt en werkte dat uit op Joey. "Ik dacht Sawyer zijn vriend was? Zei je dat niet?"

"Ik zei ook dat ik hem niet mocht", beet Joey, die haar nu wel beu werd, terug. Toen het stil bleef keek hij over de boxwand naar Sarah. Die staarde nijdig terug, wat zijn ongerustheid bekoelde.

"Ik kan maar beter Inyanga nog even loswerken, ze heeft haar tweede race morgen", zei ze dan.

"Moet ik mee met Chex?" Vroeg Joey. Sarah haalde haar schouders op "Tyler is er toch ook, of kan die niet paardrijden?" Haar toon verraadde dat ze daar op hoopte en dus haalde Joey ook zijn schouders op.

"Jawel, maar dan kan hij Cornflake klaar maken en ben je vandaag vroeg klaar. Daarbij is het met Inyanga misschien niet het moment om met iemand anders op de baan te gaan."

Sarah dacht even na en knikte dan: "Ok."

En zo reden ze een half uur later de oprit af. Joey rommelde wat aan zijn radio, die enkel ruis gaf. Dat was al twee jaar zo, maar de stilte in de auto overweldigde hem. Alweer was hij niet dankbaar voor de stilte waar hij anders naar snakte.

Terwijl hij zich afvroeg wat er met hem aan de hand was probeerde hij een gesprek aan te knopen.
"Hij komt er wel boven, hoor", probeerde hij haar gerust te stellen. Sarah schrok op, zij was duidelijk niet met de stilte bezig geweest.

"Wat?"

"Charlie. Hij zal Jim Sawyer nog wel terug te pakken krijgen."

Sarah haalde haar schouders op.
"Wat maakt het ook uit. Het is gewoon de zoveelste eikel!" antwoordde ze bitter en er viel weer een stilte in de wagen. Joey was dankbaar dat ze Santa Anita Park bereikten. In de stallen gekomen stond Inyanga niet in haar box en Joey voelde de bui al hangen.

"Ik zal.." , begon hij.

"Maak jij Chex maar klaar", onderbrak ze hem met een woedende klank in haar stem.

"Het is zijn job om haar af en toe uit haar stal te halen, Sarah", zei hij waarschuwend. Haar ogen pierde razend in die van hem.

"Zeg ik iets misschien?" Vroeg ze nijdig. Joey trok zijn wenkbrauwen op en ging zuchtend bij Chex in de stal binnen. Zo zal tyler haar snel leren kennen bedacht hij. Met grote passen liep Sarah naar het grasplein waar Inyanga stond te grazen.

Tyler had haar paard vast aan een touw en boende de blinkende vacht van haar merrie op. Hij zag Sarah aankomen en toverde meteen een stralende glimlach op zijn gezicht. "Ah Sarah. Er was niemand, dus liet ik haar even grazen. Ze is wel koel voor een renpaard he?"

"Ik moet haar nog rijden, nu heeft ze een hele grasbuik!" gromde Sarah. Tyler liet zich niet uit het veld slaan en glimlachte nog steeds terwijl hij naar haar toe kwam met Inyanga naast zich.

"Ik was niet zeker wanneer je kwam, ik moet je ritme nog leren kennen", zei hij en lachte zijn tanden bloot. Sarah trok haar neus op.
"Mijn ritme?"

"Geen zorgen. Ze heeft maar twee minuutjes gegraasd. Net als ieder afgelopen uur. Ik heb met de jongens in de gang afgesproken dat ik op twee minuten voor het uur het pleintje voor onze diva heb", ging hij rustig verder.

Sarah wou nors en bot doen, maar was met verstomming geslagen. Wat hij zei was redelijk brilliant.
"En Cornflake en Chex dan? Moeten die maar in hun box verpieteren?" bracht ze uiteindelijk, minder bruut dan ze bedoeld had, uit.

"Oh die hebben ook allebei al een half uurtje gegraasd, ik ging er van uit dat ze minder belangrijk waren."

"Wel dat had je dan mis. We weten helemaal niet zeker of Inyanga zo goed is en al zeker niet of Cornflake niet goed is!" snauwde ze nu weer wat gemener. Tot haar grote ontzag werd Tyler's grijns alleen breder.

"Ok, baas! Ik zal er aan denken!" Sarah beet op haar lip, Tyler was absoluut een ergerlijke jongen.

Terwijl Tyler wat later de merrie opzadelde begon hij zachtjes een liedje te neuriën en Sarah werd steeds lastiger in de nieuwe groom. Hoewel ze zag dat de merrie naar hem luisterde en het aangenaam vond. "Ze moet niet slapen, ze moet werken", bromde ze en Tyler lachte alleen maar.

Joey keek met ongeloof toe. Tyler leek bijna arrogant terwijl hij lachte. Zijn zelfzekerheid leek echter wel effect te hebben, want nu was het Sarah die haar mond hield. Uit gewoonte stond Joey te wachten om Sarah een zetje te geven. Tyler leidde de merrie uit de stal en gaf het bit aan Joey, die hem even verdwaasd aankeek.

Tyler knipoogde en ging aan de schouder van de merrie staan, waarna hij naar Sarah keek. Haar ogen flitste van Joey naar Tyler en terug. Tyler kantelde vragend zijn hoofd en Sarah stak haar neus in de lucht terwijl ze naar het paard stapte.

Ze stak haar linker onderbeen naar achter en Tyler nam het vast. Hij tilde haar net te ver en sloeg behendig zijn vrije hand om haar heup, waardoor ze niet over het paard zou liggen.

"Je bent wel licht zeg!" grijnsde hij en ze sloeg zijn hand van haar heup. "Hoogtepunt van mijn dag", zei hij en Sarah snoof, maar zei niks. "Heb jij ook een zetje nodig, Joe?"

"Zolang je mij ook niet begint te betasten", antwoordde Joey, licht geërgerd. Tyler trok lachend zijn schouders op.
"Wat nu, moest ik haar laten vallen?" antwoordde Tyler onschuldig. Hij tilde Joey in het zadel en nam Inyanga's bit vast.

"Het lukt zo wel, maak jij Cornflake maar klaar", zei Sarah snel. Tyler knikte en staarde even in haar grijsblauwe ogen voor hij vertrok.

Sarah kloeg over Tyler en Joey luisterde, maar om de een of andere reden had hij het gevoel dat Tyler beter met haar om kon dan hij zelf en dat beviel hem niet.

De dag nadien was Inyanga's tweede race. Sarah stond er op dat Joey haar in het zadel hielp en Tyler liep, geveinsd gekwetst, naar het hoofd van de merrie. De dag van een race was Sarah altijd zenuwachtig en zijn spelletjes konden er even niet bij.

Joey tilde haar in het zadel. Hij nam haar knie vast, zoals hij altijd deed voor een race. Ze keek naar hem en hij glimlachte.

"Laat ze vliegen", zei hij. Sarah knikte nerveus en Joey liep naar Chex. Hij ving een blik op van Tyler, maar die negeerde hij.

Samen begeleidden ze de merrie en het meisje naar de baan. Inyanga begon te dansen en Tyler greep haar steviger vast.

"Dat heeft ze heel deze week nog niet gedaan!" zei hij verbouwereerd. Sarah negeerde hem en Joey knikte: "Ze weet wat er komt." Met grote ogen keek Tyler terug naar de merrie, plots met meer belangstelling dan voordien.

Ondanks haar zenuwen stapte Inyanga netjes in haar box aan het starthek. Vandaag startte ze in de tweede positie. Sarah was plots zeker dat ze haar tweede keer op rij zou winnen en vond het jammer dat Charlie niet was komen kijken.

Het verraad van Jim Sawyer had hem geen goed gedaan. Hopelijk maakte Inyanga dat vandaag beter. Sarah keek naar het paard dat in de eerste box stond. Hij was groot en zou vast niet zo snel wegkomen als Inyanga.

De baan lag niet zo hard als vorige week. Het had het begin van de week best wat geregend en hoewel er geen plassen op de baan lagen, lag het zand wat drassig. Het zesde en laatste paard ging in het hek en Sarah zette zich klaar.

De bel ging en Inyanga schoot als een pijl uit het hek. Sarah trok zich uit alle macht naar het paard toe om te blijven zitten. Tegen dat ze terug stevig op haar paard zat durfde Sarah achterom te kijken, waar de overige vijf paarden vochten tegen het mulle zand.

De grote hengst zwoegde achteraan, zijn hoeven zakten diep in het zand. Inyanga, die sowieso nauwelijks de baan scheen te raken, was door haar kleine gestalte veruit de lichtste.

Sarah zette zich wat rechter in haar beugels en begon de merrie wat in het houden. Op een makkelijke en soepele galop reed ze over de finish. Joey kwam stralend op haar afgereden met Chex. Inyanga had de grote merrie niet nodig, maar volgde haar braafjes mee naar de uitgang van de baan waar Tyler hen, breed grijnzend, stond op te wachten.