Later die dag zwoegde Joey in zijn eentje in de stallen. Hij longeerde het rode hengstenveulen en zette de paarden 's avonds buiten. Het zou gauw wel beginnen af te koelen en de paarden zouden al snel overdag kunnen buiten lopen. "We hadden Inyanga ook mee naar huis moeten brengen", zei Charlie tegen Sarah, maar die schudde haar hoofd.
"Als we haar niet werken geraakt ze uit het ritme, dan is het seizoen zo voorbij", zei ze. Charlie haalde zijn schouders op.

"Dan focussen we ons nu op haar wedstrijden als driejarige."

"Daar is het wel wat vroeg voor", bracht Sarah daar rustig tegen in.
"Jij gaat de eerste tien dagen niet op een paard", protesteerde haar grootvader en Sarah knikte bevestigend.
"Minstens", zei ze en charlie keek haar nu onderzoekend aan. "We hebben weer geld, opa. Laten we Eddie vragen om haar te rijden."

"Eddie? Eddie Mouster?" Sarah knikte. "Die Brit?" vroeg Charlie nu weer en Sarah glimlachte.
"Die steengoede jockey, die van niemand de kans krijgt om zich te bewijzen", verbeterde ze hem. Charlie keek haar even aan en knikte dan. "Goed, je kan het hem morgen vragen wanneer we Inyanga's krachtvoer gaan brengen. Tyler zei dat het bijna op is." Sarah knikte. Eddie zou blij zijn, wist ze en voor hen was het alleen maar goed.

Als Eddie het goed deed en ze genoeg verdienden kon hij misschien ook wel blijven, zoals Tyler. Of in de plaats van Tyler, bedacht ze. Toch kon ze een klein lachje niet onderdrukken wanneer ze zich herinnerde hoe hij die morgen zonder schroom haar kin had vastgenomen. Sarah fronste om zichzelf. Jongens deden haar al jaren niks meer. Ze had lang geleden beslist dat ze allemaal hetzelfde waren en slechts één doel hadden. Toch had ze sinds haar aanvaring met de zwarte jaarling van zowel Tyler als Joey plots veel meer verdragen. Ze duwde de gedachten nors uit haar hoofd.

De volgende morgen keek ze toe hoe Joey twee zakken krachtvoer in de koffer van zijn truck tilde. Hoewel Charlie heel graag Eddie zelf de job had aangeboden, was vandaag geen goede dag. De oude man had pijn en voelde zich misselijk. Sarah had hem naar zijn bed gestuurd en gedreigd om een dokter te bellen.

Charlie haatte dokters, zeker nadat die hem allemaal een slechte prognose gegeven hadden. Volgens hen was het een wonder dat hij nog leefde en was het dus niet raar dat hij zich soms niet goed voelde.

Het was bijna middag, Joey had eerst zoveel mogelijk werk in de stallen gedaan en het was warm. Sarah zag parelende zweetdruppels over Joeys slapen lopen. Hij ving even haar blik op en ze wendde snel haar gezicht af. In een poging om dat niet te laten opvallen trok ze het portier van de truck open. Joey wreef met zijn onderarm langs zijn gezicht en hijgde. Hij liep naar Sarah omdat hij wist dat ze haar gordel niet kon dichtklikken met ingetapete handen.

Hij droogde zijn handen en gezicht aan zijn shirt en Sarah hield haar ogen strak voor haar gericht om niet naar zijn ontblootte en strakke buik te kijken. Joey leunde, met de gordel in zijn hand over haar heen. Sarah probeerde zijn zoute zweetgeur te negeren. Vreemd genoeg niet omdat het haar verafschuwde. Het was alsof twee honden aan het vechten geslagen waren in haar buik. De ene hond wou grommen naar Joey en hem zeggen dat hij bij haar uit de buurt moest blijven. De andere wou kwispelend op zijn schoot kruipen.
Sarah schudde de gedachten uit haar hoofd terwijl Joey in de truck klom.

"Wat weet je van Eddie?" vroeg Joey, die benieuwd was naar de jockey die Sarah's eigen voorkeur genoot. Sarah haalde haar schouders op.

"Hij is goed en krijgt de kansen niet die hij verdient." Joey keek haar even aan en fronste, hij probeerde steek van jaloezie in zijn borst te negeren.

"Ik dacht altijd dat jij van mening was dat mensen hun eigen kansen moeten creëren."

"Meestal wel", gaf Sarah toe. "Maar Eddie probeert echt en hij is altijd vriendelijk tegen mij. Wat meer is dan je van andere jockey's kan zeggen."

"Jij bent zelf ook niet vriendelijk", klaagde Joey nu, voor hij het zelf wist. Sarah keek hem scherp aan.

"Als ik vriendelijk ben maken mensen daar misbruik van", beet ze terug. Joey slikte even en vroeg zich af of ze hem nog steeds niet vertrouwde.

"Sommige mensen wel", antwoordde hij. "Sommige kunnen ook vrienden voor het leven worden", voegde hij er voorzichtig aan toe en Sarah snoof.

"Vrienden voor het leven steken je ook een mes in de rug. Dat heb je zelf gezien bij opa."

"Wil je daarom geen vrienden? Door wat er met Charlie gebeurd is?" vroeg hij nu verbaasd. Sarah rolde haar ogen.

"Wat kan jou het schelen waarom ik geen vrienden wil?" gromde ze terug. Hij haalde zijn schouders op.

"Ik had gehoopt dat wij vrienden konden zijn. De afgelopen drie jaar zijn Charlie en jij ongeveer het enige gezelschap dat ik gehad heb. Alle andere mensen heb ik zo goed als weg geduwd omdat ik er wou zijn voor Charlie. Jij hebt vanaf de eerste dag duidelijk gemaakt dat je mij er niet bij wou, maar ik ben gebleven. Voor Charlie en met de hoop dat je me op een dag zou leren vertrouwen", zei hij ruw.

Het was hem een raadsel waarom hij dit nu zei, maar het deed hem deugd dat hij het eindelijk uitsprak. Toen Sarah stil bleef begon hij zich af te vragen of hij misschien beter gezwegen had, zoals hij altijd deed. Hij deed zijn mond open, in eerste instantie om zich te verontschuldigen, maar de woorden stroomden uit zijn mond alsof iemand anders ze er uit duwde.

"En dan komt Tyler, die mag zeggen wat hij wilt. Mijn vriend, die ik in lange tijd niet gezien heb, omdat ik er altijd ben voor jullie. Die mag meer zeggen dan ik. Nu Eddie Mouster, die op jouw vraag jouw paard mag berijden. Dus het spijt me als ik benieuwd ben naar een man die een uitnodiging krijgt in Sarah Hopkins haar leven", hijgde hij en hij vloekte in stilte op zichzelf.

Hij wist niet wat hem plots bezielde, maar hij kreeg plots veel zin om Eddie straks te begroeten met een vuistslag op zijn gezicht. Sarah fronste, Joey die haar anders altijd rustig liet razen, raasde nu zelf en schuld knaagde aan haar. Hoewel ze wist dat ze misschien wat vriendelijker had kunnen zijn tegen Joey, voelde ze een kwaadheid in haar opborrelen. Sarah had nog nooit de reflex gehad om kwaadheid weg te slikken, maar ze vond geen woorden om zich te verdedigen, waardoor ze gedwongen werd om eerst af te koelen en na te denken.

De stilte maakte Joey echter gekker dan eender welke tirade had kunnen doen. Hij keek haar even aan en zuchtte. "Het spijt me, ik weet zelf niet..."

"Nee", onderbrak Sarah hem nu: "Je hebt gelijk." Verbaasd keek Joey haar weer even aan, voor hij zijn ogen terug op de weg richtte. Sarah zweeg een lange tijd en zuchtte dan ook, ze haalde haar schouders op terwijl ze sprak: "Eddie is... veilig."

Joey fronste: "veilig?"

"Eddie is niet iemand die dingen gaat proberen", verklaarde ze. Joey fronste nog steeds. Hoewel dat misschien zo was, wist Joey dat Tyler dat absoluut wel was en die mocht ook veel zeggen, terwijl hijzelf nooit een dubbelzinnige opmerking had gemaakt. Tot voor kort had hij alles aan haar onverdraaglijk gevonden.

"Ok", besloot hij gewoon. Hij wou niet verder vragen waarom ze zo bang was van mannen, die mogelijk interesse in haar hadden. Hij was plots heel moe en hield de rest van de weg zijn mond. Hij wou dat Sarah terug het kwetsbare meisje op de kruk in de stallen was, met haar handen in het water. Zo kwetsbaar dat hij het vreemd had gevonden om naar haar te kijken. Zijn enige instinct was geweest om haar te helpen, voor haar te zorgen.

"Ik vertrouw je wel", zei Sarah zo plots dat Joey, die in gedachten verzonken was, opschrok. Verbaasd keek hij haar even aan, maar ze staarde naar de baan voor hen.

"Dus je mag me gewoon niet?" veronderstelde Joey en Sarah zuchtte.

"Ik mag niemand."
Joey grijnsde, dat geloofde hij meteen. Hij draaide de parking op en klikte Sarah's gordel los. Joey volgde Sarah naar een andere gang in de stallen.

"Ah, Hopkins!" riep Odega, die in dezelfde gang zat als Eddie. "Handjes verbrand aan de teugels van je pony?" vroeg hij met een gemene grijns op zijn gezicht. Zijn rode haar stond verward en zijn ogen leken niet volledig open. Hij stond wiebelend op zijn benen en het was Sarah meteen duidelijk dat de fles drank in zijn hand niet de eerste van die dag was.

"Bol af, Odega", antwoordde Sarah en ze wou langs hem lopen. Met een verbazende behendigheid voor een dronken man, stapte Chester Odega voor haar.

"Oh kom op, niet zo flauw doen. Je hebt toch wat je wou? Ik ben ontslagen na gisteren." Hij hikte even en vervolgde: "En jij hebt iemand nodig voor die pony van je. Ik wil hem wel rijden voor je, je mag in natura betalen." Zijn scheve grijns deed een rilling over Sarah's rug lopen.

Joey brieste: "Alsof jij ooit nog in de buurt van Charlie's paarden mag komen!" Odega draaide verdwaasd zijn hoofd om.

"Joey!" riep hij, alsof hij de man nu pas had opgemerkt. "Jij weet best dat Charlie en ik vriendjes waren. Wij toch ook?" zei hij waarbij hij zijn hand op Joey's schouder legde. Joey sloeg de hand meteen weg.

"In een ver verleden", siste hij en Sarah zag hoe zijn ogen vuur spuwden. Ze had Joey nog nooit zo kwaad gezien, besefte ze. Verveeld en geïrriteerd in haar wel, maar nooit kwaad.

Zelfs in zijn dronken toestand had de roodharige jockey begrepen dat hij het hier maar beter bij kon laten. Hij boog overdreven voor hen en waggelde weg. Sarah zag dat Joey's tot vuisten gebalde handen trilden. Ze raakte zijn hand even aan en Joey wendde zijn blik geschrokken van Chester Odega af en volgde Sarah richting Eddie Mouster.

"Ah Sarah!" begroette deze haar hartelijk en knikte dan in de richting van Odega: "Hij vindt geen werk."

Sarah keek afkeurend en zei: "Met die fles in zijn hand zal hem dat zeker niet lukken." Eddie grijnsde en stak dan zijn hand uit naar Joey.

"Eddie Mouster", stelde hij zichzelf voor. Joey dwong zichzelf tot een vriendelijke glimlach en nam zijn hand vast.

"Joey Williams." De twee hadden elkaar enkel van op afstand gezien en namen elkaar even in zich op. Eddie was niet meteen een mooie man, zag Joey. Ondanks zijn jonge leeftijd, was zijn haarlijn al ver naar achteren geschoven, waardoor hij een groot voorhoofd had. zijn kin stak lichtjes naar voor en hij was, zoals iedere jockey, klein en mager. Enkel zijn ogen gaven Eddie wat sprankel. Ze waren van een helderder blauw dan Joey ooit bij iemand gezien had.

"Ik heb een vraagje voor je, Ed", zei Sarah nu. Joey vond het vreemd dat ze zijn naam afgekort had en voelde een vreemde steek in zijn borstkas. Eddie keek haar vragend aan en ze stak haar ingepakte handen omhoog. Joey zag in Eddie's ogen dat hij al vermoedde was dit heen ging en Sarah lachte alleen maar. Haar oprechte lach bezorgde Joey weer een steek in zijn borstkas.

"Echt?" vroeg Eddie hoopvol. "Ik?" hij sloeg zijn armen om haar heen. Joey's wenkbrauwen kropen nu bijna in zijn kruin. Hij mocht Eddie steeds minder. Sarah lachte weer en Joey schudde zijn hoofd om haar hartelijkheid.

"Kom dan stellen we je meteen voor", zei Sarah en de jockey volgde hen opgetogen door de gangen. Tyler kwam net met Inyanga terug naar binnen en keek vragend toen hij Eddie met hen zag binnenkomen. Sarah negeerde hem.

"Goedemorgen, zonnetje!" riep Tyler haar toe, waarmee hij een reactie hoopte uit te lokken, maar Sarah negeerde hem en liet Eddie bij Inyanga binnen. Tyler keek nu vragend naar Joey, die alleen maar wat bromde.

"Je zou haar ook op trainingen moeten rijden, maar daar zal ik je wel mee helpen", vertelde ze hem. Eddie knikte alleen maar enthousiast.

"En dit is Tyler", zei ze uiteindelijk en ze pauzeerde even toen ze besefte dat ze Tyler's achternaam niet wist.

"Forbes", vulde Tyler aan en hij stak zijn hand uit.

"Hij zorgt voor Inyanga", ging Sarah ongestoord verder. "Wil je ze graag eens voelen?" Eddie knikte gretig en Tyler begon het paard op te zadelen terwijl Sarah aan Eddie uitlegde wat ze van hem verwachtte. Joey laadde de zakken eten uit de truck uit en gaf Eddie dan een zetje. Tyler begeleide de merrie naar de baan.

Inyanga scheen te merken dat er iemand nieuw op haar rug zat want ze trippelde nerveuzer dan normaal.

"Ik vind het maar niks", bromde Joey en Sarah haalde haar schouders op: "Komt wel goed." Tyler liet de merrie los en voegde zich bij hen.

"Is het zo slecht met je handen?" vroeg hij aan Sarah.

"Ik zal de eerste twee weken niet rijden", antwoordde ze en concentreerde zich dan op Eddie en Inyanga.