Van blvcktrashx

Beoordeling:
Alles is duidelijk. Leuk verhaal. Spannend.. ik wil nu echt weten hoe het afloopt!😫😂❤️ goed gedaan! Je hebt me nieuwsgierig gemaakt!

Tips~ paar spellingsfouten! Niet heel erg hoor.. maar misschien kon er wat meer gebeuren... misschien ligt het aan mij?

Tops~ ik was snel door het verhaal heen. Heel spannend. De cliff hanger vooral!🤯
Goed aan de opdracht gehouden! Top!

Spannend..
Veel leesplezier!

B R O O K L Y N N

'Graag wil ik Brooklynn Dekker, 19 jaar, naar voren hebben' roept de man op het podium. Een aantal mensen keren hun hoofd mijn kant op. 'Kijk. Naar. Voren.' sis ik naar ze. Snel kijken ze weg. Ik wurm me tussen alle mensen door richting het podium. Ik loop het trappetje op en stap richting de man, die zich een directeur noemt van onze school. Hij reikt me een ticket aan, die ik snel aanneem. Waar brengt de reis zich dit jaar naar toe.. Naar Deltora? 'Uhm, meneer?' 'Zeg het eens, Brook' zegt de man vriendelijk. 'Aller eerst, Brook is voor vrienden. Ten tweede, waar in vredesnaam ligt Deltora? De andere jaren was het gewoon een bekende plek' zeg ik verward. 'Jou naam stond dit jaar op de lijst, met deze ticket. Sorry, ik kan je verder er niets over vertellen' antwoord de man. Ik knik. De man keert zich weer tot de menigte en begint met praten. 'Graag een groot applaus voor Brooklynn! Hopen dat zij wel terug keert..' het laatste mompelt de man meer, zodat alleen ik het kon horen. Mocht je je afvragen wat hij daarmee bedoelde, de laatste jaren zijn de studenten nooit terug gekeerd, nooit wat laten horen en ook nooit gevonden. Dan zul je nu wel denken, waarom doe je daar aan mee? Ik heb geen keus.'Je koffers staan in mijn kantoor, doe nog even wat voor jezelf. Over 20 minuten moet je buiten staan' verteld de man. Ik knik begrijpend en verlaat het podium. Ik moet al de hele tijd zo nodig naar de toilet, dus is dat het eerste wat ik doe.Ik loop de toiletten binnen en leeg mijn blaas. Ik spoel door en was mijn handen. Als ik in de spiegel kijk, zie ik dat mijn zwarte haren nog al wild staan. Ik haal een paar keer mijn handen er doorheen en het zit weer in model. Mijn felgroene ogen zijn goed te zien door mijn zwarte haren en bleke huid. Sommige vinden me een heks om hoe ik er uit zie, maar andere geven me toch ook wel complimenten.Ik loop de toiletten weer uit, richting het kantoor waar mijn koffers zouden staan. Althans, wat je koffers kan noemen. Er staat er maar één. Ik haal me schouders op. 'Het zal wel' mompel ik tegen mezelf.'Mevrouw Dekker word buiten verwacht. Ik herhaal, mevrouw Dekker word buiten verwacht.' klinkt een schelle vrouwen stem door de speakers. Ik zucht, pak mijn koffer en baan me een weg naar buiten. Op de gangen kijken sommige me vol medelijden aan, en sommige hebben weer een smerige grijns op hun smoel. Die ik er super graag af sla.Als ik buiten kom staat er een man, van rond de 30 jaar denk ik, strak in pak bij een zwarte Audi. 'Mevrouw Dekker?' vraagt de man met een zware stem. 'The only one' mompel ik. 'Mag ik uw koffer aannemen? Dan kunt u plaats nemen' Ik knik, overhandig hem de koffer en neem plaats in de auto. Er is inmiddels een grote groep al op het plein ontstaan. Ik vraag me af hoe het in Deltora is, misschien is het een super zonnig land. Of misschien wel heel koud. Wat ik in elk geval weet is dat ik een verslag moet maken over Deltora. De verschillen, leefstijl.Ik schrik op uit mijn gedachten door een deur die word gesloten. De man in pak stapt achter het stuur. 'Bent u er klaar voor?' vraagt hij. 'Ja, het zal wel moeten' zeg ik schouderophalend. Hij knikt even en start dan de auto. Langzaam komen we in beweging en rijden we weg.~Na ongeveer 25 minuten gereden te hebben zijn we aangekomen op het station. 'Je weet echt niets over Deltora?' probeer ik nog een keer. De hele autorit stelde ik de chauffeur vragen, maar geen enkele vraag wist hij te beantwoorden. 'Nee Brooklynn, dat weet ik niet' zucht hij. Hij loopt naar de kofferbak om mijn koffer te pakken. Zodra hij hem heeft neem ik hem van hem over. 'Fijne reis, ik hoop dat het je bevalt en dat je terug komt' zegt hij. Ik geef hem een knikje.Oké, even kijken. Spoor D moet ik zijn en trein 66. Spannend. Ik loop door een aantal gangen terwijl ik op alle bordjes let die voorbij komen. There we go. Spoor D, nu alleen kijken hoelaat de trein gaat. Om 12:56 uur vertrekt hij, en het is nu.. Shit 12:54 uur. Trappen op rennen dus.Buiten adem kom ik boven bij het spoor aan. Er staan hooguit vijf of zes andere personen. Aparte figuren, maar ik mag ze wel. Zodra ik net een beetje op adem ben komt er een trein aan, die vol is gespoten met graffiti. Niet bepaald kunstenaars..De trein komt tot stilstand en met een hoop gepiep gaan de deuren open. Een paar mensen stappen uit, met ogen zoals schotels. Oké? Raar.Zodra niemand meer uit stapt, stap ik de trein in en zoek gelijk een plekje. Mooi, vier zits plek. Ik gooi me koffer op de stoelen tegenover me, en neem dan zelf plaats. De deuren sluiten weer met een hoop gepiep en langzaam verlaten we het station.Na dat we al ongeveer een uurtje aan het rijden zijn begin ik ongeduldig te worden. 'Pardon, mag ik u wat vragen?' vraag ik aan een mevrouw die op de stoelen naast me zit. 'Tuurlijk kind, wat is er?' 'Weet u hoe lang het rijden is naar Deltora?' vraag ik. De vrouw kijkt me even met schrik aan maar hersteld zich snel. Ze staat op en loopt weg. 'Raar kind..' hoor ik haar nog mompelen. What the actual fuck? Waarom weet niemand iets over Deltora? Ach, laat maar. Ik sluit me ogen en val al snel in slaap.~Ik schrik wakker van een hoop lawaai. Zodra ik mijn ogen open zie ik dat de hele trein leeg is en het buiten donker is. Ik sta snel op, pak mijn koffer en loop snel de trein uit.Oké, waar ben ik? Dit station is helemaal verlaten. Geen mens, geen enkel goed werkend ligt. Hooguit wat piepende ratten.'Hallo? Is daar iemand?' Geen antwoord. Ik zucht even. Laat ik maar verder gaan zoeken. Ik loop het station af tot aan de trap. Boven de trap hangt een groot bord waar "Deltora" op staat. Ik ben er dus wel.Ik loop de trap af tot ik bij een grote deur kom. Ik kijk even om me heen of er geen andere uitweg is, maar helaas niet. Ik duw de grote deur, met veel kabaal, open. Het eerste wat ik zie, is een freaking verlaten stad. 'Hallo?!' roep ik. Weer geen antwoord. Ik loop met me koffer over de lege straten.Na een tijdje gelopen te hebben - naar weet ik veel waar - beginnen me benen moe te worden. Ik ga wel één van deze huizen in. Ik loop op het eerste huis af die ik zie en duw zachtjes tegen de deur aan. Gewoon open, dat is alvast positief.. of niet.Waarom moet ik dan ook in de nacht hier aankomen.. Ik zie geen hand voor oog! Met me handen tast ik langs de muren, tot ik ineens in een slijmerig goedje terecht komt. 'Ieuw ieuw ieuw!' gil ik. Ik probeer snel het slijmerige spul van me handen af te schudden.Plotseling schiet het licht in het huis aan. Ik knijp me ogen stevig dicht door het felle licht, maar ik open ze al snel als ik iemand dacht te horen ademen. Of ik hoorde me zelf gewoon.. Dat zal het wel geweest zijn.Ik draai mijn hoofd naar de plek waar mijn handen in aanraking kwamen met het vieze spul. Zodra ik zie wat het is, kan ik me zelf nog maar net inhouden om niet te gaan spugen.. Een konijn, opgehangen met een stuk hout, hangt bloedend aan de muur. Maar wacht, dit is vers. Dus er moet hier iemand geweest zijn!'Hallo?! Is hier iemand?!' roep ik weer. Ik hoor wat gestommel van boven. Zonder na te denken ren ik gelijk naar boven en open alle deuren. 'Verdomme!' roep ik gefrustreerd. Weer niemand. Ik laat me via de muur naar beneden zakken en leg me gezicht in mijn handen.Plots hoor ik zachte voetstappen langzaam bewegen. Ze komen steeds dichterbij, tot ze recht voor me stoppen. Ik hou mijn handen voor me gezicht, niet in staat te bewegen. Ik kan alleen maar een klein beetje door me vingers zien, en dat zijn alleen twee benen met een zwarte jeans broek.De persoon voor me komt in beweging en gaat op zijn hurken voor me zitten. Ik knijp me ogen stijf dicht en hou me adem in.'Blijf ademen Brooklynn,' zegt een lieve jongens stem. Langzaam laat ik me adem gaan. 'Goed zo, ik haal nu je handen voor je gezicht weg' zegt hij weer. Ik voel twee ijskoude, maar zachte, handen de mijne voorzichtig vastpakken. Ik hou mijn ogen gesloten terwijl de jongen mijn handen vasthoud. Hij wrijft liefkozend over de rug van me hand.'Durf je je ogen te openen?' vraagt hij nu. Ik knik langzaam. 'Dan gaan we eerst staan' zegt hij. Ik voel hoe hij rechtop gaat staan en mij zachtjes aan me handen omhoog trekt. 'Oké, niet schrikken als je je ogen opent' zegt hij. Ik knik. Ik open langzaam me ogen en kijk eerst naar de grond. Wie weet met wat ik straks oog in oog sta.Ik laat me ogen langzaam over de jongen heen glijden. Nette leren schoenen, een zwarte broek, een witte blouse.. Me adem stokt als ik hem in zijn ogen aankijk. Van schrik zet ik een aantal stappen bij hem weg.'J-je ogen, ze z-zijn zwart!' roep ik stotterend. De jongen wrijft even in zijn nek. 'Daarom dat ik zei, niet schrikken' zegt ie, met een klein nerveus lachje. Plotseling is alle angst weg. 'Waar de fuck ben ik? En wie of wat ben jij?!' roep ik boos. De jongen kijkt me nu recht in mijn ogen, streng aan. Zijn zwarte ogen doorboren de mijne. Ik slik even. De jongen zucht even.'Nou, zoals je waarschijnlijk al wist, dit is Deltora.' zegt hij. Ik rol met mijn ogen en knik. 'Je school heeft je hier naartoe gestuurd' zegt hij dan. 'Hoe weet jij dat nou weer?' vraag ik. 'Omdat wij dat hebben geregeld' zegt hij schouderophalend. Ik zucht.'Nogmaals, wie of wat ben je?' De jongen kijkt naar beneden. 'Hoef je niet persee te weten, je zult me toch maar eenmalig zien.' zegt hij nu emotieloos. 'Hoe bedoel je eenmalig?' 'Je gaat morgen weer terug' zegt hij. 'Wat?! Nee! Ik kom verdomme net aan! Zeg me nu, wie ben je?!' roep ik kwaad.De jongen loopt dreigend op me af, pakt me bij me schouders vast en duwt me tegen de muur. Hij kijkt me strak aan. Die zwarte ogen zijn een klein beetje intimiderent.. 'Wil je het zo graag weten, Brook?' hij kijkt me boos aan. Ik slik. 'Mijn naam is Christopher, sommige noemen mij Chris,' 'Ik ben de Demon King, welkom in de onderwereld.'

Hoe cool? Super gedaan!🤩💕

Bye!
~Lien