Natsu:

Sonunda geldi. Sabahtan beri bunlar için uğraşıyordum. Umarım hoşuna gitmiştir. Açıkcası yüzü şaşkınlık ifadesiyle doluydu. Bir yandan haklıydı. Beklemediği bir şey yapmıştım. Lütfen beğen Lucy, lütfen.

Birden bire yere düştü. Olamaz. Ne yapacağım şimdi? Bayılan bir insana ne yapılabilir ki? Düşün Natsu, düşün. Eğer beynimi kullanırsam bir şeyler yapabilirdim. Belki de ilk önce onu yerden kaldırmalıydım. Evet evet ilk önce bunu yapmalıyım. Hemen onu loncanın içerisine götürdüm. Masaların birinin üstüne yatırdım. Peki.şimdi ne yapmalıyım? Düşün aptal kafa düşün. Hmm. Buldum. Yüzüne su atarsam belki kendine gelir. Hemen mutfağa gittim. Rafların üstünde su şişesini gördüm. Onu alıp Lucy'nin yanına gittim. İşe yaramak zorunda. Koskoca şişedeki suyun hepsini Lucy'nin üstüne döktüm. Anında uyandı. Eliyle yüzünü sildi ve bana döndü.

"Natsu ne yapıyorsun? Delirdin mi sen? Bu kadar su bir insana dökülür mü?" dedi.

Sonra dona kaldı.

Lucy:

Şimdi ne yapacağım? Bu kadar kişi arasından Natsu mu? İçimden çığlık atasım var. Yer yarılsa da içine girsem. Öldürün beni. Çünkü ne yapacağımı bilmiyorum.

"Sorun ne?" dedi.

Sorun ne mi? Ne değil ki? Bir de sorun ne diye soruyor.

"Hadi, benim karnım açıktı. Bir şeyler yiyelim." dedi.

Şimdi kahvaltı yapmaya gidersem, ümitlenmiş olur. Ona boşu boşuna ümit vermek istemem. Ama biraz düşününce, ben de ondan hoşlanmış olabilirim. Sonuçta o her zaman yanımda oldu. Bana hep yardım etti. Beni korudu. Hatta Fairy Tail'e bile onun sayesinde girdim. Arkadaşlığın, dostluğun, kardeşliğin, ailenin ne demek olduğunu onun sayesinde, Fairy Tail sayesinde öğrendim. Hiç mi etkilenmedim bu olanlardan? Belki de yaşadıklarım anlıktı. Bu yüzden bu kadar tereddütlüyüm. Bu hisler uzun sürmediği için. Natsu'nun sabırsızlanmaya başladığını hissedebiliyorum. "Hadi Lucy, gelmiyor musun?". Yüzünde endişenin izleri vardı. Artık ona bir cevap vermem gerekiyordu. Ama işlerinden de emin olmalıyım. Sırf onu üzmemek için de kendi hayatımı zehir edemezdim. Keşke biraz zamanım olsa...