Bab 2

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

"Kau tak kerja ke?"

Air kopi yang aku sedang hirup tersembur.

Terkejut aku mamat ni!

Kalau ye pun kasi lah salam!.

Ni tak. Main sergah je.

Tisu aku capai sebelum mengelap air kopi yang terkena baju sedikit.

"You think?"

Taufiq meletakkan jari telunjuknya didagu tanda berfikir sambil mulutnya mengunyah roti.

Kau pikir kau comel ke hah?

"Kau umur brpa?"

Aku memandang Taufiq kehairanan.

"Srsly. Kau tak tahu aku umur brpa?"

Taufiq mengangguk.

"24"

Aku terus bangun mencapai briefcase aku sebelum meninggalkan Taufiq yang sedang terlopong.

Hahahahah padan muka!

****
Gila!

24?!

7 tahun lebih tua dari aku?!

Sumpah gila!

Aku mencapai beg sekolah sebelum berlari mendapatkan Maya.

Pintu penumpang aku buka.

Beg sekolah aku letakkan dikerusi belakang.

"Jalan lah. Nanti aku lambt pulak sampai sekolah"

Maya memandang aku hairan.

"Pahal pulak Maya kena hantar Fiq?"

"Dah tu kau nak aku bawak kereta sendiri? Kalau aku accident kau nak jawab ap?"

"Lahhhh tak pandai bawak kereta?! Hahahahahahaah"

Aish orang tua ni! Gelak pulak!

Aku memeluk tubuh lalu membuang pandangan ke luar tingkap.

"Fiq.Marah ke?"

Gelakkan aku gila tak marah!

Soalannya aku hiraukan sakit hati lah badak!

Aku terus mencapai beg dikerusi belakang sebaik saja kereta Maya sampai di sekolah.

Baru saja ingin turun lengan aku dipegang Maya.

"Apa?"

Tangan aku ditarik lalu disalamnya.

Wahh sejuk hati.

"Sorry. Maya tak supposed to laugh at you. Sorry tau sayang?"

Eii gatal panggil orang sayang!

"Hmm"

Cup!

Dia cium pipi aku?!

"Belajar elok² tau! Jangan ponteng! Bye sayang"

"Eii gatal kan kau ni?"

"Aku pergi dulu. Asalamualaikum isteri"

Perkataan isteri aku tekan.

Hahaha main angin apa salahnya

"Waalaikumusalam Suami"

Aku melangkah keluar dari perut kereta.

Aku melambai tangan sebelum kereta Maya hilang dari pandangan.

Eh kejap!

Aku lambai tangan dekat dia?

Yang tangan pun gatal nak lambai.

Aish.

Aku tersenyum pabila teringat Maya memanggil aku sayang.

Satu perasaan aneh menjalar didalam tubuh.

Ish! Shuh shuh!

Aku melangkah ke kelas dengan senyuman yang tidak lekang dari bibir.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro