Genre : Fantasy
Schrijfster : daansuidgeest

Lana klom met handen en voeten over de bemoste stenen aan de oever van de rivier. De sparren staken hoog boven haar hoofd uit, en het enige geluid dat hoorbaar was was haar eigen ademhaling, en het huilen van de wind. Ze wreef over de brandende tatoeage op haar rechter onderarm; de tatoeage van haar totem dier Kai. Kai was een klein albino konijntje met lange oren en een bol staartje. Mensen die een totem dier opriepen waren speciaal, het lukte niet iedereen om een dier op te roepen bij de ceremonie. Lana had de ceremonie vier jaar geleden uitgevoerd, toen ze elf jaar oud was, en heeft sindsdien met de groenmantels getraind. De groenmantels waren een organisatie van mensen die totem dieren hadden opgeroepen, en zij trainden de nieuwe recruten voor de opkomende oorlog. Dit was Lana's eerste missie: ze moest samen met een groepje andere groenmantels een bunker aanvallen die zich in het bos bevond. Ze had vier jaar lang getraind met Kai, en een jaar lang hadden ze de aanval op de bunker voorbereid. Lana wreef door haar kastanjebruine piekhaar, en klom langs de glibberige stenen verder. Een paar keer gleed ze bijna uit, maar na een hele tijd kwam ze eindelijk bij de ontmoetingsplaats. Eyro lag al op zijn buik met een verrekijker tegen zijn ogen gedrukt. Lana kon nog net een grijze stenen muur tussen de zilversparren onderscheiden. Ze ging naast Eyro tegen het heuveltje aan liggen, en liet Kai vrij van jaar arm. Onmiddellijk werden haar reuk en zicht zintuigen versterkt door haar connectie met Kai. Ze hoorde geritsel achter zich, en keek achterom. Het was Melany, met haar python om haar schouders gewikkeld. Ze had haar masker op en zag er extra angstaanjagend uit door de twee vlijmscherpe katana's op haar rug. Lana stak twee vingers op als begroeting, en focuste zich weer op de bunker. Binnen een paar minuten zou Marco er ook moeten zijn. Ze had gelijk. Na drie minuten kwam er een gespierde man aanlopen, die onder de tatoeages zat en die een witte tijger naast zich had lopen. Eyro begroette hen allemaal en legde een kaart voor hun neus neer. "Jullie weten dat de bunker hier is, en wij zijn hier. Ik ga met Lana naar de achterzijde en zorg dat de vijanden niet kunnen ontsnappen. Jullie beuken de deur aan de voorkant in en drijven ze onze kant op. Dan kunnen ze niet ontsnappen en op deze manier hebben we de grootste kans om ze zonder schrammen gevangen te nemen. Duidelijk?" Fluisterde hij. Iedereen knikte. Eyro en Lana liepen met een grote boog om de bunker heen, naar de achterkant. Eyro hield zijn eland Renn in rusttoestand omdat die te veel geluid zou maken. Toen ze aan de achterkant waren floot Eyro drie keer, het teken dat de anderen konden aanvallen. Lana kon de anderen naar binnen horen rennen, maar na een paar minuten ging de achterste deur open en kwamen Melany en Marco naar buiten. "Er is niemand." Eyro keek verbaasd en liep de bunker in. Na een tijdje kwam hij weer naar buiten. "Er is inderdaad niemand. Wat vreemd..." Plotseling hoorden ze een harde knal. Lana draaide zich verschrikt om, en zag wel minstens twintig vijanden met twintig totem dieren op hen af stormen. Haar borst vulde zich met angst. Ze waren in een val gelopen...

Wow daansuidgeest kei spannend.
Ik begin eerst met de tips en dan de tops.

Tips :

• Wat me als eerste opvalt is dat er geen alinea's zijn dat vind ik een beetje irritant. Ik vind dat alinea's heel belangrijk zijn zoals Pageotte ook altijd zegt.

• Er zitten een paar spellingsfouten in, maar dat valt nog mee.

• Je kreeg hier 2 weken de tijd voor dus kon je het een paar keer na kijken of laten na kijken door een vriend, vriendin, je ouders of iemand van je familie. Dit hoef je niet te doen, maar dit is wel een goede tip voor eigenlijk iedereen. Toen ik mee deed met een schrijfwedstrijd liet ik het aan mijn beste vriendin rodepandatje123 lezen die soms een foutje zag en het tegen mij zei zodat ik het kon verbeteren.

Tops :

• Het is een leuk en spannend boek! Ik wil echt heel graag verder lezen.

• Goed bedacht trouwens!

Knap gedaan!👍🏻