De hele familie zit aan tafel. Theodorus zit aan het hoofd van de tafel, naast hem aan de linkerkant zit zijn vrouw Madelina. Naast Madelina zit Badelog, mijn zusje. Ik zit aan de rechterkant van Theodorus en naast mij zit mijn nichtje Duna. Zij zit altijd naast mij zodat ik haar kan helpen met eten, aangezien ze nog maar net 1 jaar is. Theodorus neemt, zoals altijd, het woord. "Laten we gaan bidden." Hij mompelt zijn bedankje en we eindigen met een gezamenlijke "Amen". En zoals altijd mag Theodorus als eerste het eten pakken. Terwijl hij opschept kijkt hij met een schuin oog naar mij. "Rosafiere, hoe ver ben jij gewandeld deze keer? Tot aan het meertje?" Ik schud mijn hoofd, 2 keer zo ver, maar dat hou ik voor me. "Nog niet eens, ik heb maar een klein rondje gemaakt." Lieg ik snel. Tevreden knikt mijn broer. "Verstandig." Ik houd me in en rol in mijn gedachten met mijn ogen. Badelog neemt het woord. "Theodorus, heb je al naar mogelijke huwelijkskandidaten gekeken. Ik hoorde dat Willem van der Hoogte een vrouw zoekt." Theodorus knikt. "Klopt ja, maar hij heeft 4 zonen met zijn overleden vrouw, hij zoekt een vrouw die ouder is." Badelog trekt een sip gezicht. "Waarom wil jij überhaupt een echtgenoot?" Vraag ik een beetje kattig. "Jij bent 14 jaar oud! Wat moet jij met zo'n vent, en wat moet hij met jou?" Badelog kijkt me beledigd aan. "Ik ben de perfecte echtgenote, een perfecte moeder voor mijn toekomstige kinderen en ik ben van goede komaf." Ik laat een sarcastisch lachje horen. "Juist." Theodorus kijkt me waarschuwend aan. "Badelog zal een perfecte echtgenote zijn. Daar kan jij nog wat van leren." Ik kijk boos de andere kant op. "Ik wil geen huismoeder worden, slaafje van mijn man! Ik wil reizen, dingen ontdekken en leren. Ik wil net zoals vader handelaar worden, specerijen verkopen." Boos slaat Theodorus met zijn vlakke hand op tafel. "Handelaar? Jij bent een vrouw! Jij zult trouwen met een man van goede komaf, die ik voor je uitkies." Nu word ik ook boos. "Ik wil geen man! Ik hoef geen man!" Theodorus balt zijn hand tot een vuist. "Jij bent 16 jaar, het wordt tijd dat jij eindelijk trouwt." "Nee!" Roep ik koppig. "Jij weet dat ik nog minstens 6 jaar heb voordat ik mij zorgen moet maken. Jij wilt me gewoon het huis uit!" "Ja, dat wil ik ja! En weet je waarom? Ik wil dat wanneer vader terugkomt, dat hij zorgeloos met pensioen kan gaan. Daarvoor maakt hij deze laatste, lange reis. Ik wil niet dat hij terugkomt en alsnog moet blijven werken omdat jij het vertikt om met iemand te trouwen." Ik bal mijn handen ook tot vuisten. "Maar dat hoeft hij helemaal niet. Ik wordt dan handelsvrouw, ik verkoop de specerijen. Dat hoeft vader niet te doen!" Theodorus lacht. "Hà, ik zie het al voor me. Een vrouw die met specerijen van deur tot deur gaat! Rosafiere, wordt eens wakker! Ze zullen je beschuldigen voor hekserij en je op de brandstapel leggen." Ik schud wilt mijn hoofd. "Dat doen ze niet meer!" "Maar wanneer jij met je koffertje vol rare dingen aankomt zetten, zullen ze daar met liefde een uitzondering voor maken. En dat laat ik niet gebeuren." Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik geef me nog niet over. "Nou, dan ga ik zelf naar Nederlands-Indië en..." Ik wordt onderbroken door Theodorus. "Jij weet net zo goed als ik dat ze een vrouw niet eens aan boord willen brengen. Dat brengt ongeluk. Nee hoor. Jij gaat trouwen en snel ook!" De tranen springen me in mijn ogen. "Vader zou me steunen, ik wou dat hij hier was!" Theodorus kijkt geïrriteerd. "Nou, dat is hij niet. Dus ik beslis. En ik heb genoeg van jou brutale gedrag, ik ben het hoofd van het huishouden en naar mij zal je luisteren!" Ik leg mijn handen voor mijn gezicht en gil in mijn handpalmen. "Het is niet eerlijk, alleen omdat ik een vrouw ben." Theodorus haalt zijn schouders op. "Het leven is niet eerlijk. Hou je mond en waag het niet om nog een keer zo te gillen je maakt Duna aan het huilen. Troost haar en eet verder zonder nog enig geluid." Ik draai me om naar mijn kleine nichtje en probeer haar stil te krijgen. Na een poosje lukt het en de rest van de maaltijd eten we in stilte op. Wanneer ik het op heb sta ik op. "Excuseer mij." En loop direct naar mijn kamer. Daar laat ik mij op bed vallen en schreeuw in mijn kussen. Was vader maar hier.

Nadat ik ben gekalmeerd loopt ik naar de boekenkast in mijn kamer. Ja, ik heb een eigen boekenkast. Met allemaal verschillende boeken. Boeken over de VOC, de WIC, over Europa, Oost-Azië, maar ook over West-Azië. Boeken over Afrika, over vroeger: de Grieken en Romeinen, de Middeleeuwen, over Columbus en hoe De Republiek Der Verenigde Nederlanden is ontstaan. Maar daarbij zijn er ook romans, over naïeve vrouwen die liefde zoeken. Totale onzin, maar wel leuk om te lezen. Ik kies een boek over de Middeleeuwen. Ik plof op bed en begin met lezen.

Na een paar uur komt mevrouw Geertje boven. "Juffrouw Rosafiere, u moet u klaar maken voor de nacht. Morgen is het zondag, dan moet u vroeg opstaan voor de kerkdienst." Ik knik. "Mevrouw Geertje, heeft u de vlek uit de jurk gekregen?" Mevrouw Geertje knikt. "Kom, draai maar even, dan borstel ik u haar wel en maak ik meteen een vlecht." Mevrouw Geertje doet dat altijd, zodat mijn haar niet zo in de klit komt. Mijn haar reikt namelijk tot halverwege mijn middel en komt makkelijk in de knoop. Voorzichtig kamt mevrouw Geertje mijn haar en vlecht het in een strakke, ingevlochten vlecht. Ik kijk opzij. "Dank u wel." Mevrouw Geertje knikt en loopt weer de kamer uit. Ik was snel mijn gezicht, oksels en voeten en doe mijn nachtjapon aan. Mijn donkergroene jurk (zie foto), mijn onderjurk en ondergoed leg ik op een stoel naast de deur. Zo kan mevrouw Geertje zo meteen makkelijk mijn gebruikte kleren pakken. Uit mijn kast pak ik mijn lichtblauwe zondagsjurk met bloemenpatroon, met mijn extra dikke onderjurk op het krukje van mijn salontafel. Dit doe ik morgen aan naar kerk, samen met een mooie hoed. Ik kruip in bed en ga gemakkelijk liggen. Ik hoor zachtjes de deur open- en weer dicht gaan. Dat zal wel mevrouw Geertje zijn geweest die de jurk kwam ophalen. Ik draai me op en val in slaap.