Hallo allemaal!

Welkom bij de allerlaatste opdracht van deze wedstrijd. Bereid je dus voor op een pittige, moeilijke opdracht.

Voor ik de opdracht bekend maak, wil ik nog even iets zeggen:

Deze opdracht wordt anders dan de anderen. Ik heb namelijk twee Wattpadders als extra juryleden gevraagd!

 - Het eerste extra jurylid organiseerde al verschillende keren een "Wie Is De Mol?" en "Wie Is De Moordenaar" en heeft zelf een schrijf- en een coverwedstrijd, graag een groot applaus voor myvs002!

- Mijn tweede jurylid bij deze opdracht is de schrijfster van het topverhaal Waterkrachten in de category Fantasy en ook een voormalig deelneemster van deze schrijfwedstrijd, een hartelijk applaus voor writing_stories_now!

Zij zullen mij helpen met het beoordelen van de verhalen en zij zullen ook een stukje commentaar schrijven.

Maar nu, de finaleopdracht. Voor deze opdracht krijgt ieder een aparte opdracht. Elke opdracht is in een voor jullie onbekend genre, een genre waar je zelf geen boeken in hebt. 

Nog even een bedankje aan writing_stories_now, die 3 van die 4 van de opdrachten heeft bedacht!

1) AnneH_02, dit is jouw opdracht:

Genre: Paranormaal

Maak dit stukje tekst af, en zorg ervoor dat er een leuke reden wordt bedacht waarom ze geesten ziet en uitverkorene is. (dus niet, ik had het van vroeger al en ik weet niet waarom, of het zit in de familie. Zorg er dus voor dat ze er achterkomt in het stuk dat jij gaat schrijven!)

Waar we op gaan letten:

● Minimaal 1800 woorden, max 5000. 

● Gebruik zo veel mogelijk woorden die te maken hebben met het genre paranormaal. Sowieso deze: geesten, uitverkorene, monster en apart, maar nog minimaal 5 erbij. 

● Spelling en spannende opbouw van het verhaal. 

● Duidelijkheid & voltooing van de opdracht hierboven.

Rond half twaalf s'nachts hobbel ik de trap op, de blikken van een paar geesten negerend. Als ik ze niks doe, doen zij mij ook niks. Dus, de beste optie is om ze te negeren en door ze heen te kijken.

Eenmaal op mijn kamer doe ik mijn licht aan, en kleed ik me snel om. Tanden poetsen, haren kammen en lekker tukken. Als ik in bed lig ga ik in een lekkere positie liggen en leg ik mijn hoofd op mijn kussen. Alleen ik knal met mijn hoofd op iets hards, en met een ruk schiet ik overeind. Wat ligt er nú weer, hopelijk niet weer een smeekbede van mijn broertje om geld, want dat krijgt hij niet. Licht mopperend doe ik mijn nachtlampje aan en frons ik mijn wenkbrauwen als er een zwart met wit doosje in de vorm van een oog zie, die me recht lijkt aan te kijken. Voorzichtig maak ik hem open, en haal ik het opgevouwen briefje eruit.

'Beste Floor, jij bent uitverkorenen. Je hebt zelf vast al wel gemerkt dat je dingen ziet die andere mensen niet zien en dat kan je nu precies tien jaar lang. Wij, zijn van mening dat je tijd genoeg heb gehad om te oefenen en je aan de slag moet gaan. Kom morgen om twaalf uur s'nachts precies naar de open plek van het bos, en wacht daar op verdere instructies. Succes. Met vriendelijke groeten, het A-team.'

Ik frons mijn wenkbrauwen, en lees de brief opnieuw. Het eerste waar ik aan denk is dat het een grote grap is, maar dat is niet mogelijk. Ik heb niemand ooit eens verteld dat ik geesten kan zien, dus het zou geen grap kúnnen zijn. Ik neem mijn besluit, dat ik morgen er gewoon naar toe gaan en dan wel zie wat er gaat gebeuren.

De volgende nacht pak ik mijn rugzak en sluip ik het huis uit. Zachtjes sluit ik de deur achter me, en kijk ik op mijn horloge. Kwart voor twaalf. Lichtjes rennend ga ik door naar het bos, waar ik even voor blijf staan om mijn zaklamp te pakken. Als er nu iets gaat gebeuren heb ik een groot probleem, de dichtstbijzijnde buren wonen meer dan 1km verderop. Ik besluit er niet aan te denken, en knip mijn zaklamp aan. Op naar het onbekende.

Eenmaal aangekomen op de open plek zie ik niks speciaals, zelfs geen geesten. Na een tijdje rond te hebben gekeken, valt mijn blik op een holle boom, waar een glinsterend iets in ligt. Als ik dichterbij kom zie ik een plastic inschuifhoesje, met een vel erin. 'Gefeliciteerd, je hebt de eerste opdracht gehaald. Volg nu de volgende stappen, en je kan beginnen aan je echte opdracht.' Ik lees het blad eventjes door, en kom tot de conclusie dat het niet zo moeilijk zou moeten zijn. Vijftig stappen rechtdoor naar het noorden, drie stappen naar links tot de appelboom en vijftien stappen rechtdoor. Ik voer ze uit, en kom uit bij een grot. Daar ga ik naar binnen, en voordat ik het weet loopt er iemand op me af, wordt het zwart voor mijn ogen.

2) CuriousGirl2509, dit is jouw opdracht:

Genre: Historische fictie

Opdracht: Maak een leuk hoofdstuk die echt heel veel te maken heeft met de samenvatting hieronder, en gebruik de volgende woorden; 2017, 1917, tijdreizen, toekomst, Iphone, typemachine, paardrijden, Smaak (kleding), Milka, Albert Hein, dienstmeisje, verleden, fastfood en Amsterdam. Begin met het hoofdstuk op het moment dat Donna uitstapt uit de tijdmachine en vervolgens Jacob ontmoet.

Waar we op gaan letten:

● Minimaal 1800 woorden, max 5000. 

● Het gebruiken van alle woorden. 

● Spelling en spannende opbouw van het verhaal. 

● Duidelijkheid & voltooing van de opdracht hierboven.

Samenvatting:

Donna is een doodgewoon meisje die leeft in Eindhoven in het jaar 2017 en op een doodnormale school zit. Ze heeft vrienden, een leuke familie, haalt goede cijfers, en alles in haar leven zit mee. Als ze in de kerstvakantie bij haar krankzinnige oom gaat logeren gaat ze s'nachts op ontdekking uit. In de kelder vind ze een enorme kast, die ze open doet en in stapt. Maar de elektriciteit valt uit, en voor ze het weet stapt ze uit in een hele andere kamer. Daar ontmoet ze Jacob, die haar verteld dat ze in het jaar 1917 beland is. Samen met Jacob begint ze een zoektocht naar informatie over hoe ze terug moet komen. Dat blijkt alleen best moeilijk te zijn, en vooral als er mensen achter de informatie over tijdreizen aan zitten, je niet zeker weet of je iemand leuk vindt of niet, en je heel veel heimwee hebt. 

3) BooksxbyNikita, dit is jouw opdracht:

Genre: Horror

Opdracht: maak van dit horror-verhaal een moderne versie van meer dan 900 woorden en voeg deze woorden op een super creative manier toe: Donald Trump, Wattpad, Pringles, Nederland, Wiskunde, Bff en iPad.

Waar gaan we op letten:

● Minimaal 900 woorden, max 1500. 

● Het gebruiken van alle woorden. 

● Spelling en spannende opbouw van het verhaal. 

● Duidelijkheid & voltooing van de opdracht hierboven.

Het was in het begin van november van het jaar 1836 dat een nieuwe huurder op het punt stond zijn intrek te nemen in het huis. De makelaar Cornelis Griep stond al te wachten met een grote bos sleutels in zijn handen, toen er een rijtuig arriveerde. Een lange, slanke vreemdeling stapte uit. Hij zag er deftig en voornaam uit in zijn dure kostuum. De mannen schudden elkaar de hand.

"Mijnheer Griep, ik hoorde voor het eerst over dit huis in een Londense club, toen men sprak over spookhuizen. De verteller had korte tijd in het huis gewoond en was zeer geschokt over wat hij daar had meegemaakt. Het verbaasde hem zeer dat niemand in Veere een blijk van herkenning had gegeven. Het leek of iedereen voor het eerst de spookverhalen hoorde, ook u leek zeer verbaasd."

De vreemdeling vervolgde zijn relaas: "Ik begrijp de bewoners van Veere wel. Wat heeft het voor een zin om een huis dat veel geld opbrengt in een kwaad daglicht te stellen? Heb ik gelijk of niet, mijnheer Griep?"

De makelaar was rood aangelopen en stotterde: "Ja mijnheer." De vreemdeling lachte geluidloos en trad het huis binnen. De makelaar volgde schoorvoetend. De lucht in de kamers was muf en verstikkend.

"Wanneer de avond valt, zie je hier overal onbekende schaduwen bewegen," begon de makelaar. "Horen mensen achter deze kast de valdeuren die al eeuwen geleden zijn weggebroken nog open en dichtklappen?" vroeg de vreemdeling. "Hoor je dan de gesmoorde, jammerende kreten van degenen die ooit door de waard van de Griffioen zijn vermoord?"

Cornelis Griep kon niets anders doen dan dit beamen. "Het gefluister van de doden schijnt de kamers te vullen. Wie hier is, krijgt het benauwd en kan niet meer spreken. Hij vlucht dan uiteindelijk naar buiten en klopt op mijn deur of op de deur van een van mijn buren. De huurder vertrekt vervolgens, na betaling van huur voor het hele jaar. De waard van de Griffioen brengt op deze wijze na zijn dood meer geld in het laatje dan tijdens zijn leven."

De vreemdeling keek de makelaar peinzend aan. "Ik had hier graag mijn intrek genomen, want ik ben absoluut niet bang voor geesten. Toch vertrek ik dadelijk weer naar Middelburg, want dit huis zal hier morgen niet meer staan. Vaarwel, mijnheer Griep."

In diezelfde novembernacht stak er een orkaan op en de volgende morgen luidden in Veere de noodklokken. Hoge golven teisterden het plaatsje; een springvloed joeg de golven op in het Veerse Gat. Het huis de Griffioen was volledig ingestort en zou nooit meer opgebouwd worden. De doden vonden eindelijk rust.

4) Beccie321, dit is jouw opdracht:

Genre: ChickLit

Opdracht: Maak van het Weerwolf-verhaal hieronder een ChickLit-verhaal, en gebruik de volgende woorden op een creative manier; ochtendhumeur, concealer, timing, schapenpoot, herinnering, drama, draak, confetti en jachtgeweer. 

Schrijf bij dit verhaaltje ook nog 500-600 woorden bij over het trouwfeest.  

Waar gaan we op letten:

● Minimaal 1050 woorden, max 2000.

● Het gebruiken van alle woorden.

● Spelling en opbouw van het verhaal.

● Duidelijkheid & voltooing van de opdracht hierboven.

Robin is een van de weerwolven van de Moon pack, gelegen in Phoenix, Amerika. Ze is zestien jaar, en druk op zoek naar haar mate. Jammer genoeg moet ze wachten tot ze achttien is en kan vluchten, want helaas forceren haar ouders haar om te gaan trouwen met een jongen van een andere pack. Ze vindt hem in een woord verschikkélijk. Hij is arrogant, heeft te zelfvertrouwen, er zitten te veel meisjes om hem heen, hij is echt te bad ass en heeft geen respect voor andere mensen. En oké, hij is dan wel knap, maar daar moeten we gewoon even niet aan denken. Dus, zoals je net al las vertikt Robin het om te trouwen. Alleen ze moet binnen nu en twee weken trouwen, wat betekend dat er nog een heleboel dingen gaan gebeuren... 

We zitten aan tafel en mijn ouders beginnen wéér over Jace. Allemaal leuk en aardig, maar ik begin er wel erg moe van te worden. Mijn ouders kletsen gezellig met elkaar over de 'grote' dag, oftewel onze trouwdag. Over wie de taarten moet gaan bakken, wie mijn trouwjurk maakt, wie mijn haar doet, mijn make-up, mijn nagels en ga zo maar door. En van al die dingen mocht ik maar een ding kiezen; het kleuren thema. Ze kiezen alleen maar dingen in de kleuren wit en hemelsblauw uit, mijn favoriete kleuren. Mijn jurk in het wit, mijn nagels blauw, een blauwe diadeem, Jace zijn pak in het donkerblauw met een wit overhemd, een blauwe stropdas, blauw met witte taarten, de uitnodigingen in het wit met blauwe letters en met de tekst dat gasten alleen de kleuren blauw of wit mogen dragen. Ik zal blij zijn als de grote dag voorbij is. Dan ren ik weg en ga ik opzoek naar mijn echte mate en niet naar mijn nep mate Jace, zoals de meesten denken. 

Ik excuseer me, schuif mijn stoel aan en wil net de kamer uit lopen als mijn ouders me terug roepen. 'Robin, kom eens terug zitten.' Zegt mijn moeder, en met rollende ogen ga ik weer zitten. 'Wat willen jullie?' Vraag ik geïrriteerd, en ze kijkt me emotieloos aan. 'Vergeet niet dat je vanavond naar Jace moet, hè liefje.' Knipoogt ze, en ze wrijft over mijn hand, die ik ruw wegtrek. Ze weet dondersgoed dat ik Jace niet mag, maar ze blijft volhouden dat ik hem leuk vind. Mijn vader trouwens ook, alleen dan want minder erg. Ik knik, schuif mijn stoel met een nog meer geïrriteerde blik aan, en ren vervolgens te trap op naar boven. Daar plof ik op mijn bed neer, en kijk ik op mijn telefoon. Mooi, het is nu half acht, dan kan ik nog een klein uurtje gaan rennen in het bos. Ik trek wat gemakkelijke kleren aan, gooi mij kamer door met een klap dicht, leg de sleutel onder de bloempot naast de trap, en ren het huis uit. 

Eenmaal in het bos kom ik tevreden tot adem, en kijk ik op me heen. Prima plek om me om te kleden. Ik kleed me snel om achter een struik, tot ik in mijn nakie sta. Met kleren aan veranderen leer ik pas over een half jaar, helaas. Het stapeltje met kleren gooi ik achter een struik, en ik ga iets meer op de open plek staan. Dan sluit ik mijn ogen, concentreer ik me, denk ik aan alles wat met weerwolven te maken heeft en voordat ik het weet ben ik veranderd in een sneeuwwitte wolf met een zwarte streep op haar buik. Een beetje zoals in de film Bolt, zou je kunnen zeggen. Ik schud mezelf even los, en het volgende moment schiet ik met 50 km/uur door de bomen, struiken, planten, takken, plassen en kleine meertjes. Heerlijk. 

Een uur later ga ik uitgeput maar vrolijk op de grond liggen, midden op de open plek waar ik eerder mijn kleren had neergegooid. Na een paar minuutjes uit te hebben gehijgd ga ik op twee poten staan en verander ik weer terug naar menselijke vorm. Ik draai mezelf even los en knak wat vingers, en doe dan mijn kleren weer aan. Dan ren ik op menselijke snelheid, wat voor mijn hooguit 20 km/uur is. 

Thuis ga ik gelijk door naar de kamer van Jace, waar ik op de deur klok. Verveeld doet hij open, maar glimlach hij stiekem lichtjes als hij me ziet. Geforceerd lach ik terug en loop ik langs hem naar binnen. Ik plof op de eerste stoel die ik zie, en besluit dan direct het onderwerp aan te snijden. 'Dus Jace, ik ben niet verliefd op je, mocht je dat denken. En ik wil niet met je trouwen, maar dat moet wel.' Gooi ik eruit. Eerst kijkt hij me fronsend aan, alleen vervolgens barst hij in lachen uit. 'Nou dan zijn we het daarover eens.' 'Want ik mag je niet, en ik weet dat jij mij ook niet mag.' Vervolg ik. (A/N, je zou het hier kunnen maken dat ze hem stiekem leuk gaat vinden omdat ze het trouw plan allebei niet leuk vinden en elkaar daarom leuk vinden, enz.)

'Dus, wat gaan we daar aan doen?' Vraagt Jace, en ik rol met mijn ogen. 'Weet ik veel. Als je me naar niet denkt dat ik je ooit ga zoenen, zelfs niet op de bruiloft. Getver.' Mopper ik, en ik ril bij de gedachte. 'Ik heb een plan, en dat vindt jij ook een leuk plan.' Zegt Jace opeens, en nieuwsgierig kijk ik op. Nog steeds met een geïrriteerde blik, maar daar gaat het niet om. 'Nou jochie, vertel je geniale plan.' Zeg ik nep lief, en boos kijkt hij me aan. 'Yo, Robin. Ik weet dat je me niet mag, maar ik probeer alleen een plan te bedenken zodat we beiden weg kunnen, oké?' Zegt hij boos. 'Dan moet je niet zo irritant gaan doen!' Roept hij verder, en ik gooi mijn handen in de lucht. 'Oké oké, rustig maar. Vertel je plan maar.' Zeg ik, en hij knikt. 'Laten we doen alsof we elkaar geweldig vinden. Op de dag van de bruiloft gaan we trouwen, en direct daarna vertrekken we. Niemand die raar gaat opkijken, wij zijn op huwelijksreis. Dan gaan we weg, en zeggen we dat we ergens anders gaan wonen en daar een eigen Pack gaan beginnen. Onze ouders vinden wel iemand anders die ze willen opvolgen. Dus, wat zeg je ervan?' Vraagt hij aan me, en langzaam knik ik. 'Ik vind het een goed plan, maar kussen vertik ik. Ik wil je best een kus op je wang geven, maar mijn zoenen ga ik bewaren voor mijn échte mate en dat ben jij niet. Gesnopen?' Zeg ik er snel achteraan, en hij lacht. 'Top, kom dan gaan we ju hand in hand naar beneden lopen naar de keuken waar we een een cakje gaan eten.' Ik knik, en pak er zonder er bij na te denken zijn vieze hand vast. Ik moet er gewoon niet aan denken, over twee weken ben ik hier lekker weg. 

Op een rijtje:

- Je schrijft de opdracht uit die wij jouw gegeven hebben, wisselen of een ander genre krijgen is niet mogelijk.

- Je houdt je aan je minumum en maximum aantal woorden.

- Je zet de opgegeven woorden dikgedrukt, NIET cursief of onderlijnd. 

- Je hebt tijd tot vrijdag 17 februari, geen uitstel mogelijk. Als ik je verhaal niet heb om uiterlijk 16u00, wordt je gediskwalificeerd. 

Het spijt me als dit gemeen klinkt of overkomt, maar zo kunnen de andere juryleden het verhaal ook nog lezen, commentaar geven en dan kan de winnaar op zaterdag bekend gemaakt worden.

- Je stuurt het verhaal naar [email protected]

Heel veel succes!

van GrijzeWolf, myvs002 en writing_stories_now