Bab 1

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

"Aku terima nikahnya Maya Aleesya binti Khalid dengan mas kahwin sebanyak RM2222 ringgit tunai"

Tepat jam 3 petang aku sah menjadi isteri kepada lelaki yang aku tidak aku kenali.

Mama disebelah memeluk aku.

"Syurga Maya telah pun beralih. Hormat suami kamu ya sayang?"

Bisik Mama dicuping telinga.

Sayu hati aku.

Kalau berkahwin means kena pindah rumah! Aaa tak mau! Tak mau!

Flashback

"Tapi Ma.."

"Maya!"

Ergh! Sikit² kahwin. Sikit² kahwin! Tak penat ke Mama bicara soal yang sama?

Aku mengeluh.

Sampai bila entah aku kena elak.

Dah dekat 2 tahun! Dan isu dibualkan dengan Mama hanya Kahwin!

"Fine Ma. Fine. Kalau baik untuk Mama dengan Papa. Maya terima. Dah takde jalan lagi untuk Maya lari. Makin lari makin Mama kejar dengan soalan² cepumas tu"

Jawab aku panjang lebar.

Mama tersenyum.

Eh kejap! Senyum?

Arr i tough she gonna explode!

"Great! Your wedding akan berlangsung bulan depan.

"Ah?! Bulan depan?! Cepatnya Ma! Ya allah! Ma..Maya tak kenal pun bakal suami Mayat tu siapa! Ata least bagilah sebulan sesi berkenalan!

Nama dia pun Maya tak tahu!"

"Tak payah nak kenal² lepas kahwin kau bercinta lah. Yang penting Maya punya wedding bulan depan!"

Mama menekan ayat Bulan Depan.

Ish!

Selalu menang dia.

Ya allah.

Apa lagi aku boleh buat?

Lari rumah?

Uish! Taknak aku jadi anak derhaka!

Free-free dapat dosa.

End flashback

Aku tersentak apabila tangan kiri ku ditarik seseorang.

Aku mengangkat muka memandang empunya tangan.

Omaigod.

Who is this.

Bibir : pink

Hidung : sedikit mancung

Kening : ada parut disebelah kanan

Kulit : putih macam kapas!

Aiihh melting melting!

Sekali lag tersentak apabila bahu aku ditampar Mama.

Semua mata memandang ke arahku.

Suami aku menghulurkan tangannya tanda ingin bersalam.

Aku menyalam tangan itu.

Tangan ini yang akan pimpin aku ke syurga.

Inshallah amin.

Para tetamu mula beredar pulang.

Aku meminta diri kebilik.

Penatnya bukan main lagi! Erghh takmau kahwin dah ! Takmau!

Jam menunjukkan pukul 11:35 malam.

Aku mengeluh penat sebelum bersandar disofa yang sedia ada didalam bilikku.

Opss! Bilik tidur aku dan suami.

Bukan penat apa. Senyum aje!

Aku menjerit kesakitan apabila dahiku ditampar seseorang.

Aku mengerling tajam pada Taufiq yang masih ketawakannya.

"Ish budak ni! Main tampar aje dahi orang! Apa kau ingt dahi ni hak kau ke?"

Tanya aku dengan nada tegas.

Angin satu badan aku dengan budak ni!

Oh yeah. Nak tahu kenapa aku panggil budak?

Sebab suami aku Tingkatan Lima! Diulang! Tingkatan Lima!

Gila kau tak marah?

Kahwin dengan budak yang belum kategori matured?

Oh god help me!

Beza umur antara kamu berdua 7 tahun! Diulang! 7 tahun!

Macam mana lah Mama boleh terkenang dekat mamat ni!

Eii!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro